Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Podstawową zasadą kolonii Rogera Williamsa była reguła, że „każdy ma prawo czcić Boga<br />
według własnego sumienia”. — Tamże V, 354. Założony przez niego mały stan Rhode<br />
Island stał się miejscem ucieczki dla wszystkich prześladowanych. Rósł i kwitł, aż jego<br />
fundamentalne zasady — obywatelska i religijna wolność — stały się kamieniem<br />
węgielnym Republiki Amerykańskiej. {WB 156.3}<br />
W Deklaracji Niepodległości ojcowie Stanów Zjednoczonych Ameryki stwierdzili:<br />
„Uważamy następujące prawdy za oczywiste — wszyscy ludzie stworzeni są równymi,<br />
Stwórca obdarzył ich pewnymi nienaruszalnymi prawami, w skład tych praw wchodzi<br />
życie, wolność i swoboda ubiegania się o szczęście”. Konstytucja natomiast wyraźnie<br />
gwarantuje nienaruszalność sumienia: „Nigdy nie będzie się wymagać w Stanach<br />
Zjednoczonych określonej wiary przy obejmowaniu jakiegokolwiek publicznego<br />
stanowiska”. „Kongres nie wyda żadnego prawa, dotyczącego wprowadzenia jakiejkolwiek<br />
religii lub zakazującego jej swobodnego praktykowania”. {WB 156.4}<br />
„Twórcy konstytucji rozumieli wieczną zasadę, że stosunek człowieka do jego Boga stoi<br />
ponad ludzkim prawodawstwem, a wolność sumienia jest nienaruszalnym prawem<br />
jednostki. Nie trzeba było dowodzić słuszności tej prawdy, aby ją wprowadzić, jesteśmy<br />
przekonani o tym w naszym sercu. To właśnie przekonanie pozwoliło tylu męczennikom<br />
sprzeciwić się ludzkim prawom pomimo tortur i płomieni. Czuli oni, że ich obowiązek<br />
wobec Boga stoi wyżej niż ludzkie rozporządzenia i że ludzie nie mogą rządzić ich<br />
sumieniami. Jest to przyrodzone prawo, którego nikt nie zdoła usunąć”. — Congressional<br />
Documents, USA, Ser. 200, Nr 271. {WB 156.5}<br />
Kiedy wieść o istnieniu kraju, gdzie każdy spożywa owoce swojej pracy i może<br />
postępować zgodnie z własnym sumieniem, dotarła do krajów europejskich, tysiące ludzi<br />
zaczęło przybywać do Ameryki. Szybko powstawały nowe kolonie. „Stan Massachusetts<br />
wydał specjalne prawo, zapewniające wolny wstęp i pomoc na koszt publiczny<br />
chrześcijanom wszystkich narodowości, którzy mogli dostać się do Ameryki, uciekając<br />
przed wojnami, klęskami i prześladowaniami. W ten sposób zbiegowie i uciskani stawali się<br />
prawowitymi obywatelami kolonii”. — Martyn V, 417. W ciągu dwudziestu lat od chwili<br />
pierwszego dotarcia do Plymouth tysiące pielgrzymów osiedliły się w Nowej Anglii. {WB<br />
156.6}<br />
„Byli zadowoleni, że osiągnęli cel, do którego dążyli, choć musieli prowadzić<br />
wstrzemięźliwe i pracowite życie, by zapracować na skromne utrzymanie. Od ziemi nie<br />
żądali niczego więcej oprócz właściwych plonów włożonej pracy. Żadne wspaniale wizje<br />
nie zaciemniały ich życiowej ścieżki. (...) Zadowalali się powolnym, lecz stałym rozwojem<br />
swej wspólnoty. Z cierpliwością znosili niedostatki, zraszając drzewo wolności łzami i<br />
potem, aż zapuściło ono głębokie korzenie”. {WB 157.1}<br />
195
Change language