Kraftaverk - Tímarit Omega - 1 tölublað nóvember 2023

komast í gegnum dægrin löng. Ég fæ engu breytt. Er það
ekki stundum staðreyndin og er ástæða til að æðrast þegar
sú augljósa staðreynd blasir við.“
Minningarathöfn um Friðfinn var haldin í Dómkirkjunni á
afmælisdaginn hans, 18. júlí, og rétt áður en að hún hófst
fæddist næstyngsta syni mínum dóttir. Það var mikil blessun
og góð áminning um lífið.
„Þegar ég hugsa til allra góðu stundanna er ég stundum við
það að brotna niður. Friðfinnur átti mjög heilbrigða trú og
minningarnar eru dýrmætar þegar ég fór með hann og systur
hans, Melkorku, í barnastarf KFUM og K og barnamessur
kirkjunnar.“
Fjölskyldan á góðri stund í Tivoli í Kaupmannahöfn. Börnin frá v.: Kolbeinn,
Friðfinnur, Melkorka og Magnús Már. Myndin tekin í upphafi 10. áratugarins.
áhuga á eigin hag og stöðu, sem haldið er uppi af fársjúkum
fíklum. Undirheimarnir búa yfir sínu eigin miskunnarlausa
regluverki um viðurlög og falskt kerfi um umbun. Ég skil
ekki af hverju toppunum er ekki komið varanlega fyrir
utan við vettvang heiðarlegs og farsæls lífs alls þorra fólks.
Yfirvöld vita hverjir þetta eru, vita að þeir verða auðugir
af neyð og niðurlægingu barnanna okkar, hafa aðgang
að háþróuðum tækjum til að fylgjast með ferðum þeirra
og aðför að saklausu lífi, þau vita hvar þeir búa, stundum
umkringdir háum girðingum og eftirlitsmyndavélum. Það
er vitað að þeir varðveita eitrið fjarri heimilum sínum
og eru í samskiptum við útvalda hópstjóra, sem sumir
halda að þeir verði ríkir af skipulagðri eitursölu, sem
svo gera út smásölufólk, sem er drifið áfram af fíkn og
þjáningu. Í undirheimunum gilda hinar heiðnu reglur um
hefndarskyldu og auga fyrir auga og tönn fyrir tönn og
þess vegna þurfum við að beita óvanalegum aðferðum
til að yfirvinna þau. Tungumál miskunnseminnar, sem er
grundvöllur íslenskrar samfélagsskipunar og siðferðis, skilst
ekki í heimi hefndarskyldunnar.
Bæði heimspekilegar og trúarlegar samræður snúast að
einhverju leyti um tilvist hins illa. Að sjálfsögðu eigum við
að hlúa að slíkum samræðum. En hið illa birtist okkur og
er nær okkur en við þorum að horfast í augu við og vinnur
tjón og skapar sorgir í fleiri húsum en nokkurn grunar. Illu
eigum við að mæta með kærleika en illska fíknheimsins er
svo rótardjúp og samansúrruð að þar þarf að hreinsa út hið
illa. Líf, reisn og farsæld fjölskyldna og samfélags er í húfi.
Ég syrgi hinn raunverulega Friðfinn, gæðin, sem voru þau
bestu sem ég hef nokkurn tímann kynnst hjá nokkurri
persónu. Ég syrgi hinn hæfileikaríka Friðfinn, sem
náði miklum árangri og sem hefði getað orðið farsæll
einstaklingur ef hann hefði ekki verið með þennan sjúkdóm.
Þetta eru að vissu leyti eigingjörn orð hjá mér. Lífið hafði
verið honum erfið barátta og bardaganum er lokið. Hann
synti í faðm sólarinnar.
Við vorum svo miklir vinir alla tíð og hann var margoft
búinn að segja við mig að ég þyrfti aldrei að hafa áhyggjur.
Hann skildi eftir svo fallega fyrirmynd og hugarfar að
minningarnar um allt það gera dagana bjarta. Sumu getum
við breytt, öðru ekki. Þetta er kjarni æðruleysisbænarinnar,
sem ég taldi mig skilja svo vel en skildi samt aldrei betur en
þegar ég þurfti að gera hana að daglegri bæn minni til að
„Ég er sérfræðingur í sálgæslu og sáttamiðlun og er alla daga
að vinna í svona málum og ég kemst í gegnum dagana með
því að segja við mig: „Ég fæ engu breytt.“ Ég get grafið mig
niður með hugsunum um allar góðu og fallegu stundirnar
og hugsunum um hvað Friðfinnur var góður drengur og
hvað hann náði frábærum árangri og hvað hann var frábært
eintak. Á móti verð ég að hugsa um að samt fæ ég engu
breytt. Þannig myndast jafnvægið í lífi mínu og það vil ég
benda öðrum syrgjendum á. En hver og einn þarf að fá
tækifæri til að þroskast í gegnum sorgina á sinn hátt. Sorgin
er systir ástarinnar og við verðum að muna að stundum er
lífið óréttlátt. Viðbrögð okkar við margbreytileika lífsins
skera úr um sátt okkar við lífið, farsæld, hamingju og þroska.“
Kristinn andvarpar og segir svo: „Ég hef unnið lengi við
sálgæslu og sáttamiðlun og hugsanlega hefur reynslan af því
gert mig harðari á yfirborðinu eins og gerist hjá þeim sem
vinna með sorg, einmanaleika, sjúkdóma og slys. En ég er líka
tilfinningavera og reyni að skapa jafnvægi á milli skynsemi og
tilfinninga. Það er mitt þroskaverkefni.“
Guð gefi mér æðruleysi til þess að sætta mig við það sem ég fæ
ekki breytt, kjark til að breyta því sem ég get breytt og visku til
að greina þar á milli.
„Ég hef farið yfir þessa bæn með hundruðum manna í
gegnum lífið en aldrei skilið hana í raun og sann fyrr en núna.“
Hann andvarpar aftur og segir: „Öll lífsreynsla dvelur með
okkur út lífið. Góðu minningarnar getur maður alltaf haft
hjá sér en æ lengra verður á milli sárustu stundanna. Það er
samt svo merkilegt að ef við förum ekki í afneitun gagnvart
lífsreynslunni þá verður persónuleiki okkar dýpri og tengslin
við annað fólk hlýrri.“
Séra Kristinn leitar huggunar í trúnni.
„Trúin er mér ekki hækja, heldur jafn sjálfsögð og andardrátturinn.
Ég bið Drottinn um að umvefja Friðfinn sínu ljósi
og kærleika og að honum líði eins og hann hefði svo gjarnan
viljað í lifanda lífi. Trúin er að uppgötva að veröldin er heldur
stærri en við hugðum þegar við skimuðum um heimdragann.
Trúin er að vera ekki fyrir okkur sjálfum, vera ekki með sjálf
okkur á heilanum og setja lífinu ekki skilyrði, heldur láta þessi
þrjú orð faðirvorsins segja sig sjálf í sálinni: „Verði þinn vilji.“
Þá gerast miklu betri hlutir en okkur sjálfum hefði dottið
í hug. Kaupaukinn er djúp slökun, djúpur friður og djúp
gleði.“
45