Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Rozdział 15 — Rewolucja Francuska<br />
Reformacja, która w XVI wieku przedstawiła ludzkości otwartą Biblię, dotarła do<br />
wszystkich krajów Europy. Niektóre narody witały ją z radością jak posła z nieba, w innych<br />
krajach papiestwo zdołało zahamować jej postęp, w rezultacie czego gasło w nich światło<br />
biblijnego poznania i zanikał jego uszlachetniający wpływ. We Francji światło reformacji<br />
nie zdołało rozproszyć ciemności, choć znalazło wstęp do tego kraju. Prawda przez całe<br />
wieki walczyła z błędem. W końcu zwyciężyło zło, a prawda niebios została odtrącona. „A<br />
na tym polega sąd, że światłość przyszła na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność,<br />
bo ich uczynki były złe”. Jana 3,19. Naród musiał zebrać plon swego wyboru. Wpływ<br />
Ducha Świętego został usunięty, bowiem ludzie wzgardzili darem Jego łaski. Bóg pozwolił<br />
dojrzeć złu i cały świat ujrzał skutki dobrowolnego odrzucenia światła.* {WB 141.1}<br />
Walka przeciwko Biblii prowadzona przez kler we Francji przez wiele stuleci znalazła<br />
swój punkt kulminacyjny w wydarzeniach rewolucji. Ten straszliwy wybuch był<br />
nieuniknionym skutkiem tłumienia Pisma Świętego przez Rzym i dał światu najbardziej<br />
uderzający przykład rezultatów papieskiej polityki — obraz skutków, do jakich przez ponad<br />
tysiąc lat prowadziła nieuchronnie nauka Kościoła rzymskiego.15 {WB 141.2}<br />
Tępienie Pisma Świętego w okresie supremacji papieskiej zostało przepowiedziane<br />
przez proroków, a autor Apokalipsy wskazywał na straszne skutki, które uwidoczniły się<br />
szczególnie wyraźnie we Francji, z powodu rządów „człowieka grzechu”. {WB 141.3}<br />
Anioł Pański powiedział: „Tratować będą święte miasto przez czterdzieści dwa<br />
miesiące. I dam dwom moim świadkom moc, i będą, odziani w wory, prorokowali przez<br />
tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni. (...) A gdy już złożą swoje świadectwo, zwierzę<br />
wychodzące z otchłani stoczy z nimi bój i zwycięży, i zabije ich. A ich trupy leżeć będą na<br />
ulicy wielkiego miasta, które w przenośni nazywa się Sodomą i Egiptem, gdzie też Pan ich<br />
został ukrzyżowany. (...) A mieszkańcy ziemi radować się będą nimi i weselić się i<br />
podarunki sobie nawzajem posyłać, dlatego że ci dwaj prorocy udręczyli mieszkańców<br />
ziemi. Lecz po upływie trzech i pół dnia wstąpił w nich duch żywota z Boga i stanęli na<br />
nogi swoje, i strach wielki padł na tych, którzy na nich patrzyli”. Objawienie 11,2-11. {WB<br />
141.4}<br />
Wymienione tutaj „czterdzieści dwa miesiące” i „tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni”<br />
oznaczają ten sam okres czasu i określają czas prześladowania Kościoła Chrystusowego<br />
przez Rzym. Okres 1260 lat supremacji papieskiej rozpoczął się w 538 roku po Chr. i<br />
według wyliczeń zakończył się w roku 1798. W tym roku armia francuska wkroczyła do<br />
Rzymu i wzięła do niewoli papieża, który zmarł na wygnaniu. Choć wkrótce wybrano<br />
175
Change language