Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
zmartwychwstałym Chrystusie. Aby ich do tej pracy przygotować, kazał im przejść przez tę<br />
próbę, która wydawała się im taka ciężka. {WB 183.5}<br />
Po swym zmartwychwstaniu Jezus ukazał się uczniom na drodze do Emaus i<br />
„począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było<br />
napisane we wszystkich Pismach”. Łukasza 24,27. Serca uczniów zostały poruszone, a<br />
wiara — na nowo ożywiona. Nim Jezus dał się im poznać, zostali duchowo „odrodzeni ku<br />
nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa”. 1 Piotra 1,3. Jego zamiarem było<br />
rozjaśnić ich umysły i umocnić wiarę w oparciu o pełne „słowo prorockie”. Pragnął, żeby<br />
prawda zapuściła w ich sercach głębokie korzenie nie tylko dlatego, że On wspierał ją swym<br />
własnym świadectwem, lecz także na podstawie niepodważalnych dowodów, znajdujących<br />
się w symbolach i cieniach prawa ceremonialnego oraz w proroctwach Starego Testamentu.<br />
Naśladowcom Chrystusa potrzebna była rozumna wiara nie tylko dla ich dobra, ale też po<br />
to, by wiedzę o Chrystusie potrafili przekazać światu. Udzielając uczniom tej wiedzy, Jezus<br />
odesłał ich w pierwszym rzędzie do „Mojżesza i proroków”. W ten sposób<br />
zmartwychwstały Zbawiciel potwierdził ważność i wartość Pism<br />
starotestamentowych. {WB 184.1}<br />
Jakaż zmiana nastąpiła w sercach uczniów, kiedy ponownie ujrzeli twarz swego<br />
Mistrza. Patrz Łukasza 24,32. W doskonalszym niż poprzednio sensie znaleźli „tego, o<br />
którym pisał w zakonie Mojżesz, a także prorocy”. Jana 1,45. Niepewność, udręka i rozpacz<br />
ustąpiły miejsca całkowitej ufności i niezachwianej wierze. Nic więc dziwnego, że po<br />
wniebowstąpieniu Jezusa „byli zawsze w świątyni chwaląc Boga”. Łukasza 24,53. Ludzie,<br />
którzy wiedzieli jedynie o haniebnej śmierci Zbawiciela, oczekiwali żałoby, zmartwienia i<br />
klęski na twarzach uczniów, zobaczyli jednak radość i zwycięstwo. Jakież wspaniałe<br />
przygotowanie otrzymali uczniowie przed przystąpieniem do czekającego ich dzieła!<br />
Przeszli najcięższą próbę, jaka mogła ich spotkać, ale doświadczyli, w jaki sposób Słowo<br />
Boże wypełnia się wtedy, kiedy według ludzkich mniemań wszystko wydaje się stracone.<br />
Cóż mogło odtąd zachwiać ich wiarę albo przytłumić żarliwą miłość? W najcięższej udręce<br />
znaleźli „mocną zachętę”, nadzieję, która była „pewną mocą i kotwicą<br />
duszy”. Hebrajczyków 6,18-19. Byli świadkami mądrości i mocy Bożej oraz upewnili się,<br />
że „ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani<br />
przyszłość, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie” nie odłączy<br />
ich „od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym”. „Ale w tym<br />
wszystkim zwyciężamy przez tego, który nas umiłował”. Rzymian 8,38-39.37. „Słowo Pana<br />
trwa na wieki”. 1 Piotra 1,25. „Któż będzie potępiał? Jezus Chrystus, który umarł, więcej,<br />
zmartwychwstał, który jest po prawicy Boga. Ten przecież wstawia się za nami”. Rzymian<br />
8,34. {WB 184.2}<br />
Pan powiedział: „Mój lud nigdy nie zazna wstydu”. Joela 2,26. „Wieczorem bywa płacz,<br />
ale rankiem wesele”. Psalmów 30,6. Gdy w dniu zmartwychwstania uczniowie spotkali<br />
232
Change language