POST_SCRIPTUM_4_2023_24

Biorąc pod uwagę Twój sceniczny image wraz z wydźwiękiem
wykonywanej przez Was muzyki, pewnie
co poniektórzy wyzywali Was od najgorszych, a księża
wyklęli z ambony?
Zdarzało się, a także na wielu listach zespołów ponoć satanistycznych,
Closterkeller, nie wiedzieć czemu, bywał
w czołówce zestawienia. My jesteśmy muzykami, klimaciarzami,
a nie jakimiś satanistami czy działaczami jakiejkolwiek
religii. Closterkeller jest często nazywany sztandarowym
zespołem gotyckim, ale ja się z tym absolutnie
nie zgadzam. My gramy z dużo większym rozrzutem gatunkowym,
od delikatnych ballad do ciężkich metalowych
numerów, aczkolwiek moim zdaniem, najlepszym naszym
obliczem jest to gotyckie w niektórych utworach. Myślę,
że bardziej pasuje do nas określenie: „zespół grający
mrocznego rocka”. Ja jestem w Closterkeller jedynym reprezentantem
gotyku tak w ogóle, choć jednocześnie też
takim po prostu rockersem jak reszta. (śmiech)
Choć jestem ateistką, to jak najbardziej moimi ideałami są
te uniwersalne, dobro i miłość. I za to ci niektórzy kościółkowi
mnie nie lubią, bo pokazuję to właśnie, że można być
dobrym człowiekiem, nie wierząc w Boga. A to nie pasuje
do niektórych prostych schematów. Wracając zaś do istoty
samego gotyku jako subkultury, to brak wiary w Boga
nie oznacza odrzucenia innych form mistycyzmu. Wiem
i czuję, że istnieje jakiś świat obok naszej rzeczywistości
albo będący jakimś jej rozszerzeniem. Tylko zdaje się, że
nie mamy wystarczającej liczby zmysłów do ogarnięcia go.
Czasami mam wrażenie, że jakaś ręka z innego wymiaru
pomaga mi tak realnie, że nie mam wątpliwości! Mówią na
to przeczucie albo opatrzność, ale ja to odbieram fizycznie!
Jakieś coś, jakieś byty podpowiadały mi np. linię melodyczną,
fragment tekstu do utworu, lecz także w normalnym
życiu niekiedy jakby mnie ustawiały we właściwą stronę.
Ale nie modlę się do tego zjawiska, a jedynie po prostu cieszę
się, że jest, bo je lubię. Takie najwyraźniejsze wsparcie
miałam przy tworzeniu płyty Bordeaux.
Większość prób
nawrócenia mnie
kończyła się
mocnym
nadwątleniem
wiary
u nawracających
Przytoczę fragment recenzji Piotra Michalskiego na
łamach rockarea.pl: „Wraz z Bordeaux Closterkeller
napisało kolejny chwalebny rozdział swej historii. Ta
płyta to kwintesencja zespołu z gotyckim mrokiem,
żarem w warstwie lirycznej i niemal metalowym ciężarem
na czele. Nie jest to może album łatwy i wpadający
w ucho od razu, ale czy dobry album nie powinien
właśnie pomału dojrzewać wraz ze swym
słuchaczem? Ja przeszedłem ten proces z Bordeaux
i powiem Wam, że było warto! Anja Orthodox wraz
z kolegami z zespołu po raz kolejny pokazała wszystkim
jak po latach scenicznej bytności należy grać! Tak trzymać
Królowo!”.
Wracając do odbioru bodźców ponadrealnych, to przecież
sny są takim światem pozarealnym. Nie wszystko
da się wytłumaczyć metodą Freuda. Sama miewam sny
tak abstrakcyjne, że jestem przekonana, że lekarze nie
potrafiliby tego rozwikłać. Mówiłaś, że nie masz zmysłu
plastycznego, a twierdzisz, że masz bardzo bogate sny.
Jak to pogodzić?
Nie umiem tego wytłumaczyć. Moje noce czasem wyglądają
tak, jakbym poszła na maraton filmowy do kina. Ale
dokładają się do tego także niewątpliwie środki antydepresyjne,
które od lat zażywam.
Foto: Katarzyna Tyśnicka
POST SCRIPTUM
21