Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Te błędne nauki są w swej istocie identyczne z późniejszymi naukami popularnych<br />
wychowawców ludu i teologów, którzy twierdzili, że nie ma niezmiennego prawa Bożego<br />
jako wzorca sprawiedliwości, że normy moralne są ustanawiane przez samo społeczeństwo i<br />
podlegają ciągłym zmianom. Wszystkie te teorie pochodzą z jednego źródła, a mianowicie<br />
od tego, który już wśród bezgrzesznych mieszkańców niebios rozpoczął swe dzieło próbując<br />
podważyć sprawiedliwe przepisy prawa Bożego. {WB 138.4}<br />
Nauka o nieodwracalnym przeznaczeniu człowieka doprowadziła wielu do faktycznego<br />
odrzucenia prawa Bożego. Wesley stanowczo sprzeciwił się błędom antynomistycznych<br />
nauczycieli i wykazał, że nauka prowadząca do odrzucenia przykazań Bożych jest sprzeczna<br />
z Pismem Świętym. „Albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla<br />
wszystkich ludzi”. Tytusa 2,11. „Jest to rzecz dobra i miła przed Bogiem, Zbawicielem<br />
naszym, który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy.<br />
Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus<br />
Jezus, który siebie samego złożył jako okup za wszystkich”. 1 Tymoteusza 2,3-6. Duch<br />
Boży udzielany jest darmo, aby każdy mógł osiągnąć zbawienie. Chrystus jest „prawdziwą<br />
światłością, która oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat”. Jana 1,9. Ludzie<br />
tracą zbawienie przez dobrowolne odmawianie przyjęcia daru życia. {WB 138.5}<br />
Na twierdzenie, że śmierć Jezusa zniosła przepisy Dekalogu wraz z prawem<br />
ceremonialnym, Wesley odpowiedział: „Chrystus nie zniósł prawa moralnego, które<br />
zawarte jest w dziesięciu przykazaniach i którego uczyli prorocy. Celem Jego przyjścia nie<br />
było zniesienie choćby najmniejszej części zakonu. Zakon ten jest prawem, które nigdy nie<br />
może być złamane, które trwa niewzruszenie jako wierny świadek w niebie. (...) Istnieje ono<br />
od początku świata i jest napisane nie na kamiennych tablicach, lecz w sercach wszystkich<br />
ludzi, którzy wyszli z rąk Stwórcy. Choć litery zapisane ongiś palcem Bożym zostały zatarte<br />
przez grzech, to jednak nie mogą być one całkowicie wymazane, dopóki mamy świadomość<br />
dobra i zła. Każda część prawa obowiązuje wszystkich ludzi we wszystkich wiekach,<br />
ponieważ nie jest ono zależne od czasu i miejsca czy innych ulegających zmianom<br />
okoliczności, lecz tylko od natury Boga i natury człowieka oraz ich niezmiennego stosunku<br />
do siebie”. {WB 139.1}<br />
„«Nie przyszedłem rozwiązywać, ale wypełnić». Nie ma wątpliwości, że Jezus mówi<br />
tutaj (w powiązaniu ze wszystkim, co poprzedza i następuje po tym zdaniu) — przyszedłem<br />
go ustanowić w całej pełni, mimo wszelkich ludzkich fałszywych interpretacji, ukazać w<br />
pełnym świetle to, co było w nim ciemne i niewyraźne, wytłumaczyć prawdziwe i pełne<br />
znaczenie każdej jego części, ukazać długość, szerokość i zasięg każdego przykazania oraz<br />
wysokość i głębokość, a także niepojętą czystość i duchowość we wszystkich jego<br />
aspektach”. — Wesley, Works, kazanie 25. {WB 139.2}<br />
172
Change language