Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
jest surowsza od nauki Biblii? Rozważcie tylko niektóre cytaty. «Będziesz tedy miłował<br />
Pana, Boga twego, z całego serca swego, i z całej duszy swojej, i z całej siły swojej». «A<br />
powiadam wam, że z każdego nieużytecznego słowa, które ludzie wyrzekną, zdadzą sprawę<br />
w dzień sądu». «A więc czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek czynicie, wszystko czyńcie na<br />
chwałę Bożą». {WB 137.5}<br />
Jeśli zatem nasza doktryna jest surowsza od powyższych nauk, to zasługujemy na<br />
naganę, ale sumienie przekonuje was, że tak nie jest. A kto może być o jotę mniej<br />
dokładnym, nie zniekształcając tym samym Słowa Bożego? Czy szafarz tajemnic Bożych<br />
może pozostać wierny, jeżeli zmieni jakąkolwiek część świętego prawa? Nie, nie wolno mu<br />
nic z niego usunąć, nic uczynić łagodniejszym, jest zmuszony oświadczyć wszystkim: «Nie<br />
wolno mi Pisma Świętego zaniżyć do waszych upodobań. To wy musicie dostosować się do<br />
jego wymagań, jeśli nie chcecie zginąć na wieki». To oczywiście daje powód do<br />
popularnego oskarżenia tych ludzi o brak miłości. Czy naprawdę nie posiadają miłości? Pod<br />
jakim względem? Czy nie karmią głodnych i nie odziewają nagich? «Tak, ale to nie o to<br />
chodzi w tym nic im nie brakuje,są natomiast bezlitośni w osądzaniu, bowiem twierdzą, że<br />
nikt nie może być zbawiony oprócz tych, którzy kroczą drogą wskazaną przez nich»”. —<br />
Tamże III, 152-153. {WB 138.1}<br />
Upadek duchowy, widoczny w Anglii bezpośrednio przed pojawieniem się Wesley’ a,<br />
był w dużej mierze skutkiem rozpowszechniania nauk nie uznających przymusu prawa<br />
moralnego. Wielu twierdziło, że Chrystus zniósł prawo moralne i że chrześcijanie są wobec<br />
tego wolni od obowiązku przestrzegania go, że każdy wierzący uwolniony jest od „jarzma<br />
dobrych uczynków”. Inni, chociaż uznawali wieczność dekalogu, oświadczali, że<br />
kaznodzieje nie powinni nakłaniać ludzi do zachowywania jego przepisów, gdyż tych,<br />
których Bóg przeznaczył do nieba „nieodparta moc łaski Bożej sama doprowadzi do<br />
pobożności i cnoty”, a ci, którzy są przeznaczeni na wieczne potępienie, „i tak nigdy nie<br />
będą mieli siły przestrzegać boskiego prawa”. {WB 138.2}<br />
Inni znowu, którzy także twierdzili, że wybrani nie mogą popaść w niełaskę, ani stracić<br />
Bożego upodobania, dochodzili do jeszcze skrajniejszych wniosków, że „złe uczynki, które<br />
popełniają, nie są w rzeczywistości grzeszne i nie mogą być uważane za przestępstwo prawa<br />
Bożego, dlatego też nie ma żadnego powodu, by wyznawali swe grzechy i, pokutując,<br />
zaprzestawali ich”. — McClintock and Strong, Cyclopedia, art. „Antionomians”.<br />
Oświadczali więc, że nawet najpodlejszy grzech, który „powszechnie uważany jest za<br />
poważne wykroczenie przeciwko prawu Bożemu, w oczach Pana nie jest grzechem”, jeżeli<br />
popełnił go ktoś z Jego wybranych, „gdyż istotnym i wyróżniającym znakiem wybranych<br />
jest niemożność czynienia tego, co się Bogu nie podoba, albo jest zabronione przez Jego<br />
prawo”. {WB 138.3}<br />
171
Change language