Kraftaverk - Tímarit Omega - 1 tölublað nóvember 2023

Billy Graham og
Albert Einstein
Billy Graham þjáðist af Parkinsonsveiki á efri árum. Í janúar,
mánuði fyrir 93 ára afmæli hans, buðu leiðtogar bæjarins
Charlotte í Norður-Karólínu frægasta íbúanum, Billy Graham,
til hádegisverðar honum til heiðurs.
Billy hikaði í fyrstu við að þiggja boðið vegna sjúkdómsins. En
leiðtogar Charlotte sögðu: „Við búumst ekki við meiriháttar
ávarpi. Komdu og leyfðu okkur að heiðra þig.“ Svo hann lét til
leiðast.
Eftir að dásamlegir hlutir höfðu verið sagðir um hann, gekk
Dr. Graham að ræðupúltinu, horfði á mannfjöldann og sagði:
„Í dag minnist ég Albert Einstein, hins mikla eðlisfræðings sem
í þessum mánuði var heiðraður af tímaritinu Time sem maður
aldarinnar. Einstein var eitt sinn að ferðast frá Princeton í lest,
þegar lestarvörðurinn kom niður ganginn og gataði farmiða
allra farþega. Þegar hann kom til Einstein teygði Einstein sig í
vestisvasann. Hann fann ekki farmiđann sinn svo hann athugaði
buxnavasana. Miðinn var ekki þar. Hann leitaði í skjalatöskunni
sinni en fann hann ekki. Síðan leit hann í sætið við hliðina á sér
en farmiðann fann hann ekki.
Lestarvörðurinn sagði: ‚Dr. Einstein, ég veit hver þú ert.
Við vitum öll hver þú ert. Þú hefur örugglega keypt miđa.
Ekki hafa áhyggjur af því.‘ Einstein kinkaði kolli þakklátur.
Lestarvörðurinn hélt áfram niður ganginn og gataði farmiða
farþeganna. Þegar hann var tilbúinn að fara í næsta vagn sneri
hann sér við og sá hinn mikla eðlisfræðing skríða á gólfinu að
leita undir sæti sínu eftir farmiðanum.
Lestarvörðurinn hljóp til baka og sagði: ‚Dr. Einstein, Dr.
Einstein, ekki hafa áhyggjur, ég veit hver þú ert. Ekkert mál.
Þú þarft ekki miða. Ég er viss um að þú hefur keypt einn.‘
Einstein leit á hann og sagði: ‚Ungi maður, ég veit líka hver ég
er. Það sem ég veit ekki er hvert ég er að fara.‘
Að þessu sögðu hélt Billy Graham áfram: ‚Sérðu jakkafötin
sem ég klæðist? Þetta eru glæný jakkaföt. Börnin mín og
barnabörnin segja mér að ég hafi orðið svolítið sjúskaður til
fara í ellinni. Ég var áður aðeins vandlátari. Svo ég fór út og
keypti ný jakkaföt fyrir þennan hádegisverð og eitt tilefni enn.
Veistu hvert tilefnið er? Ég verð grafinn í þessum fötum. En
þegar þú heyrir að ég er farinn úr þessum heimi þá vil ég að
þú munir ekki eingöngu eftir fötunum sem ég klæddist. Ég vil
að þú munir þetta: Ég veit ekki aðeins hver ég er. Ég veit líka
hvert ég er að fara. Megi erfiðleikar þínir vera minni, blessanir
þínar meiri, og megi ekkert nema hamingja, koma inn um dyr
þínar. Lífið án Guðs er eins og óyddaður blýantur – það hefur
engan tilgang.‘
Megi hvert og eitt okkar hafa lifað lífinu með þeim hætti, að
þegar síðasti farmiðinn okkar er gataður þurfum við ekki að
hafa áhyggjur af því hvert við erum að fara.“
54