Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Rozdział 18 — Reformacja w Ameryce<br />
Człowiekiem, którego Bóg wybrał, aby stanął na czele ruchu przebudzenia głoszącego<br />
powtórne przyjście Chrystusa, był prosty i uczciwy farmer, który przez pewien czas wątpił<br />
w prawdziwość Biblii, ale szczerze dążył do poznania prawdy. Podobnie jak inni<br />
reformatorzy William Miller walczył w młodości z niedostatkiem i nauczył się w ten sposób<br />
samodzielności i samozaparcia. Członkowie jego rodziny cechowali się niezawisłym i<br />
miłującym wolność duchem, wytrwałością w znoszeniu trudności i żarliwym patriotyzmem<br />
— zaletami, które i on posiadał. Jego ojciec był kapitanem w wojsku amerykańskim i ofiary<br />
oraz cierpienia, jakie ponosił w owych burzliwych czasach, były przyczyną ciężkich<br />
warunków materialnych w pierwszych latach życia Millera. {WB 168.1}<br />
William był zdrowy i silny i już w dzieciństwie zdradzał niezwykłe zdolności umysłowe.<br />
Z upływem lat cechy te uwydatniły się jeszcze bardziej. Nie miał akademickiego<br />
wykształcenia, ale zamiłowanie do studiów, rozsądek i ostry krytycyzm uczyniły z niego<br />
człowieka o szerokich horyzontach myślowych. Szanowano go za wysoki poziom moralny,<br />
gospodarność, prawość i uczynność. Dzięki swej energiczności i pilności szybko zdobył<br />
głęboką wiedzę, nie porzucając jednak nigdy nawyku kształcenia się. Zajmował różne<br />
cywilne i wojskowe urzędy i wydawało się, że droga do kariery, majątku oraz szacunku stoi<br />
przed nim otworem. {WB 168.2}<br />
Jego matka była kobietą głęboko wierzącą i już we wczesnym dzieciństwie Miller<br />
wszedł w atmosferę przeżyć religijnych. Jednak w młodości zetknął się z deistami, których<br />
wpływ okazał się tym silniejszy, iż byli oni porządnymi obywatelami i ludźmi życzliwymi<br />
dla otoczenia. Ponieważ żyli wśród różnych chrześcijan, ich charaktery były do pewnego<br />
stopnia ukształtowane przez otoczenie. Zalety, które zdobyły im szacunek i zaufanie,<br />
zawdzięczali Biblii, mimo to skierowali swoje zdolności przeciwko Bogu. Przebywanie z<br />
nimi skłoniło Millera do przyjęcia ich poglądów. Powszechnie przyjęte interpretacje Pisma<br />
Świętego zawierały w sobie niejasności, które wydawały mu się nie do rozwiązania. Jednak<br />
jego nowe poglądy odrzucające Biblię nie dawały w jej miejsce niczego, co by go<br />
zadowalało. Pomimo to Miller był wierny twierdzeniom deistów przez prawie dwadzieścia<br />
lat. Ale w trzydziestym czwartym roku życia Duch Święty natchnął go przekonaniem, że<br />
jest człowiekiem grzesznym. Jego wiara nie dawała mu pewności szczęścia po śmierci.<br />
Przyszłość była mroczna i niepewna. Nawiązując do myśli i uczuć z tego okresu życia,<br />
powiedział: „Myśl o wiecznym potępieniu przyprawiała mnie o dreszcze, a konieczność<br />
zdania rachunku z życia była pewną zgubą dla wszystkich. Niebo nad moją głową było jak<br />
spiż, a ziemia pod nogami jak żelazo. Czymże była wieczność? Dlaczego śmierć? Im więcej<br />
nad tym rozmyślałem, tym mniej rozumiałem. Im więcej dowodziłem, tym bardziej<br />
sprzeczne były moje wnioski. Chciałem odpędzić od siebie te myśli, ale nie mogłem ich<br />
210
Change language