Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Miller stwierdził, że Pismo Święte wyraźnie uczy o rzeczywistym i osobistym przyjściu<br />
Chrystusa. Apostoł Paweł mówi: „Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby<br />
Bożej zstąpi z nieba”. 1 Tesaloniczan 4,16. Zbawiciel oświadczył, że wszyscy ludzie „ujrzą<br />
Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach nieba z wielką mocą i chwałą”. Mateusza<br />
24,30. „Gdyż jak błyskawica pojawia się od wschodu i jaśnieje aż na zachód, tak będzie z<br />
przyjściem Syna Człowieczego”. Mateusza 24,27. Towarzyszyć mu będą wszystkie zastępy<br />
niebios. Syn Człowieczy przyjdzie „w chwale swojej i wszyscy aniołowie z nim”. Mateusza<br />
25,31. „I pośle aniołów swoich z wielką trąbą, i zgromadzą wybranych jego...”. Mateusza<br />
24,31. {WB 170.3}<br />
Przy Jego przyjściu sprawiedliwi zmarli zostaną wskrzeszeni, a sprawiedliwi żyjący —<br />
przemienieni. Apostoł Paweł powiedział: „Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy będziemy<br />
przemienieni w jednej chwili, w okamgnieniu, na odgłos trąby ostatecznej, bo trąba zabrzmi<br />
i umarli wzbudzeni zostaną jako nie skażeni, a my zostaniemy przemienieni. Albowiem to,<br />
co skażone, musi przyoblec się w to, co nieskażone, a to co śmiertelne musi przyoblec się w<br />
nieśmiertelność”. 1 Koryntian 15,51-53. W liście do Tesaloniczan, po opisaniu przyjścia<br />
Pana, apostoł ten stwierdza: „Najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, potem my,<br />
którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze,<br />
na spotkanie Pana, i tak zawsze będziemy z Panem”. 1 Tesaloniczan 4,16-17. {WB 170.4}<br />
Lud Chrystusa będzie mógł odziedziczyć królestwo dopiero po Jego powrocie.<br />
Zbawiciel powiedział: „Ale gdy przyjdzie Syn Człowieczy w chwale swojej i wszyscy<br />
aniołowie z nim, wtedy zasiądzie na tronie swej chwały. I będą zgromadzone przed nim<br />
wszystkie narody, i odłączy jedne od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów. I ustawi<br />
owce po swojej prawicy, a kozły po lewicy. Wtedy powie król tym po swojej prawicy.<br />
Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, odziedziczcie Królestwo, przygotowane dla was od<br />
założenia świata”. Mateusza 25,31-34. Z podanych wyżej tekstów wynika, że przy<br />
powtórnym przyjściu Syna Człowieczego zmarli zostaną wzbudzeni nieskazitelni, a żywi<br />
przemienieni. Ta wielka przemiana przygotuje ich do odziedziczenia królestwa, bowiem jak<br />
stwierdza apostoł Paweł: „Ciało i krew nie mogą dziedziczyć królestwa Bożego ani to, co<br />
skażone nie odziedziczy tego, co nieskażone”. 1 Koryntian 15,50. Człowiek w swym<br />
obecnym stanie jest śmiertelny i skazitelny. Natomiast królestwo Boże będzie nieskazitelne<br />
i trwające wiecznie. Dlatego człowiek w swej obecnej naturze nie może tego królestwa<br />
odziedziczyć. Ale gdy przyjdzie Jezus, obdarzy swój lud nieśmiertelnością i wezwie go, aby<br />
objął w posiadanie królestwo, którego do tej pory był tylko dziedzicem. {WB 170.5}<br />
Te i inne biblijne cytaty dla Millera były wyraźnym dowodem, że wydarzenia, o których<br />
ogólnie mniemano, iż będą miały miejsce przed powrotem Chrystusa — jak np. powszechne<br />
panowanie pokoju i ustanowienie królestwa Bożego na ziemi — w rzeczywistości nastaną<br />
dopiero po Jego powtórnym przyjściu. Dostrzegł ponadto, że wszystkie znaki czasu i stan<br />
świata odpowiadają proroczemu opisowi ostatecznych dni. Studiując jedynie Pismo Święte<br />
213
Change language