Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ze swej komnaty! Niech kapłani, słudzy Pana, zapłaczą między przedsionkiem a ołtarzem”.<br />
„Nawróćcie się do mnie całym swym sercem, w poście, płaczu i narzekaniu! Rozdzierajcie<br />
swoje serca, a nie swoje szaty, i nawróćcie się do Pana, swojego Boga, gdyż On jest<br />
łaskawy i miłosierny, nierychły do gniewu i pełen litości, i żal mu karania!” Joela 2,1.15-<br />
17.12-13. {WB 165.1}<br />
Aby przygotować ludzi, by mogli przetrwać dzień Pański, musiało być ponownie<br />
podjęte dzieło odnowy. Bóg widział, że wielu z Jego wyznawców nie żyje dla wieczności,<br />
dlatego w swym wielkim miłosierdziu postanowił przekazać im ostrzegawcze poselstwo,<br />
aby wyrwać ich z duchowego otępienia i skłonić do przygotowania się na przyjście<br />
Pana. {WB 165.2}<br />
Ostrzeżenie to zapisane jest w czternastym rozdziale Apokalipsy Jana. Znajdujemy tu<br />
potrójne poselstwo, ogłaszane przez istoty z nieba. {WB 165.3}<br />
Tuż po tym wydarzeniu następuje przyjście Syna Człowieczego w celu zebrania żniwa<br />
świata. Pierwsze poselstwo ogłasza nadchodzący sąd. Prorok widział „anioła lecącego przez<br />
środek nieba, który miał ewangelię wieczną, aby ją zwiastować mieszkańcom ziemi i<br />
wszystkim narodom, i plemionom, i językom, i ludom, który mówił donośnym głosem.<br />
Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, gdyż nadeszła godzina sądu jego, i oddajcie pokłon<br />
temu, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i źródła wód”. Objawienie 14,6-7. {WB<br />
165.4}<br />
Poselstwo to nazwane jest „ewangelią wieczną”. Głoszenie ewangelii nie zostało<br />
powierzone aniołom, lecz ludziom. Choć świętym posłańcom nieba zlecono kierowanie<br />
dziełem zbawienia ludzkości, jednak w rzeczywistości głoszenie ewangelii dokonują<br />
ziemscy słudzy Chrystusa. {WB 165.5}<br />
Wierni ludzie, posłuszni nakazom Ducha Bożego i naukom Jego Słowa, mieli ogłosić<br />
światu powyższe ostrzeżenie. Byli to ci, którzy zwracali uwagę na „potwierdzone słowo<br />
prorockie” jako „pochodnię świecącą w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i nie<br />
wzejdzie jutrzenka w waszych sercach”. 2 Piotra 1,19. Bardziej niż ukrytych skarbów<br />
szukali mądrości Bożej, uważając, że „nabyć ją jest lepiej niż nabyć srebro i zdobyć ją<br />
znaczy więcej niż złoto”. Przypowieści 3,14. Pan dzięki temu objawił im wspaniałe rzeczy o<br />
swoim królestwie. „Tajemnica Pańska objawiona jest tym, którzy się go boją, a przymierze<br />
swoje oznajmuje im”. Psalmów 25,14. {WB 165.6}<br />
To nie teolodzy zrozumieli tę prawdę i poświęcili się jej głoszeniu. Gdyby byli wiernymi<br />
stróżami Słowa, gdyby pilnie i z modlitwą badali Pismo Święte, zrozumieliby, w jakim<br />
czasie żyją, a przepowiednie odkryłyby przed nimi przyszłe wydarzenia. Nie byli jednak<br />
takimi i dlatego głoszenie poselstwa powierzono prostym ludziom. Jezus powiedział:<br />
„Chodźcie, póki światłość macie, aby was ciemność nie ogarnęła”. Jana 12,35. Ci, którzy<br />
206
Change language