Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
nich Duch Chrystusowy”. Jakaż to wspaniała nauka dla dzieci Bożych, żyjących w erze<br />
chrześcijańskiej, dla których pożytku przepowiednie te zostały dane sługom Bożym! „Im to<br />
zostało objawione, że nie sobie samym, lecz wam usługiwali”. Przyjrzyjmy się tym ludziom<br />
oddanym Bogu, którzy „poszukiwali i wywiadywali się” o objawienia przeznaczone dla<br />
przyszłych pokoleń. Porównajmy ich pobożną gorliwość z obojętnością, z jaką obdarzeni<br />
przez Boga łaską ludzie żyjący w następnych stuleciach traktowali oferowany im dar nieba.<br />
Jakiż to wyrzut dla miłujących wygodę, doczesną beztroskę, zadowalających się<br />
wyjaśnieniem, że proroctwa są nie do zrozumienia! {WB 181.6}<br />
Co prawda ograniczony umysł ludzki nie jest zdolny do zbadania wszystkich<br />
postanowień Bożych ani do pełnego zrozumienia Jego zamiarów, to jednak częstym<br />
powodem tak nikłego pojmowania poselstw nieba przez człowieka są popełnione przezeń<br />
błędy i zaniedbania. Nierzadko zdarza się, że umysły ludzi, a nawet sług Bożych, są tak<br />
zaślepione ludzkimi opiniami, tradycjami i fałszywymi naukami, że tylko częściowo mogą<br />
pojąć wielkie prawdy, które Bóg objawił w swoim Słowie. Tak było w przypadku uczniów<br />
Chrystusa, mimo że sam Zbawiciel był z nimi. Ich umysły były przesiąknięte popularnym<br />
wówczas pojmowaniem Mesjasza jako ziemskiego władcy, który podniesie naród izraelski<br />
do rangi ogólnoziemskiego imperium, i nie potrafili zrozumieć znaczenia słów, w jakich<br />
przepowiedział On swoje cierpienia i śmierć. {WB 182.1}<br />
Chrystus wysłał swych uczniów z takim oto poselstwem: „Wypełnił się czas i<br />
przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii”. Marka 1,15.<br />
Podstawą tego poselstwa był dziewiąty Rozdział Księgi Daniela. Sześćdziesiąt dziewięć<br />
tygodni, o których mówił anioł, miało trwać aż do czasu „Mesjasza Wodza”, dlatego też<br />
uczniowie z wielkimi nadziejami i radością oczekiwali ustanowienia w Jerozolimie<br />
królestwa Mesjasza, który będzie rządzić całym światem. {WB 182.2}<br />
Głosili powierzone im przez Chrystusa poselstwo, chociaż niewłaściwie zrozumieli jego<br />
sens. Opierając bowiem swe nadzieje na wypowiedzi z Księgi Daniela 9,25 nie spostrzegli,<br />
że następny wiersz tego samego rozdziału mówi o zabiciu Mesjasza. Od najwcześniejszych<br />
lat życia uczono ich o wspaniałości oczekiwanego przez Żydów ziemskiego królestwa i to<br />
zaślepiło ich umysł zarówno co do szczegółowych sformułowań proroctwa, jak i słów<br />
Chrystusa. {WB 182.3}<br />
Spełnili swój obowiązek, przedstawiając narodowi żydowskiemu zaproszenie<br />
miłosiernego Zbawiciela, a potem w chwili, gdy oczekiwali, że ich Pan obejmie tron<br />
Dawida, ujrzeli swego Mistrza schwytanego jako złoczyńcę, biczowanego, skazanego na<br />
śmierć i przybitego do krzyża Golgoty. Jakaż rozpacz i udręka ściskała serca uczniów<br />
podczas dni, kiedy ich Pan spoczywał w grobie! {WB 182.4}<br />
Chrystus pojawił się w dokładnie oznaczonym czasie i w taki sposób, jak przepowiadało<br />
proroctwo. Świadectwo Pisma Świętego wypełniło się w każdym szczególe Jego ziemskiej<br />
229
Change language