POST_SCRIPTUM_4_2023_24
POST SCRIPTUM – Niezależny kwartalnik literacko-artystyczny tworzony przez polsko-brytyjski zespół. W tym numerze m.in.: reliefy Piotra Michnikowskiego, Teatr Nikoli, wywiad z Anją Orthodox, obrazy Rafała Masiulańca, poezja Adama Gwary, wywiad z Justyną Majkowską i Piotrem Cajdlerem, esej prof. Izoldy Kiec o Karin Stanek.
POST SCRIPTUM – Niezależny kwartalnik literacko-artystyczny tworzony przez polsko-brytyjski zespół. W tym numerze m.in.: reliefy Piotra Michnikowskiego, Teatr Nikoli, wywiad z Anją Orthodox, obrazy Rafała Masiulańca, poezja Adama Gwary, wywiad z Justyną Majkowską i Piotrem Cajdlerem, esej prof. Izoldy Kiec o Karin Stanek.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Stary gołębnik<br />
TEATR NIKOLI<br />
wykształcenie, a doświadczenie teatralne<br />
zdobywałem już sam, podążając wybraną<br />
przez siebie drogą sztuki.<br />
Zanim powołałeś do życia własny teatr<br />
Biały Klaun, w latach 1985–1987 byłeś<br />
wykładowcą pantomimy w Kijowskiej<br />
Miejskiej Akademii Cyrku i Sztuki Teatralnej,<br />
a później w Instytucie Sztuki Teatralnej<br />
im. I. K. Karpenko-Kary (1987–1989).<br />
W przeciwieństwie do moich kolegów nie<br />
mogłem zaraz po studiach znaleźć swojego<br />
miejsca w teatrze dramatycznym,<br />
na estradzie ani w innych teatrach. Nie<br />
odpowiadała mi forma proponowana<br />
przez teatry. Próbowałem szukać własnego<br />
języka. Wierzyłem, że jeżeli go znajdę,<br />
to będę się nim posługiwać. To była dobra<br />
droga, lecz pogrążona we mgle, bo<br />
nie znalazłem autorytetu. Próbowałem<br />
ze wszystkich stron: jeździłem po całym<br />
kraju i oglądałem różne spektakle, oglądałem<br />
wszystkie przedstawienia prezentowane<br />
w Kijowie w czasie występów gościnnych<br />
teatrów z różnych stron naszego<br />
wielkiego kraju. To były wspaniałe przedstawienia,<br />
dzięki którym uwierzyłem,<br />
że teatr to coś cudownego, lecz trzeba<br />
znaleźć swój własny język. Język, którym<br />
trzeba się posługiwać, by wyznaczyć swoją<br />
drogę twórczego życia. Z tego powodu,<br />
gdy skończyłem studia, zacząłem wykładać<br />
pantomimę na obu wspomnianych<br />
uczelniach, żeby pomóc młodzieży otworzyć<br />
się na poszukiwanie, a nie zamykać<br />
się na jedną formę przekazu. To dało mi<br />
także ogromne możliwości twórcze. Na<br />
bazie studentów powstał teatr, w którym<br />
ja byłem odpowiedzialny za ruch,<br />
a za reżyserię – moi koledzy. Pod koniec<br />
lat 80. w teatrze, który prowadziłem<br />
z grupą młodzieży razem z moją uczennicą<br />
Iriną Afanasjewą, znalazłem wreszcie<br />
formę, która mi odpowiadała i chciałem<br />
ją wypróbować. Na początku 1990 r.<br />
w czasie karnawału zaprezentowaliśmy<br />
z Iriną kilka teatralno-pantomimicznych<br />
scenek. To był strzał w dziesiątkę. Publiczność<br />
była pod wielkim wrażeniem. Dało<br />
mi to możliwość kontynuowania wybranej<br />
drogi, i tak powstała forma własnego<br />
teatru Biały Klaun.<br />
To były scenki?<br />
Tak. To były scenki. Wiele ruchu, uśmiechu,<br />
reminiscencje z Charliego Chaplina,<br />
Jana Louisa Barro… Sztukę pantomimy<br />
połączyłem ze sztuką uśmiechu i to publiczność<br />
przyjęła z radością. Znalazłem<br />
swój obraz, który został później określony<br />
jako Biały Klaun. Klaun z czerwonym<br />
nosem rozśmieszał. Biały klaun jest<br />
postacią klasyczną, człowiekiem, który<br />
wywołuje uśmiech, ale także skłania do<br />
refleksji. Klaun, który żyje na scenie razem<br />
ze swoją partnerką rudym klaunem<br />
(Irina miała wtedy zaledwie 16 lat, ale<br />
była moją uczennicą już od 9. roku życia).<br />
Miała nie tylko rude włosy, lecz także<br />
ogromną energię. Połączenie pantomimy<br />
i teatru dało nam możliwość podążania<br />
swoją drogą.<br />
Czyli biały klaun to dobra energia. Ale<br />
pomyślałam, że może to było także<br />
związane z kolorem Twoich włosów?<br />
Myślałem, że mój obraz, który wtedy zaproponowałem,<br />
jest w procesie, ale się<br />
okazało, że publiczność już mnie odebrała<br />
jako postać Białego Klauna. Chciałem<br />
do tej postaci dojść, ale widzowie<br />
powiedzieli, że ja nim po prostu jestem.<br />
To pozwoliło mi iść dalej. Jednym z moich<br />
atrybutów stały się długie białe włosy.<br />
<strong>POST</strong> <strong>SCRIPTUM</strong><br />
101
Change language