POST_SCRIPTUM_4_2023_24

More documents

Recommendations

Info

ezruch. Nie wiedziała, kiedy odprawiane są msze w dni powszednie, ale przecież nie musiała od razu uczestniczyć w nabożeństwie. Mogła po prostu wejść do środka i – jak człowiek zagubiony – posiedzieć w zadumie, nawet spróbować się pomodlić. Postanowiła się przebrać – wybrała z szafy sukienkę z dzianiny, włożyła grubsze rajstopy. W korytarzu włożyła ciepłe, skórzane buty, szary płaszcz i wełnianą czapkę. Wyszła z mieszkania i zjechała windą na dół, wpatrując się w swoje samotne lustrzane odbicie. Najbliższy kościół znajdował się kilkaset metrów od jej apartamentowca. Niebo wyglądało na brudnoszare. Słońce, które jeszcze chwilę temu przebijało się przez chmury, jakby wyparowało. Wiał też silny wiatr, ale nie zanosiło się na deszcz. W powietrzu dało się wyczuć osobliwy zapach, jakby mokry torf wymieszany z ostrą wonią chloru. Nie miała pojęcia skąd ten zapach może dochodzić, nie miała też pewności, czy nie jest to wytwór jej zmęczonej głowy. Przejeżdżające po asfalcie samochody drażniły ją swoim dźwiękiem i kiedy w końcu znalazła się w pobliżu kościoła, napełniło ją to ulgą. Na moment przystanęła i zaczęła podziwiać budynek zainspirowany gotycką architekturą. Wysokie, strzeliste wieże wydawały się dosięgać nieba, dotykały go niczym palce rozwartej dłoni, a przynajmniej próbowały to robić. Zbliżyła się do metalowych drzwi i chwyciła za klamkę. Były zamknięte. Spróbowała znowu, ale ciężar nie chciał odpuścić. Postanowiła okrążyć kościół i sprawdzić, czy znajdzie inne wejście. Nie znalazła. Podeszła do drzwi po raz trzeci, ostatni. Ani drgnęły. Odwróciła się i poszła powoli do domu – tą samą drogą – szarym chodnikiem z popękanych betonowych płyt. Poczuła się dziwnie, poczuła się oszukana, poczuła, że w środku niej poruszyło się coś bardzo nieprzyjemnego, coś, co tkwiło w niej od tak dawna. Wróciła kilkanaście minut później, rozebrała się i poszła pod prysznic, aby zmyć brud rozczarowania, jaki ją spotkał. Gorąca woda spływająca ze słuchawki potrafiła jedynie dotknąć powierzchni jej ciała, nic więcej. Kiedy wyszła z łazienki, udała się od razu do łóżka. Leżała, ale nie mogła zasnąć. Wiedziała, że sen nie nadejdzie, bo być może nie była godna nawet tego rodzaju zbawienia. Potrafiła tylko leżeć z zamkniętymi oczami i myśleć. Nie podobały jej się myśli krążące wewnątrz jej głowy. Nie podobały. 84 POST SCRIPTUM Kiedy w końcu wstała, było już dawno po południu, więc wzięła się za robienie obiadu. Lubiła gotować, była to prosta czynność sprawiająca, że czuła się przydatna. Wyciągnęła całego indyka z lodówki, znalazła jakiś przepis w internecie i zaczęła według niego przygotowywać mięso. Posiekała cebulę i czosnek, przygotowała marynatę, włożyła indyka do naczynia żaroodpornego, wcześniej natarła ową złocistą marynatą, i wstawiła do rozgrzanego piekarnika. Potem wzięła się za sałatkę. Umyła pomidorki koktajlowe, rzodkiewki i ogórki gruntowe, skroiła je równo i wrzuciła do mieszanki rukoli i jarmużu, dodała trochę słonecznika i skropiła wszystko kremem balsamicznym. Na koniec wzięła się za obieranie ziemniaków. Kiedy dochodziło wpół do trzeciej, wstawiła je na gaz. Kilkanaście minut później zadzwonił do niej mąż. – Słuchaj, będę dzisiaj później w domu – powiedział. – O której? – zapytała. Jeszcze miesiąc temu zapytałaby, co takiego się stało. Pewnie otrzymałaby tę samą – jak zawsze – odpowiedź. Chodziło o służbę. Jej mąż, jak sam to określał, nie pracował – on służył. A służba przecież wymagała poświęceń. – Nie wiem – odparł. – Raczej wieczorem. Na pewno nie wcześniej. – Rozumiem. – Nie musisz robić obiadu przynajmniej. – Dobrze. – Widzimy się później, tak? – Tak. Rozłączyła się i wciąż trzymając w dłoni telefon, zaczęła się przyglądać szklanej pokrywce podskakującej z metalicznym brzękiem i wyciekającej z garnka wodzie, białej, spienionej, skwierczącej. Podeszła i wyłączyła gaz na palniku, a potem wyłączyła również cały piekarnik. Usiadła na krześle przy stole, dłonie złożyła na nogach, wyprostowała się i zaczęła wpatrywać w ścianę. Trwała w tej pozie podobna do egipskiej rzeźby, a żadna myśl nie chciała zakotwiczyć w jej głowie. Żywy posąg skamieniały apatią. [MM] MARCIN MIELCAREK STOP depresji! ULEPIONE Z GLINY I SŁOŃCA Ukazała się szczególna pozycja wydawnicza: antologia polsko- -peruwiańska Ulepione z gliny i słońca – Hechas de barro y sol. Książka wydana została pod egidą Stowarzyszenia Polsko-Iberyjskiego Arendi Cultural (ACAPI), pod honorowym patronatem Ambasady Peru w Polsce. Zadedykowana została wszystkim osobom zmagającymi się z różnymi chorobami, a w szczególności z depresją, która dotyka coraz wiecej osób w pospiesznym, niespokojnym życiu, w odhumanizowanej rzeczywistości. W tomie, liczącym 182 strony, znalazły się wiersze 15 kobiet z Peru i 15 z Polski. Każdy z nich w wersji polskiej i hiszpańskiej. Nad całością czuwała Katarina Lavmel z Portugalii, pomysłodawczyni, redaktor wydania. Okładkę zaprojektował szwajcarski artysta Paulo Themudo. Książka zrecenzowana została przez siedmiu krytyków z Hiszpanii, Argentyny, Peru i Polski. Odbyło się już kilka promocji, m.in. w Madrycie, Łodzi, Słupsku. Na wiosnę planowana jest promocja w Warszawie w Teatrze Poezji, Muzyki i Sztuki „Witraże” pod auspicjami Stowarzyszenia Autorów Polskich, a także na plenerach krajowych i zagranicznych.[WDS]
Mały jubileusz wielkiej sprawy X Jubileuszowy Zlot Poetów Polskiego Rodowodu WILNO 2023 Wydawać by się mogło, że 10 lat to skromny jubileusz – zbyt skromny dla fanfar i rozgłosu. Nie dla takich wydarzeń jednak jak te wpisane w wileński kalendarz i kilkadziesiąt innych rozrzuconych po świecie. A powodem Międzynarodowe Zloty Poetów Polskiego Rodowodu, które od 10 lat odbywają się w Wilnie, mieście bliskim chyba każdemu Polakowi. Zaczęło się wszystko w 2013 r. od promocji antologii Niosący słowa, zainicjowanej przez grupę autorów z Wielkiej Brytanii. Wtedy to Apolonia Skakowska, prezes-dyrektor Centrum Kultury Polskiej na Litwie, zauważyła ogromną potrzebę integracji środowiska polonijnych twórców i wzięła na swoje barki organizację zlotów, ustalając coroczne spotkania. Niżej podpisana doznała zaszczytu współorganizowania, jako reprezentantka Stowarzyszenia Autorów Polskich, i właśnie wróciła z X jubileuszowego Zlotu. Można chyba bez obawy o pomyłkę stwierdzić, że podczas Zlotów, które trwają tradycyjnie cztery dni, w spotkaniach przez te lata uczestniczyło ponad pięć tys. dzieci i młodzieży. Podczas każdego pobytu uczestnicy wyjeżdżają do czterech polskich szkół na Litwie, w których nauka odbywa się od klasy pierwszej do maturalnej. Prowadzą lekcje, dzielą się poezją, muzyką, słuchają uczniów, oglądają ich występy, nawiązują serdeczne kontakty. Zawsze przekazywane są książki, drobne upominki. Nie brakuje wzruszeń… Klamrą spinającą Zlot jest gala w sali teatralnej. Promuje się zawsze aktualną międzynarodową antologię. Na tegorocznej wybrzmiały wiersze z antologii Na krawędzi. Poprzednie dotykały wielu trudnych spraw, jak przemoc, relacje z matką, ojcem i wielu innych. Młodzież z chęcią uczestniczy w tej uroczystości, a znakomite polskie zespoły z Litwy grają na gali niezapomniane koncerty. Zloty obciążają finansowo uczestników, koszt nie jest mały. Tymczasem nie brakuje chętnych, nie tylko wracają stali bywalcy, ale dochodzą nowi. W tym roku z uczniami spotykali się poeci m.in. z Australii, Belgii, Niderlandów, Węgier, Szwecji, Wielkiej Brytanii, Niemiec. Zawiązało się wiele przyjaźni, które na pewno zaowocują nie tylko na gruncie prywatnym, lecz także pozwolą wspólnie rozwijać pasje. [WDS] WANDA DUSIA STAŃCZAK POST SCRIPTUM 85
Page 1 and 2:
SZTUKA SPRAWIA, ŻE JESTEŚMY LUDŹ
Page 3 and 4:
Na okładce: obraz Rafała Masiula
Page 5 and 6:
8 października w legendarnej, niez
Page 7 and 8:
RAFAŁ MASIULANIEC POST SCRIPTUM 7
Page 9 and 10:
Rafał Masiulaniec Rafał Masiulani
Page 11 and 12:
PRZEMIJANIE i ŚMIERĆ to moje ulub
Page 13 and 14:
kolejnymi ssakami na planecie Ziemi
Page 15 and 16:
Foto: Tatiana Averina POST SCRIPTUM
Page 17 and 18:
Gruba Marii Mamczur to wydawnictwo,
Page 19 and 20:
Anja Orthodox Literatura bardzo mni
Page 21 and 22:
Biorąc pod uwagę Twój sceniczny
Page 23 and 24:
Zdjęcia pochodzą z prywatnego arc
Page 25 and 26:
28 LUTEGO skrapla się światło na
Page 27 and 28:
OBRAZY: PIOTR KAMIENIARZ POST SCRIP
Page 29 and 30:
Po opuszczeniu tej wystawy w ekspoz
Page 31 and 32:
przeszkadza w zanurzeniu się w kon
Page 33 and 34: Monika Ślósarczyk Z tego wzniesie
Page 35 and 36: Monika Ślósarczyk Tworzy z rozmac
Page 37 and 38: ZŁAMANA Dominice Lewickiej-Kluczni
Page 39 and 40: ZYTA RUDZKA Rysunek: R.C. Nagroda L
Page 41 and 42: MY, SZARLATANI My, szarlatani szaru
Page 43 and 44: Miłość do żywych stworzeń obja
Page 45 and 46: Foto RC pijany i wszczął kolejną
Page 47 and 48: JERZY FRYCKOWSKI *** Kocham cię za
Page 49 and 50: Ilustracja: Renata Cygan POST SCRIP
Page 51 and 52: Karin się kłania i kłania, konfe
Page 53 and 54: Ale była jeszcze nieoficjalna wers
Page 55 and 56: Fot. M. Karewicz Gdy się na scenie
Page 57 and 58: - Czy mogliby państwo jej umyć w
Page 59 and 60: ARTYSTA RZEŹBIARZ POST SCRIPTUM 59
Page 61 and 62: Piotr Michnikowski Ukończył Warsz
Page 63 and 64: Tworzysz reliefy ceramiczne. A moż
Page 65 and 66: Wtedy wystarczy już tylko niektór
Page 67 and 68: Kochasz muzykę, masz swoją ulubio
Page 69 and 70: Moje prace mają być lustrem, w kt
Page 71 and 72: ŚNIEŻNY WIERSZ Poeta mrozem pisze
Page 73 and 74: iwak cygański Jerzy Granowski dwor
Page 75 and 76: na dworcu w Katowicach Jerzy Granow
Page 77 and 78: koleje śląskie na bocznicy POST S
Page 79 and 80: Kompozycja abstrakcyjna (Port) - 19
Page 81 and 82: Pejzaż miejski zielony - 1964 r. J
Page 83: cej i szybciej. A potem pewnie obej
Page 87 and 88: adam gwara LIMERYKI *** Stary Pierr
Page 89 and 90: Malowałam królów i prostytutki.
Page 91 and 92: To ona w obrazie wykonanym dla żur
Page 93 and 94: Kto to jest Kapsel? Piotr: Kapsel t
Page 95 and 96: Jak tu nie lubić Kapsla? jeździe
Page 97 and 98: SPADAJĄCE ŁZY Modlę się za cieb
Page 99 and 100: W blasku królewskich szkatułek P
Page 101 and 102: Stary gołębnik TEATR NIKOLI wyksz
Page 103 and 104: Od początku co roku przygotowuję
Page 105 and 106: Pantomima tak jak muzyka, ani nie z
Page 107 and 108: Jakie były początki Twojej wspó
Page 109 and 110: Autor: BOLESŁAW LEŚMIAN Jam - lal
Page 111 and 112: Foto: Kris Staszewski do obecnego w
Page 113 and 114: Rozwój Diamondscraft - in- NFT Roz
Page 115 and 116: REKLAMA Profesjonalna korekta tekst
show all

POST_SCRIPTUM_4_2023_24

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?