Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
acia, nie jesteście w ciemności, aby was dzień ten jak złodziej zaskoczył. Wy wszyscy<br />
bowiem synami światłości jesteście i synami dnia. Nie należymy do nocy ani do<br />
ciemności”. 1 Tesaloniczan 5,4-5. {WB 167.3}<br />
Stróżowie na murach Syjonu powinni byli pierwsi przyjąć wieść o przyjściu Zbawiciela,<br />
pierwsi podnieść głos, aby zwiastować Jego bliskość, pierwsi wezwać naród do<br />
przygotowania się na Jego przyjście. Ale oni beztrosko snuli marzenia o pokoju i<br />
bezpieczeństwie, podczas gdy naród był pogrążony w grzechu. Jezus widział swój lud,<br />
podobny do nie owocującego drzewa figowego, pokrytego pięknymi liśćmi, ale nie<br />
wydającego cennego owocu. Z dumą przestrzegano zewnętrznych form religijności,<br />
brakowało natomiast ducha prawdziwej pokory, skruchy i wiary, a jedynie te cechy mogły<br />
uczynić służbę przyjemną Bogu. Zamiast owoców Ducha Żydzi objawiali pychę,<br />
formalizm, chełpliwość, egoizm i nietolerancję. Upadły Kościół zamknął swe oczy na znaki<br />
czasu. Pan nie opuścił go, ani nie skąpił mu swoich łask, a jednak Kościół odszedł od Boga i<br />
wzgardził Jego miłością. Ponieważ wybrany lud nie wywiązał się ze swych zadań, toteż<br />
dane mu obietnice nie zostały spełnione. {WB 167.4}<br />
Takie są właśnie skutki zaniedbywania przyjęcia i powiększenia wiedzy oraz<br />
przywilejów, jakie darowuje Bóg. Jeżeli Kościół nie będzie kroczył wskazaną przez<br />
Opatrzność drogą, przyjmując każdy promień światła i spełniając każdy obowiązek, jaki mu<br />
został nakazany, religia nieuchronnie stanie się formalizmem i zniknie duch żywotnej<br />
pobożności. Prawidłowość ta często udowadniana była przez historię Kościoła. Bóg żąda od<br />
swego ludu żywej wiary i posłuszeństwa na miarę udzielonych mu błogosławieństw i<br />
przywilejów. Posłuszeństwo zaś wymaga ofiary i niesienia krzyża, dlatego tak wielu<br />
pozornych naśladowców Chrystusa nie chciało przyjąć światła z nieba i — podobnie jak<br />
Żydzi — nie poznało czasu swego nawiedzenia. Patrz Łukasza 19,44. Z powodu ich pychy i<br />
niewiary Pan ominął ich i objawił swą prawdę tym, którzy, jak pasterze z Betlejem i mędrcy<br />
ze Wschodu, przyjęli objawione im światło. {WB 167.5}<br />
209
Change language