Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Rozdział 19 — Światło w Mroku<br />
W rozwoju dzieła Bożego na ziemi we wszystkich wiekach dostrzec można uderzające<br />
podobieństwo występujące w każdym ruchu odnowy lub przebudzenia. Bóg postępuje z<br />
ludźmi zawsze według tych samych zasad. Doniosłe ruchy religijne czasów nowożytnych<br />
znajdują swoje odpowiedniki w przeszłości, zaś doświadczenia Kościoła z wcześniejszych<br />
wieków stanowią cenne źródło nauk i wskazówek dla czasów dzisiejszych. {WB 181.1}<br />
Żadna inna prawda nie jest w Biblii tak wyraźnie nauczana jak ta, że Bóg przez Ducha<br />
Świętego w specjalny sposób kieruje swoimi sługami w wielkich ruchach religijnych w celu<br />
realizacji planu zbawienia. Ludzie są narzędziami w ręku Boga, który przez nich wykonuje<br />
swe dzieło miłosierdzia i łaski. Każdy ma jakąś pracę do wykonania, każdemu dany jest<br />
pewien stopień zrozumienia, jaki odpowiada wymaganiom czasu i wystarcza do wykonania<br />
powierzonego mu zadania. Ale jeszcze żaden człowiek, nawet najbardziej obdarzony darami<br />
nieba, nie zrozumiał planu zbawienia w pełni, ani nie doszedł do całkowitego poznania<br />
zamierzeń Boga dotyczących Jego dzieła w okresie, w którym żył. Ludzie nie rozumieją<br />
dokładnie, co Bóg chce uczynić przez pracę, jaką im dał do wykonania, nie rozumieją także<br />
w każdym aspekcie poselstwa, które głoszą w Jego imieniu. {WB 181.2}<br />
„Czy możesz zgłębić tajemnicę Boga albo zbadać doskonałość Wszechmogącego?” Joba<br />
11,7. „Bo myśli moje to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje — mówi Pan,<br />
lecz jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak moje drogi są wyższe niż drogi wasze i myśli<br />
moje niż myśli wasze”. „Ja jestem Bogiem i nie ma innego, jestem Bogiem i nie ma takiego<br />
jak Ja. Ja od początku zwiastowałem to, co będzie, i z dawna to, co jeszcze się nie<br />
stało”. Izajasza 55,8-9; 46,9-10. {WB 181.3}<br />
Nawet prorocy, którzy zostali szczególnie oświeceni przez Ducha Bożego, nie<br />
pojmowali w pełni znaczenia udzielonych im objawień. Sens tych objawień miał być<br />
zrozumiały dopiero z biegiem czasu, kiedy lud Boży potrzebował zawartych w nich<br />
nauk. {WB 181.4}<br />
Apostoł Piotr pisząc o zbawieniu, które zostało objawione światu przez ewangelię,<br />
powiedział: „Zbawienia tego poszukiwali i wywiadywali się o nie prorocy, którzy<br />
prorokowali o przeznaczonej dla was łasce, starając się wybadać, na który albo na jaki to<br />
czas wskazywał działający w nich Duch Chrystusowy, który przepowiadał cierpienia,<br />
mające przyjść na Chrystusa, ale też mające potem nastać uwielbienie. Im to zostało<br />
objawione, że nie sobie samym, lecz wam usługiwali”. 1 Piotra 1,10-12. {WB 181.5}<br />
Choć nie dane było prorokom zrozumieć objawionych spraw w pełni, dążyli jednak<br />
wytrwale do zrozumienia całego światła, jakie im Bóg ukazał: „Poszukiwali i wywiadywali<br />
się o nie (...) starając się wybadać, na który albo na jaki to czas wskazywał działający w<br />
228
Change language