Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
wybranym miastem i świątynią, gdzie obecność Boga objawiała się przez setki lat, ale i tutaj<br />
panuje obojętność. Kapłani z przepychem i dumą składają w świątyni ofiary. Faryzeusze<br />
donośnym głosem przemawiają do ludu lub chwalą się w modlitwach na rogach ulic. W<br />
pałacach królów, na zebraniach filozofów, w szkołach rabinów nikt nie zwraca uwagi na<br />
wspaniały fakt, że Zbawiciel ma wkrótce zjawić się na ziemi — fakt, który napełnił całe<br />
niebo radością i chwałą. {WB 166.4}<br />
Nigdzie nie widać znaków oczekiwania Chrystusa ani przygotowań na przyjęcie Księcia<br />
żywota. Zdumiony poseł Boży chce już wrócić do nieba ze smutną wiadomością, gdy nagle<br />
spostrzega grupę pasterzy, strzegących w nocy stad, którzy spoglądając na usiane<br />
gwiazdami niebo, rozmyślają o proroctwach dotyczących przyjścia na ziemię Mesjasza i z<br />
tęsknotą oczekują nadejścia Zbawiciela świata. Tutaj znajdują się ludzie przygotowani na<br />
przyjęcie poselstwa z nieba. I nagle anioł Pański zjawia się przed nimi ogłaszając radosną<br />
nowinę. Niebiańska wspaniałość napełnia całą równinę, przed oczami pasterzy ukazują się<br />
niezliczone zastępy aniołów, jak gdyby radość była zbyt wielka, by mógł ją zwiastować<br />
tylko jeden anioł. Tysiące głosów zaczyna śpiewać hymn, który kiedyś zaśpiewają<br />
zbawieni: „Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom, w których ma<br />
upodobanie”. Łukasza 2,14. {WB 166.5}<br />
Jakże wspaniałą nauką jest historia Betlejem! Jakim oskarżeniem naszej niewiary, pychy<br />
i zarozumiałości! Jak ostrzega nas, byśmy czuwali, abyśmy przez swą grzeszną obojętność<br />
nie przespali danych nam znaków, a przez to nie rozpoznali czasu nawiedzenia! {WB<br />
167.1}<br />
Nie tylko na wyżynach Judei i nie tylko wśród prostych pasterzy aniołowie znaleźli<br />
czuwających ludzi, którzy Go oczekiwali. Byli to szlachetni i bogaci mędrcy — filozofowie<br />
Wschodu. Badacze przyrody i magowie dostrzegli Boga w dziełach Jego rąk. Z hebrajskich<br />
pism dowiedzieli się o Gwieździe, która będzie potomstwem Jakuba i gorliwie oczekiwali<br />
Jej nadejścia. Była ona nie tylko „pociechą Izraela” (Łukasza 2,25), ale również<br />
„Światłością, która oświeci pogan” (Łukasza 2,32) i będzie „zbawieniem aż po krańce<br />
ziemi”. Dzieje Apostolskie 13,47. Mędrcy szukali światła i światło to, wypływające z tronu<br />
Bożego, oświeciło przed nimi drogę. Podczas gdy kapłani i rabini Jerozolimy —<br />
wyznaczeni stróże i tłumacze prawdy — spowici byli w duchownym mroku, gwiazda<br />
zesłana z nieba prowadziła pogańskich cudzoziemców do miejsca narodzenia Króla. {WB<br />
167.2}<br />
To właśnie „tym, którzy go oczekują”, Chrystus „drugi raz ukaże się nie z powodu<br />
grzechu, lecz ku zbawieniu”. Hebrajczyków 9,28. Podobnie jak wieść o narodzeniu<br />
Zbawiciela, tak poselstwo o Jego powtórnym przyjściu nie zostało powierzone religijnym<br />
przywódcom ludu, bowiem zaniedbali oni utrzymywanie łączności z Bogiem i odrzucili<br />
światłość niebios. Dlatego nie należeli do tych, o których mówił apostoł Paweł: „Wy zaś,<br />
208
Change language