Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
swej wiary. Więzienia były pełne, rodziny rozłączone, a wielu skazywano na wygnanie do<br />
obcych krajów. Jednak Bóg był ze swoim ludem i żadne prześladowania nie mogły zmusić<br />
go do milczenia. Wielu uciekało przez ocean do Ameryki, gdzie stwarzali podstawy<br />
osobistej i religijnej wolności, która stała się bastionem i chwałą tego kraju. {WB 133.7}<br />
I znowu, jak za czasów apostołów, prześladowanie służyło szerzeniu ewangelii. W<br />
ponurym, pełnym przestępców więzieniu, Jan Bunyan napisał swe piękne dzieło o<br />
wędrówce pielgrzyma z kraju zła do niebiańskiego miasta. Zdawało mu się, że oddycha<br />
atmosferą niebios. Ten głos z więzienia w Bedford przemawiał do ludzi z wielką mocą<br />
przez ponad sto lat. Wędrówki pielgrzyma i Niezmierzona łaska Boża dla największego<br />
grzesznika, napisane przez niego, skierowały niejednego błądzącego na drogę żywota. {WB<br />
134.1}<br />
Baxter, Flavel, Alleine oraz inni wykształceni i utalentowani protestanci posiadający<br />
głębokie chrześcijańskie doświadczenia, stanęli do obrony „wiary raz świętym podanej”.<br />
Dzieła tych ludzi zakazywane przez panujących władców, nigdy nie zginą. Fountain of Life<br />
(Źródło życia) i Method of Grace (Działanie łaski) Flavela uczyły tysiące, jak mają<br />
powierzyć swe życie Chrystusowi. Reformed Pastor (Odrodzony pastor) Baxtera okazał się<br />
błogosławieństwem dla tych, którzy pragnęli odnowienia dzieła Bożego, a jego Saints<br />
Everlasting Rest (Wieczny odpoczynek świętych) niejednej osobie pozwolił zdobyć<br />
wewnętrzny spokój, który Bóg udziela swemu ludowi. {WB 134.2}<br />
Sto lat później, w czasach duchowej ciemności, w Anglii pojawili się, jako nosiciele<br />
światła Bożego, Whitefield i bracia Wesley’ owie. Pod panowaniem Kościoła państwowego<br />
Anglicy doprowadzili w swoim kraju do takiego upadku religii, który niewiele odbiegał od<br />
pogaństwa. Religia naturalna była ulubionym przedmiotem studiów duchownych i<br />
obejmowała większą część ich teologii. Warstwy wyższe szydziły z pobożności i chełpliwie<br />
oświadczały, że są wolni od jej fanatyzmu. Niższe klasy żyły pogrążone w grzechu i<br />
niewiedzy, a Kościół nie miał wiary ani odwagi, by podtrzymać i wznieść na wyższy<br />
poziom upadłe dzieło prawdy. {WB 134.3}<br />
Zapomniano o wielkiej prawdzie, o usprawiedliwieniu przez wiarę, którą tak wyraźnie<br />
głosił Luter. Jej miejsce zajęła nauka Rzymu, nakazująca zdobywać zbawienie przez dobre<br />
uczynki. Whitefield i bracia Wesley’ owie byli członkami Kościoła anglikańskiego,<br />
szczerze szukającymi łaski Bożej, którą, jak i ich uczono, można uzyskać przez<br />
zachowywanie przykazań kościelnych i cnotliwe życie. {WB 134.4}<br />
Gdy Karol Wesley zachorował i przeczuwał, że zbliża się śmierć, zapytano go, na czym<br />
opiera swą nadzieję na życie wieczne. „Użyłem wszelkich mych sił, by służyć Bogu” —<br />
odpowiedział. Gdy przyjaciel, który zadał mu to pytanie, wydawał się nie<br />
usatysfakcjonowany tą odpowiedzią, Wesley pomyślał: „Czyż moje wysiłki nie są<br />
wystarczającą podstawą nadziei? Gdyby mnie obrabował z mych uczynków, nie miałbym<br />
166
Change language