Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Słowo Boże jako skarbiec natchnionej prawdy i sprawdzian wszelkiego natchnienia. {WB<br />
102.4}<br />
Po powrocie z Wartburga Luter dokończył przekładu Nowego Testamentu i wkrótce<br />
naród niemiecki otrzymał ewangelię w swym ojczystym języku. Przekład został przyjęty z<br />
wielką radością przez wszystkich miłujących prawdę, natomiast ci, którzy uznawali tradycje<br />
Kościoła i przykazania ludzkie, z pogardą go odrzucili. {WB 102.5}<br />
Księża zaniepokoili się na myśl, że prosty lud będzie mógł teraz dyskutować z nimi na<br />
temat biblijnych nauk i ich niewiedza wyjdzie na jaw. Broń ich przyziemnego rozumowania<br />
była bezsilna wobec miecza Ducha Świętego. Rzym na wszelkie sposoby wykorzystywał<br />
swą władzę, aby nie dopuścić do szerzenia się Pisma Świętego, ale ani doktryny, ani klątwy,<br />
ani nawet tortury nie przyniosły spodziewanego rezultatu. Im bardziej potępiano Biblię i<br />
zakazywano jej czytania, tym bardziej naród pragnął poznać jej nauki. Wszyscy umiejący<br />
czytać sami studiowali Słowo Boże. Nosili je wszędzie, czytali i uczyli się go na pamięć.<br />
Gdy Luter zobaczył, z jaką życzliwością przyjęto Nowy Testament, przystąpił niezwłocznie<br />
do przekładu Starego Testamentu, publikując natychmiast gotowe fragmenty. {WB 102.6}<br />
Pisma Lutra spotykały się z życzliwością zarówno w miastach, jak i na wsi: „To co Luter<br />
i jego przyjaciele pisali, inni rozpowszechniali w kraju. Zakonnicy, którzy przekonali się o<br />
nieprawości ślubów zakonnych i pragnęli zmienić długie życie bezużytecznego lenistwa na<br />
życie pełne aktywności, a niestety nie posiadali dostatecznych wiadomości, by głosić Słowo<br />
Boże, przemierzali kraj, sprzedając dzieła Lutra i jego przyjaciół. Wkrótce całe Niemcy<br />
zaroiły się od tych śmiałych kolporterów”. — Tamże IX, 11. {WB 102.7}<br />
Z zainteresowaniem badali te pisma ludzie ze wszystkich warstw społecznych — biedni<br />
i bogaci, uczeni i niewykształceni. Wieczorami wiejscy nauczyciele czytywali je małym<br />
grupom zebranym dokoła płonącego kominka. W rezultacie każdego takiego wysiłku,<br />
zawsze kilku ludzi przekonywało się o prawdzie. Przyjmowali oni Słowo Boże z radością, a<br />
potem sami głosili radosną nowinę innym. {WB 102.8}<br />
Sprawdzały się natchnione słowa: „Wykład słów twoich oświeca, daje rozum<br />
prostaczkom”. Psalmów 119,130. Badanie Pisma Świętego dokonywało poważnych zmian<br />
w umysłach i sercach ludzi. Papiestwo nałożyło na swych poddanych żelazne jarzmo;<br />
trzymając narody w poniżeniu i niewiedzy. Skrupulatnie pilnowano przestrzegania<br />
zabobonnych obrzędów, lecz w tej całej służbie dla Boga serce i rozum nie były wcale<br />
zaangażowane. Kazania Lutra, które ukazały jasne prawdy Słowa Bożego i samo Słowo,<br />
oddane w ręce prostych ludzi, obudziły drzemiące w nich siły, nie tylko oczyszczając i<br />
uszlachetniając ich życie duchowe, lecz także dodając umysłowi polotu i siły. {WB 103.1}<br />
Można było spotkać wielu ludzi różnego stanu, jak z Biblią w ręku bronili nauk<br />
reformacji. Przedstawiciele papieża, którzy studiowanie Pisma Świętego pozostawiali<br />
124
Change language