POST_SCRIPTUM_4_2023_24

Spotkali się w latach 90. na festiwalu piosenki w Sieradzu. Śpiewająca
aksamitnym głosem, drobna dziewczyna w ogrodniczkach i muzyk, twórca
piosenek, Kapsel – późniejsi wokaliści Ich Troje i ZOO Cafe. Historia
zatoczyła koło. Teraz śpiewają, nagrywają i koncertują razem. Zapraszam na
rozmowę z Justyną Majkowską i Piotrem Cajdlerem.
ICH DWOJE
justyna majkowska
piotr cajdler
rozmawia renata cygan
Justynko, nie mogę nie zapytać o Ich Troje… Wyśpiewałaś
z Michałem Wiśniewskim i Jackiem Łągwą największe
przeboje tego zespołu. Choć byłaś z nimi tylko dwa lata
(aż trudno uwierzyć, że tylko tyle!), to Ty jesteś jednak
wokalistką najbardziej kojarzoną z Ich Troje. Odeszłaś
u szczytu kariery. Nie zapytam dlaczego, bo to już było
wałkowane na wszystkie sposoby we wszystkich mediach
w Polsce. Zapytam: nie brakuje Ci wielkich scen,
koncertów i tłumu fanów?
Justyna: Tempo pracy zespołu było przepotworne. Wiesz,
niedawno byłam na koncercie w Opolu – wszystko sobie
przypomniałam. Te próby od rana, ten maraton na najwyższych
obrotach! Trzeba być robotem, żeby to wszystko
wytrzymać. Pomyślałam sobie wtedy: jak to dobrze, że już
tam nie jestem. Ja byłam naprawdę nieszczęśliwa na wielkich
scenach – absolutnie nie jestem zwierzęciem scenicznym,
za bardzo się spinam, nie jestem sobą. Owszem, lubię
śpiewać, ale komfort psychiczny dają mi studio nagraniowe,
malutki koncercik w garażu, niszowe wnętrza. Nie odnajduję
się wśród tłumów. To nie moja bajka. Jestem dużo
fajniejsza poza sceną.
A nie żałujesz czasami?
Justyna: Nigdy nie żałowałam. Może kiedyś, już jako babcia
będę robiła jakieś podsumowania, to łezka mi się zakręci
i postanowię zażałować… (śmiech)
92
POST SCRIPTUM
Ale nie straciłaś kontaktu z zespołem?
Justyna: Nie, Michał to fajny gość. Jesteśmy w kontakcie.
Piotr: Michał Wiśniewski zaśpiewał nawet niedawno
jedną z moich piosenek Taniec z Diabłem – nagraliśmy
ją wspólnie. Lada dzień wychodzi nasz najnowszy singiel.
Piotrze, w którym momencie swojego życia, i dlaczego,
wyjechałeś do Wielkiej Brytanii?
Piotr: W 2011 roku spakowałem walizkę, zabrałem gitarę
i wyjechałem na Wyspy. Miało być na chwilę, siedzę
do dziś i pewnie zostanę. Chociaż…
Rok 2010 to był dla mnie bardzo zły czas. Prowadziliśmy
z żoną niewielki biznes, kilka lat było okay, ale potem
wielkie centra handlowe zebrały żniwo i takie maleństwa
jak nasz sklep padały jeden po drugim. W Anglii
miałem kuzynkę i po kilku SMS-ach zdecydowałem się
na chwilę tam wyskoczyć. Sam wyjazd do Wielkiej Brytanii
to pewna forma ratowania się – nie było czasu
na muzykę. Moja rodzina potrzebowała najnormalniej
w świecie chleba, a koncerty były lub nie.
Rozumiem, że nie dało się wtedy w Polsce żyć z muzyki?
Piotr: Dało, ale jakoś nie byłem zainteresowany. Razem
z ZOO Cafe graliśmy sporo koncertów, lecz była to raczej
forma ucieczki od codzienności – hobby, a nie sposób na
życie. Dzisiaj trochę żałuję, mogłem tego przypilnować.