Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Proroctwo to znalazło wyjątkowo trafne i dokładne wypełnienie w historii Francji.<br />
Podczas rewolucji w 1798 roku „świat po raz pierwszy usłyszał, jak zgromadzenie ludzi<br />
urodzonych i wychowanych w duchu europejskiej cywilizacji i roszczących sobie prawo do<br />
władania najświetniejszym narodem Europy, jednogłośnie zaprzeczyło najwznioślejszej<br />
prawdzie, jaką dusza ludzka może otrzymać i wyrzekło się jednomyślnie wiary i kultu<br />
Boga”. — Sir Walter Scott, Life of Napoleon I, 17. {WB 143.4}<br />
Istnieją wiarygodne dokumenty wskazujące, że Francja jest jedynym narodem, który<br />
wystąpił w otwartym buncie przeciwko Twórcy wszechświata. W Anglii, Niemczech,<br />
Hiszpanii i w innych państwach było i jest mnóstwo bluźnierców i niezbożnych, ale Francja<br />
spośród tych wszystkich narodów wyróżnia się w historii świata tym, że jako jedyne<br />
państwo oświadczyła w specjalnym dekrecie wydanym przez Zgromadzenie<br />
Ustawodawcze, iż nie ma Boga, oraz tym, że cała ludność jej stolicy — zarówno mężczyźni<br />
jak i kobiety — a także większość w innych częściach kraju, tańczyła i śpiewała z radości<br />
przyjmując oświadczenie owego dekretu. — Blockwood»s Magazine, listopad 1870. {WB<br />
143.5}<br />
Francja charakteryzowała się także cechami, które wyróżniały Sodomę spośród innych<br />
miast. Podczas rewolucji stan moralnego upadku i zepsucia był podobny do tego, jaki stał<br />
się przyczyną klęski, która spadła na Sodomę. Historyk tak oto przedstawia niewiarę i<br />
rozpustę we Francji, przepowiedziane w proroctwie: „Z oświadczeniami, które godziły w<br />
religię związane były w sposób istotny nowe prawa dotyczące małżeństwa. Podważały one<br />
instytucję małżeństwa jako najświętszego związku, w jaki ludzie mogą wstępować, i który<br />
prowadzi do umocnienia społeczeństwa, redukując go do formy tymczasowego kontraktu,<br />
który można zawrzeć lub zerwać według własnego upodobania. Jeśli szatan chciał pokazać,<br />
jaki jest najlepszy i najefektywniejszy sposób niszczenia tego, co czcigodne, wdzięczne i<br />
wieczne w życiu rodzinnym, a także osiągnięcia pewności, że nieszczęścia, które tą drogą<br />
spowoduje, będą towarzyszyć wszystkim następnym pokoleniom, to nie mógł wymyślić<br />
lepszego sposobu jak poniżenie instytucji małżeństwa. (...) Sophie Arnoult, aktorka znana ze<br />
swych dosadnych stwierdzeń, określiła republikańskie małżeństwo jako «sakrament<br />
cudzołóstwa»”. — Scott I, 17. {WB 143.6}<br />
„Gdzie też Pan ich został ukrzyżowany”. Ten szczegół proroctwa także się we Francji<br />
wypełnił. W żadnym innym kraju wrogość wobec osoby Chrystusa nie była okazywana tak<br />
jawnie. Nigdzie prawda nie natrafiła na tak zawzięty i okrutny sprzeciw. Prześladowaniami,<br />
jakimi Francja tępiła wyznawców ewangelii, ukrzyżowała ona Chrystusa w osobach Jego<br />
uczniów. {WB 144.1}<br />
Wiek po wieku przelewano krew świętych. Podczas gdy waldensi oddawali swe życie „z<br />
powodu zwiastowania Słowa Bożego i świadczenia o Jezusie”, ich bracia, albigensi, składali<br />
podobne świadectwo we Francji. Podczas reformacji jej zwolenników zabijano w<br />
178
Change language