Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
świadek tego wydarzenia powiedział: „Nie mogłem pozbyć się myśli, że gdyby wszystkie<br />
świecące ciała niebieskie we wszechświecie zostały spowite nieprzeniknioną ciemnością łub<br />
w ogóle znikły, ciemność nie mogłaby być bardziej zupełna.” — List dra Samuela Tenny, z<br />
Exeter, New Hampshire, grudzień 1785, w: Massachusetts Historical Society Collection,<br />
1792, I ser., I, 97. Choć o dziewiątej wieczorem księżyc był w pełni, to jednak w<br />
„najmniejszym stopniu nie mógł rozproszyć grobowych ciemności”. Po północy ciemność<br />
znikła, a kiedy księżyc pokazał się, był początkowo koloru krwi. {WB 163.5}<br />
Dzień 19 maja 1780 roku oznaczony jest w historii jako „ciemny dzień”. Od czasów<br />
Mojżesza nie zanotowano ciemności tak gęstej, tak daleko sięgającej i tak długotrwałej.<br />
Opis tego wydarzenia, podany przez naocznych świadków, jest tylko echem słów Pana,<br />
jakie zapisał prorok Joel 2500 lat przed ich wypełnieniem. „Słońce przemieni się w<br />
ciemność, a księżyc w krew, zanim przyjdzie ów wielki straszny dzień Pana”. Joela<br />
3,4. {WB 163.6}<br />
Chrystus nakazał swemu ludowi zważać na zwiastuny swojego powtórnego przyjścia i<br />
radować się ze znaków oznajmiających Jego powrót. „A gdy się to zacznie dziać —<br />
powiedział Jezus — wyprostujcie się i podnieście głowy swoje, gdyż zbliża się odkupienie<br />
wasze”. Łukasza 21,28. Zwrócił uwagę swych naśladowców na pączkujące drzewa na<br />
wiosnę i powiedział: „Gdy widzicie, że już puszczają pąki, sami poznajecie, iż lato już<br />
blisko. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest Królestwo<br />
Boże”. Łukasza 21,30-31. {WB 163.7}<br />
Ale gdy pokora i pobożność w Kościele ustąpiły miejsca pysze i formalizmowi, oziębła<br />
miłość do Chrystusa i wiara w Jego powtórne przyjście. Zajęci sprawami doczesnymi i<br />
poszukiwaniem przyjemności, wyznawcy Boga byli ślepi na wskazówki Zbawiciela<br />
dotyczące znaków poprzedzających Jego powrót. Zaniedbano naukę o drugim adwencie, a<br />
teksty biblijne mówiące o tym wydarzeniu zniekształcono przez fałszywe ich interpretacje,<br />
aż w końcu przestano je dostrzegać i zapomniano o nich. Sytuacja ta była charakterystyczna<br />
dla Kościołów Ameryki. Wolność i wygoda, jakimi cieszyły się wszystkie warstwy<br />
społeczne, pragnienie bogactwa i zbytku, rodzące się i pochłaniające wszystko dążenie do<br />
zdobywania pieniędzy, a także wysiłki zmierzające do osiągnięcia popularności i władzy,<br />
które były w zasięgu wszystkich, skłaniały ludzi do kierowania swych nadziei i<br />
zainteresowań na sprawy życia doczesnego i odsuwania w daleką przyszłość tego wielkiego<br />
dnia, w którym przeminie obecny porządek rzeczy. {WB 164.1}<br />
Zbawiciel, gdy wskazał swym naśladowcom na znaki swojego powrotu, przepowiedział<br />
również stan duchowego upadku, który będzie istnieć tuż przed Jego powtórnym<br />
przyjściem. Jak za czasów Noego, ludzie pochłonięci będą sprawami doczesnymi —<br />
kupowaniem, sprzedawaniem, sadzeniem, budowaniem, zawieraniem małżeństw — a<br />
zapomną o Bogu i przyszłym życiu. Dla żyjących w tym czasie przeznaczone jest<br />
204
Change language