Vonarljós - 2009

Formáli 

Eiríkur Einarsson, 

ritstjóri 

Ó, þjóð mín, þjóð! Hlýðið á 

og gefið því gaum. Því Guð 

vill vitja þessarar þjóðar! 

Fyrir þremur árum eða 

svo, man ég eftir því að við 

félagarnir vorum farnir að 

gantast með það, þó grafalvarlegt 

mál sé, að það 

þyrfti að koma efnahagskreppa 

yfir þetta land til 

að fólk færi að átta sig á 

þessari taumlausu blindu 

sem þjóðin var alþakin af, 

svo hún kæmist til andlegrar 

meðvitundar. En ekki 

grunaði okkur hið minnsta 

að þetta yrði svona svakalegt. 

Nú gerast hlutirnir hratt og eru ýmis teikn á lofti um 

það sem koma skal samkvæmt fyrirheitum Guðs. 

Það var fyrir röskum tveimur árum að við fórum að tala 

um að gefa út kristilegan prentmiðil í mikilli útbreiðslu, til 

að ná til þjóðarinnar með boðskap trúarinnar og það sem 

Guð vildi tala til Íslendinga. Aftur fórum við að tala um 

þetta fyrir ári síðan, en það virtist eins og það væri ekki 

enn kominn tími á það. Það var svo í ár að við fundum 

það svo sterkt að nú væri hagkvæm tíð og lá það í hjörtum 

okkar að það væri akkúrat núna sem Guð vildi að við 

létum verða af þessu. Það væri eitthvað sem Guð vildi tala 

til þjóðarinnar. Eitthvað sem Guð hafði áformað að gera til 

að mæta þjóðinni á þessari stundu. Núna er landið í brotum 

þegar litið er á þær fallvöltu stoðir sem það reiddi sig 

á en hafa brugðist. Þær stoðir sem að blekkja menn með 

tálsýnum og villandi gildum sem bera engan varanlegan 

ávöxt heldur skila mönnum enn frekar í andlega vegleysu 

og aftra mönnum frá því að sjá sannleikann og ljósið og 

hefur aftrað fólki frá því að taka á móti hjálpræðinu og 

lífinu. Nú er tími hinna fallvöltu gilda liðinn og látum þau 

ekki lengur troða okkur um tær. Nú er lag að við tökum 

háttaskiptum og hættum að byggja hús okkar á sandi. Því 

til er steinn sem byggja má á, hin trausti klettur sem er 

frelsisbjarg, hin trausta stoð sem yfirvinnur allt hvað sem 

dynur á. Sælir eru þeir sem að þiggja að byggja á þessum 

stein, þeir láta ekkert fyrir sér liggja, með áformin hrein og 

bein. Þessi steinn er Jesús Kristur, sem elskar þjóð okkar 

og vill mæta henni og blessa hana. Því Hann á fullt af fólki 

í þessu landi og hefur ófáum sinnum verið bornir fram 

spádómar um það að Ísland eigi eftir að verða mörgum 

þjóðum til blessunar. Að Guð ætli að blessa þessa þjóð svo 

ríkulega, vekja okkur af værum blundi, til að við getum 

stígið fram og tekið á móti flæðandi blessunum Hans svo 

að Hann geti notað Ísland sem flæðandi barmafullan bikar 

mörgum til blessunar. Rennið eigi huga til hins umliðna 

og gefið eigi gætur að því er áður var. Sjá, nú hefi ég nýtt 

fyrir stafni, það tekur þegar að votta fyrir því – sjáið þér 

það ekki? Ég gjöri veg um eyðimörkina og leiði ár um 

öræfin. Dýr merkurinnar, sjakalar og strútsfuglar skulu 

vegsama mig, því að ég leiði vatn um eyðimörkina og ár 

um öræfin til þess að svala lýð mínum, mínum útvalda. 

Sá lýður, sem ég hefi skapað mér til handa, skal víðfrægja 

lof mitt (Jes. 43:18-21). Kæru Íslendingar, hlustum 

á það sem Guð vill tala til okkar, og tökum á móti því sem 

Hann hefur í hyggju með okkur. 

Drottinn blessi þig! Drottinn blessi Ísland! 

Vonarljós 

Útgefandi Hugmyndahúsið ehf. í samstarfi við Omega 

Ritstjóri Eiríkur Einarsson 

Blaðamenn Eiríkur Einarsson og Jón Birgir Pétursson 

Ljósmyndir Jóhannes Á. Eiríksson, Eiríkur Einarsson o.fl. 

Forsíðumynd Jóhannes Á. Eiríksson 

Prófarkalestur Jón Valur Jensson 

Umbrot Frum ehf. 

Prentun Landsprent 

Dreifing Morgunblaðið 

Netfang eikie@mi.is 

 

Efnisyfirlit 

Ástarbréf Föðurins .................................................................. 3 

Gleðilega páska, - eftir Karl Sigurbjörnsson biskup ................. 4 

Sæl er sú þjóð - eftir Anne Marie Reinholdtsen ...................... 4 

Í dag er hjálpræðisdagur 

– viðtal við Vörð Leví Traustason forstöðumann Fíladelfíu... 5 

Rétti skeifur í lífinu eins og afi gerði forðum 

– viðtal við Eirík Sigurbjörnson sjónvarpsstjóra Omega........ 6 

Guð er góður Guð - Ulf Ekman ............................................... 8 

Ábendingar háskólarektors - eftir Friðrik Schram................... 11 

Trúin hefur verið rauði þráðurinn í lífi mínu 

– viðtal við Ómar Kristjánsson ........................................... 12 

Lögleysi og kærleikur - eftir Gunnar Þorsteinsson ................ 13 

Þú litla þjóð, örvænt eigi, því lausnin kemur frá Drottni 

– eftir Kolbein Sigurðsson .................................................. 14 

Kærleiki Krists knýr oss - viðtal við Baldur F. Einarsson........ 16 

Sagan af Betty Baxter............................................................ 18 

Hittust við lífsins lind - viðtal við Hebba og Begga ............... 20 

Yfirgaf öryggið fyrir sálarfriðinn - viðtal við Eirík Magnússon.. 21 

Hvað gerðist á Golgata? - Billy Graham ................................ 22 

Ég sá það svo kristaltært ...................................................... 23 

Hið góða líf - eftir Anne Marie Reinholdtsen ......................... 24 

Áhugaverðir netmiðlar .......................................................... 25 

Útvarpsstöðin Lindin boðar blessun ..................................... 25 

Endurkoma Jesú Krists! - eftir Snorra Óskarsson .................. 26 

Verið í Kristi - Andrew Murray ............................................... 27 

Hann elskar þig eins og þú ert - eftir Jóhannes Hinriksson.... 28 

Vertu ekki hrædd - eftir Sr. Maríu Ágústsdóttur ..................... 28 

Hver er ég? - Billy Graham .................................................... 29 

Um trúna og tilveruna - viðtal við Friðrik Schram .................. 30 

Fríkirkjan Kefas ..................................................................... 30 

Dagskrá sjónvarpsstöðvarinnar Omega ................................ 31 

Persónuleg trúarjátning ......................................................... 32 

Frelsisbæn ............................................................................ 32 

Nýr páskasálmur 

eftir Sigurbjörn Einarsson 

Nú máttu´ ekki, María, gráta 

Nú máttu´ ekki, María, gráta, 

meistarinn er ekki hér, 

þar sem þú grúfir og grætur 

gröfin og myrkrið er. 

Líttu til annarrar áttar, 

upp frá harmi og gröf: 

Ljóminn af lífsins sigri 

leiftrar um jörð og höf. 

Sjá, já, nú sérðu, María, 

sjálfur er Jesús hjá þér 

upprisinn, ætlar að fæða 

allt til nýs lífs með sér. 

Syng því í sigurgleði. 

Syng fyrir hvern sem er: 

Kærleikans sól hefur sigrað, 

sjálfur er Kristur hjá þér. 

Ylva Eggehorn 1970 – Sigurbjörn Einarsson 2008 (í júlí). 

Lag: D. Helldén 1972. 

Sænska sálmabókin nr. 463: Gråt inte mer, Maria. 

FRJÁLST FRAMLAG TIL VONARLJÓSS • Bænalína – 800 9120 

Framlag þitt er ómetanleg hjálp fyrir Vonarljós. 

Banki: 0113-26-25707 - Kt.: 630890 - 1019 

Ps. Fyrir hvert framlag færðu sendan GULLKROSS

Ástarbréf Föðurins 

Hróp Föðurhjarta Guðs frá 1. Mósebók til Opinberunarbókarinnar. 

Barnið mitt… 

Þú þekkir mig kannski ekki, en ég veit allt um þig… Sálm. 139:1-2. Ég veit hvenær þú situr og hvenær þú 

stendur… Sálm. 139:1. Ég gjörþekki alla vegu þína… Sálm. 139:3. Ég hef jafnvel tölu á höfuðhárum 

þínum… Matt. 10:29-31. Ég skapaði þig í minni mynd… 1. Móse. 1:27. Og í mér lifir, hrærist og ert þú… Post. 

17:28. Þú ert minnar ættar… Post. 17:28. Ég þekkti þig jafnvel áður en þú varst myndað í móðurlífi… 

Jer.1:4-5. Ég valdi þig þegar ég ráðgerði sköpun heimsins… Efes. 1:11-12. Þú ert ekki mistök, því að allir dagar þínir eru 

skráðir í bókina mína… Sálm. 139:15-16. Ég ákvað nákvæmlega hvenær þú áttir að fæðast og hvar þú myndir búa… Post. 

17:26. Þú ert undursamlega skapað… Sálm. 139:14. Því ég óf þig í móðurlífi…Sálm. 139:13. Og hef verndað þig frá því þú 

fæddist… Sálm. 71:6. Mér hefur verið ranglega lýst af þeim sem ekki þekkja mig… Jóh. 8:41-44. En ég er hvorki fjarlægur eða 

reiður, ég er fullkominn kærleikur…1. Jóh. 4:16. Og það er þrá mín að úthella kærleika mínum yfir þíg… 1. Jóh. 3:1. Einfaldlega 

vegna þess að þú ert barnið mitt og ég er faðir þinn… 1. Jóh. 3:1. Ég hef meira að gefa þér en jarðneskur faðir þinn getur 

nokkurn tíma boðið þér… Matt. 7:11. Því ég er hinn fullkomni faðir… Matt. 5:48. Sérhver góð gjöf kemur frá mér… Jak. 1:17. 

Því ég sé fyrir þér og uppfylli allar þarfir þínar… Matt. 6:31-33. Ég hef þá áætlun að veita þér vonarríka framtíð… Jer. 29:11. 

Því ég elska þig með ævarandi elsku… Jer. 31:3. Hugsanir mínar til þín eru fleiri en sandkorn á sjávarströndu… Sálm. 139:17- 

18. Og ég fagna yfir þér með gleðisöng… Sef. 3:17. Ég mun aldrei hætta að gera þér gott…… Jer. 32:40. Því þú ert dýrmæt 

eign mín… 2. Móse. 19:5. Af öllu hjarta gef ég þér staðfestu og stöðuglyndi… Jer. 32:41. Og ég vil opinbera þér mikla hluti og 

leyndardómsfulla… Jer. 33:3. Þú munt finna mig ef þú leitar mín af öllu hjarta… 5. Móse. 4:29. Gleðstu yfir mér og ég mun veita 

þér það sem hjarta þitt þráir… Sálm. 37:4. Því ég gaf þér þessar langanir… Fil 2:13. Ég get gert meira fyrir þig en þú getur gert 

þér í hugarlund… Efes. 3:20. Því ég er sá sem uppörvar þig… 2. Þess. 2:16-17. Ég er líka faðirinn sem hughreystir þig á erfiðum 

stundum… 2. Kor. 1:3-4. Ég er nálægur þegar þú ert niðurbrotinn… Sálm. 34:19. Og eins og hirðir ber sauði sína hef ég borið 

þig í faðmi mínum… Jes. 40:11. Dag einn mun ég þerra burt öll tárin þín… Opinb. 21:4. Ég mun taka burt allar þær þjáningar 

sem þú hefur þolað á þessari jörð… Opinb. 21: 4. Ég er faðir þinn og ég elska þig jafnmikið og ég elska son minn, Jesú… Jóh. 

17:23. Því í Jesú opinberast ást mín til þín… Jóh. 17:26. Hann sýnir þér hver ég er… Heb. 1:3. Hann kom til að sýna þér að ég 

er með þér en ekki á móti þér… Róm. 8:31. Og segja þér að ég tel ekki syndir þínar… 2. Kor. 5:18-19. Jesús dó til þess að þú 

gætir lifað í sátt við mig… 2. Kor. 5:18-19. Dauði Hans sýnir þér fullkomlega hversu mikið ég elska þig… 1. Jóh. 4:10. Ég gaf 

allt til þess að ég gæti fengið ást þína… Róm. 8:31-32. Þú meðtekur mig ef þú meðtekur Jesú sem gjöf mína… 1. Jóh. 2:23. Og 

ekkert mun gera þig aftur viðskila við kærleika minn… Róm. 8:38-39. Komdu heim og ég mun halda stærstu veislu sem himinninn 

hefur séð… Lúk. 15:7. Ég hef alltaf verið faðir og mun alltaf vera faðir… Efes. 3:14-15. Spurning mín er þessi… Vilt þú vera 

barnið mitt?… Jóh. 1:12-13. Ég bíð eftir þér… Lúk. 15:11-32. 

Ástarkveðjur, þinn pabbi 

Almáttugur Guð 

Ástarbréf föðurins er þýtt með leyfi frá Father Heart Communications Copyright 1999-2006 

www.FathersLoveLetter.com

Herra Karl Sigurbjörnsson biskup skrifar 

Gleðilega páska, upprisuhátíð frelsarans Jesú Krists 

Karl 

Sigurbjörnsson. 

Upprisa hins krossfesta 

Jesú er gleðifregn 

páskanna og boðskapur 

vonar inn í vonbrigði 

og sorg okkar hér og 

nú. Upprisa hins krossfesta 

er sigur kærleika, 

fyrirgefningar, friðar 

og réttlætis. Upprisa 

hins krossfesta sýnir 

að útlitið er ekki vonlaust, 

engar aðstæður 

eru vonlausar. Upprisa hins krossfesta Jesú 

sýnir og sannar að baráttan og viðleitnin í 

þágu hins góða er aldrei árangurslaus og 

til einskis. Við þurfum sannarlega á því 

að halda nú í vonbrigðum og vonleysi öllu 

andspænis efnahagshruni og hamförum, 

sem yfir ganga, þegar við sjáum framtíð 

barna okkar og niðja ógnað af manna völdum, 

þegar við sjáum framtíð lífs á jörðu 

ógnað, af manna völdum, af völdum græðgi 

og hroka fólks, sem sást ekki fyrir. 

Það gengur dómur yfir þennan heim og 

snertir okkur öll með einum eða öðrum 

hætti. Öll þurfum við að horfa í eigin barm 

og endurmeta lífsstíl ágengni og sóunar og 

temja okkur lífsstíl hófsemi og hógværðar. 

Við þurfum öll að horfast í augu við að 

draumar og framtíðarsýnir okkar heimshluta 

og menningar hafa að svo miklu leyti 

verið byggðar á kolröngum forsendum. 

Áherslan á endalausar framfarir, sívaxandi 

auð og velsæld, á mátt hins hrausta, sterka 

og stælta, var byggð á goðsögn og er tál. Sú 

goðsögn er hrunin. Á móti kröfum hátækni 

og háhraða og hámörkun afkasta þarf að 

koma vægi alúðar og umhyggju fyrir lífinu, 

landinu, náunganum, ungviðinu veika og 

brothætta. Það kennir meistarinn, sem dó 

á krossi og reis af gröf, frelsari heimsins, 

frelsari þinn. Páskarnir segja að sá málstaður, 

að málstaður hans er máttugri en allt 

sem ógnar honum og vill þagga hann niður 

eða deyða. Þess vegna eiga páskarnir erindi 

við okkur öll sem þráum að sjá þessi góðu, 

heilnæmu gildi dafna og móta samfélag og 

menningu. 

Upprisutrúin, sem reiðir sig á návist 

frelsarans, treystir á dóm og náð Guðs og 

trúir á upprisusigur hins góða hefur leitt 

margan gegnum erfiðleika og raunir, reist 

upp og gefið þolgæði í mótlæti, huggun í 

sorg, styrk í neyð, og gleðinni dýpt gæfu og 

náðar. Upprisutrúin hefur gefið afl og djörfung 

til að rísa gegn ranglætinu og mannvonskunni 

og láta góðvild, mannúð og 

mildi stýra hugsunum sínum og gjörðum. 

Guð gefi þér þá trú, gleðiríka, vonarríka 

páskatrú í frelsarans Jesú nafni. 

Sæl er sú þjóð ... 

Trúarhjálpin 

Það er kreppa í landinu. Fjármálakreppa. 

Á nokkrum dögum varð heil þjóð lömuð 

gagnvart verslun og markaði og á vikunum 

sem fylgdu í kjölfarið hafa margir upplifað 

alvarlegar afleiðingar af hruni einkabankanna. 

Kreppa. Ég hef ekki lært kínversku, en 

einhvern tíma var mér sagt að kínverska 

táknið fyrir kreppu sé samansett úr tveimur 

táknum sem hvort um sig þýðir „hætta” 

og „tækifæri”. Þannig er kreppa ekki bara 

neikvæð. 

Af skiljanlegum ástæðum er talað um 

kreppu með meiri áherslu á hætturnar en 

möguleikana. Hver getur ástæðan verið? Er 

það vegna þess að óttinn við sársaukann 

við að missa gerir okkur blind fyrir því að 

átakanlegar breytingar í lífinu opna á ný 

tækifæri? 

Kreppan særir. Og hún getur verið krefjandi 

á svo margan hátt. Það getur verið 

sársaukinn við missi, breytingaferlið – það 

að aðlagast öðrum skilyrðum, upplifa vanmátt 

og óréttlæti, allar tilfinningarnar sem 

vilja ná yfirhendinni. Allt er þetta meira 

eða minna óhjákvæmilegt þegar kreppan 

er yfir okkur. 

Kreppa. Margt fólk upplifir persónulega 

kreppu óháð því sem annars gerist í þjóðfélaginu. 

Aftur og aftur heyrum við sömu 

orðin frá fólki sem hefur tekist á við slíka 

kreppu: Þá urðum við upptekin af því sem 

hafði raunverulega þýðingu. 

Það sem hefur raunverulega þýðingu. 

Hvað er það sem hefur raunverulega 

þýðingu og engin kreppa getur tekið frá 

okkur? 

Ef við hugsum hugsunina til enda og ætlum 

okkur að gefa eitt svar sem nær yfir alla 

spurninguna þá er bara eitt að segja: 

Trúin! 

Auðvitað eru margir aðrir hlutir sem 

hafa óendanlega mikla þýðingu fyrir okkur: 

Fjölskylda, vinir, hús og heimili, velferðarþjóðfélagið 

og margt, margt fleira. 

En um leið vitum við að á einu augabragði 

getum við misst allt. Við reiknum 

ekki með því að það hendi okkur, en við 

vitum að það gerist á hverjum einasta degi 

víðs vegar um heim, nær og fjær. 

Trúin. Trúin á Jesú sem gaf líf sitt svo við 

gætum fengið að lifa. „Enginn getur slitið 

 

Carl 

Gränz 

rafvirki 

Hver er þessi Jesús? 

Ég var líklega sjö ára þegar 

öll sú veröld sem ég þekkti 

breyttist. Pabbi kom heim og sagðist 

vera frelsaður og við fjölskyldan 

rákum upp stór augu. Frel... 

hvað var pabbi eiginlega að tala 

um, ég gat ekki beðið eftir því að 

fá nánari skýringar. Pabbi fór að 

segja okkur að hann hefði tekið 

á móti Jesú í hjarta sitt og gert 

hann að leiðtoga lífs síns. Pabbi 

útskýrði að hann hefði beðið Jesú 

að fyrirgefa sér syndir sínar og 

þá úr minni hendi” - sagði Jesús um þá sem 

vildu treysta honum. 

„Því að ég er þess fullviss að hvorki dauði 

né líf, englar né tignir, hvorki hið yfirstandandi 

né hið ókomna, hvorki kraftar, hæð né 

dýpt né nokkuð annað skapað muni geta 

gert okkur viðskila við kærleika Guðs sem 

birtist í Kristi Jesú, Drottni vorum.” 

Svo kröftuglega tekur Páll til orða í 

Rómverjabréfinu, 8. kafla, versum 38-39. 

Það er sorglegt til þess að hugsa að 

einmitt trúnni skuli sífellt vera boðinn lakari 

og lakari kostur í okkar heimshluta. 

Í opinberu samhengi er henni meira og 

minna útrýmt. Trúin hefur líka orðið fyrir 

barðinu á einkavæðingu – nokkuð sem 

stjórnvöld ættu ekki að hafa á stefnuskrá 

sinni. 

Kerfi hafa riðað til falls í gegnum tíðina. 

Fall Rómaveldis er eitt tákn þessa. 

En það hófst löngu fyrr. Þegar menn hafa 

gert sjálfa sig að guðum og upphafið sig til 

hæstu tinda, hefur það alltaf leitt til falls. 

Guð lætur ekki að sér hæða, það sem 

maðurinn sáir mun hann uppskera. 

Ef þagga á niður í boðskapnum um trúna 

á Guð og hjálpræðisverk hans í skólum 

landsins og öðrum opinberum stofnunum, 

þá höfum við fengið kreppu sem er enn 

alvarlegri en fjármálakreppur og stjórnmálakreppur 

samanlagt. Því „í honum 

lifum, hrærumst og erum við.” 

Það er talað um það í dag að ríkir menn 

hafi stungið af til útlanda með mikil verðmæti. 

Það er átakanlegt í sjálfu sér og 

getur haft alvarlegar afleiðingar fyrir komandi 

kynslóðir. En það er ekki síður átakanlegt, 

ef kjörnir fulltrúar okkar sjá ekki 

verðmæti þess að komandi kynslóðir fái 

fræðslu í kristinni trú og siðfræði og sjái til 

þess að allir fái tækifæri til þess að tileinka 

sér þessi verðmæti. 

Það er kreppa í landinu. En kreppa þýðir 

ný tækifæri. Ný tækifæri fyrir einstaklinginn, 

fyrir þjóðina, fyrir trúna! 

Sæl er sú þjóð sem kann að hylla þig, 

Drottinn, sem gengur í ljóma auglitis þíns, 

fagnar yfir nafni þínu hvern dag og gleðst 

yfir réttlæti þínu. (Sálmur 89, 16-17) 

Anne Marie Reinholdtsen 

Yfirforingi Hjálpræðishersins á Íslandi. 

koma í hjarta sitt og það 

var allt sem þurfti. Pabbi 

sem var bara venjulegur 

maður og drakk á köflum 

helst til mikið áfengi. Gleðin 

sem skein úr augum hans 

og þetta breytta yfirbragð 

var eitthvað sem hreif mig þarna 

á staðnum. Ég vissi að þetta væri 

eitthvað sem ég þráði að yrði hluti 

af mínu lífi. Núna 32 árum seinna 

legg ég enn traust mitt á þann 

grunn sem faðir minn lagði fyrir 

mig. Þessi kynni af Jesú eru enn 

grundvöllur lífs míns og nú minna 

barna. Ég vil hvetja þig sem lest 

þetta að prófa Jesú einu sinni og 

hann mun gefa lífi þínu tilgang. 

GERUM FRIÐÞÆGINGUNA AÐ RAUNVERULEIKA Í LÍFI OKKAR 

Eftir Jim Kaseman - Þýðandi Ásmundur Magnússon 

Margt kristið fólk er SJÚKT, FÁTÆKT og SIGRAÐ á mörgum, ef ekki öllum sviðum lífs 

síns, þrátt fyrir allt það, sem Drottinn Jesús Kristur gerði fyrir það á krossinum á Golgata, 

þar sem Guð veitti ÖLLU MANNKYNI friðþægingu. FRIÐÞÆGINGU frá SYND, FÁTÆKT, 

SJÚKDÓMI og DAUÐA! 

Guðs orð opinberar, að endurfætt trúað fólk er ný sköpun í Jesú Kristi (II.Kor 5:17) með 

eilíft líf og eigið eðli Guðs (I.Jóh 5:10-13). Og sem trúaðir einstaklingar HAFA ÞEIR VERIÐ 

FRELSAÐIR frá valdi Satans og fluttir inn í ríki Guðs. (Kól 1:12-14). 

Sé þetta satt, hvernig stendur þá á því, að svo margir kristnir líta ekki út fyrir, framkvæma 

eða tala eins og þeir væru í ríki Guðs? Það stafar af því, að friðþægingin er ekki raunveruleiki 

í lífi þeirra. 

JÁTNINGAR OKKAR STJÓRNA OKKUR 

ANDLEGT LÖGMÁL, sem fátt fólk skilur, er að JÁTNINGAR OKKAR STJÓRNA OKKUR! 

Þú nærð aldrei lengra en játning þín - frelsaður eða ófrelsaður. Í Mark 11:23 segir Jesús að 

allt sem við segjum muni gerast, svo fremi að við efumst ekki í hjarta (anda) okkar, heldur 

trúum í hjarta (anda) okkar og játum það með munni okkar. Hann SAGÐI EKKI: trúðu 

með HÖFÐI þínu og játaðu með MUNNI þínum. Hann SAGÐI: trúðu í HJARTA þínu (anda 

þínum) og játaðu með munni þínum. 

Þetta er ástæðan fyrir því, að svo margir eru kirkjumeðlimir alla ævi, hafa heilmikla þekkingu 

um Biblíuna í höfðinu, en hafna samt sem áður í helvíti, vegna þess að þeir hafa ekki 

hlýtt Guðs orði um hjálpræðið, sem lýst er í Róm 10:9-10: „Ef þú játar með munni þínum: 

Jesús er Drottinn, og TRÚIR (efast ekki) í HJARTA þínu (ekki höfði), að Guð hafi uppvakið 

hann frá dauðum, muntu hólpinn verða. Með HJARTANU (ekki höfðinu) er trúað til réttlætis, 

en með munninum er játað til hjálpræðis.“ 

JÁTNING VERKAR Í ÖLLU 

Lögmálið um játningu verkar ekki aðeins hvað varðar hjálpræðið, heldur allt í lífinu - GOTT 

eða SLÆMT. Í Mark 11:23 segir Jesús: „... og efar ekki í hjarta sínu, heldur trúir að svo fari, 

sem hann mælir, honum mun verða að því.“ Til dæmis hafa sumir meiri trú á Satan en 

Guði. Þeir trúa af öllu hjarta og segja með munni sínum: „Ég fæ alltaf flensuna þegar hún 

gengur hérna.“ Og vegna þess að þeir trúa því og segja það, fá þeir flensuna. Í stað þess 

að trúa í hjarta sínu og segja með munninum: „Jesús tók á sig mein mín og bar sjúkdóma 

mína samkvæmt Matt 8:17. Þess vegna meina ég sérhverjum sjúkdómi aðgang að líkama 

mínum!“ Athugaðu að Orðskviðirnir 6:2 segja okkur, að við ánetjumst með orðum munns 

okkar. Játaðu sjúkdóm og fátækt og það verður þitt. Játaðu heilbrigði og velgengni og þú 

færð það. VALIÐ ER ÞITT! 

ÞRÓAÐU TRÚ ÞÍNA 

Vitnisburður eða játning er mikilvægur þáttur í trúarlífinu. Viljirðu þróa með þér sterka 

trú, játaðu þá stöðugt hvað Drottinn er að gera fyrir þig og hvað Guðs orð segir um þig. 

Því meir sem þú talar um hann, þeim mun raunverulegri verður Jesús fyrir þér. Því minna 

sem þú talar um Jesú, þeim mun óraunverulegri verður hann þér. 

Játaðu það sem Guðs orð segir um þig og aðstæður þínar, jafnvel þótt þú trúir því ekki 

samstundis, vegna þess, að „trúin kemur af boðuninni“ („því sem þú heyrir“, í ensku býð.), 

en boðunin byggist á orði Krists (Róm 10:17). Játaðu það nógu oft og fyrr eða síðar vaknar 

trú í hjarta þínu, þegar þú heyrir Guðs orð af þínum eigin vörum. 

Þú munt öðlast allt það, sem þú trúir í hjarta þínu og játar með munni þínum (Mark 

11:23). 

JÁTNING TRÚARINNAR SKAPAR STAÐREYNDIR 

Athugaðu að játning trúarinnar skapar staðreyndir. Hvað Guð varðar, þá er allt sem þú 

hefur eða ert „í Kristi“ raunverulegt. Hann hefur séð til þess. öll loforð Biblíunnar tilheyra 

okkur lagalega séð. 

Biblían er lagalegt skjal, innsiglað með blóði Jesú Krists. En það er trú þín og játning 

orðsins, sem gerir það að staðreynd eða veruleika í lífi þínu. Guð vill að við njótum af og 

þekkjum til raunveruleika þess sem hann hefur undirbúið fyrir okkur - og hvernig við 

eigum að fara að, það hefur hann þegar sagt okkur í orði sínu. 

Því skaltu fara í gegnum ritninguna, sérstaklega Nýja testamentið, og finna vers með: „í 

Kristi“, „í honum“, „í hverjum“, „fyrir hann“ („gegnum hann“, e.þýð.) o.s.frv. Byrjaðu að 

gera þau persónuleg og játaðu þau með munni þínum. Segðu: „Þetta er mitt, þetta er ég í 

Kristi, þetta er það sem ég hef í Kristi, þetta er það sem ég get gert í Kristi.“ Þá mun endurlausn 

þín, friðþægingin í Jesú Kristi, verða að raunveruleika fyrir þér. 

Hún er nú þegar veruleiki í hinum andlega heimi. En það sem við viljum er að hún verði 

einnig raunveruleg í hinum efnislega heimi, þar sem ég lifi í líkamanum. Ég þarfnast hennar 

nú. Ég þarfnast ekki líkamlegrar lækningar þegar ég kem til himins, ég þarfnast hennar 

nú. Ég þarfnast ekki peninga þegar ég kem til himins, ég þarfnast þeirra nú. Ég þarfnast 

ekki lausnar frá böndum Satans í himninum, ég þarfnast hennar nú, meðan ég dvelst á 

jörðinni, þar sem ég lifi í dag! 

BYRJAÐU NÚNA, JÁTAÐU DAGLEGA! 

Gerðu friðþæginguna að raunveruleika í lífi þínu, byrjaðu að gera Guðs orð persónulegt, 

játaðu það daglega með munninum, trúðu því í hjartanu (ekki höfðinu) og byrjaðu að lifa 

eins og Guðs orð sé satt. 

GERÐU ÞAÐ OG ÞÚ MUNT LIFA Í SIGRI!

Það þarf ekki að líta langt til 

að sjá hvað hefur átt sér stað 

í íslensku þjóðlífi og á þetta 

líka miklum hraða. Það er 

ekki lengra síðan en þetta að 

menn héldu að allt væri í himnalagi á 

Íslandi og ekkert nema bjartir tímar 

og rjómi framundan. En allt hefur sinn 

undanfara og það sem var sáð í gær er 

það sem uppskeran býður upp á í dag. 

Það hafa verið í gangi miklar bollaleggingar 

um það hvað orsakar tíðarfarið 

eins og það blasir við okkur núna. 

Hefur íslenska þjóðin brugðist Guði 

og farið af veginum með Honum og 

er hún komin í tóma vegleysu? Hafa 

hjörtun okkar og eyru verið lokuð fyrir 

leiðsögn Guðs og brugðist daufdumb 

við Hans aðvörunum og ráðleggingum? 

Var þetta í áætlun Guðs að bjóða fram 

efnahagslega kreppu til að vekja þjóðina 

til andlegs ríkidæmis? Þannig mætti 

lengi spyrja. En eitt er víst að fyrirheiti 

Guðs bregst aldrei og sæl er sú þjóð 

sem gerir hinn æðsta að athvarfi sínu 

og lætur Hann vera leiðsögn sína og 

hirði. Þá þjóð mun ekkert bresta. Ég 

fór á fund Varðar Leví Traustasonar, 

safnaðarhirðis í Hvítasunnukirkjunni 

og Fíladelfíu, og leitaði frétta hvernig 

fólk í landinu hafi brugðist við aðstæðunum. 

Hafið þið orðið vör við það í kjölfar 

ástandsins að fólk í auknum mæli leiti til 

Hvítasunnukirkjunnar um allt land til að 

fá hjálp og lausn? 

„Já, við höfum svo sannarlega orðið vör 

við það að fólk komi mikið til okkar og leiti 

vonar og hjálpar í öllu þessu vonleysi sem 

dunið hefur yfir þjóðina. Hins vegar áttum 

við alveg eins von á því að það yrði meira, 

en kannski að fólk sé ennþá svo dofið og 

sé ekki ennþá búið að gera sér almennilega 

grein fyrir stöðu mála. En það eru ýmis 

teikn á lofti og fólk mikið að koma til okkar 

með alls konar nýtilkominn vandamál, 

hvort sem er í fjármálunum, hjónabandinu, 

ótti, kvíði og vonleysi og að leita sér huggunar 

og ráða. En það sem skiptir mestu 

máli í öllu saman er að fólk sjái hvert hið 

eina sanna hjálpræði er, sjálf frelsunin til 

lífsins og endurlausnin og að það geri sér 

grein fyrir hver sé hin sanna staða mála 

gagnvart Guði og lífinu og þá um leið hvar 

hina sönnu endurlausn er að finna. Sé ekki 

að hengja sig á einhverjar gervilausnir og 

blekkja sig á þeim í leiðinni. Eins og stendur 

í Postulasögunni 4:12 þá er Jesús hið 

eina sanna hjálpræði og ekki er hjálpræðið 

í neinum öðrum og ekkert annað nafn er 

mönnum gefið um víða veröld, sem getur 

frelsað okkur. Við upplifum það núna að 

fólk sé miklu tilbúnara og opnara að tala 

um Guð og hjálpræðið en oft áður, það er 

allt öðruvísi sjónarhorn og gildi sem er í 

gangi núna. Grunnurinn mammón brást og 

ekkert hægt að treysta á hans fölsku stoðir. 

Í stað þess að byggja líf sitt á sandi þá er 

fólk farið að sjá hið trausta bjarg sem það á 

kost á í Kristi, hið trausta frelsisbjarg sem 

yfirvinnur allt, hvað sem dynur á,“ segir 

Vörður Leví Traustason, safnaðarhirðir 

Hvítasunnukirkjunnar Fíladelfíu. 

Fólk er að komast í auknum mæli til 

andlegrar meðvitundar og farið að leita 

til Guðs og það má búast við því að það 

verði mikil andleg vakning á Íslandi í 

kjölfar kringumstæðnanna. En eruð þið 

í Hvítasunnukirkjunni tilbúin að taka á 

móti öllum þeim mikla fjölda sem mun 

leita til Drottins á næstu mánuðum og 

snúa vegum sínum til Hans? 

„Við höfum gert okkar ráðstafanir og hvatt 

okkar fólk til að vera tilbúið að ganga í þau 

verk sem þarf að gera þegar straumurinn 

fer að koma. Gera fólkinu okkar grein fyrir 

því að það séu miklir hlutir sem Guð ætlar 

að gera til að mæta þessari þjóð og að það 

sé tilbúið að leggja mikið á sig til að sinna 

öllu því fólki sem Guð mun leiða til okkar. 

Við t.d. auglýstum eftir fólki um daginn til 

að taka að sér þjónustu við áfallahjálp og 

var mikil svörun í því. Þannig að við erum 

ágætlega tilbúin að svara kalli Guðs og taka 

á móti öllum þeim sem til okkar leita. Svo 

er þetta náttúrlega alltaf spurningin um það 

hvenær við erum algjörlega tilbúin, þegar 

virkilega á reynir þá gefur Guð okkur allan 

styrk og allt til alls til að mæta hverjum 

kringumstæðum hverju sinni. Guð er okkar 

styrkur og skjöldur sem veitir okkur það 

sem þarf til að geta sinnt aðkallandi hjálparbeiðni 

fólks hverju sinni. Það er okkar 

trú. Þá þegar í október s.l. þegar áfallið 

skall yfir íslensku þjóðina gerðum við okkar 

Í dag er hjálpræðisdagur 

ráðstafanir og höfðum opið hús hérna hjá 

okkur í Fíladelfíu og áttum saman bæna- og 

hvíldarstund í hádeginu. Kom mikið af fólki 

þessar fyrstu vikur, leitaði Guðs, styrktar 

Hans og friðar. Á þessum samverustundum 

veittum við hvert öðru andlegan styrk, uppörvun 

og blessun. Óskar spilaði á píanóið, 

fólk átti hljóðar stundir, lesin voru ritningarvers 

og hvatningarorð og menn uppörvuðust 

saman. Þetta var í gangi hjá okkur á 

hverjum degi allt fram í desember,“ segir 

Vörður. 

Í beinu framhaldi af því fórum við 

Vörður að tala um hvernig þróun mála 

hefur verið í kjölfar hrunsins, um reiðina 

– Viðtal við Vörð Leví Traustason í Fíladelfíu 

allt til góðs. Það hefur verið í bænum okkar 

fyrir íslensku þjóðinni síðustu árin að fólk 

snúi sér frá sínum vondu vegum, hreinsi það 

sem hreinsa þarf og geri það sem gera þarf 

til að ganga hin sanna veg með Guði. Það 

var orðin mikil spilling í íslensku þjóðlífi, 

maður fann það greinilega, þannig að það 

þurfti að koma eitthvað á yfirborðið og leiða 

það fram sem var að spilla þjóðinni og leiða 

hana í gegndarlaust myrkur, en að spillingin 

hafi verið orðin svona mikil var nokkuð sem 

engan óraði fyrir og er að koma í ljós núna. 

Ég er alveg sannfærður um það að þessi 

kreppa verður landinu okkar til góðs og sé 

eitthvað sem þurfti að gerast til að leiða 

Það er búið að afmá skuldabréf þjóðarinnar í eitt skipti fyrir öll, það gerði 

Kristur á krossinum, nú er það bara okkar að gera okkur grein fyrir þessu 

og taka á móti skuldaraflausninni og ganga veg blessunarinnar til allra 

hluta í því hjálpræði sem Kristur hefur gefið okkur í sér. 

í samfélaginu, að fólk er upptekið af því að 

finna blóraböggla, reiði út í bankana, útrásarvíkingana 

og stjórnmálamennina. Hvort 

þetta hafi ekki verið meira og minna okkur 

öllum að kenna í þessu kaupæði okkar og 

hvernig lífsýn okkar og gildi stýrðust af 

röngum þáttum. Mikilvægi þess að einblína 

ekki um of á allan þann vanda sem blasir 

við íslensku þjóðinni, heldur miklu frekar 

vera upptekin af því hver vonin er, hver sé 

lausnin og hjálpræðið sem fólkið í landinu 

á kost á í endurlausnarverki Jesú Krists. 

Og nú er hjálpræðisdagur, Vörður? 

„Já, mikið rétt, en við höfum einmitt verið 

að nota prédikunarstólinn að benda fólki 

á hvert fagnaðarerindið er og að í dag sé 

hjálpræðisdagur. Einblína frekar á hjálpræðið 

og endurlausnina frekar en að láta reiðina, 

vonleysið og kringumstæðurnar stjórna 

málunum. Yfirvinna þetta allt saman sem 

sigurvegarar í því hjálpræði sem við eigum 

í Jesú Kristi. Og það er einmitt í dag sem 

hjálpræðisdagurinn er. Ekki vera upptekin 

af fortíðinni og velta sér upp úr henni, heldur 

sjá vonina og nú er lag að taka á móti 

voninni og hjálpræðinu og móta framtíðina á 

henni. Við höfum hvatt fólk mikið til þess að 

sjá björtu hliðarnar og ekki láta neitt blinda 

okkur fyrir þeirri von sem við eigum akkúrat 

í dag. Ég trúi því að þetta samverkist 

fólkið í landinu til blessunar. Og þá um leið 

að tryggja að það sé ekkert sem skyggi á 

eða aftri því að Guðs blessanir og fyrirætlanir 

Hans með þetta land nái fram að ganga. 

Fólk er farið að hugsa öðruvísi og leggja allt 

annað mat á hlutina,“ segir Vörður. „Og því 

ber að fagna.“ 

Segðu mér Vörður, er það eitthvað sem 

Guð hefur sérstaklega lagt á þitt hjarta á 

þessum tímapunkti? 

„Það sem Guð hefur lagt mjög á hjarta 

mitt er það að íslenska þjóðin fái að upplifa 

vonina, að hún sjái hver virkilega vonin 

er. Að þjóðin fái að upplifa þann frið og 

þá von sem hún á í Kristi og hvernig hann 

þráir að mæta þjóðinni og hún beini vegum 

sínum til Hans. Og að fólk fái að upplifa hið 

eina sanna frelsi sem Guð hefur fyrirbúið 

okkur í Kristi í sinni ævarandi elsku. Að 

fólk taki á móti þessu frelsi, friði og hjálpræði 

og fari ekki á mis við það. Sjái það 

sem Guð vill gera til að mæta þessari þjóð 

í þeim kringumstæðum sem hún er í og að 

hún taki á móti því eilífa frelsi sem stendur 

henni til boða í dag. Að íslenska þjóðin 

verði kristin þjóð í orðsins fyllstu merkingu,“ 

segir Vörður með mikilli áherslu. 

Það var ekki laust við að 100. 

Davíðssálmur færi að hljóma í huga mínum 

í kjölfar þessara orða Varðar. Þar sem 

segir: Vitið, að Drottinn er Guð, hann hefur 

skapað oss, og hans erum vér ... gangið inn 

um hlið hans með lofsöng ... því Drottinn 

er góður, miskunn hans varir að eilífu og 

trúfesti hans frá kyni til kyns. 

„Fólk er leitandi og við höfum orðið vör 

við það að fólk komi til kirknanna í auknum 

mæli. Fólk er að leita að hinu eina 

sanna hjálpræði, það er orðið langþreytt 

á þessum loforðum sem bregðast og vill 

fara að sjá hina einu sönnu lausn. Fólk er 

tilbúnara og opnara í dag til að leita hins 

sanna svars. Það hefur skapast mikil og 

góð eining á meðal kristinna safnaða og 

kirkjudeilda til að snúa bökum saman og 

ganga fram í því að kynna íslensku þjóðina 

fyrir fagnaðarerindinu og hjálpræðinu 

sem allir menn eiga kost á í Jesú Kristi. 

Við leiðtogar og prestar á höfuborgarsvæðinu 

t.d. hittumst alltaf einu sinni í viku í 

Friðrikskapellunni á Hlíðarenda og eigum 

saman bænastundir og lyftum upp Íslandi 

og fólkinu í landinu í bænum okkur. Það 

er kall okkar til íslensku þjóðarinnar að 

hún geri iðrun og yfirbót. Eins og Pétur 

postuli gerði á hvítasunnudag og á það svo 

sannarlega við í dag. Það er svo mikilvægt 

fyrir okkur sem þjóð að við gerum okkur 

grein fyrir því að við höfum snúið baki við 

Guði og ekki gengið á Hans vegum. Að við 

iðrumst fyrir hönd þjóðar okkar, viðurkennum 

brot okkar og snúum högum okkar til 

Drottins. Við hljótum að spyrja okkur sjálf í 

kjölfar kringumstæðnanna, hvað veldur því 

að íslenska þjóðin er komin í þetta ástand? 

Höfum við snúið baki við Guði? Hefur Guð 

tekið burtu blessun sína yfir þjóðinni? Eins 

og þegar Ísraelsþjóðin sneri baki við Guði 

þá gat Hann ekki blessað þjóðina. Það 

hefur ýmislegt gengið á í íslensku þjóðlífi 

undanfarin ár, t.d. hafa verið samþykkt 

ýmis lög á alþingi sem algjörlega stangast 

á við Guðs orð, má þar nefna að taka 

út kristinfræði úr skólunum, og erum við 

að uppskera út frá því. Guð elskar Ísland 

og vill svo sannarlega að íslenska þjóðin 

meðtaki elsku sína og blessun og að við 

séum í því hjálpræði sem Hann hefur fyrirbúið 

landi okkar og þjóð. Það er búið að 

afmá skuldabréf þjóðarinnar í eitt skipti 

fyrir öll, það gerði Kristur á krossinum, nú 

er það bara okkar að gera okkur grein fyrir 

þessu og taka á móti skuldaraflausninni og 

ganga veg blessunarinnar til allra hluta í því 

hjálpræði sem Kristur hefur gefið okkur í 

sér,“ segir Vörður að lokum.

Viðtal við Eirík Sigurbjörnsson sjónvarpsstjóra OMEGA 

– Hugsjónin um stóra og öfluga kristilega sjónvarpsstarfsemi hefur ræst 

Rétti skeifur í lífinu 

eins og afi gerði forðum 

Stundum rætast stórar sýnir og hugsjónir. 

Það sannaðist á ungum Reykvíkingi árið 

1974. Hann átti sér þann óvenjulega draum 

að flytja Guðsorð um himingeiminn inn 

á heimili fólks, með sjónvarpstækninni. 

Þessi ungi maður var nýlega risinn upp 

úr mikilli óreglu, hafði frelsast á kristilegri 

samkomu og eignast lifandi trú á Jesú 

Krist. Fólk hristi góðlátlega höfuðið þegar 

hann viðraði hugmyndir sínar. Árin hafa 

liðið – og draumurinn hefur ræst. Eiríkur 

Sigurbjörnsson er sjónvarpsstjóri Omega, 

en kristilega sjónvarpsstöðin nær í dag 

um stóran hluta landsins og erlenda systurstöðin 

Gospel Channel nær til meira en 

80 þjóða. Orðið nær því til þjóða þar sem 

hundruð milljóna manna búa. Draumur 

Eiríks um sjónvarpsstöð helgaða Kristi 

rættist og gott betur. Útbreiddasta sjónvarpsstöð 

Íslands varð til, stöð á heimsvísu 

og stórkostlegt ævintýri. 

 

Sogaðist inn í hringiðu óreglu 

„Ég hafði sem drengur alltaf farið með faðirvorið 

og haft mína trú. Þegar ég fermdist 

var ég virkilega ánægður með að geta 

staðfest trú mína og gerast kristinn maður. 

Það er svo önnur saga að mér tókst ekki 

að lifa í takt við trú mína og boðskap 

Ritningarinnar. Það var ekkert auðvelt 

að hafa stjórn á mér. Í mér blundaði einhver 

ævintýraþrá, ég vildi kanna heiminn. 

Heimurinn hafði margt upp á að bjóða 

sem var óhollt fyrir sál og líkama. Ég sogaðist 

inn í hringiðu óreglunnar. Ég var 

kominn í ógöngur sem ég gat ekki losnað 

úr. Tómarúmið hjá mér var mikið og ég 

sá ekki hver tilgangur lífsins var,“ segir 

Eiríkur Sigurbjörnsson sjónvarpsstjóri 

Omega í viðtali. 

Sjöundi áratugurinn bauð ungu fólki upp 

á hættulega „menningu“, mikið hömluleysi. 

Fíkniefni, áfengi og kynlíf í óhófi 

ásamt mannskemmandi tónlist. Þeir sem 

ekki höfðu næga ístöðu og létu leiðast 

út í skemmtanafíknina og dáðleysið urðu 

margir fyrir lífstíðar skemmdum á lífi sínu. 

Eiríkur segir að hann hafi á þessum árum 

verið í stórkostlegri hættu. Hann hafi viljað 

hætta á þessari óheillabraut, en tókst það 

ekki þrátt fyrir ótal tilraunir. 

Rammir að afli og góðgjarnir 

„Hjá minni góðu fjölskyldu var upplausn 

á þessum tíma, pabbi og mamma voru að 

skilja, þetta góða fólk. En ég eignaðist yndislega 

fósturforeldra, Gróu og Sverri, því 

bæði eignuðust foreldrar mínir góða maka. 

Það var mikill kærleikur og elska allt í 

kringum mig. Pabbi var athafnasamur og 

dugmikill maður og gaf mér frjálsan tíma 

til að sinna því sem ég vildi. Ég sá ekki 

nokkra ástæðu til að sækja skólann, sofnaði 

yfir bókunum og sá engan tilgang í að 

læra algebru eða landafræði eða neitt af 

fögunum. Árangurinn var því ömurlegur og 

13 ára gamall yfirgaf ég skólann feginn að 

vera laus við þessa kvöð. Við tók byggingavinna,” 

segir Eiríkur þegar hann rifjar 

þetta upp. 

Eiríkur átti sem barn sumarathvarf 

hjá afa sínum og ömmu á Gestsstöðum í 

Fáskrúðsfirði, Eiríki og Guðrúnu, sem voru 

mikil sómahjón. Eiríkur afi var heldur hlédrægur 

maður og sýndi helst engum hversu 

sterkur hann var. Eitt sinn birtist hann úti 

á túni í slættinum með hendur fyrir aftan 

bak, réttir fram aðra höndina og sýnir lítt 

gengna skeifu, sem hann hélt á. „Á ég að 

rétta skeifuna fyrir þig,“ sagði hann við 

konu sína. Þá sagði Guðrún amma á sínu 

kjarngóða máli: „Þótt þú sért nú sterkur, 

Eiríkur, þá réttirðu ekki úr skeifunni þeirri 

arna.“ Þá tekur bóndi hennar á skeifunni 

og réttir hana, án þess að taka nein ósköp 

á. Ekki er að efa að Eiríkur bóndi hefur 

ráðið yfir miklu innra þreki og trú á því 

sem hann var að gera. 

Bræðurnir frá Gestsstöðum, synir Eiríks 

afa, voru rammir að afli og mikil góðmenni. 

Margir fóru á fund Sigurbjörns föður míns 

í Glaumbæ með vandræði sín og fengu 

oftar en ekki úrlausn. Um þetta ræddi hann 

aldrei við aðra, og ekki krafðist hann greiða 

í greiða stað. 

Frelsaðist á samkomu í Fíladelfíu 

Eiríkur Sigurbjörnsson hefur áreiðanlega 

erft sitt af hverju frá forfeðrum sínum, andlegan 

styrk og trú á verkefnin sem hann 

vinnur að hverju sinni. Það má segja að 

Eiríki hafi tekist að rétta ýmsar skeifur í lífinu. 

Ella væri sjónvarpsstöðin Omega ekki 

til í dag. 

Eiríkur var eins og fyrr sagði í heldur 

vafasömum félagsskap fólks sem dýrkaði 

Bakkus og leitaði uppi læknadóp. En tilraunir 

Eiríks til að láta af líferni, sem hann 

hafði innst inni illan bifur á, tókust að 

lokum með Guðs hjálp. Eiríkur segir að 

enginn sé það langt leiddur í óreglu að 

hann geti ekki náð sér á strik. Við spyrjum 

hann hvernig það bar til að hann leitaði til 

Guðs. 

„Vinur minn í óreglunni, strákur sem ég 

leit talsvert upp til, hafði oft setið inni í 

fangelsum vegna afbrota, hann var eins 

konar leiðtogi okkar hóps. Eina nóttina 

segir hann við mig að trúin á Jesú Krist 

væri alveg nauðsynleg. Ég var alveg undrandi 

á orðum þessa hrausta stráks, Axels, 

sem mörgum stóð reyndar stuggur af, því 

hann gat verið harður í horn að taka. Axel 

hafði séð kunningja sinn öðlast lifandi trú 

á Jesú Kristi, en það var hann Georg Viðar. 

Mér fannst Axel ólíklegasti maðurinn til að 

impra á þessu við mig, en áreiðanlega hafa 

máttarvöldin talað gegnum hann. Georg 

Viðar var laus úr vítahringnum með Guðs 

hjálp og byrjaður að predika um hinn eina 

sanna veg. Nú skoraði Axel á mig að koma 

á samkomu með sér. Ég lenti á samkomu 

hjá Fíladelfíu í neðri salnum að Hátúni 2. Ég 

beið eftir Axel vini mínum fyrir utan kirkjuna 

eins og um hafði verið rætt. Inni fékk 

ég í hendur sálmabók. Við fengum okkur 

sæti og þegar söngurinn ómaði fann ég að 

birti til, það var léttleiki yfir þessu. Það var 

sungið af innlifun og hljómurinn var fagur. 

Þarna stóð rauðbirkinn víkingur sem talaði 

til okkar blaðlaust. Þetta var öflug ræða 

hjá Einari J. Gíslasyni. Ég gleymdi stað og 

stund. Allt í einu heyrði ég eitthvað sem ég 

hafði ekki heyrt áður, að Jesús hefði allt 

vald á himni og jörðu. Ég fann allt í einu að 

hjá mér vaknaði von, ég var á réttum stað. 

Í lok samkomunnar var kallað fram að þeir 

sem vildu taka af skarið og taka á móti Jesú 

Kristi og hjálpræðinu skyldu koma upp. Ég 

ríghélt mér í bekkinn fyrir framan mig, mér 

fannst eins og væri togað í mig. Þá gaf Axel 

kunningi minn mér olnbogaskot og sagði að 

nú væri tími kominn að fara fram. Ég sagðist 

ekki vera tilbúinn. Þá var mér enn gefið 

merki um að koma fram og nú varð ekkert 

undan því komist. Mér fannst öll augu hvíla 

á mér þegar ég gekk fram ganginn. Fleiri 

komu fram og krupu og öldungar safnaðarins 

komu og báðu fyrir okkur. Aldrei á 

ævinni hafði ég kropið frammi fyrir Guði 

og beðið um hjálp. Ég stóð upp. Ég var í 

uppnámi og hélt helst að ég hefði orðið 

til skammar. Eftir samkomuna var okkur 

boðið í kaffi heim til Einars J. Gíslasonar, 

þar sátu prúðbúnir gestir við uppdekkað 

hringborð, hlaðið krásum. Einar, þessi mikli 

guðsmaður, sat við borðið og bað hvern og 

einn að þakka Guði. Ég gat ekki skorast 

undan og flutti stutta þakkarbæn.“ 

Frelsaður 

„Kominn heim gat ég ekki merkt neina 

skýra breytingu á mér. Ég hafði enn ekki 

eignast nýtt líf né fundið þessa snertingu 

sem aðrir voru að tala um. Ég hafði að 

vísu tekið fyrsta skrefið. Ég hélt áfram að

sækja samkomur, en var með annan fótinn 

í heiminum, hinn í Guðs ríki. Ég náði 

því ekki árangri til betrunar. Svo gerist það 

að dóttir Einars spyr mig að því hvort ég 

væri frelsaður. Þá sagði ég í vandræðum 

mínum að ég bara viti það ekki. Þá segir 

hún: „Veistu það ekki, þú verður að trúa 

því!“ Þá segi ég sem svo: „Ég er frelsaður, 

ég hef tekið á móti Jesú Kristi.““ 

Þá fóru hlutirnir að gerast, ég fékk sannfæringarkraftinn. 

Svo var það eftir margar 

samkomur að á einni samkomunni fór ég 

að hugsa um að þetta væri allt sefjun, ég 

ætti ekki að taka þetta svona alvarlega, 

raunveruleikinn væri ekki þessi. Ég vildi 

eitthvað áþreifanlegt – sannleikann. Ég varð 

að þreifa á Jesú Kristi, einhverju ekta. Ég 

hugðist labba út. En bekkurinn var þétt setinn 

og erfitt um vik að yfirgefa kirkjuna til 

að detta í það og gleyma þessu, það var efst 

í huga mér þarna. Ég sat eirðarlaus áfram. 

Þá gerist það allt í einu að einhver í 

miðjum sal stendur upp og byrjar að tala 

framandi og hljómfagurt tungumál, og 

þá skildi ég að þetta væri tungutalið sem 

Biblían talar um. Síðan dettur allt í dúnalogn. 

Því næst kom annar með túlkun á 

þessu. Hún var frá orði til orðs allt það sem 

ég hafði verið að hugsa. Þarna talaði Guð 

til mín persónulega, það gat enginn þekkt 

mig á þennan hátt annar en Guð, hann vissi 

hvað ég var að berjast við í mínu persónulega 

lífi. Guð talaði við mig og álasaði mér 

fyrir vantrú,“ segir Eiríkur. 

„Svo gerist það að ég fer í fyrirtæki 

á Laugavegi, Faco, og ræði 

við Eystein Arason. Hann var 

umboðsmaður fyrir JVC. Hann 

sýndi mér bæklinga með upplýsingum 

um myndbandstækni, upptökutæki 

og búnað til að klippa 

og laga dagskrárefni. Ég sá að 

þetta voru draumatæki og góð 

byrjun. Ég fór til kunningjafólks 

míns, Kristins Ásgrímssonar og 

konu hans í Keflavík. Við skoðuðum 

bæklinginn saman og lögðum 

þetta fram sem bænarefni – að 

Drottinn mundi opna okkur dyr 

að þessum tæknibúnaði þannig 

að við gætum farið að framleiða 

kristilegt efni. Svo líður 

tíminn og þá gerist það að mikill 

vinur pabba, sem ég þekkti ekki 

fyrir, Sverrir Sverrisson, fyrrum 

skólastjóri á Akranesi, verður á 

vegi mínum. Sverrir var einstakur 

gæðamaður, framúrskarandi heiðarlegur 

guðsmaður og jákvæður 

gagnvart þessari hugmynd. Hann 

var til í að starfa með mér, stofna 

fyrirtæki og kaupa búnað til að 

hefja útsendingar. Við vorum auðvitað 

taldir hálfgerðir skýjaglópar 

að ætla okkur í sjónvarpsrekstur,“ 

segir Eiríkur þegar hann rifjar upp 

árin 1982 og 1983, þegar þessar hugmyndir 

voru farnar að hreyfast. 

„Ég sat við skrifborð með gluggatjöld bak við mig og blómavasa á 

borðinu. Þetta var eins frumstætt eins og verða mátti. Menn spáðu 

þessu ekki vel og sögðu að stöðinni yrði fljótt lokað. En starfið hélt 

áfram þrátt fyrir bölspár.“ 

Þetta sama kvöld vissi Eiríkur að hann 

mundi upplifa Jesú ef hann stigi skrefið til 

fulls. „Ég var spenntur meðan ég beið eftir 

þessu tækifæri. Ég var í litlum, mannlausum 

hliðarsal og var að krjúpa niður þegar 

nærvera Guðs kom yfir mig. Ég datt aftur 

fyrir mig og um leið skynja ég nærveru 

Jesú sem talaði við mig persónulega. Hann 

ávarpaði mig og sagðist ætla að hjálpa mér 

úr öllum mínum ógöngum. Allur þessi þungi 

og allar byrðar margra ára hurfu mér. Ég 

var eins og blindur maður sem fær sjónina, 

ég sá veröldina í alveg nýju ljósi. Ég hafði 

fengið tilgang fyrir líf mitt og fór að taka 

virkan þátt í kristilegu starfi. Frá þessum 

degi var eins og ég fengi vernd yfir mínu 

lífi. Báðir afar mínir voru lifandi trúaðir 

menn, afi í Fáskrúðsfirði fór með bænirnar 

með mér á hverju einasta kvöldi þegar ég 

var í sveit hjá afa og ömmu. En núna skildi 

ég að mér var ætlað að vinna fyrir Guð við 

útbreiðslu fagnaðarerindisins, það var tilgangurinn. 

Og mér fannst þá strax að besta 

leiðin til að útbreiða fagnaðarerindið væri 

í gegnum fjölmiðla. Ég trúi að Guð hafi frá 

upphafi lagt mér það á hjarta. 

Frelsaður maður 

með hugsjón – fjölmiðlun 

Eiríkur kom nú frelsaður út í lífið, nýr 

maður, innblásinn og átti sér nýjan tilgang. 

Hann átti þá hugsjón að senda Guðs orð 

hringinn í kringum landið og ná til fólksins. 

Hann var 23 ára, með lágmarksmenntun, og 

fór strax að kíkja á tæki og upptökubúnað. 

Myndbandstæki voru að ryðja sér til rúms 

en verðið var himinhátt og fjárráðin lítil. 

Alfa útvarpsstöðin vakti úlfúð 

Þeir Sverrir og Eiríkur komu á fót kristilegu 

útvarpsstöðinni Alfa. „Þetta var 

fyrsta skrefið, það var léttara að koma 

á fót útvarpsstöð fyrst. Ég hélt að allir 

mundu fagna kristilegri útvarpsstöð, en 

því miður var það öðru nær. Nú byrjuðu 

hremmingarnar, ofsóknir og læti. Margir 

vildu komast yfir útvarpsstöðina og hafa 

hana undir sínum verndarvæng. Ég fékk 

engan fjárhagslegan stuðning frá kirkjunni 

eða söfnuðum. Við vorum eins og rekald, 

en Guð gaf okkur trúfasta stuðningsmenn 

úr hinum og þessum kristnu samfélögum 

sem höfðu óbilandi trú á starfi okkar og 

studdu okkur með mánaðarlegum framlögum. 

Þetta útvarpsævintýri var það erfið 

reynsla fyrir mig að ég ákvað að aldrei á 

ævinni mundi ég leggja út í rekstur á kristilegri 

sjónvarpsstöð. Þetta virtist vera grýttur 

jarðvegur. Þess í stað vildi ég einbeita 

mér að því að senda orð Guðs með öflugri 

stuttbylgjustöð til Evrópu og þaðan um 

allan heim. Slík stöð var engin smásmíði, 

500 KW útvarpssendar, gríðarleg möstur 

og annar búnaður. Menn höfðu ekki trú á 

þessu verkefni og eftir að ég hafði skoðað 

málið í Bandaríkjunum og dvalist þar um 

hríð, hafði það gerst hér heima að samfélögin 

höfðu tekið Alfa yfir og breytt nafni 

stöðvarinnar í Stjörnuna. 

Sverrir vinur minn var sérstaklega vel 

máli farinn og hjálpaði mér að skrifa fréttabréf 

og kynningu. Einn daginn kom til 

mín ný, sterk sannfæring að þetta muni 

allt uppfyllast, það yrði til kristileg sjón- 

varpsstöð, en ekki væri víst að Sverrir 

lifði það því hann var ekki heilsuhraustur. 

Erfiðleikar okkar voru skelfilegir, við 

vorum í ógöngum með fjármálin. Sverrir 

var kallaður heim til Drottins rétt rúmlega 

sjötugur vorið 1989.“ 

Eftir að Eiríkur kom heim með fjölskylduna 

frá Bandaríkjunum setti hann á fót 

teppahreinsunarfyrirtæki, vann eins og 

berserkur í 2–3 ár og safnaðist fé. En gamla 

hugsjónin lét hann ekki í friði. 

Lagt upp í sjónvarpsævintýrið 

„Það var að morgni dags þann 8. nóvember 

1991 að það kemur til mín sterk 

köllun frá Guði, eins og skipun um að 

stofna sjónvarpsstöð. Þegar ég fór af stað 

til að fá upplýsingar um tíðni og annað 

hjá Landssímanum þá fannst þeim eins og 

geggjaður maður væri á línunni. En upplýsingarnar 

streymdu inn og í kjölfarið 

fékk ég lítinn 10 watta sendi frá Austfirska 

sjónvarpsfélaginu sem Ágúst Ólafsson rak 

í samstarfi við Stöð 2. Ágúst var til í að 

leigja okkur annan sendinn sem hann var 

með. Í ljós kom að við sendinn vantaði 

tækjabúnað. Þessi búnaður kostaði peninga 

sem auðvitað voru ekki til. Alltaf lagðist 

okkur eitthvað til. Þegar öll sund virtust 

lokuð, barst hjálpin úr hinum ýmsu 

áttum. Söfnuðir virtust ekki vilja styðja við 

bakið á hugmyndinni, en það vildi Ómar 

Kristjánsson forstjóri og annar maður til. 

Landssíminn fékk peningana á borðið fyrir 

þetta tæki, en tæknimenn sögðu okkur að 

það væri í raun engin trygging fyrir því að 

sendirinn kæmi að gagni,“ segir Eiríkur. 

Viku seinna var Eiríkur boðaður til 

fundar hjá Landssímanum. Hann hljóp út 

í gamla Citroen-bílinn sinn, sem lyfti sér 

tignarlega að þessu sinni, og ók í loftköstum 

niður á Sölvhólsgötu þar sem hann 

fékk vondar fréttir – það var of mikil bjögun 

í sendinum, hann var ónothæfur. 

„Ég hélt heim alveg niðurbrotinn og ræddi 

þetta við konuna mína. En viti menn, eftir 

hálftíma hringir síminn. Þá er ég boðaður 

á annan fund. Þar er mér sagt að ég hlyti 

að hafa verið að biðja fyrir verkefninu og 

verið bænheyrður. Það væri nefnilega allt í 

lagi, ég gæti notað sendinn.” 

OMEGA fer í loftið 

Það var 28. júlí 1992 klukkan 16:45 sem 

fyrsta íslenska kristilega sjónvarpsstöðin 

fór í loftið. Sent var út á UHF-bylgju 

með 10 watta sendi. Það var engin stöð 

fyrir á þessu tíðnisviði nema OMEGA. 

Útsendingarbúnaðurinn var í Bolholti 6 á 

fimmtu hæð. Dagskrárefnið var á spólu 

sem entist í 3 klukkutíma, en þá hófst sama 

dagskrá að nýju. Þannig varð Omega fyrsta 

sjónvarpsstöðin hér á landi sem sjónvarpaði 

allan sólarhringinn. 

„Við settum símanúmer neðst á skjáinn 

og brátt fór fólk hringja og spyrjast 

fyrir. Fyrsta sjónvarpsefnið var gospeltónlist, 

skemmtileg dagskrá sem fólki líkaði 

greinilega vel. Fljótlega fór ég að flytja 

sunnudagsræður í beinni útsendingu. Ég 

sat við skrifborð með gluggatjöld bak við 

mig og blómavasa á borðinu. Þetta var 

eins frumstætt og verða mátti. Menn spáðu 

þessu ekki vel og sögðu að stöðinni yrði 

fljótt lokað. En starfið hélt áfram þrátt 

fyrir bölspár,“ segir Eiríkur og viðurkennir 

að rekstur Omega hafi tekið talsvert á 

þessi 17 ár sem stöðin hefur starfað, en 

ævinlega hafi Guð komið og verndað starfið. 

Stöðin hafi notið mikillar blessunar og 

orðið til góðs. 

Stærsta sjónvarpskerfi landsins 

„Omega var minnsta sjónvarpsstöðin fyrir 

17 árum, núna er hún með langstærstu 

útbreiðsluna. Við sendum um alla Evrópu 

og áhorfið er gríðarlega mikið. Fjármagnið 

sem við höfum fengið hefur nýst fullkomlega. 

Við höfum ekki haft neina fasta 

styrki frá söfnuðum, kristniboðssjóðum, 

ríkinu eða stórfyrirtækjum. Allt eru 

það einstaklingar sem styðja við bakið á 

okkur, fólk víða um heim,“ segir Eiríkur 

Sigurbjörnsson. 

Omega í dag er mun stærra fyrirtæki 

en þegar útsendingin hófst úr Bolholtinu 

á tíunda áratugnum. Á Grensásvegi 8 er 

rúmgott húsnæði þar sem fjölbreytt starfsemi 

fer fram. Starfsfólk er á annan tuginn 

og annast fjölbreytt verkefni. Með árunum 

tókst Omega að fá sýningarrétt á ýmsum 

trúarlegum sjónvarpsþáttum bestu predikara 

heims. Má þar nefna Billy Graham, 

Benny Hinn, Jimmy Swaggart, Robert 

Schuller, David Wilkerson og Maríusystur 

svo einhverjir séu nefndir. Þá hefur innlend 

dagskrárgerð aukist, og þar koma fram 

góðir spyrlar, t.d. Ragnar Gunnarsson sem 

athygli vekur fyrir fagleg vinnubrögð. Þá 

eru þættir Ólafs Jóhannssonar, Ísrael í dag, 

mjög athyglisverðir. 

Það fer ekki milli mála að Omega flytur 

fólki betri tíðindi en almennt gerist á sjónvarpsstöðvum. 

Eiríkur segir að stöðin sé 

í góðu sambandi við áhorfendur og fái 

góð viðbrögð. Ein kona sem kom á stöðina 

sagði frá því að stöðin hefði bjargað 

lífi sínu. Þannig starfar Guð stöðugt 

í gegnum sjónvarpsstöðina Omega. Þessi 

stúlka var nýlega fráskilin, full af beiskju 

og vonleysi. Hún gekk með þá hugmynd 

að svipta sig lífi þegar hún fann engan tilgang 

í lífinu. Hún sagði að hún hefði verið 

að taka til á stofuborðinu og rak óvart 

höndina í fjarstýringu sem lá á borðinu. 

Við það breytir um stöð og Omega birtist 

á skjánum. Stúlkan horfir þar á aðra 

unga konu sem er að vitna. Hún segir frá 

svipaðri sögu og því hvernig trúin bjargaði 

lífi hennar. Þessi atburður varð til þess að 

konan fékk nýja sýn og tókst að rétta af 

kúrsinn í lífi sínu. Margar sögur af þessu 

tagi kunna þeir hjá Omega, alltaf er fólk 

að upplifa góða hluti með því að fylgjast 

með stöðinni. Slíkt er mikil hvatning bæði 

fyrir starfsfólk og stuðningsmenn. 

„Þessi rekstur er þannig að maður sér 

aldrei hvernig næsti mánuður kemur til 

með að verða, en alltaf rætist úr. Það er 

Guð sem kemur og hjálpar okkur á einn 

eða annan hátt og ég veit að hann mun 

gera það áfram. Sama fólkið styður okkur 

ár eftir ár. Það eru mörg hundruð manns 

sem sjá til þess að Guðs orð komist inn á 

heimili fólks hér á landi og í tugum annarra 

landa,“ sagði Eiríkur Sigurbjörnsson 

að lokum.

Guð er góður Guð 

Eftir: Ulf Ekman - Þýðandi: Sigrún Einarsdóttir 

 

Guð er faðir þinn 

Guð vill að þú vitir djúpt í hjarta þínu 

að hann er góður. Trúfesti hans er óhagganleg 

og mun aldrei bregðast þér. Hann 

segir okkur í Jakobsbréfinu 1.17: „Sérhver 

góð gjöf og sérhver fullkomin gáfa er 

ofan að.“ Aðeins gott kemur frá Guði. Það 

koma ekki illir hlutir frá honum. Þú þarft 

að eiga hreina opinberun á þessu í hjarta 

þínu. Það er ekki nóg að hafa þetta aðeins 

í huga. Þetta verður að vera þér eðlilegt 

og skýrt. GUÐ ER GÓÐUR! 

Þú getur ekki gert kraftaverk en Guð 

getur það! Hann ætlast ekki til þess að þú 

sért fullkominn. Hann vill aðeins að þú 

treystir honum. Þú þarft ekki að sanna fyrir 

honum hversu andlegur þú ert eða sannfæra 

hann um hæfileika þína sem fyrirbiðjandi 

eða fullkominn prédikari. Þú þarft 

ekki að sanna neitt fyrir Guði! Frelsið er 

ekki verðlaun fyrir að halda lögmálið, heldur 

byggist það á miskunn Guðs. Frelsið 

kemur þegar þú segir: „Drottinn, ég get 

þetta ekki en þú getur það! Ég skil þetta 

ekki en þú skilur það. Ég ræð ekki við 

þetta en þú gerir það!“ 

Þegar einhver getur ekki meira, þá annað 

hvort gefst hann upp í hjarta sínu eða finnur 

Guð. Þá dregur hann sig í hlé frá lífinu eða 

ákveður að trúa á Guð af öllu sínu hjarta. 

En áður en fólk kemur að þessu marki 

mætir það oft földu stolti sem einfaldlega 

felst í því að treysta á sjálfan sig. Fólk 

reiðir sig oft á eigin gáfur, eigin afrakstur, 

peninga sína eða sambönd. Aðrir, sem eru 

trúræknari, treysta reynslu sinni eða biblíuþekkingu. 

En Guð vill að þú treystir engu 

og engum nema Jesú frá Nasaret! 

Blessun himinsins er fyrir þig 

Stolt og hugarvíl er tvennt sem hver kristinn 

maður ætti að forðast. Hvort tveggja er 

afleiðing þess að treysta á eitthvað annað 

en Guð. Stoltið trúir því að það geti lagað 

allt sjálft. Hugarvíl heldur að ekkert gangi 

upp vegna þess að það finnur sig minni 

máttar. Komdu þér upp úr þessari gryfju og 

stígðu fram í trú. Treystu Guði og hlýddu 

honum í staðinn. Þá kemst þú að því að 

blessanir himinsins eru fyrir þig! 

Þeir sem gefast auðveldlega upp þegar 

þeir verða fyrir vonbrigðum gera sér ekki 

grein fyrir því hve góður Guð er. Gerir þú 

þér grein fyrir því hvað „Guð er góður“ 

þýðir? Hann er fullkomlega góður. Aðeins 

góðir hlutir koma frá Guði. Auðvitað vill 

óvinurinn ekki að þú uppgötvir þetta og því 

kyndir hann stanslaust undir þér. 

Opinberunin um gæsku Guðs er ótrúlega 

einföld. Hún er svo einföld að við hrösum 

næstum því um hana. Eitt nauðsynlegasta 

grundvallaratriði lífsins er samband barns 

við föður sinn. Samband þitt við jarðneskan 

föður þinn gæti verið erfitt, en þú 

getur átt yndislegt samfélag við himneskan 

föður þinn. Þegar þú öðlast skilning á 

þessu, breytist líf þitt algerlega og þú eignast 

þessa djúpu öryggistilfinningu sem Guð 

vill að þú eigir. 

Láttu ekkert raska trausti þínu til hans 

Hvað gerðist þegar þú frelsaðist? Þá öðlaðist 

þú heilagan anda. Í Rómverjabréfinu 

8.15 er hann nefndur „andi, sem gefur 

yður barnarétt.“ Þegar þú frelsaðist fékkst 

þú ekki guðfræðilegt fræðirit eða handbók 

um trúarkenningar. Þú fékkst heilagan 

anda. Í þeim anda kallar þú „Abba, Faðir!“ 

Láttu ekkert gera lítið úr trausti þínu til 

þíns himneska föður. Ef þér finnst þinn 

jarðneski faðir hafa brugðist þér, fyrirgefðu 

honum. Enginn venjulegur faðir er fullkominn 

og ekki börnin hans heldur! Fólk er 

orðið sérfræðingar í að afsaka sjálft sig, 

hvítþvo eigin syndir og sverta aðra. 

Láttu óvininn ekki reka fleyg á milli þín 

og Guðs. Guð er ekki óvinur þinn. Hann er 

vinur þinn. Hann er uppspretta alls góðs. 

Í Sálmi 73.25 er okkur sagt að þegar við 

eigum Guð, þá þurfum við ekkert annað 

hér á jörðu. Davíð ríkti sem voldugur konungur 

vegna þess að hann var sterkur og 

öruggur í samfélagi sínu við Guð. Eina uppsprettulind 

hans – réttlæti, viska og sigur 

– var Guð sjálfur. Guð er allt sem þú átt og 

hann nægir! 

Traust þitt á félaga þinn gæti verið fallvalt. 

Ef til vill skortir á traust milli þín og 

einhvers sem er í kirkjunni þinni eða á milli 

þín og maka þíns. Þú reynir að vera góður 

Himnarnir kunngera dýrð Drottins. Ljósmynd: www.johannes.tv 

og skilningsríkur en ert samt óánægður 

vegna einhvers sem hinn sagði. 

Eins reynir djöfullinn að rýra traust þitt á 

Guði. Hann vill að þú verðir reiður og vonsvikinn 

með Guð. Hann vill að þú fyllist beiskju út 

í Guð og gefur þér ástæður til þess! Því miður 

er þetta algengt meðal kristinna manna. Við 

upplifum öll vandamál í lífinu en bætum ekki 

úr málum með einhverju hugarvíli um að lífið 

sé ekki réttlátt. 

Ekkert ætti að gera lítið úr trausti okkar 

til Guðs. Ritningin segir líka skýrt: 

„Villist ekki, bræður mínir elskaðir! 

Sérhver góð gjöf og sérhver fullkomin gáfa 

er ofan að og kemur niður frá föður ljósanna. 

Hjá honum er engin umbreyting né 

skuggar, sem koma og fara“ (Jak. 1.16-17). 

Orð Guðs 

er alltaf satt 

„Þakkið Drottni, því að hann er góður, 

því að miskunn hans varir að eilífu“ 

(Sálmur 107.1). 

Orð eins og þessi má finna víðs vegar í 

Biblíunni. Náð Guðs, miskunn hans, gæska 

og trúfesti vara að eilífu. Engin furða þó að 

djöfullinn hafi stöðugt reynt að eyðileggja 

þessa opinberun! Í gegnum tíðina hefur 

hann notað fólk sem fellst á nokkur atriði 

boðskaparins en hefur ákveðið í hjarta 

sínu að Guð sé ekki góður. Það segir það 

ekki upphátt en það liggur hulið í hugsun 

þess og gegnsýrir eins og súrdeig. Þú þarft 

ekki að vera þannig! Ýmislegt slæmt gæti 

hafa hent þig – en Orð Guðs er samt sem 

áður hið sama. Þú gætir átt hræðilega lífsreynslu 

að baki en Guð er samt sem áður 

góður. Því verri sem fortíð þín er, því meira 

þarft þú af opinberun himinsins um náð 

Guðs og gæsku. Með náð sinni hefur Guð 

gefið okkur vopnin, fyrirheitin, blessanirnar 

og heilagan anda. Þetta eru allt gjafir til 

að kenna okkur hvernig við eigum að lifa 

sem sigurvegarar og taka á móti blessunum 

hans. Þó að það séu enn einhverjir ósigrar 

í lífi þínu máttu ekki kenna Guði um þá. 

Þetta eru þínar veiku hliðar. Ekki nota þær 

til að ásaka frelsara þinn. Hann er til staðar 

til að hjálpa þér og styrkja þig, svo að þú 

getir eignast sigur yfir þessu. 

Hvað sem gerist – þá er Guð alltaf Guð 

Ganga þín með Guði er ekki jafn sýnileg 

þegar allt gengur vel. En hún er auðsæ 

þegar á móti blæs! Það er þá sem eiginleikar 

göngu þinnar með Guði sjást. 

Spámaðurinn Habakkuk sagði: „Þá skal ég 

þó gleðjast í Drottni, fagna yfir Guði 

hjálpræðis míns“ (Habak. 3.18). Þegar 

þú færð opinberunina um gæsku Guðs í 

lífi þínu, fyllist þú öryggi og fullvissu. Það 

versta sem hægt er að gera í erfiðleikum er 

að hafna fullvissunni og segja: „Guð hefur 

brugðist mér,“ og þramma inn í heiminn. Ef 

þú gerir það, sýnir þú einfaldlega afstöðu 

hjarta þíns. 

Svo má einnig draga frelsi þitt í efa 

vegna þess að þú hefur sýnt honum svo 

litla tryggð. Þú hefur kannski endurfæðst, 

en gafst þú þig hans skilmálum eða þínum 

eigin? 

Guð vill leiða fólk til iðrunar með því að 

sýna því gæsku sína. Rómverjabréfið 2.4 

staðfestir þetta: „Það er gæska Guðs sem 

leiðir þig til iðrunar“ og þetta er yndislegasta 

upplifun lífsins! Þegar þú hefur séð 

þetta, skiptir ekki máli hvað gerist eftir 

það. Guð elskar þig og stendur með þér. 

Þetta þýðir ekki að þú verðir kærulaus eða 

hættir að biðja. Nei, þetta þýðir að Guð er 

með þér í þínum kringumstæðum og þú 

veist það. Þú gefst aldrei upp! Þú fyllist 

ekki eftirsjá og situr heldur ekki í marga 

klukkutíma fyrir framan sjónvarpið! Þú 

fyllist heilögum anda, elskar Jesú innilega 

og gengur í gegnum lífið með honum. 

Guð er fyrir þig 

„Hvað eigum vér þá að segja við þessu? 

Ef Guð er með oss, hver er þá á móti oss? 

Hann sem þyrmdi ekki sínum eigin syni, 

heldur framseldi hann fyrir oss alla, hví 

skyldi hann ekki líka gefa oss allt með 

honum?“ (Róm. 8.31-32). 

Guð hefur gefið þér miklu meira en þú 

getur nokkurn tíma áttað þig á. Himinninn 

er opinn þér! Hjarta Guðs er opið þér! Það 

er hluti af eðli hans að vilja hjálpa þér. 

Þegar þú þekkir eðli föðurins verður lífið 

einn gleðibrunnur. Þú vinnur sigra, finnur 

fyrir öryggi, fyllist hugrekki og trú þín 

eykst. Umfram allt veist þú að hann mun 

aldrei valda þér vonbrigðum. 

Þetta eiga sumir erfitt með að skilja. Þeir 

halda að Guð vilji ekki hjálpa þeim og sjá 

hann sem ófúsan og óáreiðanlegan. Þeir 

hafa ranga hugmynd um Guð! Þegar þeir 

biðja eru þeir ekki vissir um að hann svari 

þeim. Þess í stað óttast þeir refsingu frá 

Guði og eru sannfærðir um að hann noti þá 

aldrei! Svona viðhorf og hugmyndir koma 

algerlega í veg fyrir það að þeir nálgist heilagleika 

Guðs. Varpaðu slíku viðhorfi frá 

þér ef þú vilt nálgast Guð. 

Ætíð trúfastur 

„Hver skyldi ásaka Guðs útvöldu? Guð 

sýknar. Hver sakfellir? Kristur Jesús er sá, 

sem dáinn er. Og meira en það: Hann er 

upprisinn, hann er við hægri hönd Guðs 

og hann biður fyrir oss“ (Róm. 8.33-34). 

Margt kristið fólk veit ekki hver Guð 

raunverulega er eða hvernig hann er. Þar 

af leiðandi gengur þetta fólk undir skugga 

fordæmingar. Það heldur að honum líki 

hvort sem er ekki við það og vilji því ekki 

gera neitt fyrir það. Þetta er ekki sá Guð 

sem Biblían opinberar. Guð Biblíunnar vill 

að þú eigir öryggi, hamingju, ánægju og 

mikla trú. Hann vill traust þitt. Ef þú átt trú 

verður þú að trúa á Guð! Vissulega hlýtur 

Skapari himins og jarðar að geta hjálpað 

þér. 

Já, Guð er góður. Hann er fyrir þig og 

þráir að hjálpa þér. Ekki fyllast öfund 

þegar hann blessar aðra. Við erum öll eftirlæti 

hans og hann er góður við okkur öll. 

Í sögunni um synina tvo í Lúkasarguðspjalli 

15.25-32 sýnir Jesús okkur að eldri bróðirinn 

hafði ekki hugmynd um hvað það 

þýddi að eiga raunverulegt samfélag við 

föður sinn. Hann var meðvitaður um skyldu 

sína en vissi ekki hvernig hann átti að 

beina athyglinni frá sjálfum sér og lifa fyrir 

föður sinn. 

Guð gefur okkur blessanir til þess að 

við getum lifað og blessað aðra. Þegar við 

gerum það sjáum við að Guð er alltaf trúfastur. 

Það eina sem getur aðskilið okkur frá 

trúfesti Guðs eru syndir okkar. Því fyrr sem 

við uppgötvum þetta, því fyrr endurreisir 

hann okkur og því fyrr sjáum við að við 

getum alltaf treyst á hann. 

Guð vill sanna vakningu 

Enginn hefur afsökun fyrir því að vera 

vonsvikinn eða reiður við Guð því Guð 

er góður Guð. Í öllum aðstæðum getur 

þú sagt: „Þakka þér, Drottinn. Þú ert svo 

góður og miskunn þín varir að eilífu!“ En 

þú verður að auðmýkja þig eins og við 

lesum í Jakobsbréfinu 4.7: „Gefið yður því 

Guði á vald, standið gegn djöflinum, og 

þá mun hann flýja yður.“ 

Við höfum oft misskilið þetta vers og 

álitið það nóg að standa gegn djöflinum til 

að senda hann á flótta. En Biblían segir að 

við verðum fyrst að gefa okkur Guði á vald 

til þess að geta staðið gegn djöflinum. 

Í framtíðinni munum við sjá tvenns 

konar strauma í því sem fólk kallar „vakningu“. 

Það verða þeir sem halda áfram að 

kalla á Guð og gleðjast í honum og hinir 

sem segjast hafa „þroskast“ og hljóðna. Í 

raun hafa þeir snúið sér aftur til heimsins 

og fallið frá á laun á meðan þeir kalla sig 

„endurnýjaða“. 

Guð vill meira en svokallaða vakningu 

og fjörugar kristilegar samkomur. Hann 

vill raunverulega vakningu! Djöfullinn mun 

æða um og heimurinn skiptast í fylkingar. 

Þú munt ganga í gegnum átök í sálu þinni 

meðan þrýstingurinn eykst og vegurinn 

þrengist. Sumir elska þig og aðrir hata þig. 

Samt sem áður ert þú allan tímann að 

umbreytast og endurnýjast í sálu þinni og 

Guð fær að nota þig í æ ríkari mæli. 

Kristindómurinn verður róttækari á allan 

hátt. Sumir reynast trúfastir á meðan aðrir 

falla frá. En þú getur staðið stöðugur. Þú 

veist að Guð fullkomnar verk sitt og fylgir 

honum af heilu hjarta. Heilagur andi starfar 

í þér og tekur ýmislegt úr lífi þínu, þó að 

það geti verið erfitt meðan á því stendur. 

Þú verður hamingjusamari, léttari og trúrri 

honum en áður. 

Guði sé lof fyrir gæsku hans 

„Þá skal ég þó gleðjast í Drottni, fagna 

yfir Guði hjálpræðis míns. Drottinn Guð 

er styrkur minn! Hann gjörir fætur mína 

sem hindanna og lætur mig ganga eftir 

hæðunum“ (Habak. 3.18-19). 

Guð vill að þú eigir öryggi og fullvissu í 

honum. Hann vill að þú berir höfuðið hátt, 

ekki í hroka, heldur í þeirri fullvissu að 

Guð verndi, annist, hjálpi og sjái fyrir þér. 

Þú kemur oft til með að fyllast örvæntingu. 

Það er gott. Í örvæntingu þinni finnur 

þú Jesú bíða eftir þér – og þá getur hann 

hjálpað þér. 

Þú verður að gleðjast í Guði. Lofaðu hann 

í öllum aðstæðum og verðu tíma í að njóta 

nærveru hans. Mundu að þakka honum 

vegna þess að hann er góður og miskunn 

hans varir að eilífu! Ef þetta er djúpt í 

hjarta þínu kemur þú til með að eignast

hamingjuríkara líf. Vandamálin eiga enn 

eftir að skjóta upp kollinum, en þú sigrast 

æ oftar á þeim! Þú eignast hvíldarstað ef 

þú lærir að lofa Guð og lifa daglega í þeirri 

opinberun að hann sé uppspretta alls góðs. 

Þá munt þú lofa hann. Ekki aðeins þegar 

hann hefur svarað þér, heldur áður en þú 

hefur öðlast svarið. Gættu þess að þakka 

Drottni fyrir það að hann er góður og 

miskunn hans varir að eilífu. Þakkaðu 

Drottni fyrir kærleika hans sem flæðir frá 

himninum – til þín persónulega. 

Vandamál? Gæska Guðs leysir þau 

Móse stóð við rætur Hórebfjalls með öllu 

því fólki sem hafði yfirgefið Egyptaland. 

Hann átti fljótlega eftir að sjá að 

Egyptaland hafði ekki horfið úr huga fólksins! 

Kvartandi og kveinandi sagðist það 

vilja snúa aftur til landsins sem hafði haldið 

því í þrældómi. Skyndilega fann Móse 

köllun sína breytast úr kröftugum prédikara 

yfir í hjartahlýjan hirði. Þungi nýrrar 

ábyrgðar gerði þó fljótlega vart við sig 

og þá sagði Guð við Móse: „Auglit mitt 

mun fara með þér.“ Þá sagði Móse fullur 

ákafa: „Lát mig sjá dýrð þína.“ Svo segir í 

33. kafla 2. Mósebókar hvernig ljómi Guðs 

leið framhjá Móse, breytti aðstæðunum og 

hreinsaði andrúmsloftið. Skyndilega voru 

öll vandamál Móse leyst! 

Vissir þú að Guð hefur líka þarfir? Hann 

þarf að opinbera dýrð sína. Hann þarfnast 

þess að þú takir á móti kærleika hans 

– og elskir hann á móti. Ef þú vilt halda 

áfram með Guði verður þú að skilja þetta. 

Þú verður að eiga opinberun um Drottin 

sem segir: „Ég vil láta alla gæsku mína 

streyma til þín. Gæska mín vill leiða þig 

til iðrunar. Svo getur þú fylgt mér allt þitt 

líf og sagt: „Þakka þér Drottinn, þú ert svo 

góður. Miskunn þín varir svo sannarlega að 

eilífu!“ 

Sáttmálinn – Gæska Guðs til þín 

„En nú hefur Jesús fengið þeim mun 

ágætari helgiþjónustu sem hann er meðalgangari 

betri sáttmála, sem byggist á 

betri fyrirheitum... Ekki fór hann með 

blóð hafra og kálfa, heldur með eigið blóð, 

inn í hið heilaga í eitt skipti fyrir öll og 

aflaði eilífrar lausnar. Ef blóð hafra og 

nauta og askan af kvígu, stráð á menn, 

er óhreinir hafa gjörst, helgar til ytri 

hreinleika, hve miklu fremur mun þá blóð 

Krists hreinsa samvisku vora frá dauðum 

verkum, til að þjóna Guði lifanda, 

þar sem Kristur fyrir eilífan anda bar 

fram sjálfan sig sem lýtalausa fórn fyrir 

Guði. Þess vegna er hann meðalgangari 

nýs sáttmála. Hann dó og bætti að fullu 

fyrir afbrotin undir fyrri sáttmálanum, 

til þess að hinir kölluðu mættu öðlast 

hina eilífu arfleifð, sem heitið var“ (Hebr. 

8.6, 9.12-15). 

Guð vill að þú skiljir og kunnir að meta 

rétt þinn í þessum sáttmála og krefjist þess 

réttar af honum. Hann vill að þú sjáir dýpt 

og breidd staðfastrar gæsku hans vegna 

þess að hann segist vera „Guð sem heldur 

sáttmála.“ Þú þekkir kannski þessi orð en 

heilagur andi vill opinbera þau persónulega 

fyrir þínum innri manni. 

Guð er góður og vegna þess að hann er 

Guð sáttmálans er hann ekkert að skipta 

um skoðun. Ef þú áttar þig á þessum sannleika 

og opnar anda þinn fyrir honum mun 

líf þitt snúast í kringum Guð en ekki sjálfan 

þig. Í stað þess að þú, frami þinn, hugsanir 

og síbreytilegar tilfinningar séu miðja alls, 

þá verður Guð þungamiðja lífs þíns. 

Fólk sem hugsar aðeins um sjálft sig er 

óhamingjusamt. Það er líka óáreiðanlegt 

vegna þess að mannleg hugsun, vilji og tilfinningar 

eru óáreiðanlegar. Við verðum að 

hafa annan grunn, aðra ábyrgð og annað 

öryggi í lífinu. Það er enginn áreiðanlegri 

en Guð, Guð sáttmálans. Við verðum að 

byggja allt á honum. 

Þú ert félagi Guðs 

„Er Abram var níutíu og níu ára gamall, 

birtist Drottinn honum og sagði: Ég 

er Almáttugur Guð. Gakk þú fyrir mínu 

augliti og ver grandvar, þá vil ég gjöra 

sáttmála milli mín og þín, og margfalda 

þig mikillega... Sjá, það er ég, sem hefi 

gjört við þig sáttmála“ (1. Mós. 17.1-2,4). 

Ætlun Guðs var að blessa allt mannkynið. 

Þess vegna opinberaði hann sig fyrir 

Abraham og sagði: „Ég vil gjöra sáttmála 

milli mín og þín.“ Það er ekkert kröftugra 

en sáttmálasamband. Þegar Guð vildi endurnýja 

sambandið á milli hans og mannsins, 

þá valdi hann að gera sáttmála. Í þessum 

sáttmála felast allar blessanirnar sem 

hann hefur ætlað mönnunum. 

Þetta er það sem Guð hefur gert fyrir þig, 

ekki það sem hold þitt eða hugur hafa framkvæmt. 

Svona er Guð! Þetta er það sem 

hann hefur áætlað og það sem hann hefur 

ákveðið. Allt byrjar og endar á honum. 

Hann er Guð almáttugur. Það er hann sem 

hefur tekið frumkvæðið að því að endurnýja 

sambandið við manninn. Hann sýnir 

ekki aðeins blessanirnar sem bíða mannsins, 

heldur sér hann líka til þess að þær nái 

fram að ganga með öruggum hætti. 

Guð hefur aldrei séð manninn fyrir sér 

sem samanhnipraðan þræl. Hann hrópar 

ekki: „Undirgefni!“ og nuddar nefinu á þér 

í moldina. Guð er að leita að félaga sem 

hann getur starfað með. Til þess að starfa 

með Drottni verðum við að vera honum 

undirgefin. Þetta er ekki þrælsleg undirgefni, 

heldur sjálfgefin undirgefni sem er 

tvennt ólíkt. 

Guð kom og talaði við Abraham um dóminn 

yfir Sódómu og Gómorru. Dómur Guðs 

var yfirvofandi, en fyrst vildi hann ræða 

málið við Abraham. Abraham var vinur 

hans; þeir voru félagar. 

Þetta er það samfélag sem Guð vill eiga 

með okkur, en við getum aðeins eignast 

það fyrir Jesú blóð. Aðeins fyrir það sem 

hann framkvæmdi á krossinum á Golgata 

og með upprisunni þremur dögum síðar. 

Þar eyddi hann valdi Satans yfir mannkyninu 

til þess að við gætum verið frjáls 

og endurnýjuð í honum. Hann reisti okkur 

þannig að við getum átt samfélag við Guð. 

Við getum starfað með honum. Guð segir 

við okkur: „Komið, vinir. Komið börnin 

mín, eftirbreytendur mínir og fulltrúar. 

Starfið með mér!“ 

Margvíslegar þarfir 

Guð skapaði manninn með margvíslegar 

þarfir, fleiri þarfir en við kannski gerum 

okkur grein fyrir. Maðurinn þráir fullnægju 

á mörgum sviðum. Hann þarf félagsskap, 

gleði, tilgang, kærleika, forsjá, fæði og 

klæði, húsaskjól, ferðamáta, peninga og 

vinnu. Hann þarf vörn gegn árásum, sjúkdómum, 

slysum, þjófnaði, misnotkun og 

ótímabærum dauða. Hann þarf styrk, heilsu 

og lífsþrótt. Maðurinn þarf leiðsögn, þekkingu, 

visku, ráðgjöf og innsýn. 

Guð einn getur uppfyllt þessar þarfir, en 

því miður virðumst við ekki sjá það. Þess 

í stað leitum við til heimsins, til hefða 

okkar, reynslu eða vitsmuna. Ein mesta 

ógæfa mannsins er veraldarhyggja hans 

og trúrækni. Þetta eru eingöngu vélabrögð 

djöfulsins til að blekkja manninn svo hann 

reyni að mæta dýpstu þörfum sínum – án 

Guðs. Ráðstöfun Guðs var þó sú að hann 

uppfyllti allar þessar þarfir. 

Hvert vandamál lífsins á ýmist rætur að 

rekja til þess að við þekkjum ekki þörfina 

fyrir Guð eða reynum að mæta henni á 

rangan hátt. Sumir ganga oft þvert á vilja 

Guðs! Þeir lifa í uppreisn. 

Guð þekkir þarfir þínar 

Fólk sem reynir að uppfylla þarfir sínar 

án Guðs endar í vandræðum. Ritningin 

segir: „Allar uppsprettur mínar eru í þér“ 

(Sálm. 87.7). Stundum erum við þröngsýn 

og hugsum: „Uppspretta biblíulestrar míns 

Hjartað er akur Guðs. 

er í Guði, uppspretta bænalífs míns er í 

Guði og uppspretta kirkjugöngu minnar er 

í Guði. Á öllum öðrum sviðum er ég eins og 

allir aðrir.“ Ef við hugsum svona erum við 

ekkert öðruvísi en heimurinn. Við hugsum 

eins og heimurinn og högum okkur eins og 

heimurinn – nema við sækjum kirkju! 

Þetta er ekki vilji Guðs! Hann vill að við 

finnum allar uppsprettur okkar í honum. 

Það á ekki að vera gleðigjafi okkar að 

liggja fyrir framan sjónvarpið á föstudagskvöldi 

og horfa á vafasama mynd. Ánægja 

okkar á að koma frá Guði! 

Stundum fer fólk eins nálægt syndinni 

og það getur. Syndin er alltaf full af losta 

og löngun og býður örvandi tímabundna 

ánægju. En Guð segir: „Það er til annað 

betra. Finnið og sjáið að Drottinn er góður!“ 

Guð veit hvað þið þurfið til að vera ánægð. 

Hann veit að þið þurfið að starfa fyrir hann 

og njóta kærleiksríks sambands við annað 

fólk. Hann veit að það er ekki gott að vera 

einn og einangraður. Guð veit hverjar þarfir 

ykkar eru og hann er sá eini sem getur 

mettað ykkur. Treystið honum! 

Á hvað treystir þú? 

Sáttmálasamband þitt við Guð er traustur 

grundvöllur. Það sem ætti að gleðja okkur 

sem kristna menn, er sú staðreynd að Guð 

hefur gert sáttmála við okkur. 

„Guð er ekki maður, að hann ljúgi, né 

sonur manns, að hann sjái sig um hönd.“ 

(4. Mós. 23.19). 

Það er mikilvægt að skilja þetta. Guð 

segir: „Þú getur treyst á mig!“ Sumir segja 

að við séum að ganga í gegnum „vakningarerfiðleika“ 

en ég er því ekki sammála. 

Þetta eru „traust-erfiðleikar“. Ef við aðeins 

trúum því að Guð sé sá sem hann segist 

vera, þá kemur vakning. Ef þið þorið ekki 

að treysta honum, verðið þið að treysta á 

bankann, viðskiptin eða heilann í staðinn. 

Þetta er það sama og að setja upp hjágoð 

og setja traust sitt á þau. Hjágoðin eru 

aumir guðir. Hér eru orð Jeremía: 

„Þeir hafa yfirgefið mig, uppsprettu 

hins lifandi vatns, til þess að grafa sér 

brunna, brunna með sprungum, sem ekki 

halda vatni“ (Jer. 2.13). 

Einn brunnur er betri en nokkur annar 

hér í heimi. Vatn hans er tærara og uppspretta 

hans er lifandi. Ef þú ferð að þeim 

brunni, þvær hann allt ranglæti og allar 

þínar syndir burt. Af þessum brunni getur 

þú drukkið vatn gleðinnar. Þetta er brunnur 

hjálpræðisins! 

Guð er þér trúr! 

Grundvöllur hins kristna lífs er sá að 

Guð er þér algerlega trúr á grundvelli sáttmála 

síns. Auðvitað eigum við líka að vera 

Guði trú, en við stöndumst lítið samanburð 

við tryggð hans gagnvart okkur. Tryggð þín 

við Guð er mikilvæg, en mikilvægari eru 

viðbrögð þín við þeirri tryggð sem Guð 

sýnir þér með sáttmála sínum. Grundvöllur 

lífs okkar sést best þegar við lendum í erfiðleikum. 

Er hann óhagganlegur? 

Til þess að skilja þennan sannleika verður 

þú að eiga opinberun um það hvað sáttmálasamband 

felur í sér. Ef þú skilur hversu 

yfirgripsmikill sáttmáli Guðs er, þarft þú 

Ljósmynd: www.johannes.tv 

aldrei að vera ráðvilltur. Hversu oft sem 

þér verður á, eða hversu illa sem þér verður 

á, getur þú samt fengið leiðsögn Guðs, 

umhyggju, vernd og blessanir – allt vegna 

sáttmála hans við þig. 

Stundum hleypur stoltið með okkur í 

gönur. Þá höldum við fram sakleysi okkar 

og kennum Guði um þegar okkur verður 

á. Ef við göngum á ljósastaur kvörtum við: 

„Hver setti þennan ljósastaur þarna? Guð 

sagði mér að fara þessa leið svo þetta 

hlýtur að vera í ábyrgð Guðs.“ En Guð 

setti staurinn ekki þarna og ætlaðist heldur 

ekki til þess að þú gengir á hann. Þú þarft 

heldur aldrei að spyrja Guð hvert hann hafi 

farið. Hann er á sínum stað þó að þú farir 

frá honum! 

Hvers vegna eigum við svo erfitt með að 

auðmýkja okkur þegar við hrösum? Vegna 

þess að þegar við hittum fólk á eftir er 

alltaf einhver sem spyr hvers vegna við 

séum með plástur á nefinu og það getur 

verið vandræðalegt að útskýra það. Samt 

er miklu betra að viðurkenna hrösunina, 

hrista af sér rykið, ganga áfram og lofa 

Guð. Ritningin segir að ef við auðmýkjum 

okkur muni Guð upphefja okkur (1. Pét. 

5.6). 

Ef þú aðmýkir hjarta þitt þegar þú gerir 

mistök finnur þú að Guð er þér trúfastur. 

Hann er Guð sem heldur sáttmála sinn og 

hann lýgur ekki. Þú getur verið viss um 

trúfesti hans. Hann hefur gefið þér fyrirheit 

og heldur sáttmála sinn. 

Óhagganlegt fyrirheit 

Heilagur andi vill að þú þakkir fyrir þann 

sannleika að Guð er óhagganlegur. Hann er 

þér algerlega trúr. Í Hebreabréfinu lesum 

við um fyrirheitið sem Guð gaf Abraham: 

„Þegar Guð gaf Abraham fyrirheitið, þá 

sór hann við sjálfan sig, þar sem hann 

hafði við engan æðri að sverja, og sagði: 

Sannlega mun ég ríkulega blessa þig og 

stórum margfalda kyn þitt. Og Abraham 

öðlaðist það, sem Guð hafði heitið honum 

er hann hafði beðið þess með stöðuglyndi. 

Menn sverja eið við þann, sem æðri er, 

eiðurinn er þeim staðfesting og bindur 

enda á öll andmæli“ (Hebr. 6.13-16). 

Fólk sór eið frammi fyrir Guði orðum 

sínum til staðfestingar. Það óttaðist Guð 

og lagði nafn hans ekki við hégóma. Þegar 

það sór frammi fyrir Guði að eitthvað væri 

satt, trúði andstæðingurinn því og ekki var 

þrætt meira um það. 

Sjálfur Guð gat ekki svarið við neinn 

meiri en sjálfan sig. Þegar hann gaf 

Abraham fyrirheitið um blessunina, bætti 

hann eiði sínum þar við til þess að fyrirheitið 

yrði óhagganlegt. 

Sáttmálinn er eilífur 

„En nú hefur Jesús fengið þeim mun 

ágætari helgiþjónustu sem hann er meðalgangari 

betri sáttmála, sem byggist á 

betri fyrirheitum“ (Heb. 8.6). 

Gamli sáttmálinn var góður en sá nýi 

er betri vegna þess að þar er Jesús meðalgangari. 

Nýi sáttmálinn kostaði Guð 

miklu meira. Hann er grundvallaður á betri 

fyrirheitum og hefur betri ábyrgðarmann. 

framhald á síðu 10

Leiðir mig að vötnum þar sem ég má næðis njóta. Ljósmynd: www.johannes.tv 

framhald af síðu 9 

Þar að auki talar Orð hans um tvær óraskanlegar 

athafnir (fyrst fyrirheit og svo 

staðfestingareið) þar sem óhugsandi er að 

Guð fari með lygi (Hebr. 6.18). 

Í dag trúir fólk því ekki að Guð standi við 

orð sín. En Guð er Guð sáttmálans og það 

er óhugsandi að hann ljúgi. Hann stendur 

við fyrirheit sín vegna þess að hann er 

trúr í eðli sínu og vegna þess að hann er 

Guð sem heldur sáttmála. Þetta þýðir það 

að „þótt vér séum ótrúir, þá verður 

hann samt trúr, því að ekki getur 

hann afneitað sjálfum sér“ (2. Tím. 

2.13). Hann getur ekki breytt Orði sínu sem 

segir okkur: „Allt sem ég á, allt sem ég get 

gert og allt sem ég er hef ég gefið ykkur. 

Ég hef gefið ykkur það í formi sáttmála þar 

sem tveir koma saman og verða eitt.“ 

Sáttmálinn er víðtækur. Þetta er ekki 

aðeins spurning um tvo félaga sem eru 

sammála um að gera það sama eða ganga 

sömu leið. Þetta eru tveir félagar sem verða 

eitt, fyrir blóðið, fyrir persónulega tryggð, 

fyrir blessun og fyrir sameiginlega eignaraðild. 

Sáttmálinn gildir einnig frá kynslóð 

til kynslóðar. 

Blóðsáttmálinn er meira en biblíurannsókn 

eða námsefni í biblíuskóla. 

Blóðsáttmálinn er mikilvægasta stofnun 

Guðs og verður að vera okkur opinberun 

og lífsmáti. 

Guð vill blessa þig 

Heilagur andi vill að þú skiljir allt sem Guð 

hefur gefið þér í sáttmála sínum. Hann vill 

að þú sjáir hversu rík náð hans er og hvaða 

kraft og blessun hann hefur gefið þér. Þegar 

þú sérð það, hverfur vanþakklæti þitt og 

synd! Glansyfirborð þitt og grátt innra borð 

hverfur, og þú verður ekta! Eitthvað gerist 

innra með þér sem þú getur aldrei sleppt. 

Þegar óvinurinn lætur þig efast um að þú 

fáir bænasvör, þá veist þú samt að svarið 

er á leiðinni. Þú sigrast á Satan fyrir blóð 

Lambsins sem hefur staðfest nýja sáttmálann 

og fyrir orð vitnisburðar þíns sem 

segir að Guð sé trúfastur (Opinb. 12.11). 

Þá byggist líf þitt ekki á tilfinningalegum 

upplifunum á samkomum eða á bók sem 

þú hefur lesið. Þess í stað byggist það á 

stöðu þinni í nýja sáttmálanum, í Kristi 

Jesú. Þú hefur öðlast rétta stöðu frammi 

fyrir augliti Guðs sem hefur dregið þig upp 

úr glötunargröfinni og sett fætur þína á 

klettinn. Söngur er í hjarta þínu og þú getur 

sungið: „Hallelúja, Guð er góður við mig!“ 

Guð fagnar því að vera þinn Guð. Hann vill 

blessa þig og mæta hverri þörf þinni. 

Guð er þinn hirðir 

„Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert 

bresta. Á grænum grundum lætur hann 

mig hvílast, leiðir mig að vötnum, þar 

sem ég má næðis njóta. Hann hressir 

sál mína, leiðir mig um rétta vegu fyrir 

sakir nafns síns. Jafnvel þótt ég fari um 

dimman dal, óttast ég ekkert illt, því að 

þú ert hjá mér, sproti þinn og stafur 

hugga mig. Þú býr mér borð frammi fyrir 

fjendum mínum, þú smyr höfuð mitt með 

olíu, bikar minn er barmafullur. Já, gæfa 

og náð fylgja mér alla ævidaga mína, og í 

húsi Drottins bý ég langa ævi“ (Sálm. 23). 

Guð þráir að sjá þig glaðan og ánægðan 


TIL LEIÐSAGNAR OG VISKU (JÁTAÐU DAGLEGA) 

Andi sannleikans býr í mér og kennir mér allt. Hann leiðir mig í allan sannleikann. 

Ég hef nægilega þekkingu í hvaða aðstæðum sem ég lendi í. Jóh 14:26 og 16:13. 

Ég treysti Drottni af öllu hjarta og reiði mig ekki á eigið hyggjuvit. Orðskv 3:5. 

Ég minnist hans á öllum vegum mínum, og hann gerir vegu mína slétta. Orðskv 3:6. 

Þitt orð er lampi fóta minna og ljós á vegi mínum. Sálm 119:105. 

Drottinn mun koma öllu vel til vegar fyrir mig! Sálm 138:8. 

Ég læt orð Krists búa ríkulega hjá mér með allri speki. Kól 3:16. 

Ég fylgi góða hirðinum, því að ég þekki raust hans, ég fylgi ekki raust ókunnugra. 

Jóh 10:3-5. 

Ég hegða mér ekki eftir öld þessari (þessari veröld), heldur tek háttaskiptum, með því 

að endurnýja hugarfar mitt með orði Guðs. Róm 12:2. 

á allan hátt. Þá getur þú sagt eins og Davíð: 


bresta.“ Þetta er stórkostlegur sálmur. 

Margt kristið fólk gleðst yfir honum, þó 

að margir hafi ekki lesið hann nógu vel. 

Skoðum hvað 23. Sálmur hefur að segja: 

„Drottinn er minn hirðir, mig mun 

ekkert bresta…“ 

Guð sér ekki eftir því sem hann gefur! 

Hann hefur séð til þess að ekkert muni 

skorta, hvorki í anda þínum, sálu þinni, né 

í líkama þínum. 

„Á grænum grundum lætur hann mig 

hvílast, leiðir mig að vötnum, þar sem 

ég má næðis njóta. Hann hressir sál 

mína…“ 

Í heilögum anda munt þú finna hvíld fyrir 

sálu þína og Guð vill að þú njótir þess. Ef 

þig þyrstir, hefur hann læki lifandi vatns 

fyrir þig. Hann vill alltaf hressa og endurnýja 

sál þína. 

„Hann leiðir mig um rétta vegu fyrir 

sakir nafns síns …“ 

Það er alveg skýrt að þú þarft ekki að 

fara ranga leið, hvað sem hver segir. Þráin 

í hjarta þínu er frá Guði. Hann hefur gefið 

þér löngun á öllum sviðum lífsins. Guð er 

faðir þinn og gleðst yfir því að sjá börn sín 

ánægð þegar allt gengur vel sem þau taka 

sér fyrir hendur. 

Sálmur 23 heldur áfram: „Sakir nafns 

síns …“ Hvaða nafns? „Drottinn sér fyrir 

okkur!“ „Drottinn nægir mér!“ „Drottinn, 

hirðir okkar!“ „Drottinn, græðari okkar!“ 

Hann leiðir þig um réttan veg nafni sínu til 

dýrðar! Í Jóhannesarguðspjalli 15.8 segir: 

„Með því vegsamast faðir minn, að þér 

berið mikinn ávöxt, og verðið lærisveinar 

mínir.“ Guð er gerður dýrðlegur þegar 

þú gengur á réttum vegum hans og gerir 

það sem gleður hann í framtakssemi og 

árangri. 

Gæska Guðs laðar hina ófrelsuðu að sér! 

„Jafnvel þótt ég fari um dimman dal, 

óttast ég ekkert illt, því að þú ert hjá mér, 

sproti þinn og stafur hugga mig …“ 

Hvað getur skugginn gert þér? Ekkert! 

Ekki óttast skuggana. Jafnvel þótt þú farir 

um dimman dal sem skyggður er dauðans 

skugga, þarft þú ekkert að óttast. Þú þekkir 

þann sem hefur brotið vald dauðans. 

Jesús lifir í þér og lögmál lífsins anda hefur 

frelsað þig frá lögmáli syndar og dauða 

(Róm. 8.2). 

Í Jesaja 54.17 segir Guð: „Engin vopn, 

sem smíðuð verða móti þér, skulu verða 

sigurvænleg.“ 

Dalur er svæði á milli tveggja fjalla. 

Þegar Jesús talaði um fjöll, sagði hann að 

við ættum að varpa þeim í sjóinn. En fyrst 

Anna Sigurbjörg 

Þórisdóttir 

Hárgreiðslumeistari 

Fyrir um 12 árum kynntist 

ég Guði sem persónulegum 

frelsara mínum. Áður hafði ég spjallað 

við hann sem fjarlægan Guð á 

himnum sem ég var ekki alveg viss 

um að heyrði í mér. Ég hafði líka 

leitað til miðla og spákvenna til að 

fá svör við þeim mörgu spurningum 

sem ég hafði í kollinum um 

lífið og tilveruna. En eftir að hafa 

farið á nokkrar kristilegar samkomur 

fór Guð að opna andleg augu mín 

fyrir því að spíritisminn væri alls ekki 

frá honum kominn. Að það væru 

öfl í þessum heimi sem við þyrftum 

að varast. Ég fékk opinberun um 

krossdauða Jesú Krists, hvers vegna 

hann hafði dáið á krossinum fyrir 

verðum við að yfirstíga óttann við skugga 

þeirra. Guð er með okkur hvort sem við 

hvílum á grænum grundum eða göngum í 

gegnum dimman dal þar sem skuggi dauðans 

liggur. 

„Þú býr mér borð frammi fyrir fjendum 

mínum, þú smyr höfuð mitt með olíu, 

bikar minn er barmafullur …“ 

Guð þráir að blessa þig – í augsýn óvina 

þinna. Ríkulegt líf hans virkar alls staðar, 

ekki aðeins á himnum eða á himneskum 

samkomum. Það virkar í heiminum, meðal 

fólks sem skilur ekki hvers vegna þér líður 

svona vel. Því meira sem þú borðar af borðinu 

sem Drottinn hefur búið þér, því meira 

mun það horfa til þín og sjá hvað það er að 

missa af miklu! Þegar dýrð og gæska Guðs 

er yfir okkur sér fólk hvað við eigum og 

það dregur fólkið nær Guði. 

Engin furða þótt djöfullinn reyni að 

blekkja þig til að hafna öllu því góða sem 

Guð vill veita þér. Ef þú tekur ekki á móti 

því sem hann býður þér, hvernig getur þá 

dýrð Drottins sést eins og hann ætlar henni 

að sjást? 

Já, gæfa og náð … 

„Já, gæfa og náð fylgja mér alla ævidaga 

mína, og í húsi Drottins bý ég langa 

ævi.“ 

Kristið fólk hefur lesið þetta vers ótal 

sinnum án þess að skilja það til fullnustu. 

Aðeins gott kemur frá Drottni. Þetta er 

ekki bara skáldskapur eða fallegur málsháttur 

til að sauma út og hengja upp á vegg 

– þetta er lifandi veruleiki! Þetta er sáttmáli 

Orðs Guðs við okkur. Í Hebreabréfinu 

13.5-6 segir: 

„Guð hefur sjálfur sagt: Ég mun ekki 

sleppa af þér hendinni né yfirgefa þig. 

Því getum vér öruggir sagt: Drottinn er 

minn hjálpari, eigi mun ég óttast. Hvað 

geta mennirnir gjört mér?“ 

Sjálfur Guð hefur sagt allt sem þú lest í 

23. Sálmi. Þú getur því sagt með djörfung: 


bresta!“ 

Trúin snýst um þetta. Þú segir það sama 

og Guð og skammast þín ekki fyrir það. Ef 

Guð segir að hann vilji gera eitthvað gott 

fyrir þjóna sína, þá veist þú nákvæmlega 

hvað hann á við. Þess vegna getur þú kinnroðalaust 

notið blessunar hans. 

Gæfa, miskunn, blessanir og líf í fullri 

gnægð mun fylgja þér alla þína daga. Hvers 

vegna? Vegna þess að Guð er þinn góði 

hirðir og þegar þú fylgir honum, mun þig 

ekkert bresta! 

(Tekið úr bókinni Guð er góður Guð, 

með leyfi útgefanda.) 

allar mínar syndir og sjúkdóma(og 

ég sem hafði ekki 

hugmynd um að ég væri einhver 

syndari). Ég byrjaði að 

upplifa þennan mikla kærleika 

sem hann bar til mín. 

Eftir langa leit fannst mér ég loksins 

vera komin heim. Það varð ekki aftur 

snúið – því betur sem ég kynnist 

Guði því betur geri ég mér grein fyrir 

því hvað ég þarf mikið á honum að 

halda. Ég hef lært að þekkja sjálfa 

mig betur og elska annað fólk með 

þeim djúpa kærleika sem hann ber 

til allra manna. Öryggi mitt felst nú 

í Kristi, sem gefur ríkulega af sínum 

nægtarbrunni, sem er: kærleikur, 

friður, gleði, langlyndi, trúfesti, hógværð, 

bindindi, gæska og góðvild. 

Já, það er óendanlega dýrmætt að 

fá að lifa með þeim sem elskar mig 

svona rosalega heitt. Amen. 



Banki: 0113-26-25707 - Kt.: 630890 - 1019 

Ps. Fyrir hvert framlag færðu sendan GULLKROSS 

10

Kæru samlandar, hvað er til ráða? 

Ábendingar háskólarektors 

Friðrik 

Schram 

Nú þegar við leitum 

leiða til að skapa „hið 

nýja“ Ísland koma 

í hug þau orð Páls 

Skúlasonar, fyrrverandi 

háskólarektors, 

að sjálfstæðið, efnahagurinn 

og trúin séu 

meginstoðir menningarinnar. 

Um þessa hluti 

skrifar hann í bók sinni 

Pælingar (í kaflanum: 

Eru Íslendingar kristnir?, bls. 255 o.n.). 

Hann vill meina að bresti í einni þeirra, þá 

hrikti í hinum tveimur. Síðan segir hann 

orðrétt: „Af þessum þremur stoðum höfum 

við að undanförnu langt langminnsta rækt 

við trúna, hina andlegu vídd. … Hin andlega 

eða trúarlega stoð menningar okkar 

hefur verið vanrækt og vanmetin – jafnvel 

talin aukaatriði eða yfirborðsfyrirbæri með 

tilliti til hinna tveggja meginþátta menningarinnar. 

Ég óttast að við gerum okkur ekki 

enn nægilega grein fyrir því hvað af þessu 

getur hlotist.“ 

Nú er komið í ljós, 20 árum síðar, hverjar 

afleiðingarnar urðu: Efnahagslegt hrun. 

Vanræksla trúar-stoðarinnar leiddi til 

bókstaflegs hruns hinnar fjárhagslegu. 

Í lok kaflans „Eru Íslendingar kristnir?“ 

segir Páll: „Hvort eða hvenær til þess 

kemur að Íslendingar taki trúarlíf sitt til 

rækilegrar endurskoðunar skal engu spáð 

um, þaðan af síður hver yrði niðurstaða 

þeirrar skoðunar. En slík endurskoðun er 

okkur nauðsyn ef við viljum þekkja sjálf 

okkur og vera við sjálf. Og til hvers lifum 

við, hvaða gagn gerum við heiminum, ef 

við vitum ekki hver við sjálf erum?“ (bls. 

263). Ég er þessu sammála, fullviss um að 

ekki má lengur dragast að við Íslendingar 

tökum trúarlíf okkar til rækilegrar endurskoðunar 

eins og segir í tilvitnuninni. En 

hvernig? Og hvað eigum við að skoða? 

Ef við erum sanngjörn og höfum hugleitt 

hlutina af einlægni, þá held ég að 

flestir geti verið sammála um að boðskapur 

Jesú Krists sé slíkur að upp úr honum 

geti vaxið heilbrigt og fagurt mannlíf. Hér 

má ekki rugla saman orðum og gjörðum 

Jesú sjálfs og mistækum verkum kristinnar 

kirkju gegnum aldirnar. Kirkjan fetaði alls 

ekki alltaf í fótspor meistara síns. Fyrir þær 

sakir hafa margir hafnað kristinni trú. Það 

er miður. Horfum því ekki fyrst til kirkjunnar 

heldur Jesú sjálfs. Gefum orðum hans 

tækifæri til að sanna gildi sitt! En hvað 

sagði hann? Ýmsir mætir menn hafa velt 

því fyrir sér, m.a. Njörður P. Njarðvík rithöfundur, 

en hann las guðspjöllin og safnaði 

þaðan öllum orðum Jesú saman í bók 

sem út kom fyrir nokkrum árum og hét Orð 

Krists. 

En hvað sagði Jesús Kristur? 

Jesús var ávallt hreinskilinn og einlægur. 

Hann talaði enga tæpitungu. Flest ummæli 

hans eru slík að allir ættu að geta skilið þau 

ef þeir vilja. Hann sagði t.d.: „Allt sem þér 

viljið að aðrir menn gjöri yður, það skuluð 

þér og þeim gjöra“… og: „Safnið yður ekki 

fjársjóðum á jörðu þar sem mölur og ryð 

eyðir og þjófar brjótast inn og stela.“ Hann 

benti þess í stað á andleg verðmæti. Ef 

útrásarmennirnir íslensku og stjórnendur 

Lehman Brothers-banka í Bandaríkjunum 

hefðu farið eftir þessum orðum hefði 

sennilega ekkert hrun orðið. En Jesús sagði 

fleira, m.a.: „Vertu skjótur til sátta…“ og 

þetta: „Þegar þér talið, þá sé já yðar já og 

nei sé nei,“ og þetta: „Gef þeim sem biður 

þig og snú ekki baki við þeim sem vill fá 

lán hjá þér.“ Og: „Elskið óvini yðar og biðjið 

fyrir þeim sem ofsækja yður.“ Líka þetta: 

„Þegar þú gefur ölmusu, viti vinstri höndin 

þín ekki hvað sú hægri gjörir.“ – Við hins 

vegar viljum láta birta myndir af okkur í fjölmiðlum 

ef við réttum öðrum hjálparhönd! 

Hann sagði líka: „Fyrirgefið mönnum misgjörðir 

þeirra“ og: „Verið miskunnsamir eins 

og yðar himneski faðir er miskunnsamur.“ 

Líka þetta: „Þér getið ekki þjónað Guði 

og mammón.“ Og: „Hafið ekki áhyggjur af 

morgundeginum.“ Þetta eru aðeins fá dæmi 

um orð Jesú í Fjallræðunni en hann sagði 

margt fleira, m.a. um trúmennsku, hreint 

líferni, hjónabandið og heilbrigt fjölskyldulíf, 

réttláta meðferð fjármuna og kærleika 

í mannlegum samskiptum svo fátt eitt sé 

nefnt. Hvað líst ykkur, kæru lesendur, hvar 

er betri leiðsögn að finna? 

Lestur, bæn og samfélag 

Að gera það að venju sinni að lesa Guðs 

orð er gott og þar leggjum við góðan grunn 

að betri framtíð. En bænin er líka ómissandi 

þáttur hvað trúna varðar. Jesús kenndi 

lærisveinum sínum bænina Faðir vor. Hana 

þekkja flestir. Notum hana. En bæn er ekki 

bara það að tala við Guð, hún er líka samtal 

við Guð. Í því felst að við þurfum líka 

að hlusta. Þá leyfum við Guði að vekja með 

okkur hugsanir og veita leiðsögn hvað líf 

okkar varðar. 

Sumir álíta trúna einkamál og óþarfa að 

sækja kirkju. Segðu mér: Af hverju fara 

menn á völlinn, sitja þétt saman og hrópa 

og kalla? Af því að þeir eru saman um 

spennuna og fjörið. Eins þurfum við að 

vera saman um iðkun trúarinnar. Til þess 

er kristið samfélag. Það styrkir einstaklinginn 

og heildina. Um þetta segir fyrrnefndur 

háskólarektor, Páll Skúlason: „Trúarlíf 

sitt fær enginn ræktað og þroskað nema í 

samfélagi þar sem menn deila sannfæringu 

sinni með öðrum og gangast undir ákveðna 

siði og reglur sem leggja þeim skyldur á 

herðar. Kirkjan er slíkt samfélag kristinna 

manna og það er því einungis með því að 

taka þátt í lífi hennar og starfi sem mönnum 

er unnt að rækta kristna trú sína.“ 

(Pælingar, s. 262) 

Nú ættum við hvert og eitt að taka 

ákvörðun um að gera eitthvað í því að efla 

hinn trúarlega þátt lífs okkar, bæði sem 

einstaklingar og þjóð. Með fullri virðingu 

fyrir þér, kæri lesandi, þá spyr ég, hvar og 

hvenær ætlar þú að byrja? 

Upplausn síðustu áratuga 

Okkur svíður öllum það ófremdarástand 

sem nú ríkir hér á landi. Ég þori að fullyrða 

að minnkandi áhrif kristins siðgæðis 

með þjóðinni er aðalástæða þess hvernig 

fór. Á tíma 68-kynslóðarinnar var mörgum 

góðum siðferðisgildum og hollum lífsreglum 

varpað fyrir róða. Það olli miklu 

rótleysi. Alls konar tilraunastarfsemi upphófst 

hvað varðar lífsstíl og lífsgildi. Hver 

gerði það sem honum þóknaðist. Sú kynslóð, 

68-kynslóðin, veitti sjaldnast börnum 

sínum kristið uppeldi. Í stað þess að fara 

með börnin sín í sunnudagaskólana létu 

flestir foreldrar þau sitja við sjónvarpið 

og horfa á afþreyingarefni. Aðrir foreldrar 

óku sínum börnum á íþróttaæfingar og 

það á sunnudagsmorgnum, einmitt þegar 

barnastarfið var í kirkjunum! Þannig 

Okkur svíður öllum það ófremdarástand sem nú ríkir hér á landi. 

afkristnaðist nýja kynslóðin að stórum 

hluta á stuttum tíma. Áherslur á það hvað 

varðar gott og fagurt mannlíf, áherslur 

sem maður kynntist sem barn hjá séra 

Friðriki Friðrikssyni og samstarfsmönnum 

hans í KFUM, heyrðust æ sjaldnar. Nú 

skyldi hver vera sjálfum sér næstur, njóta 

lífsins og hafa það gott. 

Þegar þeir sem farið hafa á mis við kristið 

trúaruppeldi taka við völdum í fyrirtækjum 

og stjórnkerfinu, þá er ekki von á góðu. 

Þá er hætt við að spilling verði ekki lengur 

gagnrýnd, enda „umburðarlyndi“ talið 

aðalsmerki upplýstra manna. Við slíkar 

aðstæður má helst ekki vara við. Viðhorfið 

er þetta: Einn getur ekki fundið að við 

annan, enda hefur hann ekkert frekar rétt 

fyrir sér. 

Það er þörf á hugarfarsbreytingu meðal 

okkar allra, en hugarfarsbreyting er ekki 

nóg ef breyttur lífsstíll fylgir ekki í kjölfarið. 

Mín reynsla er sú að kristin trú og 

siðgæði hafa veitt mér og fjölskyldu minni 

mikla hamingju. En árangurinn kom ekki 

af sjálfu sér. Við einsettum okkur að leitast 

við að lifa eftir leiðsögn Jesú Krists. Við 

höfum ekki séð eftir því. Það er ekki hallærislegt 

eða gamaldags að fara eftir því 

sem vel hefur reynst fyrri kynslóðum. Af 

hverju að hafna kristnum lífsviðhorfum ef 

annað reynist ekki vel? Af hverju að taka 

upp eitthvað nýtt bara til að hafna hinu 

gamla, sem þó hefur reynst mætavel? Við 

þurfum að hafa kjark til að vera við sjálf 

og ekki láta hrekja okkur af hamingjuleiðinni. 

Þörf á leiðtogum 

með mikið siðferðisþrek 

Þekktur viðskiptaráðgjafi, Richard Barret, 

heimsótti Ísland í ágúst 2008. Hann taldi 

lykilvanda íslensks þjóðfélags felast í 

leiðtogaskorti, bæði í stjórnmálum og viðskiptalífi, 

og áleit þáverandi leiðtoga of 

upptekna af eigin hag. Könnun, byggð á 

aðferðafræði Barrets, sem gerð var hér á 

landi um svipað leyti, leiddi í ljós að fólk 

vildi sjá meiri áherslu á ábyrgðartilfinningu, 

fjölskyldugildi, fjárhagslegt öryggi og 

bjartsýni. Þessi könnun styrkir þá skoðun 

margra að það sem íslensk þjóð þarfnast 

nú sé góðir og ábyrgir leiðtogar, bæði í 

stjórnum fyrirtækja og stofnana og ekki 

síst forystuembættum á sviði stjónmálanna. 

Þeir leiðtogar þurfa að byggja á traustum 

og góðum kristnum siðferðisgildum, sýna 

sjálfir gott fordæmi hvað varðar eigin fjölskyldulíf 

og hugsa ekki bara um sinn hag, 

heldur allra. 

Mörgum finnst sorglegt hvernig við 

höfum fjarlægst kristin lífsviðhorf hvað 

varðar umhyggju fyrir náunganum, ráðdeild 

í peningamálum, heiðarleika, tryggð 

í hjónabandi karls og konu og vernd hins 

ófædda barns svo eitthvað sé nefnt. Ef við 

hefjum ekki þessi grunngildi mannkærleika 

og heiðarleika aftur til vegs og virðingar, þá 

mun spillingin halda áfram í viðskiptum og 

stjórnmálum og fjölskyldulífi. Taka verður 

á rótum vandans og þær rætur sitja oft 

djúpt í hjörtum okkar hvers og eins. 

Ekki „púkó“ og gamaldags 

Það er ekki „púkó“ og gamaldags að vera 

kristinn. Það er besta leiðin til heilbrigðs 

þjóðfélags, hagkvæms fyrirtækjareksturs 

og farsæls fjölskyldulífs. Menn hafa 

reynt að lifa eftir frelsishugmyndum 68- 

kynslóðarinnar en lent í ógöngum. Óheft 

frelsi leiðir til ógæfu hvar sem því er beitt. 

Upplausnin í dag er vegna agaleysis og 

fráhvarfs frá bestu gildunum. Mér finnst 

menn oft vera að reyna að skafa bólurnar 

af í stað þess að greina og síðan fjarlægja 

rætur meinsins. 

Ég vil hvetja þjóð okkar til hugararsbreytingar. 

Snúum aftur að því sem reynist 

best: kenningu og leiðsögn Jesú Krists. 

Taktu fram Biblíuna þína eða Nýja testamentið 

og lestu Fjallræðuna sem ég vitnaði 

til hér á undan. Hana finnur þú í 5.-7. kafla 

Matteusarguðspjalls. Þar er skýr boðskapur 

og hin besta leiðsögn fyrir okkur öll. 

Um þessar mundir höldum við páska. Í 

tengslum við þá er gott að minnast þess að 

séra Hallgrímur Pétursson benti á það í 35. 

Passíusálmi að boðskapur Krists væri helst 

til blessunar lýði og byggðum þessa lands. 

Tökum þau orð til okkar og snúum okkur 

aftur að hinum sígilda boðskap Jesú Krists. 

Þannig styrkjum við hina trúarlegu stoð 

þjóðfélags okkar og um leið hinar tvær, 

sjálfstæðið og efnahaginn. 

Höfundur er guðfræðingur og prestur 

Íslensku Kristskirkjunnar, 

Fossaleyni 14, Reykjavík. 


ÞAÐ SEM ÉG ER Í KRISTI (JÁTAÐU DAGLEGA) 

Ég er ný sköpun í Jesú Kristi. Andi minn er skapaður í Guðs mynd. II. Kor 5:17. 

Ég er heill í Jesú Kristi (enska þýð.). Kól 2:9-10. 

Ég er réttlátur í Kristi Jesú. Ég hef rétta stöðu frammi fyrir Guði, eins og ég hafi aldrei 

gert neitt rangt. II. Kor 5:21. 

Ég er keyptur undan bölvun lögmálsins (fátækt, sjúkdómi og andlegum dauða). Gal 

3:13 og V. Mós 28. kafli. 

Ég er Guðs barn og samarfi Krists. Róm 8:16-17. 

Gerða 

Halldórsdóttir 

nemi 

Frá því ég frelsaðist í apríl 

2007 hefur líf mitt bara 

farið upp á við. Ég var mjög 

týnd og illa farin og Guð kom 

á stórkostlegan hátt í lífið mitt 

og umbreytti mér. Nú í dag er 

ég í háskólanámi og lífið mitt 

hefur aldrei að vera betra. 

Kærleikurinn sem fylgir því 

að vera í nánd við kristna, 

það er stórkostlegt, ég er 

búin að kynnast fullt af 

góðum vinum og sönnum. 

Ég þarf ekki að hafa neinar 

áhyggjur, ég veit hvað Guð er 

raunverulegur og hann sér algerlega 

um mig því ég er dóttir hans 

og hann elskar mig. 

11

Ómar Kristjánsson hefur allt frá unga aldri 

starfað í viðskiptalífinu. Hann hefur oft sýnt 

og sannað að hann hefur næma framtíðarsýn 

og framtak í góðu magni. Og eins og 

mönnum í viðskiptalífinu er títt, þá hefur 

hann átt misjöfnu gengi að fagna. Ómar segir 

í viðtali við blaðið að eitt hafi gengið eins og 

rauður þráður í gegnum allt hans líf, - trúin 

á Jesú Krist. Viðskiptajöfrar eru eflaust mismunandi 

í trúarstyrk sínum, en Ómar viðurkennir 

þörf sína fyrir trúarlíf. Aldrei hefur 

hann verið svo önnum kafinn að hann ætti 

ekki tíma fyrir trú sína. 

Frá skrifstofu Ómars við Grensásveg og 

Miklubraut má líta iðandi og dálítið óþolinmóða 

umferð föstudagseftirmiðdagsins. 

Fólk er á þönum og heldur á vit helgarinnar 

í faðmi fjölskyldnanna. Smáíbúðahverfið 

blasir við á aðra hönd baðað fyrstu vorgeislum 

sólar. Þetta eru æskuslóðir Ómars 

Kristjánssonar. Hann fæddist í Keflavík en 

flutti með fjölskyldu sinni barn að aldri til 

Reykjavíkur. Þar ólst hann upp í systkinahópi, 

þau voru sex systkinin, þar af eru 

3 hálfsystkini, öll harðdugleg. Foreldrarnir 

réðust í húsbyggingu við Hlíðargerði þrátt 

fyrir ómegðina og lítil efni þeirra tíma. 

Pabbinn fór hjólandi árla dags til vinnu 

sinnar. 

12 

Trúin hefur verið rauði þráðurinn í lífi mínu 

KFUM og Víkingur 

„Ég fór snemma í KFUM í Langagerðinu 

og æfði íþróttir í Víkingi, fótbolta og handbolta,“ 

segir Ómar Kristjánsson í spjalli 

við blaðið. „Mín fyrsta trúarlega reynsla 

varð til á heimilinu, foreldrarnir fóru með 

bænirnar með mér, samt voru þau ekkert 

svo mjög trúað fólk, gerðu þetta meira af 

skyldurækni. En í kjallaranum bjó amma 

mín sem var mjög trúuð. Þar var mikil regla 

á hlutunum og af henni lærði ég margt, 

m.a. var farið yfir alla Passíusálmana á 

föstunni. Okkur Jósteini bróður fannst 

þetta nú kannski dálítið erfitt, tímafrekt og 

torskilið. En eftir Passíusálmana fengum 

við stundum að taka í spilamennsku,“ segir 

Ómar og hlær við. 

KFUM og Víkingur áttu eftir að eiga rými í 

hjarta Ómars um alla framtíð, en hann segir 

að KFUM hafi verið hans trúarlega heimili 

gegnum lífið. Ungur fór Ómar í flugnám og 

lauk prófi atvinnuflugmanns, en það hefur 

hann aldrei notað sér. Hann fékk vinnu hjá 

Sambandi íslenskra samvinnufélaga, SÍS. Í 

ljós kom að Ómar var gæddur ríkum hæfileikum 

í viðskiptum og var slyngur sölumaður. 

Hans fyrsta alvöru starf var þó að 

sendast kornungur á reiðhjóli með vörur 

fyrir Silla & Valda, en þeir voru helstu kaupmenn 

Reykjavíkurborgar og einkunnarorð 

þeirra kaupmannanna var úr Biblíunni, Af 

Ómar Kristjánsson athafnamaður í viðtali við Vonarljós 

ávöxtunum skuluð þér þekkja þá. Silli gaf 

hinum unga starfsmanni sínum hollráð sem 

áttu eftir að duga vel að sögn Ómars. 

Leitar daglega til trúarinnar 

„Trúin hefur alla tíð fylgt mér, hún er 

mér alvörumál og ég hef tekið hana mjög 

alvarlega. Ég er ekki þar með að segja að 

ég sé betri maður en aðrir, ekki get ég hælt 

mér af því. Ég hef reynt að vanda mig í trú 

minni og ég hef fullkomna trúarsannfæringu. 

Trúin er nokkuð sem þú getur ekki 

fært sönnur á, hún er fullvissan um það 

sem þú vonar, en getur e.t.v ekki alltaf 

sannað svo óyggjandi sé,“ segir Ómar í viðtali. 

Hann segir að aldrei hafi hann gleymt 

trúnni, hvort heldur honum gekk vel eða 

miður í lífsbaráttunni. „Trúin hefur verið 

rauði þráðurinn í lífi mínu,“ segir Ómar. 

Ómar leitar til trúarinnar daglega. Og 

hann leitar víða fanga. Flesta morgna les 

slíkar stöðvar, sem báðar gera gríðarlegt 

gagn. Ótrúlega margir hafa komist til trúar 

gegnum þessa fjölmiðla. Svo eru þeir með 

Gospel Channel sem flytur boðskapinn til 

80 - 90 landa. Þetta er algjörlega ómetanlegt 

starf sem verður að fá að lifa. Ég vil leggja 

mitt fram til að svo verði,“ segir Ómar. 

Þjóðkirkjan er fyrirmyndin 

„Í dag erum við í umhverfi efnahagsþrenginga og erfiðleika. 

Í mínum huga er ég sannfærður um að þetta er ekki eitthvað sem 

mennirnir hafa sjálfir sett á svið. Hér er Guð að verki. Hann er að taka 

til eftir mennina sem hafa skapað þetta ástand með hegðun sinni og 

framkomu, hann vill leiðrétta kompásinn.“ 

hann stuttan texta í Biblíunni, annaðhvort 

valinn kafla eða að hann grípur niður þar 

sem hin helga bók opnast honum. Hann 

segir að Biblían geymi svör við flestum 

spurningum fólks ef að er gáð. Þá sækir 

Ómar mikið í kirkju og hann er þátttakandi 

í bænastarfi. Hann fer í Hallgrímskirkju á 

miðvikudagsmorgnum og í bænastundir í 

Friðrikskapellu í hádeginu þann sama dag. 

Hann sækir samkomur í KFUM á fimmtudögum 

og yfirleitt á sunnudögum líka. Þá 

er Ómar félagi í Gídeonfélaginu og er virkur 

í því starfi. Félagar þess fara í alla skóla 

landsins og dreifa Nýja testamentinu til 

10 ára barna. Ómar hefur styrkt kristilegt 

starf af ýmsu tagi af rausn í gegnum árin. 

Um það vill hann ekki mikið tala en segir: 

„Ég hef fengið alveg skýr skilaboð hvenær 

ég á að gera eitthvað og hvenær ekki.“ 

Kristniboð Omega víða um veröld 

Ómar er mikill áhugamaður um útbreiðslu 

orðsins í útvarpi og sjónvarpi og dáist að 

dugnaði og elju þeirra manna sem að því 

standa. 

„Omega er algjört kraftaverk í kristilegu 

starfi,“ segir Ómar og aðdáun hans á því 

starfi leynir sér ekki. „Það er ekkert til sem 

er sambærilegt við Omega og Lindina. Það 

er mikil náðargjöf fyrir þessa þjóð að eiga 

hverju tagi og þá er nauðsynlegt að hafa 

trúna. Auðvitað er ekkert víst að trúaðir 

menn bregðist betur við mótlætinu en 

aðrir, en þegar verulega á reynir, þá hafa 

þeir trúna sem flytur fjöll. Bænastarf gefur 

mönnum mikinn styrk og frið. Það er 

tvímælalaust. Ég hef fundið þetta á sjálfum 

mér og þetta þekkja kristnir menn og 

konur,“ segir Ómar. 

Eitt hornið á vegg skrifstofu Ómars er 

tileinkað Maríusystrum sem búa í klaustri 

í Þýskalandi. Þær búa í Darmstadt og er 

Ómar í miklu vinfengi við systurnar, þær 

eru hans trúnaðarvinkonur og svo hefur 

lengi verið. „Af því að við vorum að ræða 

bænirnar og mátt þeirra, þá get ég sagt þér 

frá því að ég hef sent margar bænabeiðnir 

til þeirra og það hafa allir sem sent 

hafa erindi þangað fengið bænasvar. Það er 

alveg undantekningarlaust. Systurnar eru 

lútherskar og kallast systur en ekki nunnur, 

þær eru margar þarna, líklega um 200 

talsins,“ segir Ómar sem heimsækir systurnar 

hvenær sem hann kemur því við, en 

hann er iðulega á ferðinni í Þýskalandi í 

viðskiptaerindum og kýs að dvelja hjá þeim 

ef hann er á ferðinni um helgar. Sú dvöl 

hafi alltaf verið ómetanleg. 

„Margir merkir trúmenn hafa orðið mín 

fyrirmynd gegnum árin. Það er vandi að 

„Ég er þeirrar skoðunar að Þjóðkirkjan 

sé grunnurinn að öllu kristilegu starfi í 

landinu. Ég tel hana til fyrirmyndar í nánast 

öllu sem hún gerir. Ég vil ekki gagnrýna 

hana á nokkurn hátt. Ég vil hvetja 

alla Íslendinga að standa að baki foringja 

Þjóðkirkjunnar, biskupnum. Við eigum að 

sameinast með og um foringjann,“ segir 

Ómar sem telur að boðun trúarinnar sé 

ævinlega af hinu góða, hver svo sem söfnuðurinn 

er. 

„Enginn dagur er án mótlætis af eintelja 

upp, en ég get nefnt séra Friðrik 

Friðriksson, séra Jónas Gíslason, vígslubiskup 

í Skálholti, herra Sigurbjörn 

Einarsson, biskup og Maríusystur. Það var 

gott að tala við þetta fólk og með þeim átti 

ég góðar stundir. Fleiri mætti telja, fólk 

sem hefur gefið mér mikið.“ 

Útrásin og græðgin 

Græðgi og níska eru lestir sem um hefur 

verið fjallað í kjölfarið á brotlendingu 

útrásarvíkinganna. Ómar er örlátur á fé og 

hefur ekki látið stjórnast af græðgi. Hann 

segist alla tíð eftir að hann fór úr foreldrahúsum 

búið við góðan hag og haft 

allt til alls. En hann var alinn upp í fátækt 

eins og títt var á þessum tímum. Það var 

nóg að borða, en ungir krakkar þurftu að 

vinna og leggja sitt til heimilisins. Kristján 

faðir hans fór hjólandi hvernig sem viðraði 

úr Hlíðargerðinu vestur í Héðin, vestast í 

Vesturbænum, en þar var hann verkstjóri 

og rennismiður, strangheiðarlegur maður 

sem aldrei skuldaði neinum neitt. 

„Í dag erum við í umhverfi efnahagsþrenginga 

og erfiðleika. Í mínum huga er 

ég sannfærður um að þetta er ekki eitthvað 

sem mennirnir hafa sjálfir sett á svið. Hér 

er Guð að verki. Hann er að taka til eftir 

mennina sem hafa skapað þetta ástand með 

hegðun sinni og framkomu, hann vill leiðrétta 

kompásinn,“ segir Ómar Kristjánsson 

um ástandið í nútímanum á Íslandi og víðar 

um lönd. Það er sannfæring mín, að Guð 

hafi leitt Geir Haarde, forsætisráðherra í 

gegnum erfiðasta tímabilið, enda stóð hann 

sig frábærlega og var sannkölluð hetja og 

þjóðinni til mikils sóma. 

Ómar og kona hans til fjörutíu ára eiga 

fjögur börn og tvö barnabörn. Börnin fengu 

trúarlegt uppeldi, það uppeldi sem hæfir 

kristilegu heimili, við öryggi og reglusemi. 

Ómar viðurkennir að hafa tottað pípu af 

og til. Þann löst hafi hann lagt til hliðar 

þegar synir hans komu úr skóla og sögðu 

að þeim leiddist að eiga pabba sem væri 

reykingamaður. Fjölskyldan býr í dag á 

einum fegursta stað á höfuðborgarsvæðinu, 

við Elliðavatn í Kópavogi. 

Hvernig væri lífið án kristninnar? 

„Það væri súrt og sárt held ég að deyja 

og þykjast vita að ekkert væri framhaldið. 

Kristnir menn vita að þeir eiga framhaldslíf, 

þeir eiga fyrirheit um eilíft líf í dýrðarríki 

drottins. Það er sannfæring sem gerir líf og 

dauða nátengd. Við sem erum komin á efri 

ár vitum að þetta líður svo hratt að engu 

tali tekur. Það er gott að hafa vitneskju um 

framhaldið,“ segir Ómar Kristjánsson að 

lokum.

Lögleysi og kærleikur 

Gunnar 

Þorsteinsson 

Miklar breytingar hafa 

orðið á íslensku samfélagi 

á liðnum misserum. 

Það má öllum 

vera ljóst. Á einhverjum 

tímapunkti tóku 

ýmis mál ranga stefnu 

og enn hefur ekki tekist 

að snúa þeim ferli við. 

Margt hefur orðið 

ógæfu þjóðarinnar að 

vopni og rof hafa orðið á mörgum sviðum. 

Íslenskt þjóðfélag er ekki hið sama og það 

var fyrir misseri og verður ekki. Virðing og 

traust er nokkuð sem virðist skorta mjög 

á þessa dagana. Þorri manna býr við kvíða 

og óvissu. 

Það er ekki annað að sjá en að óvandaðir 

menn hafi látið greipar sópa um þjóðarauðinn 

og skilið þjóðina eftir á köldum klaka, 

ef svo má segja. 

Alls staðar þar sem fjármunir hafa skipt um 

hendur hafa gírugir menn reynt að komast 

að og hrifsað til sín allt, bæði laust og fast, 

og komið því undir sjálfa sig eða glutrað 

því niður í ævintýralegum viðskiptum. 

Ekki er að sjá að réttbær yfirvöld hafi náð 

að stemma stigu við þessu ástandi eða að 

koma lögum yfir menn. 

Búsáhaldabyltingin svokallaða er ein 

myndbirting viðbragða við þessu ástandi. 

Fólk safnaðist saman á götum og torgum 

og barði búsáhöld til að leggja áherslu á 

óánægju sína. Menn leituðu syndahafurs 

og vildi hefna ófara þjóðarinnar í kjölfar 

bankahrunsins. 

Menn hafa fullyrt að þessi atgangur hafi 

valdið því að ríkisstjórn Sjálfstæðismanna 

og Samfylkingarinnar hafi hrokkið frá völdum 

og minnihlutastjórn sú er nú situr við 

völd var mynduð. 

Mikil óreiða og óvissa er í landinu. Svo er 

að sjá sem stjórnvöld eigi fullt í fangi með 

að ná tökum á ástandinu og marka þjóðinni 

stefnu til nýrra tíma. 

Ef við eigum að lýsa þessu ástandi má nota 

orðið „lögleysi“. 

Lögleysi er hugtak sem er lýsandi fyrir það 

ástand sem verður ráðandi á þeim dögum 

sem framundan eru. 

Jesús fjallar um þetta sjálfur í tuttugasta og 

fjórða kaflanum í Matteusi. En Hann segir 

þar í versi númer tólf: 

Og vegna þess að lögleysi magnast, mun 

kærleikur flestra kólna. 

Aðdragandi þess að Jesús fjallar um lögleysið 

með þessum hætti er spurning lærisveinanna 

í þriðja versi: 

Þá er hann sat á Olíufjallinu, gengu lærisveinarnir 

til hans og spurðu hann einslega: 

„Seg þú oss, hvenær verður þetta? Og 

hvert mun tákn komu þinnar og endaloka 

veraldar?“ 

Þeir vildu skyggnast í þennan mikla leyndardóm 

sem endalok þessarar heimsmyndar 

er. Reyndar hljóta allir menn að spyrja 

þessa. 

Hann gerir þeim grein fyrir að menn 

munu reyna þá tíma er lögleysið verður 

ríkjandi. Mér verður hugsað til átakanna 

á Austurvelli og svipsins á Geir Jóni 

Þórissyni, okkar ástsæla lögregluforingja, 

er hann mæddist við að verja eigur almennings 

fyrir átroðningi lögleysingja sem sumir 

hverjir höfðu á sér yfirbragð þess að vera 

andsetnir. 

Reyndar er það fleira sem Drottinn segir í 

þessu samhengi og er rétt að tilgreina það 

hér. En sem svar við spurningu lærisveinanna 

segir Hann: 

Varist að láta nokkurn leiða yður í villu. 

Margir munu koma í mínu nafni og segja: 

„Ég er Kristur!“ og marga munu þeir leiða 

í villu. 

Þér munuð spyrja hernað og ófriðartíðindi. 

Gætið þess að skelfast ekki. Þetta á að 

verða, en endirinn er ekki þar með kominn. 

Þjóð mun rísa gegn þjóð og ríki gegn ríki, 

þá verður hungur og landskjálftar á ýmsum 

stöðum. 

Allt þetta er upphaf fæðingarhríðanna. 

Þá munu menn framselja yður til pyndinga 

og taka af lífi, og allar þjóðir munu hata 

yður vegna nafns míns. 

Margir munu þá falla frá og framselja hver 

annan og hata. 

Fram munu koma margir falsspámenn og 

leiða marga í villu. 

Og vegna þess að lögleysi magnast, mun 

kærleikur flestra kólna. 

En sá, sem staðfastur er allt til enda, mun 

hólpinn verða. 

Og þetta fagnaðarerindi um ríkið verður 

prédikað um alla heimsbyggðina öllum 

þjóðum til vitnisburðar. Og þá mun endirinn 

koma. 

Þegar lögleysið mun magnast mun og kærleikur 

flestra kólna. Þessi heimsmynd mun 

í auknum mæli blasa við okkur: Lögleysi og 

skortur á kærleika. 

Við gerum okkur ljóst að Guð er fyrst og 

fremst kærleikur. Samfélag Guðs og manns 

byggir á kærleika. Það þekkjum við gjörla 

úr litlu Biblíunni: 

Því að svo elskaði Guð heiminn, að hann 

gaf son sinn eingetinn, til þess að hver sem 

á hann trúir glatist ekki, heldur hafi eilíft 

líf. 

Vinir, sú heimsmynd sem hér er dregin upp 

er ekki geðfelld. Reyndar er óttalegt að 

hugsa til þess að lögleysi og kólnandi kærleikur 

verði okkar daglega brauð. Það þarf 

reyndar ekki að vera þannig, því að önnur 

lögmál gilda fyrir ríki Guðs og ríki Guðs er 

komið yfir þann sem lifir í trú sinni. 

Vinir, til að losna undan valdi lögleysisins 

og kólnandi kærleika er aðeins ein leið, 

einn vegur. Jesús er vegurinn, sannleikurinn 

og lífið. 

Ríki Guðs er ríki kærleikans. Þar er ekki 

lögleysi, heldur gildir hið fullkomna lögmál 

frelsisins: 

En sá sem skyggnist inn í hið fullkomna 

lögmál frelsisins og heldur sér við það og 

gleymir ekki því, sem hann heyrir, heldur 

framkvæmir það, hann mun sæll verða í 

verkum sínum. 

Þrátt fyrir dökkt útlit og slæmar horfur í 

bráð, er birta og blessun þegar horft er til 

lengri framtíðar. 

Ef menn hefðu ekki þekkingu á þeirri 

atburðarás sem við erum að ganga í gegnum 

þessa dagana væri nagandi ótti augljóst 

hlutskipti. En okkur er kunnugt um að öll 

framvinda er í áætlun Guðs og Hann heldur 

styrkri hendi um hvern og einn sem það 

vill þiggja. 

Guð er kærleikur og Hann elskar þig. 


HVAR ÉG ER Í KRISTI (JÁTAÐU DAGLEGA) 

Ég hef verið fluttur úr ríki Satans og er nú í Guðs ríki. Kól 1:13-14. 

Gunnar Þorsteinsson 

Ég er hluti af líkama Krists, og Satan hefur ekkert vald yfir mér. I. Kor 12:14-27, Lúk 9:1 

og Lúk 10:19. 

Ég hef fengið sæti með Kristi í himinhæðum. Ef 2:4-6. 

Ég hef fengið sæti í himinhæðum, hátt yfir öllu valdi myrkursins og í Jesú Kristi er allt 

lagt undir fætur mér. Ef 1:20-23. 

Guðni Már 

Henningsson, 

útvarpsmaður 

Ég heiti Guðni Már 

Henningsson og er barn 

Guðs einsog við öll. Ég hef verið 

trúaður allt mitt líf, fór sjaldan með 

bænir, aldrei í kirkju og mundi sjaldan 

eftir Guði, hvað þá frelsara mínum 

Jesú Kristi. Ég kunni þó faðirvorið og 

hlustaði á heimsumból og táraðist yfir 

því og visareikningnum á aðfangadagskvöld. 

Þannig var ég trúaður 

maður… innan gæsalappa… En eins 

og Megas segir, þótt þú gleymir Guði, 

þá gleymir Guð ekki þér. Og hann 

bankaði upp á harðlæstar dyrnar hjá 

mér fyrir nokkrum árum og hann 

notaði Samhjálp til þess. Mín elskulega 

systir var farin að venja komur 

sínar í Samhjálp og einhvern veginn í 

innilokun minni og erfiðleikum komst 

Guð að mér, þó veggirnir væru þykkir 

og að ég hélt traustir. Síðar komst ég 

að því að stórir og miklir varnarmúrar 

væru bara „peanuts“ fyrir Guði, 

þeir voru jú gríðarstórir múrarnir sem 

hrundu hérna um árið í Jeríkó. Ég 

semsagt var búinn að loka mig af, 

kom heim úr vinnunni þreyttur og 

kvíðinn, gaf dóttur minni að borða, 

hreytti einhverjum ónotum í 

sambýliskonuna mína þáverandi, 

fór inn í herbergið mitt, 

tók símann úr sambandi og 

lagðist upp í rúm. Þegar dóttir 

mín átti að fara í háttinn sá ég 

um það og fór síðan aftur inn í herbergið 

mitt, klappaði þessum fínu og 

fallegu varnarmúrum sem ég átti og 

tók síðan svefnpillur. Góða nótt… eða 

hitt þó heldur… Svona gekk þetta 

eins lengi og ég vildi. Og ég get sagt 

ykkur það í trúnaði að svona vildi 

ég hafa þetta. Það var visst öryggi í 

eymdinni, ég vissi og ég þekkti þetta 

ástand. Ég var ekki maður til að rífa 

mig út úr mínu eigin byrgi. En ég 

átti bandamann á himnum. Ég fór á 

samkomu hjá Samhjálp og ég hélt 

að ég væri kominn í kristilega líkamsrækt. 

Setjast, standa upp, setjast, 

standa upp, veifa höndum og kalla 

einsog konurnar sem stjórna erobikkinu 

í sjónvarpinu, hei hopp hei 

hopp Jesú; setjast, standa upp, veifa 

höndum… en… ég fór að skynja 

eitthvað annað, þó ég væri orðinn 

þreyttur í fótunum og bakinu, eitthvað 

annað en leikfimi var í gangi. 

Ég sá fólk brosandi út í eitt… ekki 

gat það verið útaf líkamsræktinni… 

varla… kannski var það tónlistin, sem 

mér fannst fín… kannski textarnir við 

lögin og kannski vitnisburðurinn sem 

ég heyrði. Kannski prédikunin, ég 

veit það ekki. Og þó, ég veit það 

núna. Heilagur andi var í salnum 

og var farinn að hjálpa mér að rífa 

niður veggina mína. Smá-glufa var 

að myndast og ferskur andvarinn 

var farinn að leika um mig. 

Eitt veit ég, mér hafði sjaldan liðið 

betur. Ég söng í bílnum á leiðinni 

heim einhvern hallelújakórinn sem 

ég hafði heyrt á samkomunni. Sem 

betur fer var enginn í bílnum nema 

ég og Jesús og hann fyrirgefur meiri 

syndir en lagleysi mitt. Daginn eftir 

fannst mér heil eilífð þangað til 

næsti fimmtudagur kæmi. Mig þyrsti 

í meira… jafnvel líka í að setjast, 

standa upp, setjast, standa upp...en 

einkum og sér í lagi langaði mig í 

meira af Guðs orði. Og af því fékk 

ég nóg á næstu fimmtudögum. Ég 

fór eitt sinn fram til fyrirbæna og 

vinur minn Theódór Birgisson bað 

fyrir mér. Það leið ekki á löngu þar til 

við vorum komnir bæði í jitterbug og 

djæf...gott ef ekki líka í diskódans… 

hann þrumaði yfir hausamótunum 

á mér einhver orð sem við hvorugur 

heyrðum, við hoppuðum saman 

alvöru hallelújahopp! Frá þeim degi 

hef ég álitið mig frelsaðan mann og 

víla það ekki lengur fyrir mér að setjast, 

standa upp, setjast, standa upp. 

Á þessum sjö árum sem Guð hefur 

gengið með mér án þess að ég reki 

hann frá mér, höfum við í sameiningu, 

ég og Guð tekið hvern múrsteininn 

af öðrum úr vegghleðslunni. 

Ekki eru þó allir steinarnir horfnir, 

enda ég syndugur maður sem bið 

Guð minn á hverjum degi um að 

vera mér líknsamur. En þeir tínast 

burt, einn og einn. 

Nú á ég bara einn alvöru hjálpara, 

Jesú Krist. Og þó að mér skriki fótur 

öðru hvoru get ég sæst við sjálfan 

mig og Guð, því Jesú sagði eitt sinn: 

Mínir sauðir heyra raust mína, og ég 

þekki þá, og þeir fylgja mér. Ég gef 

þeim eilíft líf, og þeir skulu aldrei að 

eilífu glatast, og enginn skal slíta þá 

úr hendi minni… Fyrir það er ég 

þakklátur. Og ég er þakklátur fyrir 

margt. Það er gott að þakka Guði og 

ég þakka honum fyrir dóttur mína, 

eiginkonu mína, heimili mitt, starfið 

mitt, vini mína, Samhjálp og síðast 

en ekki síst fyrir að senda okkur 

son sinn svo við glötumst ekki. Megi 

góður Guð vera okkur öllum syndugum 

náðugur. 

13


Þú litla þjóð, örvænt eigi, því lausnin kemur frá Drottni 

14 

Kolbeinn 

Sigurðsson 

Þjóð í kreppu 

Eftir hina örlagríku 

haustdaga árið 2008 

verður Ísland ekki eins 

á ný. Bankar Íslands 

urðu undir í efnahagskreppu 

heimsins. 

Margir sjá fram á erfiða 

tíma vegna þess að 

það er búið að fjötra 

þjóðina í skuldafeni. 

Upp hefur risið mikil reiði og hrópað var 

meðal annars: „Vanhæf ríkisstjórn” þar til 

hún sagði af sér. Miðað við vandræðagang 

og ráðaleysi ráðamanna er óvíst að þessi 

rödd sé búin að segja sitt síðasta. Fólk 

vill uppgjör við fortíðina og sjá réttlætinu 

framfylgt. Veröldin er öll í kreppu, Ísland er 

í vondum málum og þú getur verið í slæmum 

málum fjárhagslega. Eitt er víst að það 

er enginn kreppa í Guðsríkinu og Drottinn 

er ekki að fara á taugum yfir ástandinu. 

Hann er með áætlun, það er bara spurning 

hvort þú ætlir að vera með í henni. 

Lausn sem dugði fyrir Rúanda 

Mér verður hugsað til Rúanda í Afríku 

sem gekk í gegnum miklar hörmungar árið 

1994 þegar Hútúar frömdu á þjóðarmorð á 

Tútsum og drápu nálægt milljón manns á 

100 dögum. Eftir þjóðarmorðin var þjóðin 

í sárum og þurfti uppgjör við fortíðina. 

Margir af þeim sem fóru fyrir þjóðarmorðunum 

voru handteknir og dæmdir í fangelsi. 

Stór hópur af þeim flýði til Austur- 

Kongó og hélt ódæðisverkum sínum áfram 

þar. En stærsti hópurinn var enn þá eftir 

í landinu og lifði á meðal Tútsana sem 

lifðu af þjóðarmorðin. Réttarkerfi Rúanda 

réð ekki við svo stórt verkefni að draga 

alla fyrir dómstóla vegna þjóðarmorðanna. 

Fyrir tilstuðlan hina kristnu í Rúanda komu 

Hútúar og Tútsar saman á stórum leikvangi 

þar sem unnið var að sáttargjörð á milli 

þessara ættbálka. Fulltrúi fyrir Hútúa baðst 

afsökunar á þjóðarmorðunum og fulltrúi 

fyrir Tútsa baðst afsökunar á því að hata 

Hútúana. Fyrirgefningin og sáttargjörðin 

voru stór skref fyrir endurreisn landsins 

og sem uppgjör við fortíðina. Ég hef komið 

nokkrum sinnum til Rúanda og orðið vitni 

að því að Hútúar og Tútsar lifa hlið við 

hlið. Þeir sækja sömu kirkju og lofa Drottin 

í einingu saman með fögnuði og þakklæti 

í hjarta. Þeir hafa reist upp nýtt Rúanda 

og tala um eina Rúandaþjóð en skilgreina 

sig ekki lengur sem Tútsa eða Hútúa. 

Af Afríkuríkjunum er mesti hagvöxtur í 

Rúanda og Kigali, höfuðborg landsins, er 

sögð öruggasta borg Afríku. 

Nýja Ísland með nýjum gildum 

Ef Drottinn kom með lausn fyrirgefningar 

í svo miklum harmleik eins og hjá 

Rúanda, þá getur hann endurreist Ísland. 

Menn eru sammála um að græðgin hafi átt 

stóran hlut að máli að það fór svona fyrir 

landinu okkar. Því þarf algjöra hugarfarsbreytingu 

og ný gildi til að snúa við og 

endurreisa Ísland. Kristur skildi eftir fyrir 

okkur frábæran sannleika og góð gildi sem 

falla aldrei úr gildi. Heiðarleiki, auðmýkt, 

sáttargjörð og kærleikur eru ósigrandi lífsviðhorf 

ef við klæðum okkum með þeim, en 

aðeins í gegnum höfund lífsins Drottin Jesú 

getum við íklæðst þessum góðum gildum. 

Í Stjórnarskrá Lýðveldisins Íslands, æðstu 

lögum landsins, sem öll önnur lög lands 

okkar verða að hlíta, er lagður grunnur 

réttarheimildar til góðs siðferðis og góðra 

gilda. 

Íslendingar kristin þjóð í 1000 ár 

Íslendingar hafa verið kristin þjóð í 

meira en 1000 ár og þessi kristna arfleifð 

hefur mótað sögu okkar. Það var Þorgeir 

Ljósvetningagoði Þorkelsson lögsögumaður 

sem batt enda á deilu heiðinga og hinna 

kristnu á Alþingi Íslendinga á Þingvöllum 

árið 1000. Hallur Þorsteinsson (Síðu-Hallur) 

var í forsvari fyrir hina kristnu og hann 

samdi við Þorgeir um að leggja fram lög 

sem allir gætu fellt sig við. Eins og frægt er 

orðið þegar Þorgeir hafði legið undir feldi, 

bauð hann mönnum að ganga til Lögbergs 

og þar hóf hann upp raust sína og kvað: 

„En nú þykir mér það ráð, að vér látim 

og eigi þá ráða, er mest vilja í gegn gangast, 

og miðlum svo mál á milli þeirra, að 

hvorirtveggju hafi nokkuð síns máls, og 

höfum allir ein lög og einn sið. Það mun 

verða satt, er vér slítum í sundur lögin, 

að vér munum slíta og friðinn.“ 

Við það urðu Íslendingar að lögum 

kristnir og það má segja með sanni að 

Ísland hefur verið friðarríki vegna þessar 

atburðar. Við höfum ekki átt okkar eigin 

her og hér hefur aldrei verið stríð og það 

er mikil blessun, góðir Íslendingar. Þessi 

kristna arfleið okkar hefur verið okkur til 

blessunar og góð lífsgildi falla aldrei úr 

gildi. 

Íslendingar hafa verið mikil bókaþjóð 

í gegnum aldirnar. Nýja testamentið var 

fyrsta bókin sem var prentuð á íslensku. 

Oddur Gottskálksson þýddi Guðs orðið úti 

í fjósi og kom það út þann 12. apríl 1540. 

Guðbrandsbiblía kom í kjölfarið sem fyrsta 

heildarútgáfa Biblíunnar á íslensku, prentuð 

á Hólum í Hjaltadal 1584 og kennd 

við Guðbrand Þorláksson biskup þar. 

Það hefur að margra mati varðveitt hina 

íslensku tungu okkar að hafa fengið þessar 

þýðingar á Guðsorði. 

En það þarf meira til, að verða kristinn í 

hjarta sínu, en að hafa rykfallna Biblíu uppi 

í hillu. Eins og Jesús sagði sjálfur: „Enginn 

getur séð Guðs ríki, nema hann fæðist að 

nýju“ (Jóhannes 3:3). Það er ekki hægt að 

fæðast að nýju andlega talað nema með 

því að taka á móti Jesú Kristi inn í hjarta 

sitt. Þá byrjar nýtt upphaf fyrir þig og andleg 

endurfæðing á sér stað. Jesús Kristur 

sem er Sannleikurinn mun valda byltingu í 

lífi þínu, en ávöxtur þess er meðal annars 

kærleikur, gleði og friður. Hvernig tekur 

þú á móti Jesú inn í líf þitt? Það er gert 

með einfaldri bæn, segðu í einlægni upphátt 

og með hjarta þínu: Fyrirgefðu mér 

allar syndir mínar, Drottinn Jesú. Ég trúi 

því að þú sért sonur Guðs sem dóst fyrir 

syndir mínar á krossinum og reist upp á 

þriðja degi. Ég tek á móti þér inn í hjarta 

mitt og trúi því að frá þessari stundu er ég 

Guðsbarn og ný sköpun í Kristi. 

Hver er arfleifð okkar Íslendinga 

og hvert er hlutverk Íslands í sögunni? 

Við sjáum í gegnum söguna að þjóðir hafa 

risið og fallið. En sterk arfleifð þjóða hefur 

mótandi áhrif á framtíð þeirra. Íslendingar 

hafa verið mikil fiskveiðiþjóð, enda hefur 

það gert okkur meðal fremstu þjóða á því 

sviði. Hér hefur búið friðsöm þjóð í gegnum 

aldirnar og því ekki algjör tilviljun að 

leiðtogafundur stórveldanna var hér á landi 

í Höfða sem markaði upphaf að endalokum 

kalda stríðsins og falli járntjaldsins. 

Með framsöguræðu sinni 29. nóvember 

1947 á allsherjarþingi Sameinuðu þjóðanna 

opnaði Thor Thors, sendiherra Íslands, leið 

fyrir kosningu um að skipta Palestínu í 

tvö sjálfstæð ríki og það gerði fæðingu 

Ísrael að veruleika á einum degi þann 14. 

maí 1948. Allsherjarþingið samþykkti, að 

Palestínu skyldi skipt í tvö sjálfstæð ríki, 

ríki Araba og ríki Gyðinga. Var sú samþykkt 

gerð með 33 atkvæðum gegn 13, en 

10 sátu hjá. Ísland greiddi atkvæði með 

skiptingu landsins. 

Guð gaf Abraham fyrirheit: „Ég mun 

gjöra þig að mikilli þjóð og blessa þig og 

gjöra nafn þitt mikið, og blessun skalt þú 

vera. Ég mun blessa þá sem þig blessa, en 

bölva þeim, sem þér formælir, og af þér 

skulu allar ættkvíslir blessun hljóta“ (1. 

Mós. 12.2-3). Ef þetta fyrirheiti er enn í 

fullu gildi, sem það er samkvæmt heilagri 

ritningu, þá mun engin manneskja, enginn 

hópur fólks og engin þjóð nokkurn tíma 

geta ómerkt þessi blessunarorð Guðs. Eftir 

að Ísland veitti stofnun Ísraels brautargengi 

1947 reis landið okkar úr fátæku bændasamfélagi 

og þjóðin varð ein af ríkustu 

þjóðum heims. Síðan þegar nýjar áherslur 

urðu hjá ríkisstjórn Íslands í afstöðu hennar 

til Ísraels, þá líður ekki á löngu þar til 

allt hrynur hér á Íslandi. 

Ef Íslandi er ætlað að vinna stórt hlutverk 

við stórviðburði í framtíðinni, þá þurfum 

við að vera með góð gildi og byrja á 

Alþingi með góðu fordæmi. Ísland er þekkt 

fyrir eld og ís sem getur staðið fyrir ljós 

og auðmýkt. Ef við sem þjóð eigum að 

verða til blessunar fyrir þjóðirnar og fyrir 

okkur sjálf þurfum við í auðmýkt að beina 

ljósi Guðs inn í hina myrku veröld. Orð 

sannleika Guðs er eins og ljós sem brunar 

fram til þjóðanna sem frelsarinn kenndi 

í fjallræðunni heiðarleika, hógværð, miskunnsemi, 

réttlæti og sáttargjörð. Er það 

kannski okkar hlutverk að sætta stríðandi 

fylkingar í Mið-Austurlöndum? 

Ég trúi því að Ísland sé kallað til að 

vera blessun fyrir þjóðirnar. Ísland á að 

vera höfuð en ekki hali í andlegum málum. 

Þegar Drottinn kallar einhverja þjóð er það 

til vinna eitthvert ákveðið verk og hann 

gefur líka allt sem þarf til þess að klára 

verkið. Ef við sem þjóð snúum okkur til 

Drottins og gjörum iðrun, þá mun hann 

græða landið okkar og lækna öll sár. 

Endurreisn Íslands verður þá sönn andleg 

vakning og útrásin verður til að miðla visku 

Guðs til þjóðanna. 

Spádómar um Ísland 

Margir spádómar hafa komið um Ísland 

síðustu ár frá mismunandi spámönnum frá 

öllum heimsálfum. Stór hluti af þessum 

spádómum hefur verið með eftirfarandi 

boðskap: Það er á leiðinni andleg bylting 

eða vakning sem mun fara eins og eldur 

út um allt land, bæ úr bæ, um alla strandlengju 

landsins, þar til allt landið er einn 

eldur og því mun fylgja gleði, friður og 

lofgjörð til Drottins. Eldurinn mun fara út 

um allan heim frá Íslandi og landið mun 

verða þekkt fyrir lofgjörð til Drottins sem 

leysir fólk. Þessi litla þjóð mun verða eins 

og andlegur risi sem mun hafa áhrif á þjóðirnar. 

Vitjun Guðs mun koma með nýja 

sýn á lífsgildunum og þjóðirnar munu líta 

til Íslands sem fyrirmyndar fyrir andlega 

vakningu og mikla blessun. 

Í Jesajabók, 24. kafla. eru spádómar 

sem fjalla um kreppu og erfiðleika sem 

koma yfir heimsbyggðina, en síðan er sagt 

frá þjóð sem mitt í þrengingunum lofar 

Drottinn. Hér fyrir neðan er þýðing úr 

frumtextanum frá Jesaja 24:14-16. 

Þeir hefja upp raust sína og syngja fyrir 

hátign Drottins. Frá hafinu í vestri hrópa

Trúboðar við landamæri Rúanda og Kongó á leið til Austur-Kongó. 

Dóttir mín Elísabet Anna í Rúanda 

þeir hástöfum. Vegsamið þess vegna 

Drottin í landi eldanna, nafn Drottins, 

Ísraels guðs, á ströndum eyjanna. Frá 

ystu mörkum jarðarinnar heyrum vér 

lofsöngva: Dýrð sé hinum réttláta! 

Þessi þjóð, sem lofar Drottin og lætur 

þakkargjörð hljóma innan um þjáningar 

heimsins, mun koma frá eyju í vesturhafi, 

í landi eldanna og er á ystu mörkum jarðarinnar, 

er tvímælalaust Ísland. Hér er 

áskorun til okkar allra að í stað þess að 

bölva skulum við blessa. 

Köllun Íslands að lofa Drottin 

til að gefa lausn fyrir þjóðirnar? 

Þegar Páll og Sílas voru húðstrýktir, settir 

í gapastokk og vistaðir í fangelsinu í 

Filippí, hefði ekki verið upplagt að væla 

og kvarta (Postulasagan, 16. kafli)? Þeir 

Ó, guð vors lands! Ó, lands vors Guð! 

Vér lofum þitt heilaga, heilaga nafn! 

Úr sólkerfum himnanna hnýta þér krans 

þínir herskarar, tímanna safn. 

Fyrir þér er einn dagur sem þúsund ár 

og þúsund ár dagur, ei meir: 

eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár, 

sem tilbiður guð sinn og deyr. 

:; Íslands þúsund ár, ;: 

eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár, 

sem tilbiður Guð sinn og deyr. 

Davíð sem varð konungur Ísraels um 1000 

f. Krist gekk í gegnum miklar hrakfarir 

áður en hann tók við konungdómi. Hann 

þurfti að flýja Sál konung út í eyðimörkina 

og faldi sig í helli með um 400 manns. 

Þeim sem voru með honum var útskúfað úr 

samfélagi Ísraels, þeir voru óánægðir og í 

skuldum (hljómar eins og staða Íslendinga). 

En eftir að hafa verið með Davíð, sem 

lofaði og leitaði stöðugt Guðs, urðu þeir 

hinir mestu kappar Davíðs og sumir urðu 

jafnvel jafnokar hans. Þegar Davíð tók við 

völdum í Ísrael fór hann með sáttmálsörkina, 

sem er táknmynd um nærveru Guðs 

og lögmálið, inn í Jerúsalem. Hann setti 

bæna- og lofgjörðavaktir í tjaldbúð Davíðs 

þar sem örkin var staðsett. Þessi bænaog 

lofgjörðarstund í spámannlegum anda, 

sem var stöðug frammi fyrir örk Guðs, 

markaði upphaf að gullaldarskeiði fyrir 

endur Drottins eru stöðugt á vaktinni. Árið 

2006 var stofnað bænahús á Íslandi með 

það að markmiði að biðja fyrir Íslandi og 

láta lofgjörð hljóma frá Íslandi til Drottins. 

Bænahúsið hefur þá hugsjón að reisa 

bænahús þar sem allir hópar hinna kristnu 

geta átt tíma frammi fyrir Guði í lofgjörð og 

bæn. Sé nærvera Guðs dregin niður með 

lofgjörð okkar allan sólarhringinn mun það 

verða til mikillar blessunar fyrir íslensku 

þjóðina og sú blessun mun tvímælalaust ná 

út fyrir landsteinana. 

Náð Guðs er yfirfljótandi fyrir Ísland 

Það sem allir eru í raun að leita að er náð. 

Náðin gefur okkur eitthvað sem við eigum 

ekki skilið. Náðin fyrirgefur allt og kemur 

stöðugt með nýja hluti inn í líf okkar. 

Náð á grísku er charis og þýðir: „Guðleg 

Matteusarguðspjall 12:20. 

Brákaðan reyr brýtur hann ekki, og rjúkandi 

hörkveik mun hann ekki slökkva, 

uns hann hefur leitt réttinn til sigurs. 

Náð Guðs er ný á hverjum degi og hana 

þrýtur ekki. Við getum gengið með djörfung 

að hásæti náðarinnar og fengið orð 

frá Guði sem gefur okkur kraft til að halda 

áfram að framfylgja köllun Guðs sem fylgir 

okkur sem einstaklingi og okkur sem þjóð. 

Harmljóðin 3:22-23. 

Náð Drottins er ekki þrotin, miskunn 

hans ekki á enda, hún er ný á hverjum 

morgni, mikil er trúfesti þín! 

Örstutt saga frá Spáni af föður sem vildi 

fyrirgefa syni sínum. Sonur hans hafði 

hlaupist burt af heimili sínu í Madríd. 

Faðirinn setti auglýsingu í El Liberal-dagblaðið 

svohljóðandi: Paco, hittu mig á hótel 

Grjótmulningsmenn í Úganda við vinnu sína. 

Fólk í Mulenge að hlusta á Guðsorð í rigningu. 

fóru að syngja lofsöngva um Drottin og það 

hrærði við hjarta Guðs. Á miðnætti varð 

landskjálfti og fjötrarnir féllu af föngunum 

og dyr fangelsins opnuðust. Þegar við 

lofum Drottin mun þakklæti okkar opna 

dyr og leysa fjötra af okkur. 

Meira að segja þjóðsöngur okkar 

Íslendinga er lofsöngur til Drottins. Ef 

þú veist ekki hvernig þú átt að lofa Guð, 

þá geturðu byrjað á því að lyfta upp nafni 

Drottins með því að fara með þjóðsönginn 

okkar. 

Ísrael. Þegar Davíð afhenti arfleifðina til 

Salómons konungs, þá fékk Salómon allt 

sem hann þurfti til að byggja musterið 

utan um örk Drottins. Þegar Salómon hafði 

lokið við þetta dýrlega musteri, sem var tíu 

sinnum stærra en tjaldbúð Móse, fyllti dýrð 

Drottins musterið svo enginn maður gat 

gengið inn. 

Hið náttúrlega fyrirmyndar hið andlega, 

því þurfum við okkar andlegu Jerúsalem á 

Íslandi þar sem nærvera og dýrð Drottins 

verður fjötruð vegna þess að sannir tilbið- 

áhrif á hjartað og endurspeglun þess í lífinu 

með þakklæti.“ Virk náð í lífum okkar nær 

inn í innstu veru hjarta okkar. Síðan brýst 

hún út með mismunandi hætti í okkar tilfinningum, 

en allir finna nýja von og þakklæti. 

Þegar náðin nær tökum á hjarta okkar 

langar okkur öll til að gera eitthvað fyrir 

Drottin. 

Við sjáum hve náðin er mikilvæg því 

Páll postuli notaði í upphafi og endi bréfa 

sinna kveðju sem þessa: „Náð sé með yður 

og friður frá Guði föður vorum og Drottni 

Jesú Kristi.“ Postularnir Pétur og Jóhannes 

notuðu það líka í kveðjum sínum. Síðasta 

vers Biblíunnar er: „Náðin Drottins Jesú sé 

með öllum.“ 

Vanþakklæti er í raun stærsta vandamálið 

í lífum okkar, það er að við teljum 

okkur eiga eitthvað betra skilið. Allar syndir 

mannsins eiga uppruna í vanþakklæti. 

Þakklæti mun klæða okkur dýrð Drottins 

og mun hræra hönd Guðs til að opna nýjar 

dyr. Þegar náðin og blóð Drottins verka í 

okkur fyllumst við þakklæti og lofgjörð, þá 

eigum við auðvelt með að biðja Drottin um 

blessun og nýja náð. 

Við eigum að vera þakklát fyrir allt líf, 

eins og Jesús er þakklátur fyrir allt líf. Ekki 

fyrirlíta hið smáa sem aðrir eiga eða það 

smáa sem Guð gefur okkur. 

Montana á þriðjudaginn kl. 12:00, það er 

allt fyrirgefið. Paco er vinsælt nafn á Spáni 

og þegar faðirinn fer á hótelið á settum 

tíma bíða um nokkur hundruð ungir drengir 

eftir föður sínum þar. Þessi stutta saga 

sýnir okkur berlega hve heitt við þráum 

náðina eða fyrirgefingu. 

Síðasti hluturinn í tjaldbúð Móse var náðarstóllinn 

eða miskunnarstóllinn sem var í 

hinu allra heilagasta. Frá náðarstólnum talaði 

Guð til Ísraelsmanna og það er eins í 

dag. Þegar við meðtökum náð Guðs með 

þakklæti, þá heyrum við blíða röddu Guðs 

tala inn í anda okkar og gefa okkur lykilinn 

að því hvernig við eigum að komast nær 

Honum. 

Hebreabréfið 4:16 

Göngum því með djörfung að hásæti náðarinnar, 

til þess að við öðlumst miskunn 

og hljótum náð til hjálpar á hagkvæmum 

tíma. 

Íslendingar, látum ekki hugfallast á erfiðum 

stundum heldur sækjum fram og 

byggjum nýja Ísland með þakklæti í 

hjörtum okkar. 

Náðin Drottins Jesú sé með öllum! 

Kolbeinn Sigurðsson, 

forstöðumaður og trúboði Bænahússins. 

15

Kærleiki Krists knýr oss 

Baldur Freyr Einarsson, eða Baldur Örn 

eins og hann er kallaður í dag, þekkir tímana 

tvenna. Hann veit hvað það er að vera 

í greipum heljar í öllu svartasta myrkri 

undirheimanna með öllum sínum þrældómi, 

dópi, vændi, glæpum, slagsmálum, 

togstreitum og þannig mætti lengi telja. 

En hann þekkir líka hvað það er að vera 

umvafinn í bak og fyrir af kærleika Krists 

og upplifa hve kærleikur Hans er algjörlega 

sannur – að frelsast frá því að vera í þjónustu 

myrkursins og gerast lærisveinn í þjónustu 

hins Hæsta. Það er ekki lengra síðan 

en fyrir tæpum tveimur árum að þvílík 

umskipti urðu á hans lífi. Byrjaði hann með 

Kærleikann í Ármúlanum sumarið 2007 í 

sama húsnæði og hann hafði rekið vændishús 

og verið með ötul fíknefnaviðskipti. 

Fyrsta kvöldið fylltist húsið og undur og 

tákn byrjuðu að gerast. 

„Þetta var mjög frjálst og opið hjá okkur 

og einhvern veginn fékk Heilagur Andi að 

starfa eins og Hann vildi. Engar hömlur 

eða ákveðin formgerð, heldur algert frelsi 

í Andanum og hlutirnir fóru að gerast. 

Við hittumst í húsnæði sem ég er með 

í Ármúlanum en þar hafði ég áður verið 

með vændishús og alls konar starfsemi 

í kringum það. Svo sannarlega umskipti 

sem urðu á vettvangi og starfsemi þess 

húsnæðis á augabragði. Þetta gerðist allt 

mjög hratt, en ég var svo blessaður í náð 

Guðs sem umbreytti öllu mínu lífi og lífsstíl 

á mjög skjótan hátt. Það var svo um 

Verslunarmannahelgina 2007 á móti í 

Kirkjulækjarkoti sem ég gekk í gegnum 

þvílík umskipti. Ég hafði verið viðriðinn 

undirheimana og dópsöluna um árabil, var 

að vísu hættur allri neyslu sjálfur en var 

ennþá eitthvað að selja. En á þessu móti 

snerti Guð all-rækilega við mér og talaði 

svo sterkt til mín að láta af allri sölu og 

tengingu við dópheiminn. Sagði mér það 

svo skýrt að ég yrði að velja á milli þess á 

hvorum steininum ég ætlaði að byggja mitt 

líf á. Ég heyrði rödd Drottins sem talaði til 

mín og sagði mér að Hann ætlaði að nota 

mig til að leysa fólk sem var af sama meiði 

og ég – ná til þess með frelsunina og fagnaðarerindið. 

Ég man að ég brotnaði algjörlega 

niður og sá hversu heitt Guð elskaði 

mig. Ég valdi Jesú og upp frá því hætti ég 

allri sölu fíkniefna og byggði allt á frelsun, 

endurlausn og elsku Krists,“ segir Baldur. 

Fyrstu kynnin af Jesú 

Baldur var búinn að kynnast trúnni svolítið 

á árum áður. Fyrsta skiptið sem hann 

– með elsku Guðs að leiðarljósi – viðtal við Baldur Einarsson 

fékk snertingu Jesú inn 

í sitt líf var þegar hann 

var 6 ára gamall. Þá var 

hann nýbúinn að lenda 

í miklu áfalli á heimili 

sínu og ofbeldi sem hann 

þurfti að horfa upp á. Var 

þá maður einn í Keflavík 

sem kenndi ungum strákum 

karate, hann var í 

Veginum á þessum tíma 

og laumaði alltaf Jesú inn 

í karatekennsluna og náði 

þannig að kynna strákunum 

Hann aðeins. 

„Í gegnum það fæ ég 

svona ákveðna innsýn inn 

í það hver Jesús er. Ég 

frelsaðist kannski ekki 

beint á þessum tíma á 

þessum aldri, en ég fékk 

ákveðna fræðslu sem 

verður til þess að ég byrja 

að biðja og hefja mitt 

bænalíf. Þar eignaðist 

ég mína barnatrú og fór alltaf staðfastlega 

með Faðirvorið og fleiri bænir. Ég hef upp 

frá þessu alltaf trúað á Guð. Það var síðan 

ekki fyrr en 1997 að ég varð fyrir annarri 

upplifun og frelsun þegar ég fór að stunda 

Krossinn í Kópavogi, en þangað fór ég eftir 

að hafa verið í algjöru myrkri um árabil. 

Það byrjaði reyndar með því að ég fór inn 

á Vog í meðferð, ég var ekki enn orðinn 

tvítugur en var algjörlega búinn á því og 

klúðraði öllu í lífinu. Þar kynnist ég manni 

sem sýndi mér frelsisbænina á blaði og 

sagði mér að það væri lausnin fyrir mig. Ég 

fór inn í kapelluna á Vogi og lokaði á eftir 

mér, fór á hnén og las þessa bæn. Um leið 

og ég var búinn að fara með frelsisbænina 

þá kemur svona sterk vindhviða inn í herbergið. 

Ég sný mér við og sé að það er enginn 

gluggi inni í herberginu og fór að velta 

því fyrir mér hvað þetta væri eiginlega? En 

þá kom upp sú hugsun, sem er nátengd 

efanum, sem sagði við mig að þetta væru 

bara einhver fráhvörf í mér. Um leið og 

ég hugsaði þetta þá springur ein peran í 

ljósinu í kapellunni og í kjölfarið fer allt 

rafmagnið af húsinu. Ég varð svo snertur 

af Guði þarna á þessari stundu að ég svaf 

ekki í þrjá daga. Ég fann svo sterklega fyrir 

krafti Guðs innra með mér og ég var farinn 

að leggja hendur yfir sjúka þarna á Vogi og 

fólk læknaðist þarna á staðnum. Ef fólk var 

með einhverja verki eða mein í líkamanum 

þá kom ég bara og lagði hendur yfir það og 

bað fyrir því og það læknaðist þegar í stað. 

Ég var í sjálfu sér ekkert búinn að heyra 

um það að þessi tákn myndu fylgja þeim 

sem trúa á nafn Jesú, eins og Hann boðaði 

lærisveinunum sínum rétt áður en Hann 

steig til himins. Þetta bara flæddi fram og 

var bara eitthvað svo skýrt fyrir mér,“ segir 

Baldur. 

Hrikaleg lífsreynsla 

Það átti ýmislegt eftir að gerast í lífi 

Baldurs árin eftir þetta. Í fyrstu gekk allt 

saman mjög vel og var hann að starfa að 

ýmsum kristilegum málefnum. Stofnaði 

m.a. Nálaraugað með öðrum kristnum vini 

sínum sem hafði það að markmiði að senda 

Biblíur til Víetnam. Þegar árin liðu lenti 

hann í togstreitu við sjálfan sig og aðra sem 

varð undanfari þess að hann rataði á veg 

glötunarinnar á ný og upplifði sína skelfilegustu 

lífreynslu allra tíma í kjölfarið með 

öllum sínum afleiðingum. Byrjaði að dópa 

og drekka, fór aftur inn á Vog, sprautaður 

niður af morfíni, var næstum dáinn af einhverjum 

krampa í fráhvörfunum, fer síðan 

strax aftur út og fer að sprauta sig. Var 

orðinn fastur í þessum heimi og myrkri. 

Á þeim tímapunkti ákvað Baldur bara að 

fara út í þennan heim, gerast fíknefnasali 

og vera bara góður í því. Var í mótsögn við 

sjálfan sig og í ákveðinni uppreisn. Byrjaði 

að lemja fólk og rukka og taka þátt í öllu 

því ógeðslega sem þrífst í þessum heimi 

og varð algjörlega stjórnlaus. Hugsaði bara 

um sjálfan sig, skildi fjölskylduna og allt 

eftir, vildi bara komast á toppinn í allri 

þessari iðju. Leiðin þangað upp var mjög 

blóðug og slæm á allan hátt. Það gerist 

síðan 1999-2000 að hann kynnist stelpu og 

verður svo innilega ástfanginn, en mamma 

hennar setti það sem algjört skilyrði, ef 

hann ætlaði að vera með henni, að hann 

yrði að fá sér vinnu eða setjast á skólabekk. 

Hætti Baldur að dópa um tíma og fór 

í skóla en þar kemst hann að því að hann 

getur alveg lært eins og hver annar. Í skólanum 

kynntist hann þeirri miklu ábyrgð hjá 

þeim sem kenna og tala yfir nemendunum, 

en Baldur hafði alla tíð fengið það óþvegið 

að hann gæti ekki neitt og það yrði aldrei 

neitt út honum. Hafði þetta setið í honum 

allan þennan tíma. Þegar hann fór í Tölvuog 

viðskiptaskólann mætti hann breyttu 

viðhorfi. Þar kynnist Baldur kennara sem 

skilur hann og kemur honum í skilning um 

allt það sem skiptir máli til uppbyggingar, 

tengir hann við viðfangsefnið á aðgengilegan 

hátt og kennir Baldri að virkja hæfileika 

sína í því sem hann getur gert. Uppörvaði 

kennarinn Baldur mikið og munaði ekki 

nema 0,2 að hann hefði útskrifast sem dúx. 

Var Baldur með rúmlega 9 í meðaleinkunn 

fyrsta árið. Seinna árið 

var hann með um 8 í 

meðaleinkunn, en hann 

var farinn að fikta við 

neysluna aftur. Í kjölfarið 

hætti stelpan með honum 

en það hafði farið í vaskinn 

út af neyslu Baldurs 

með öllu sem því fylgir. 

Fjórum mánuðum seinna, 

árið 2002, var Baldur farinn 

að nota stera í fyrsta 

skiptið. Tveim vikum 

seinna er hann búinn að 

senda mann á gjörgæslu 

með höfuðkúpubrot og 

næstum dáinn. Baldur 

man að hann sagði við 

sjálfan sig eftir þetta að 

hann ætlaði sér aldrei 

aftur að nota þessa stera 

eða lemja nokkurn eða 

gera nokkuð því tengt 

af sér framar. Nokkrum 

vikum seinna var Baldur kominn í gæsluvarðhald 

fyrir að hafa orðið manni að bana. 

Það var mikið niðurbrot í lífi Baldurs. Það 

fyrsta sem hann leitaði að var Guð. Fyrsta 

árið í fangelsinu var hann edrú og í Guði, 

en það entist ekki lengur en það og var 

hann farinn að taka þátt í öllu brjálæðinu 

innan múranna og fór að dópa. Var á Litla 

Hrauni, en það er hrikalegur staður að vera 

á, segir Baldur. Var þar í heil 6 ár samtals. 

Þegar líða fór á vistina þar fór eitthvað að 

gerast innra með honum, fann svo sterkt 

hvernig Guð var farinn að eiga við hjartað 

á sér. Hann segist muna eftir því að hann 

var farinn að fá tár í augun við að horfa á 

einhverjar bíómyndir og upplifa eitthvað 

nýtt sem hann hafði ekki hugmynd um 

hvað var, eitthvað nýtt og ókannað svið 

sem hann hafði farið á mis við í öll þessi 

ár. Eftir að hann kom út úr fangelsinu 

var hann ekki enn sloppinn úr klóm undirheimanna, 

fór aftur að selja dóp og hélt 

að hann væri nú aldeilis búin að meika það 

og komast á toppinn í þeim geira. Með nóg 

af peningum og allt til alls, útlitlega séð var 

hann eins og hann væri á toppnum en innra 

með honum var algjör tómleiki. 

„Mér leið eins hamstri á hlaupahjóli eltandi 

einhverja glansmynd sem var síðan 

ekki neitt þegar öllu var á botninn hvolft. 

Var það ákveðinn áfangi að komast þarna 

á toppinn og sjá það að þetta var algjörlega 

ekki neitt og eftirsókn eftir vindi, svo að 

ég væri ekki lengur fangaður af þessari 

blekkingu sem þessi tálmynd hafði dregið 

mig með og fjötrað öll þessi ár. Ég sá hvers 

konar algjör skítaheimur þetta væri og svo 

sannarlega ekkert til að sækjast eftir og alls 

ekki það sem ég vildi. Upplifði ég eins og 

ég fengi samviskulega ráðstöfun frá Guði 

og byrjaði að vera svo hræddur án þess að 

vita við hvað ég væri hræddur. Ég man eftir 

því að á nóttunni, í öllum hræðsluköstunum, 

var ég farinn að vekja fyrrverandi 

kærustuna mína og bað hana ákaft um að 

biðja fyrir mér. Hún sem var ekki trúuð á 

þessum tíma,“ segir Baldur. 

Algjör umskipti 

Baldur hafði í gegnum allt ávallt beðið 

bænirnar sínar og gat ekki farið að sofa 

án þess að hafa fyrst beðið. Hafði alltaf 

sína barnatrú og vissi alltaf að Guð væri 

til. Hann hafi bara verið orðinn svo fangaður 

og hlekkjaður af þessum heimi sem 

hann hafði komið sér í. Baldur var búinn 

að afplána alla sína dóma árið 2006. Var á 

fullu í dópheiminum og rak sitt vændishús í 

Ármúlanum, en í mars 2007 þá hellist þessi 

svakalegi ótti yfir hann. Akkúrat á sama 

tíma var stödd hér á landi trúuð bandarísk 

kona sem var ásamt öðrum að biðja fyrir 

landinu. Þegar hún keyrði um Ármúlann 

hefði hún farið að biðja Guð um að gefa 

landinu einhvern ákveðinn einstakling sem 

væri af öðru bergi brotinn en þessir trúræknu, 

til að snúa við allri þeirri trúrækni 

sem henni fannst vera mikið viðhöfð á 

Íslandi á meðal hinna trúuðu. Byrjaði hún 

að biðja þetta út á fullu og gríðarlegur ótti 

helltist yfir Baldur. Þetta virkaði heldur 

betur og Guð bænheyrði konuna og hlutirnir 

fóru að gerast. Baldur varð skíthræddur 

án þess að vita við hvað. Hættir í byrjun 

apríl að nota fíkniefni og fer að iðka trúna 

á fullu, en skilur ekki út af hverju óttinn fer 

ekki. Það var ekki fyrr en í Kirkjulækjarkoti 

á móti um Verslunarmannahelgina að það 

verður þvílíkt gegnumbrot hjá honum, hann 

gefur allt upp til Guðs, hættir að selja dóp 

og gengur í þá smurningu sem Guð hafði 



Banki: 0113-26-25707 - Kt.: 630890 - 1019 


16

fyrirbúið honum. Þá rann það upp fyrir 

Baldri að allan þennan tíma hefði Heilagur 

Andi verið að eiga við sig og sannfæra sig 

um synd, réttlæti og dóm. Á þessum tímapunkti 

umturnaðist allt. Í Ármúlanum hafði 

Baldur verið með tvær íbúðir, en mömmu 

hans dreymdi draum þar sem hún sér að 

veggirnir á milli íbúðanna eigi ekki að vera 

þarna. Baldur fer sama dag að sækja teikningarnar 

af húsnæðinu, þar sem hann hafði 

í hyggju að setja upp svalir sem höfðu verið 

samþykktar og hann þurfti því að hafa 

teikningarnar. Þegar hann rúllar teikningunum 

upp sér hann að þetta er ekki teiknað 

sem íbúðir heldur íbúð og salur, og á teikningunni 

stendur safnaðarheimili. Brutu þau 

niður veggina og úr varð samkomusalur. 

Fóru þau að halda reglulega samkomur 

þarna í byrjun ágúst 2007 og salurinn fylltist 

af fólki, undur og stórmerki fóru að 

gerast, mikið gegnumbrot í andanum og 

margir sem komust til lifandi trúar. 

„Það var algjört frelsi, engin trúrækni 

þar sem enginn af þeim sem kom þarna var 

með það á hreinu hvernig þetta ætti að fara 

fram, heldur fékk Heilagur Andi að flæða 

eins og Hann vildi án nokkurra formgerða 

eða takmarkana. Við lásum saman Biblíuna 

þar sem við sáum hvernig kristnir leikmenn 

gengu fram í að gera vilja Guðs, þar sem 

þeir m.a. skipuðu að fólk myndi læknast 

og það gerðist. Við gerðum það sama og 

undur og tákn fóru að gerast. Þetta var allt 

saman gert í veikum mætti þar sem við 

höfðum ekkert annað að gefa en trú okkar 

og Guð svo sannarlega mætti og fékk að 

starfa hindrunarlaust þar sem opin hjörtu 

full af trú voru tilbúin og bjuggust við öllu 

af Guði. Við hittumst nær daglega þarna 

í Ármúlanum og héldum reglulega samkomur 

og alltaf bætti Guð við í hópinn hjá 

okkur. Allt gerðist svo hratt og svo mikið 

um að vera,“ segir Baldur. 

Að upplifa sanna elsku Guðs 

„Það sem átti sér síðan stað hjá mér 

persónulega, þegar líða fór á árið, var að ég 

fór í það hugarástand að minna mig stöðugt 

á þetta gamla og allt það sem ég hafði 

gert af mér og þar af leiðandi væri ég ekki 

verður þess að fá svona mikið frá Guði. Að 

ég sjálfur þyrfti að vinna mér þetta inn með 

starfi og stöðugri þjónustu. En við vitum að 

það er ekkert sem þú getur gert til að vinna 

þér inn elsku Guðs. Ég gerði mér ekki grein 

fyrir því strax og var á fullu þessa mánuði 

með svipuna á mér, að ég þyrfti að starfa 

og ávinna mér elsku Guðs og bæta fyrir allt 

það sem ég hafði gert af mér fyrr á tíðum. 

Við fórum út um allt, m.a. í menntaskólana 

þar sem hundruð frelsuðust og gáfu Jesú líf 

sitt. Svo fór ég af stað með bænagöngu, en 

Guð gaf mér hugsjón í beinni útsendingu á 

Omega að Hann vildi að ég gerði út bænagöngu 

og talaði ég það óvart út í útsendingunni 

þannig að þarna var það komið í loftið 

og ekki aftur snúið. Það voru síðan um 

3000 manns sem komu saman í miðbænum 

og tóku þátt í þessari bænagöngu sem 

var farin í nóvember 2007 og svo aftur ári 

seinna. Verður þetta framvegis árlegur viðburður. 

En það var ekki alveg komið í gegn 

hjá mér á þessum tíma hvað varðar elsku 

Guðs til mín, ég var ennþá í þeim gírnum 

að ég þyrfti að gera svo mikið til að Guð 

elskaði mig. Í janúar 2008 var mér boðið út 

til Toronto. Á þeim tíma var ég orðinn mjög 

þreyttur, það var farið að minnka svolítið á 

samkomunum hjá okkur og ég var kominn 

í þá stöðu að reyna vera eitthvert númer 

í þessu öllu saman sem þyrfti að gera svo 

mikið svo Guð yrði ánægður með mig. Mér 

var boðið þangað út af mjög góðum systkinum 

mínum í trúnni. Ég fer þarna út í 

þriggja vikna skóla sem breytti mér algjörlega. 

Ég tók á móti því að Guð faðir elskar 

mig eins og ég er og fékk ég stórkostlega 

opinberun, snertingu og fullvissu í mitt 

hjarta um það að ég er algjörlega elskaður 

af Guði sem föður mínum, skilyrðislausri 

elsku í kærleika Krists. Og þá skiptir ekki 

máli hvað ég hef gert eða geri. Guð elskar 

mig með sinni ævarandi elsku og getur ekki 

elskað mig neitt meira eða minna, þetta er 

algjör elska sem er óbreytanleg. Þetta er 

ekki spurning hversu slæmur ég er heldur 

hversu góður Guð er. Ég man svo sterklega 

hvernig þetta kom yfir mig og Guð snerti 

við mér og opinberaði mér þetta, og ég sá 

að þetta snýst ekki um mig, heldur kærleika 

Krists,“ segir Baldur. 

Innri lækning kærleikans 

Baldur upplifði líka mikla innri lækningu 

í skólanum þar sem tekið var á málunum 

frá rótunum. Fann hann hvernig margar 

þær slæmu rætur, sem höfðu tekið sér 

bólfestu í sálu hans og náð 

að blómstra þar í gegnum 

árin, væru teknar upp á 

staðnum og málin afgreidd 

frá grunni. Eins og stendur 

í 1. Pétursbréfi 1:9: „þegar 

þér eruð að ná takmarki 

trúar yðar, frelsun sálna 

yðar.“ En í endurlausninni 

eru allar rætur illgresisins 

að engu gjörðar og 

eru ekki lengur til staðar 

til að bera þann neikvæða 

ávöxt sem spillir fyrir 

sönnum ávexti Andans, 

þar sem Jesús er vínviðurinn 

en við greinarnar 

sem fáum alla næringuna 

frá Honum. Allir kvistirnir 

og útbrunnu greinar gamla 

mannsins teknar í burtu 

þannig að þær trufla ekki 

lengur að greinin góða 

sem er ný sköpun í Kristi 

beri ríkulegan ávöxt. 

„Ég man alltaf eftir því 

að ég átti við hina ýmsu vankanta að stríða 

eins og ofvirkni, athyglisbrest og lesblindu, 

en þetta var gjörsamlega allt tekið af mér 

og ég læknaður. Ég gat setið rólegur, hugsað 

skýrt, verið staðfastur og öruggur undir 

vernd Drottins og þjáðist ekki lengur af lesblindu, 

gat lesið eins og ekkert væri. Þetta 

umturnaði öllu hjá mér og lagði þvílíkan 

grunn að því sem ég byggi á í dag. Ég verð 

aldrei samur maður aftur, en það er einmitt 

þetta sem kristindómurinn og frelsunin 

snýst um, að Guð er algjörlega elskandi 

Guð, algjör kærleikur, Hann elskar, af því 

að Hann elskar af því að Hann elskar. 

Það mikilvægasta sem hægt er að segja 

fólki og gera því kunnugt um er að Guð 

elskar það og það fái í beinu framhaldi af 

því að upplifa það í raun og veru hvaða 

elsku við erum að tala um. Við getum stöðugt 

verið að segja hvað er rangt í fari fólks 

og verið upptekin af því alla daga, en ef við 

erum sífellt að segja fólki neikvæða hluti 

þá gefum við neikvæða og ranga mynd af 

Guði. Auðvitað er Guð Guð allrar reglu 

og aga, og syndin er Honum andstyggð. 

En framar öllu elskaði Guð heiminn svo 

að Hann gaf son sinn eingetinn til þess að 

hvers sem á Hann trúir glatist ekki heldur 

hafi eilíft líf. Kærleikur Guðs er syndinni 

yfirsterkari. Jesús kom ekki í heiminn til að 

dæma hann, heldur til að frelsa hann. Það 

er svo mikilvægt að leyfa fólki að komast á 

þann stað sjálft að upplifa og vita hve kærleikur 

Krists er víður, langur, hár og djúpur. 

Fólk verður að fá að upplifa miskunn Guðs 

og kærleika og fá þannig hina réttu mynd 

af Honum. En margir hafa mjög skrýtnar 

hugmyndir um hver Guð er og margar ranghugmyndir 

almennt um Hann. Hafa fengið 

þetta í rangri uppfræðslu um Guð. Fólk 

veit að það er syndugt og veit að það er að 

gera ranga hluti og þurfi að gera iðrun og 

þarfnist Guðs og hjálpræðisins. Heilagur 

Andi sannfærir það um sekt, synd og dóm. 

Það er svo mikilvægt að fólk skynji það og 

skilji að Guð elskar það og vill endurleysa 

það, fyrirgefa og gefa því eilíft líf, að það 

sé kallað til að lifa og ríkja með Honum að 

eilífu í öllu hjálpræði Krists í því sem Hann 

gerði fyrir okkur á krossinum. Þar talar 

elska og kærleikur Krists. Að vinna fólkið 

til lifandi trúar og lífs með elsku Jesú að 

leiðarljósi. Að ávinna fólkið með gæsku 

Guðs og draga fram gullið hið innra með 

því sem það á kost á í Jesú og er skapað og 

kallað til að vera. Guð hefur sett gull sitt í 

alla menn og er sérhver maður ómetanlega 

dýrmætur í Hans augum. Þar fer Guð ekki í 

manngreinarálit,“ segir Baldur. 

Að elska til lífsins 

Það hafa margir komið til Baldurs og 

þeirra í Kærleikanum og fengið að upplifa 

kærleika og endurlausn Guðs á stórkostlegan 

hátt, en heimili hans stendur öllum 

opið og hann vill gefa af því sem Guð hefur 

sett í hjarta hans. Miðla því til fólksins og 

að það fái að upplifa þá elsku sem Guð 

svo sannarlega ber til þess. Hafa margir 

gamlir félagar Baldurs komið í þvílíkum 

fráhvörfum úr neyslu, að þeir hafa haldið 

að þeir væru að deyja, en Guð hefur snert 

við þeim og læknað fráhvörfin samstundis 

á undursamlegan hátt. Eftir að Baldur kom 

frá Toronto fóru málin heldur betur að 

flæða og nýr uppgangur hófst í starfinu. Ný 

afstaða til Guðs fékk að flæða og Heilagur 

Andi gerði mikla hluti á meðal þeirra. Fór 

Baldur sérstaklega að flæða í þeirri smurningu 

sem mætti kalla: „svo sannarlega elskaður 

af Guði,“ og veit hver hann er í Kristi 

á nýjan og raunverulegan hátt. Hugsjón 

Baldurs er að elska til lífs. Talar hann um 

að vaxa í þessu spámannlega með Guði og 

leyfa Heilögum Anda að starfa með undrum, 

táknum og kraftaverkum. Það þurfi 

ekkert annað en að vera algjörlega gefin 

Guði, setja alla sína trú og allt sitt traust 

á Hann, ekki láta af að leita Guðs, nálægja 

sig Honum og þrýsta sér nær Honum. Það 

er allt opið og alla sigra eigum við nú þegar 

í Kristi. Það er bara að opna sig fyrir því, 

taka á móti því og ekki láta Guð í friði. 

Baldur hefur sterka trú á því að Ísland 

eigi eftir að frelsast eins og það leggur sig 

og miklir hlutir eigi eftir að gerast í þessu 

landi. Þessi kreppa sem dunið hefur yfir 

landið séu fæðingahríðir alls þess sem á 

eftir að gerast í þessu landi. Á samkomur 

þeirra í Kærleikanum kemur fullt af nýju 

fólki á öllum aldri, allt frá 15 ára unglingum 

og upp úr, og taka á móti hjálpræðinu. 

„Unga fólkið í menntaskólunum hefur 

tekið á móti boðskapnum alveg rosalega 

vel, er mjög opið. Ég spyr t.d. alltaf hversu 

margir trúa á Guð og er það alltaf mikill 

meirihluti sem lyftir upp hönd. Fólk trúir á 

Guð, það þarf bara að læra að þekkja Guð 

eins og Hann er. Þarf að vita að Guð er 

ekki fjarlægur, heldur nálægur. Guð er ekki 

reiður, Hann er góður,“ segir Baldur. 

Mér leið eins hamstri á hlaupahjóli eltandi einhverja glansmynd sem 

var síðan ekki neitt þegar öllu var á botninn hvolft. 

Gjörið alla að lærisveinum 

Fór Baldur svo að tala um hversu mikilvægt 

það er að halda utan um allt það 

fólk sem kemst til trúar – að það sé mikið 

af fólki sem hefur frelsast en vandamálið 

sé að halda fólkinu í kirkjunni – um mikilvægi 

þess að hlúa að fólkinu og gera það 

að lærisveinum. 

„Vandamál kirkjunnar í dag er að fólk er 

svo upptekið af því að byggja kirkjuna, en 

Kristur sagði okkur aldrei að byggja kirkjurnar. 

Það er Hann sjálfur sem gerir það. 

Hann sagði aldrei við okkur: Farið og byggið 

kirkju mína. Heldur sagði Hann: Farið 

út og gerið alla að lærisveinum mínum. 

Hversu margir kristnir í dag eru að ganga 

fram í þessari kristniboðskipun, þ.e. að 

gera einhvern að lærisveini Krists, taka einhvern 

að sér sem þarfnast aðhlynningar og 

hjálpar? Þegar ég var einu sinni spurður 

að því hversu marga ég væri að gera að 

lærisveinum Krists, með því að sinna þeim, 

taka þá að mér og hlúa að þeim, þá gat ég 

ekki beint svarað því. Gerði þessi spurning 

það að verkum að hún ögraði mér og vakti 

mig til umhugsunar. Ég er alls staðar að 

sjá fólk frelsast en ég sé ekki mikið af því 

að fólk sé að búa til lærisveina. Þetta er 

það sem ég vil leggja mig fram um að gera, 

ganga út í að byggja upp lærisveina og 

þá mun Jesús byggja upp kirkju sína sem 

hlið heljar muni ekki ná að standast gegn. 

Sjáið hvað Jesús gerði, Hann tók að sér 

lærisveinana tólf, uppfræddi þá og var með 

þeim meirihluta síns tíma þegar Hann var í 

þjónustunni hér á jörðu. Eigum við ekki að 

gera það sama, fara í fótspor Hans og taka 

að okkur lærisveina? Ef ég sjálfur ætla að 

fara að eyða orku minni í það að byggja 

upp kirkjuna með þeim afleiðingum að fólk 

helst ekki innan kirkjunnar þá er ég ekki að 

sinna mínu hlutverki. Það er svo mikilvægt 

að við sem tökum á móti hinum nýfrelsuðu 

eða því fólki, sem er að leita Guðs, að við 

tökum afar vel á móti því með kærleika 

Krists í hvívetna, það er okkar hlutverk. Þá 

er ég að tala um að gefa sig í þetta og gefa 

sig að náunganum og gefa af sér til annarra. 

Fólk hefur sagt það, að þegar það hefur 

komið hérna inn til okkar og það er tekið 

á móti því með faðmlagi, hvernig það finnur 

hversu velkomið það er. Láta elskuna 

vera algjörlega í fyrirrúmi, vera upptekin 

af elsku Guðs, taka á móti henni, flæða í 

henni og deila henni með öðrum. Þegar 

það upplaukst fyrir mér hversu mikið Guð 

elskar mig og ég tók á móti þessari elsku 

Hans, þá byrjaði ég að hlýða Honum. Ég 

elskaði það að fá að hlýða Honum, halda 

Hans boðorð og gera Hans vilja. Þessu 

var ekki öfugt farið, að fyrst byrjaði ég að 

hlýða Honum og síðan þegar ég var orðinn 

nógu hlýðinn til að ég gæti farið að 

taka á móti elsku Hans. Fólk sem lendir í 

þessari trúrækni tekur litlum sem engum 

framförum í elskunni og helguninni. Þetta 

snýst allt um elsku Guðs, að vera í elsku 

Hans og framganga í henni. Ekki að berja 

fólk í höfuðið með Biblíunni og segja því 

endalaust til syndanna og þetta snýst jafnvel 

ekki einu sinni um það að vera alltaf að 

segja fólki frá Kristi, heldur miklu frekar að 

sýna fólki Jesú með lífi sínu og framkomu. 

Sýna fólki Krist, með lífi sínu og verkum, 

gera sömu verk og Hann. Að fólk sjái að 

það er eitthvað við okkur hina kristnu, eitthvað 

sem er svo spennandi og himneskt. 

Laða til okkar fólkið með kærleika Krists, 

því við erum lesin af fólki og það er miklu 

sterkari vitnisburður að sýna fólki Krist 

með lífi okkar heldur en að prédika yfir 

því og hafa síðan ekkert annað fram að 

færa. Hverjir voru það sem Jesús skammaði 

þegar Hann var hér á jörðinni? Jú, 

það voru Farísearnir, sem þóttust vera með 

þetta allt á hreinu og vissu allt og miklu 

betur en allir aðrir og þóttust vera miklu 

nær Guði. Jesús skammaði aldrei nokkurn 

tímann syndarann. Jesús elskaði syndarana 

og umvafði þá kærleika sínum. Það er það 

sem þetta snýst allt saman um, að elska 

Guð af öllu hjarta og elska náungann eins 

og sjálfan sig. Í öllu þessu hvílir allt, en við 

mennirnir erum að allaf að reyna að flækja 

þetta á svo margan hátt,“ segir Baldur. 

Guð er kærleikur og í kærleika sínum 

skapaði Hann okkur til að fá að deila kærleika 

sínum og elsku með okkur. Við fáum 

að taka á móti elsku Hans og ekki nóg með 

það, heldur fáum við að elska Hann af öllu 

okkar hjarta. Og þá er ekki allt upp talið, 

við fáum meira að segja að elska hvert 

annað! Þvílík foréttindi og þvílík gjöf. Það 

jafnast ekkert á við dýrðarfrelsi elskunnar í 

kærleika Krists. Algjört frelsi! Eru það orð 

að sönnu að vera knúin af kærleika Krists 

og upptekin af elsku Guðs og hafa hana að 

leiðarljósi, fyrst og fremst. 

„Samfélag trúaðra er mjög mikilvægt 

í allri uppbyggingunni fyrir hvert og eitt 

okkar. Jóhannes Hinriks, Sigga Helga og 

Guðbjartur í Eldinum hafa gefið mér mjög 

mikið. Má segja að þau hafi tekið mig að 

sér, uppörvað mig og umvandað fyrir mér 

í allri leiðréttingu og kærleika og eiga þau 

mikinn þátt í trúargöngu minni og því sem 

ég hef verið að upplifa síðustu árin. Hver 

dagur er ævintýri fyrir mig í göngunni með 

Kristi og alltaf eitthvað nýtt að gerast,“ 

segir Baldur hress að lokum, fullur af gleði 

Drottins. 

17

Þessu kraftaverki er hægt að líkja við hin 

stærstu kraftaverk Biblíunnar, t.d. lamaða 

manninn við Fögrudyr, sem læknaðist 

gegnum Pétur og Jóhannes. Það er mikil 

huggun að vita að Jesús frá Nazaret er hinn 

sami í dag. 

Eins langt aftur í tímann og ég man eftir 

mér hafði ég ekki verið heilbrigð eins og 

önnur börn. Líkami minn var allur skakkur 

og vanskapaður. Ég get aldrei gleymt 

þessari hræðilegu tilfinningu, að ekki væri 

nokkur von um bata. Ég veit hvernig það 

er þegar heimilislæknirinn horfir í augu 

manns og segir: „Betty það er engin von,“ 

og að vera ekið frá einu sjúkrahúsinu í 

annað og sjá sérfræðingana hrista höfuðið 

og segja að „í þessu tilfelli geta læknavísindin 

ekkert gert!“ 

Ég fæddist með boginn hrygg. Hver einasti 

hryggjarliður var úr skorðum og beinin 

snúin hvert um annað. Eins og þú veist 

þá er miðstöð taugakerfisins í hryggnum. 

Röntgenmyndir sýndu að beinin voru snúin 

á alla vegu. Þess vegna var taugakerfi mitt 

í ólagi. 

Dag nokkurn þegar ég lá á sjúkrahúsinu í 

Minneapolis, tók ég að skjálfa um allan líkamann. 

Í fyrstu var það aðeins titringur, en 

brátt tók ég að skjálfa frá hvirfli til ilja. 

Ég skalf svo mikið að ég féll út úr rúminu. 

Læknirinn kom þjótandi og kom mér 

uppí rúmið. Hann sagði: „Þessu hafði ég 

búist við, nú er sjúkdómurinn kominn á 

það stig, að ekkert er hægt að gera annað 

en að senda hana heim.“ 

Þeir tóku hvít bönd og bundu mig niður 

í rúmið. Það tók ekki fyrir skjálftann en 

hindraði að ég félli fram úr rúminu. Ég 

var bundin dag og nótt og var aðeins leyst 

þegar hjúkrunarkonan baðaði mig. Þegar 

böndin voru leyst hafi ég ekkert vald yfir 

líkama mínum. 

Ég veit hvað það er að þjást. Ég lifði 

í þjáningum. Læknarnir gáfu mér stöðugt 

deyfilyf, svo ég gæti afborið þjáningarnar. 

Þegar ég fæddist, var hjarta mitt veikt og 

vegna deyfilyfjanna varð ég stöðugt veikari. 

Að lokum var líkami minn svo vanur 

deyfilyfjunum, að þau hættu að virka. Ég 

varð að bíta í varirnar til þess að koma 

í veg fyrir að hljóða, og þegar kvölunum 

linnti ekki, hrópaði ég á meiri deyfilyf. 

Ekki fyrr en eftir 2–3 sprautur losnaði ég 

við þessar kveljandi þjáningar. 

Ég man eftir þeim degi, þegar læknirinn 

tók af mér deyfilyfin. Hann sagði við 

mömmu: „Frú Baxter, þetta kemur henni 

ekki að neinu gagni lengur.“ Líkami hennar 

er orðinn svo vanur þessu. Hann tók 

allt burt frá rúminu mínu og sagði: „Ég er 

mjög hryggur að geta ekki gefið þér lengur 

morfínsprautur. Það er það eina sem ég get 

sagt nú.“ Ég var aðeins 9 ára þá. Ó, hvað 

næturnar voru langar, þegar ég lá og barðist 

við kvalirnar. Oft bylti ég mér lengi í 

rúminu til að fá stundarhvíld og mér fannst 

ég vera alveg magnþrota. Á eftir lá ég meðvitundarlaus, 

klukkustundum saman. 

Ég var alin upp á trúuðu heimili. Mamma 

hafði kennt mér, alveg frá því ég man eftir 

mér, söguna um Jesú. Móðir mín trúði 

Biblíunni, og eins og hún sagði mér, væri 

Jesús hinn sami Frelsari í dag eins og forðum, 

þegar hann gekk um hér á jörðinni, 

og að hann læknaði einnig í dag, aðeins ef 

fólkið vildi trúa og setja traust sitt á hann. 

Þegar ég fékk kvalaköstin, voru bænir 

móður minnar eina huggun mín. Á dásamlegan 

hátt leiddi hún mig til Jesú og sagði 

mér, að sá dagur myndi koma að Jesús 

læknaði mig. 

Móðir mín elskaði Jesú mjög mikið, og 

ég held að hún hafi skilið Hann betur en ég 

gerði mér nokkurn tímann ljóst. Hún virtist 

alltaf bera skyn á að segja réttu hlutina um 

Hann við mig. Hún gerði Jesú svo lifandi 

fyrir hugskotssjónum mínum. Þegar ég 

var 9 ára gömul, einmitt á tíma hræðilegra 

þjáninga, leiddi mamma mig til Jesú og ég 

frelsaðist. 

Faðir minn hafði ekki trú á lækningu, 

en hann var mér góður faðir og aftraði 

mömmu aldrei frá því að biðja fyrir mér. 

Erfiðasti tíminn var, þegar mér var ekið 

á vagni eftir gangi sjúkrahússins og læknirinn 

stöðvaði vagninn og horfði niður 

niður á mig og sagði: „Betty, við höfum 

tekið myndir af bakinu á þér. Hver einasi 

18 

Sagan af Betty Baxter 

Sagan stórkostlega sem þú getur ekki hætt að lesa 

Margrét Guðnadóttir íslenskaði. 

liður er úr skorðum, beinin snúin hvert um 

annað, og svo þarftu að fá ný nýru. Svo 

lengi sem þú hefur þessi nýru, munt þú 

ekki hafa annað en kvalir.“ 

Faðir minn sagði: „Ég skal gera allt sem 

í mínu valdi stendur, til þess að barnið mitt 

verði heilbrigt, en aldrei skal hnífur fá að 

koma nálægt henni.“ 

Aldrei hefur hefur nein aðgerð verið gerð 

á mér, nema í þetta eina skipti, þegar Jesús 

læknaði mig. Og hann skildi ekki eftir nein 

ör. Hve undursamlegt er það ekki, þegar 

Jesús gerir eitthvað fyrir okkur. Það er alltaf 

fullkomið og hefur aldrei slæmar afleiðingar. 

„Jæja, hr. Baxter,“ sagði læknirinn, „við 

höfum enga von um að geta lagfært þennan 

beinarugling í líkama Bettyar. Farið með 

hana heim og reynið að gera henni lífið 

eins þolanlegt og hægt er.“ 

Ég var 11 ára og hafði enga hugmynd um 

að læknarnir höfðu enga von og sendu mig 

heim til þess að deyja. Ég horfði á hann. 

„Já, hr. læknir, einhvern tímann mun Guð 

lækna mig, og þá verð ég sterk og heilbrigð!“ 

Ég hafði trú þá, því mamma las mikið í 

Biblíunni og talaði um Jesú, svo trú mín 

var sterk. Tveir af eftirlætisritningarstöðum 

mömmu á þessum dögum voru: „Allt er 

mögulegt fyrir þann sem trúir“ og: „Guði er 

ekkert ómáttugt.“ 

Þau fóru með mig heim, úr því að læknirinn 

hafði sagt, að ekkert væri eftir nema 

dauðinn. 

Af einhverri óþekktri orsök versnaði 

mér. Kvalirnar, sem ég hafði haft, urðu að 

engu í samanburði við þær, sem ég fékk 

nú, eftir að ég kom heim af sjúkrahúsinu. 

Og ég varð blind. Ég lá blind vikum saman. 

Síðan missti ég heyrnina og tungan lamaðist. 

Ég kom ekki upp nokkru orði. Mér 

fannst ég vera umkringd hræðilegu myrkrarvaldi, 

sem reyndi að yfirbuga mig. Síðan 

hvarf blindan og ég fékk einnig heyrnina og 

lömunin í tungunni hvarf. 

En á hverjum degi bað mamma með mér 

og sagði mér að Guð væri máttugur til þess 

að lækna líkama minn. 

Ég get ekki talið allar þær klukkustundir, 

sem ég lá dag eftir dag, án þess að sjá aðra 

en mömmu, pabba og lækninn. Þar sem 

ég lá öll þessi ár, einangruð frá heiminum, 

komst ég að raun um eitt. Læknarnir geta 

einangrað þig frá þínum nánustu, þeir geta 

bægt vinum þínum frá rúmi þínu, en þeir 

geta ekki einangrað þig frá Jesú, því hann 

hefur lofað: „Ég mun alls ekki sleppa þér 

og eigi heldur yfirgefa þig.“ 

Það var á þessum sorgarárum sem ég 

kynntist Konungi konunganna. Margir hafa 

spurt: „Hvers vegna læknaði Guð þig ekki 

þegar þú varst lítið barn, þar sem þú hafðir 

svo mikla trú?“ 

Ég veit það ekki. Vegir Guðs eru ekki 

okkar vegir. Guðs vegir eru hinir beztu. Eitt 

veit ég nú, að á þessum kvalafullu árum 

komst ég í lifandi, náið samband við Jesú. 

Mamma var vön að baða mig á morgnana 

og síðan yfirgaf hún mig. Stundum gat ég 

heyrt, að einhver gekk hljóðlega fram hjá 

rúminu, og þar sem ég lá og hlustaði, furðaði 

ég mig á því hvort þetta væri mamma. 

Þá heyrði ég milda rödd, sem ég hafði lært 

að þekkja. Þetta var ekki rödd pabba og 

ekki rödd mömmu. Það var heldur ekki 

rödd læknisins. Það var Jesús sem talaði 

við mig. Fyrsta skipti, sem þetta kom fyrir, 

kallaði hann nafn mitt mjög milt. Hann 

þekkir líka nafn þitt og veit hvar þú býrð. 

„Betty! Betty! Betty!“ 

Hann kallaði þrisvar áður en ég svaraði. 

Ég sagði: „Já, Herra, vertu hjá mér 

og talaðu svolítið við mig, því ég er svo 

einmana.“ 

Vildi Hann vera hjá mér og tala við mig? 

Já, Hann vildi það. Hann sagði margt, en 

einu mun ég ekki gleyma. Ég hygg að Hann 

hafi sagt einmitt þetta vegna þess að Hann 

vissi að það gladdi mig mest. Það var þetta 

sem Hann sagði: „Betty, ég elska þig.“ Jesús 

vildi af náð sinni líta til mín, sem var svo 

vansköpuð. Þegar pabbi reisti mig upp, var 

ég jafnhá og fjögurra ára gamall bróðir 

minn. Stórir hnútar höfðu vaxið út úr bakinu, 

sá efsti upp við hnakka og svo niður 

eftir öllu bakinu. Handleggirnir voru máttlausir 

alveg niður að úlnlið. Ég gat aðeins 

hreyft fingurna. Höfuð mitt var snúið og lá 

niður á brjóstið. Ég varð að drekka úr pela, 

því ég gat ekki lyft höfðinu. Svona var ég 

illa farin, þegar Jesús kom til mín og sagði 

að Hann elskaði mig. Ég sagði: „Jesú, hjálpaðu 

mér að vera þolinmóð, því ég veit að 

ég mun ekki gera neitt rangt svo lengi sem 

ég veit að þú elskar mig.“ Oft og mörgum 

sinnum hvíslaði Hann: „Mundu, barn, að ég 

mun aldrei gleyma þér og aldrei yfirgefa 

þig.“ 

Kæri vinur, ég er viss um að Jesús elskaði 

mig eins mikið þegar ég var krypplingur 

eins og nú, þegar ég er heilbrigð og fær 

um að vinna fyrir Hann. 

Ég man þegar Jesús stóð við rúmið mitt, 

að ég sagði við Hann: „Jesú, veistu að læknarnir 

vilja ekki gefa mér meiri deyfilyf til 

þess að lina þjáningarnar. Ætli þú vitir hve 

miklar þjáningar ég hef í bakinu, þar sem 

hnútarnir eru?“ 

Og Jesús sagði: „Ó, já, ég veit það! Manstu 

ekki daginn, þegar ég hékk milli himins og 

jarðar og bar allar þjáningar heimsins og 

sjúkdóma á líkama mínum?“ 

Eftir því sem árin liðu, gaf ég upp alla 

von að verða heilbrigð með hjálp læknanna. 

Dag einn kom pabbi inn til mín, lyfti hinum 

vanskapaða líkama mínum í fang sér og 

settist á rúmstokkinn. Hann horfði á mig og 

stór tár runnu niður eftir hinu hrjúfa andliti 

hans. „Gullið mitt,“ sagði hann, „þú hefur 

enga hugmynd um peninga, en ég hef látið 

frá mér alla mína peninga og meira en það, 

til þess að þú yrðir heilbrigð. Betty, pabbi 

þinn hefur farið eins langt og hann getur. 

Nú er engin von lengur.“ 

Hann tók upp vasaklútinn sinn og þurrkaði 

af sér tárin. Um leið og hann horfði á 

mig sagði hann: „Ég hygg að Jesús muni 

ekki láta þig þjást mikið lengur. Hann 

kemur bráðum og sækir þig, og þegar þú 

kemur hinum megin, þá gáðu vel að hverjum 

einstökum, sem kemur. Einn daginn 

munt þú sjá pabba þinn koma í gegnum 

perluhliðið.“ Ég vil um leið segja hér, að 

þótt ég hefði gefið upp alla von um hjálp 

frá mönnum, þá trúði ég enn á mátt Guðs.“ 

Dag nokkurn, áður en sólin settist, fékk 

ég slíkar óþolandi kvalir, að ég missti meðvitundina. 

Þrem tímum seinna sá móðir 

mín, að ég var næstum hætt að anda. Hún 

sótti lækninn. Eftir að hafa rannsakað mig, 

sagði hann: „Nú fer að líða að leikslokum, 

hún mun tæplega fá meðvitund aftur.“ 

Ég lá meðvitundarlaus í fjóra sólarhringa. 

Öll fjölskyldan kom og allar nauðsynlegar 

ráðstafanir voru gerðar. 

Á fimmta degi man ég að ég opnaði 

augun. Mamma hallaði sér yfir rúmið og 

lagði kalda höndina á hið brennandi enni 

mitt. Mér fannst ég brenna innvortis. Það 

voru eins og hnífseggjar í bakinu á mér. 

Mamma sagði: „Betty, þekkir þú mig? Það 

er mamma.“ Ég gat ekki talað, en brosti til 

hennar. Hún lyfti hendinni mót himnum og 

byrjaði að lofa Guð, því hún fann að Guð 

hafði svarað bænum hennar, gefið henni 

mig á ný. 

Þar sem ég lá og horfði á hana, hugsaði 

ég: „Hvort vildi ég nú heldur vera hjá 

mömmu og pabba, eða fara til þess staðar, 

sem mamma hafði lesið um fyrir mig, þar 

sem engar þjáningar eru?“ 

Ég man að mamma var vön að segja: 

„Betty, það eru engir krypplingar á himnum.“ 

Hún sagði, að á himnum væru engir 

sjúkdómar eða dauði og að Guð tæki sinn 

stóra vasaklút og þurrkaði burt öll tár frá 

augum okkar. 

Þennan dag bað ég bænar, sem ég hygg 

að margir hafi gert: „Jesú, ég er frelsuð, og 

ég er reiðubúin að fara til þín. Kæri Jesú, 

öll þessi ár hef ég beðið um lækningu, en 

mér hefur verið neitað. Drottinn minn, ég 

hef gengið veginn á enda, og ég veit ekki 

hvað þú vilt. Viltu koma og sækja mig 

núna.“ Þegar ég var að biðja kom mikið 

myrkur yfir mig. Ég fann að dauðakuldinn 

fór um líkama minn. Í eitt augnablik fannst 

mér ég vera köld og öll hulin myrkri. Sem 

barn hafði ég alltaf verið hrædd við myrkrið, 

svo ég byrjaði að hrópa: „Hvar er ég? 

Hvaða staður er þetta? Hvar er pabbi? Ég 

vil fá pabba!“ 

En vinur minn, það kemur sá tími þegar 

faðir þinn getur ekki farið með þér. Það 

kemur sá tími sem móðir þín getur ekki 

farið með þér. Þau geta séð þegar þú dregur 

síðasta andardráttinn, en aðeins Jesús 

getur gengið veg dauðans með þér. 

Þegar myrkrið umkringdi mig, sá ég langan, 

dimman og þröngan dal. Ég gekk eftir 

þessum dal. Ég byrjaði að hrópa: „Hvar er 

ég? Hvaða staður er þetta?“ og langt í burtu 

heyrði ég mömmu segja lágt: „Jafnvel þótt 

ég fari um dimman dal dauðans, óttast ég 

ekkert illt, því að þú ert hjá mér.“ 

Ég man að ég sagði: „Þetta hlýtur að vera 

dauðans dalur.“ Ég bað um að mega deyja, 

því að mig langaði til þess að vera hjá Jesú, 

en þá varð ég að ganga í gegnum þennan 

myrka dal. 

Vinur, eins víst og þú lifir nú, eins víst er 

það, að þú munt eitt sinn deyja, og þegar 

dauðinn kemur, þá verður þú að ganga í 

gegnum þennan dal. 

Ég er viss um að ef þú átt ekki Jesú, þá 

verður þú að ganga einn í gegnum þennan 

dauðans dimma dal. 

Ég var varla komin á enda þegar staðurinn 

var lýstur eins og um hábjartan daginn. 

Ég fann að eitthvað sterkt og fast tók 

í hönd mina. Ég þurfti ekki að gá að því 

hver þetta var. Ég vissi að þetta var hvorki 

hönd mömmu né pabba. Ég vissi að þetta 

var hönd Jesú, höndin með naglaförunum, 

sem hafði frelsað sál mína. Hann tók þétt 

í hönd mína og við héldum áfram eftir 

dalnum. Ég var ekki hrædd lengur. Ég 

var hamingjusöm, því nú var ég á leiðinni 

heim. Mamma hafði sagt mér, að á himnum 

myndi ég fá nýjan líkama, sem væri 

lýtalaus, í staðinn fyrir hinn vanskapaða. 

Að lokum heyrðum við söng í fjarska, 

hinn dásamlegasta söng sem ég hef nokkurn 

tíma heyrt. Við gengum hraðar. Við 

komum að breiðri á, sem aðskildi okkur frá 

þessu dásamlega landi. Ég leit yfir á hinn 

árbakkann og sá grænt gras, blóm í öllum 

litum, dásamleg blóm sem aldrei deyja. Ég 

sá móðu lífsvatnsins sem rann í gegnum 

borg Guðs. Á árbökkunum stóðu skarar 

sem voru endurleystir í hinu dýra blóði 

Lambsins og sungu Guði lof. Ég horfði 

á þá. Engin var vanskapaður, og andlitin 

báru ekki merki þjáninga. Ég sagði: „Eftir 

augnablik mun ég fara og sameinast hinum 

fagnandi skara, og á því augnabliki, sem ég 

verð þar, mun ég verða teinrétt.“ 

Ég var ókvíðin að fara yfir. Ég vissi að 

ég myndi ekki fara ein yfir, því Jesús var 

með mér. En í þeirri andrá heyrði ég rödd 

Jesú, og ég hlustaði með eftirtekt eins og 

alltaf þegar ég heyri rödd Meistarans. Með 

mikilli blíðu og kærleika sagði Jesús: „Nei, 

Betty, það er ekki ennþá kominn þinn tími 

til að fara yfir vatnið. 

Farðu aftur og ljúktu því hlutverki, sem 

ég kallaði þig til þegar þú varst níu ára 

gömul. Farðu aftur, því þegar haustið 

kemur, þá mun ég lækna þig.“ 

Þar sem ég stóð og hlustaði á Jesú, verð 

ég að viðurkenna, að ég var hrygg. Ég man 

að ég sagði, og tárin runnu niður kinnar 

mínar: „Jesú, hvers vegna neitarðu mér að 

koma núna, þar sem ég er svo nálægt hamingjunni 

og heilsunni? Ég sem hef ekki átt 

neinn sælan dag í lífi mínu. Hvers vegna 

má ég ekki koma núna, þegar ég er svo 

nálægt himninum?“ 

Þá hugsaði ég: „Hvað er ég eiginlega að 

segja?“ 

Um leið og ég sneri mér að Jesú, sagði 

ég: „Drottinn, ég er mjög hrygg, þinn vegur 

er betri en minn vegur. Ég vil fara aftur til 

baka.“ 

Ég komst hægt og hægt til meðvitundar 

aftur. Þá sagði læknirinn að ég myndi 

ekki lifa nema yfir sumarmánuðina. Vikum 

saman gat ég ekki talað. Hnútarnir á bakinu 

uxu. Ég heyrði að mamma sagði: „Pabbi 

, sjáðu hnútana, þeir eru svo harðir, og þeir 

hafa vaxið. Hún hlýtur að þjást mikið.“ 

Ég gat engum sagt frá, hvernig mér leið. 

Ég veit hvað það er að þjást svo mikið, að 

ég varð að bíta í varirnar, svo að mamma 

gæti sofið. 

Vorið kom. Allir í Martin County, 

Minnesota, vissu að litla dóttir 

Baxterhjónanna væri að deyja. Margir 

heimsóttu mig, en mestallan tíman var ég 

meðvitundarlaus. Þegar ég var með sjálfri 

mér, var mér klappað á öxlina og nokkur 

vingjarnleg orð voru sögð og síðan gengið 

hljóðlega út. 

Þegar ég var með meðvitund, missti ég 

aldrei vonina. Ég gat ekki talað hátt, en 

í hjarta mínu sagði ég: „Strax og haustið 

kemur, þá munt þú lækna mig, er það 

ekki Jesú?“ Ég efaðist ekki, því Jesús hefur 

aldrei svikið loforð. Jesús stendur við orð 

sín. Ég varðveitti þá trú, að Hann myndi 

lækna mig, þegar haustið kæmi. 

Það sama sumar, þann 14. ágúst, gat 

ég talað aftur. Ég hafði ekki talað vikum 

saman og ég sagði: „Mamma, hvaða dagur 

er í dag?“ Hún sagði, að það væri 14. ágúst. 

Pabbi kom til mín um kvöldið. Ég sagði: 

„Pabbi hvar er stóri stóllinn? Viltu vera svo 

vænn að setja kodda í hann og setja mig 

svo í hann?“ Ég gat ekki setið nema á einn 

veg, með höfuðið á hnjánum og handleggina 

hangandi niður. Ég sagði: „Pabbi, þegar 

þú ferð út, viltu þá loka dyrunum. Viltu

iðja mömmu að koma ekki strax, því mig 

langar til þess að vera ein.“ Ég heyrði að 

pabbi var grátandi þegar hann yfirgaf herbergið 

og spurði mig einskis. Hann vissi af 

hverju ég vildi vera ein. Ég ætlaði að tala 

við Jesú. 

Vinur minn, mig langar til að segja þér, 

að þú getur líka fengið að tala við Jesú. Á 

öllum tímum sólarhringsins er hann tilbúinn 

að tala við þig. 

Ég heyrði að pabbi lokaði dyrunum. Ég 

byrjaði að gráta. Ég vissi ekki hvernig ég 

átti að biðja. Það eina sem ég vissi, að ég 

gat gert, var að tala við Jesú. Ég sagði: 

„Herra, þú manst fyrir mörgum mánuðum, 

ég var næstum komin til himins, en þú vildir 

ekki leyfa mér að koma inn fyrir. Kæri 

Jesú, þú lofaðir þá, að ef ég færi til baka, 

þá myndir þú lækna mig þegar haustið 

kæmi. Ég spurði mömmu í morgun, hvaða 

mánaðardagur væri, og hún sagði að það 

væri 14. ágúst. Jesú, ég geri ráð fyrir, að 

þér finnist ekki vera komið haust vegna 

þess að það er svo heitt ennþá, en Herra, 

ætli þú viljir ekki kalla þetta haust, aðeins í 

þetta eina skipti og koma að lækna mig. 

Þjáningarnar eru svo miklar, Jesú. Ég hef 

farið eins langt og ég get. Ég get ekki afborið 

þjáningarnar lengur. Kæri Jesú, viltu ekki 

kalla þetta haust og koma og lækna mig?“ 

Ég hlustaði. Allt var svo hljótt. En ég 

gafst ekki upp. Ég hygg að ég hafi beðið 

öðruvísi en aðrir. Ef ég heyri ekkert frá 

himnum, þá bið ég þangað til Jesús svarar 

mér. Ég hélt áfram að hlusta. 

Þegar ekkert svar kom, byrjaði ég að 

gráta á ný. Ég sagði: „Drottinn, ég skal 

segja þér hvað ég ætla að gera. Ég vil semja 

við þig. Ef þú vilt lækna mig og gjöra mig 

heila, bæði útvortis og innvortis, þá skal 

ég fara og boða Guðs orð á hverju kvöldi, 

þangað til ég verð 90 ára gömul.“ 

Hlustaðu á mig, Guð vissi að ég var sönn. 

Ég bað aftur og aftur: „Drottinn, ég vil gera 

meira en það, ef þú vilt lækna mig svo að 

ég geti notað handleggi mína og orðið fullkomlega 

heilbrigð, þá skal ég gefa þér allt 

mitt líf. Það skal ekki lengur tilheyra Betty 

Baxter. Það skal algjörlega verða þín eign.“ 

Ég hlustaði, eftir að hafa gefið þessi 

hátíðlegu loforð. Þetta skipti var mér launað. 

Ég heyrði rödd Jesú tala greinilega við 

mig. Hann sagði þessi orð: „Ég mun lækna 

þig algjörlega, sunnudaginn 24. ágúst kl. 3 

eftir hádegi.“ 

Straumur vonar og eftirvæntingar fór í 

gegnum líkama minn og sál. Jesús hafði 

sagt mér dag og stund. Hann veit allt. 

Mín fyrsta hugsun var: Nú verður mamma 

glöð, þegar ég segi henni þetta. Hugsaðu 

þér hvað hún verður hamingjusöm, þegar 

ég segi henni, að ég viti dag og stund. Þá 

talaði Jesús aftur til mín og sagði: „Nei, 

segðu ekki þetta, fyrr en minn tími kemur.“ 

Ég hugsaði: „Ég hef aldrei leynt mömmu 

neinu. Hvernig get ég varðveitt þetta leyndarmál?“ 

Áður en ég læknaðist, reyndi ég 

ávallt að breyta rétt, til þess að ég hryggði 

ekki Guðs Anda. Ég óttaðist því að segja 

mömmu frá því, sem ég vissi. 

Eftir að Jesús sagði mér þetta, fannst 

mér ég vera sem ný manneskja. Ég gleymdi 

hinum hræðilegu kvölum og allt of tíðum 

hjartslætti. Ég vissi að, 24. ágúst myndi 

koma og ég verða heilbrigð. Ég heyrði að 

dyr voru opnaðar og mamma kom inn. Hún 

kraup við rúmið og horfði á andlit mitt. Ó, 

hve mig langaði til að segja henni, hvað 

Jesús hafði sagt við mig. Það var hið erfiðasta 

fyrir mig, að mega ekki segja henni 

það. 

Ég horfði á mömmu. Ég hugsaði: „Það 

hefur eitthvað komið fyrir hana. Hún var 

svo fögur og ungleg í dag.“ Þá datt mér 

í hug, að hún hlyti að líta svona vel út, 

vegna þess að ég vissi leyndarmálið um 

lækninguna næsta sunnudag. Ég leit aftur 

á hana, og var viss um að eitthvað hafði 

komið fyrir hana. Augu hennar höfðu höfðu 

aldrei haft slíkan glampa fyrr. Þá hallaði 

hún sér allt í einu að mér, strauk hárið frá 

enninu og sagði: „Elskan mín, veistu hvenær 

Jesús kemur að lækna þig?“ Ó, já, ég 

vissi það. En ég gat ekki sagt henni það. 

Ég gat ekki sagt: Nei, því þá hefði ég ekki 

sagt satt. Þá sagði ég: „Hvenær?“ 

Mamma brosti og sagði: „Sunnudaginn 

24. ágúst kl. 3 eftir hádegi.“ 

Ég sagði: „Mamma, hvernig veistu þetta? 

Hef ég óvart sagt þér það?“ 

Hún sagði: „Nei, en hinn sami Guð, sem 

talar við þig, talar einnig við mig.“ 

Þegar móðir mín sagði þetta, varð ég enn 

öruggari að Guð myndi lækna mig þann 24. 

ágúst. 

Ég sagði: „Mamma, heldur þú, að ég verði 

ekki stærri? Eru hnútarnir á bakinu farnir?“ 

Hún horfði á mig og sagði: „Nei, Betty, með 

hverjum degi sem líður, verður þú bognari 

og hnútarnir hafa vaxið.“ 

Ég sagði: „Trúir þú enn, að Guð muni 

lækna mig þann 24. ágúst?“ Hún sagði: „Ég 

er alveg viss, allt er mögulegt. Aðeins ef við 

trúum.“ 

Nýr kjóll 

„Mamma, talaðu við mig,“ sagði ég. „Ég 

hef ekki verið í kjól síðan ég var lítið barn. 

Ég hef allt mitt líf verið í náttkjól. Ég hef 

aldrei komið í skó. Mamma, þegar Jesús 

læknar mig á sunnudaginn, þá ætla ég á 

samkomu um kvöldið. Búðirnar eru lokaðar 

á sunnudaginn. Mamma, ef þú í raun 

og veru trúir, að Jesús muni koma og lækna 

mig, viltu þá ekki fara til Fairmont í dag og 

kaupa ný föt hnda mér? Mamma, viltu það 

ekki?“ 

Móðir mín sýndi trú sína í verki. „Já, 

barnið mitt, ég skal fara og kaupa föt, 

sem þú getur verið í á sunnudagskvöldið,“ 

sagði hún. Þegar hún var að leggja af stað, 

þá kom pabbi og stöðvaði hana og spurði 

hana hvert hún væri að fara. „Ég ætla til 

bæjarins og kaupa nýja skó og nýjan kjól 

hnda Betty,“ sagði mamma. „Nei, mamma, 

við getum ekki keypt kjól handa henni, 

áður en hún fer frá okkur, og við skulum 

ekki hugsa um það fyrr en hún fer frá 

okkur og heldur ekki hugsa um það fyrr en 

það verður,“ sagði pabbi. 

„Ó, nei, Jesús hefur gefið henni loforð 

um að hann muni lækna hana sunnudaginn 

24. ágúst, og ég hef fengið það sama loforð. 

Nú fer ég til Fairmont, til þess að kaupa ný 

föt handa henni.“ 

Móðir mín kom með þau heim og sýndi 

mér þau. Mér fannst þetta fallegasti kjóllinn, 

sem ég hafði nokkurn tíma séð. Skórnir 

voru úr góðu leðri og voru mjög fallegir. 

Nú liggur þessi gamli, blái kjóll ásamt 

öðru á botni gamallar kistu á heimili foreldra 

minna í Iowa. 

Eftir að ég læknaðist, var ég alltaf í 

honum, þangað til gat kom á hann, við 

að núa hann við prédikunarstólinn, þaðan 

sem ég talaði. „Mamma, heldurðu ekki að 

ég verði falleg, þegar ég er orðin bein og 

get verið í þessum fallega kjól og skóm?“ 

sagði ég. 

Þegar einhver kom í heimsókn, var ég 

vön að segja: 

„Mamma, komdu hingað með kjólinn og 

skóna mína, og lofaðu vinum mínum að 

sjá.“ Þeir horfðu á mig, svo á kjólinn og 

síðan á mömmu. Ég vissi að þeir hugsuðu 

sitt um mig, en ég vissi nákvæmlega hvað 

átti að gerast 24. ágúst. 

Gamall nágranni okkar, sem var mikill 

drykkjumaður, kom í heimsókn. Ég bað 

mömmu að sýna honum kjólinn og skóna. 

Ég spurði hann, hvort hann hefði nokkurn 

tíma séð mig ganga. Hann kvað nei við 

því. „Langar þig ekki til þess?“ Jú, það vildi 

hann gjarnan. „Jæja, komdu þá hingað á 

sunnudaginn eftir hádegi, því að klukkan 

þrjú mun Jesús koma og lækna mig. Ef 

þú getur ekki komið hingað, þá farðu til 

Gospel Tabernacle um kvöldið, því ég ætla 

að vera þar.” 

Hann horfði á mig og sagði: „Ef sá dagur 

kemur, að ég sé þig ganga, þá mun ég 

ekki aðeins verða trúaður, heldur einnig 

Hvítasunnumaður.“ 

Já, það er til fólk sem segir: „Ef ég sé 

kraftaverk, þá mun ég trúa.“ En ef þú trúir 

ekki fyrr, muntu einnig þá örugglega finna 

einhverja afsökun til þess að hafna Jesú. 

Þessi maður hefur séð mig ganga og einnig 

heyrt ævisögu mína, en hann hefur enn 

ekki tekið trú á Jesú. 

Laugardagurinn 23. ágúst rann upp. 

Móðir mín svaf alltaf inni hjá mér. Þetta 

kvöld, eftir að allir voru gengnir til náða, 

kom hún inn og ég sofnaði. 

Þegar áliðið var nætur, vaknaði ég. 

Tunglsljósið skein inn um gluggann minn 

og yfir rúmið. Ég heyrði einhvern tala, og 

ég hélt að það væri pabbi, sem væri að tala 

við mömmu. Þá sá ég í tunglsljósinu krjúpandi 

veru með upprétta handleggi. Það var 

mamma, og tárin runnu niður eftir kinnum 

hennar. Hún bað: „Kæri Jesú, ég hef reynt 

að vera Betty góð móðir. Ég hef gert það, 

sem ég hef getað til þess að kenna henni 

um þig. Kæri Jesú, ég hef aldrei vikið burt 

frá henni, en ef þú læknar hana, þá er ég 

fús til þess að láta hana fara hvert sem þú 

vilt, jafnvel yfir hið stormasama haf, vegna 

þess að þú munt gera það á morgun, sem 

enginn annar getur gert. Hún tilheyrir þér, 

Jesú. Á morgun er dagurinn. Þú munt gera 

hana frjálsa, er ekki svo, Jesú?“ 

Ég sofnaði aftur. Ég gat ekki staðið upp 

til þess að biðja, en mamma var á verði 

fyrir mig. Vegna hennar trúar og bæna á ég 

lifandi trú á Guð í dag. Hann er sannarlega 

máttugur að lækna öll mein. 

Sunnudagurinn rann upp. Pabbi fór með 

bræður mína og systur í sunnudagaskólann. 

Við heyrðum að hann hafði beðið um 

fyrirbæn fyrir mig og sagt um leið alveg 

niðurbrotinn, að ég væri miklu verri og að 

ég myndi bráðum deyja, ef Guð gripi ekki 

inn í. 

Ég hafði beðið forstöðumann safnaðarins 

að vera viðstaddan klukkan 3:00, en 

hann gat ekki komið. 

Móðir mín bauð nokkrum vinum og bað 

þá að koma klukkan 2:30, því að klukkan 

3:00 mundi kraftaverkið eiga sér stað. 

Þeir komu klukkan 2:00 og sögðu: „Frú 

Baxter, við komum snemma, því við vitum 

að eitthvað mun gerast, og við viljum ekki 

missa af neinu.“ Það var þetta andrúmsloft, 

sem umkringdi mig, þegar ég tók á móti 

lækningunni. 

Fimmtán mínútum fyrir klukkan þrjú 

kom mamma til mín og ég spurði hana, 

hvað klukkan væri. „Það eru nákvæmlega 

fimmtán mínútur þangað til Jesús kemur 

að lækna þig,“ sagði hún. „Mamma, viltu 

setja mig í stóra stólinn?“ sagði ég. Hún 

bar mig og kom hinum vanskapaða líkama 

mínum fyrir í stólnum og studdi mig með 

koddum. Vinirnir krupu í kringum stólinn. 

Ég leit á yngsta bróður minn þar sem hann 

stóð. Hann var aðeins fjögurra ára og mér 

varð ljóst að ég var ekki stærri en hann. 

Hann kraup því næst við hlið mér, horfði á 

mig og sagði: „Betty, nú er ekki langt þangað 

til þú verður stærri en ég.“ Tíu mínútum 

fyrir þrjú spurði mamma mig, hvað ég vildi 

að þau gerðu. „Mamma, byrjaðu að biðja, 

ég vil vera biðjandi, þegar Jesús kemur.“ 

Ég heyrði að hún grét og bað Jesú að koma 

og leysa mig og lækna. 

Hvernig Jesús kom 

Ég missti ekki meðvitund, en ég var hrifin 

burt í Anda. Ég sá tvö gömul tré við 

vegkant, þau voru há og bein. Þar sem ég 

horfði á þetta, tók annað þeirra að bogna, 

þangað til trjákrónan náði til jarðar. Ég 

undraðist mjög hvers vegna það bognaði 

þannig. Þá sá ég Jesú koma eftir veginum. 

Hann kom gangandi milli trjánna, og ég 

gladdist mjög, eins og ætíð, þegar ég sé 

Jesú. Hann kom og staðnæmdist við bogna 

tréð. Um leið og hann leit á mig, brosti 

hann og setti hönd sína á tréð. Með miklu 

braki rétti það úr sér og varð jafnhátt hinu. 

„Þannig mun verða með mig,“ sagði ég, 

„Jesús mun snerta líkama minn, og það 

mun braka í beinunum, og ég mun verða 

teinrétt.“ 

Skyndilega heyrði ég þyt af miklum 

stormi. Ég heyrði hvininn í vindinum. Ég 

reyndi að tala gegnum storminn: „Hann 

kemur! Heyrið þið ekki í honum?“ Loks 

varð allt kyrrt og hljótt, og ég vissi að í 

þessari kyrrð myndi Jesús koma. 

Ég sat í stóra stólnum, hjálparvana 

krypplingur. Mig þyrsti svo að sjá hann! 

Þá sá ég myndast hvítt ský, en ég var að 

vonast eftir öðru en skýi. Þá kom Jesús út 

úr skýinu. Hann gekk hægt á móti mér, og 

ég starði á andlit hans. Það sem er áhrifamest 

við andlit Jesú eru augu hans. Hann 

var hár og herðabreiður, klæddur skínandi 

hvítum klæðum. Hárið var brúnt og skiptist 

í miðju. Það féll niður á axlirnar í mjúkum 

bylgjum. En ég mun aldrei gleyma augum 

hans. Oft þegar ég er mjög þreytt og er 

beðin að gera eitthvað fyrir Jesú, þá vildi 

ég gjarnan getað sagt nei. En þegar ég 

minnist augna frelsara míns, sem ég sá svo 

skýrt, þá er eins og augu hans neyði mig til 

að fara út á akurinn til þess að vinna fleiri 

sálir fyrir hann. 

Jesús kom hægt á móti mér með útbreiddan 

faðminn. Ég sá vel hin djúpu naglaför í 

höndum hans. Og eftir því sem hann kom 

nær mér sá naglaförin betur og betur. Þegar 

hann var kominn næstum alveg til mín, 

fannst mér ég svo ógnarlítil og óverðug. 

Ótti kom yfir mig. Ég var ekki annað en 

lítil stúlka, gleymd og vansköpuð. Þá brosti 

hann til mín og ég var ekki lengur hrædd. 

Hér var kominn frelsari minn. Við horfðumst 

í augu. Aldrei hef ég séð augu svo 

full af fegurð og meðaumkvun. Jesús kom 

og stóð við stólinn minn. Annað skikkjulaf 

kyrtils hans snerti stólinn, sem ég sat í. Og 

ef handleggir mínir hefðu ekki verið lamaðir 

hefði ég getað tekið í skikkjuna. Ég hafði 

alltaf hugsað mér að tala sjálf við hann og 

biðja hann að lækna mig. En ég gat ekki 

sagt eitt einasta orð. Ég gat aðeins horft á 

hann. Og ég festi augu mín á ástúðlegu andliti 

hans. Þannig reyndi ég að segja honum 

hversu mjög ég þarfnaðist hans. Jesús laut 

niður, horfði á mig og talaði lágt. Enn get 

ég heyrt hvert orð, því þau eru rituð í hjarta 

mitt. Hann sagði mjög blíðlega: „Betty, þú 

hefur verið þolinmóð og góð.“ 

Þegar Jesús sagði þessi orð, fannst mér 

ég geta þjáðst í fimmtán ár í viðbót, ef ég 

mætti halda áfram að líta auglit hans og 

heyra hann tala til mín. 

„Ég lofaði þér heilbrigði, gleði og hamingju,“ 

sagði hann. Ég sá að hann rétti út 

höndina og ég beið. Þá fann ég, að hann 

kom við hnútana sem voru á baki mínu. 

Margir hafa spurt mig: „Verður þú aldrei 

þreytt á að segja frá lækningu þinni?“ Nei, 

öðru nær, því að í hvert skipti sem ég segi 

frá því, finn ég á ný fyrir hendi hans. 

Jesús lagði lófa sinn á einn af stóru 

hnútunum á miðju baki mínu. Um leið 

fann ég fyrir mjög miklum hita, það var 

eins og eldur færi um allan líkama minn. 

Tvær hlýjar hendur gripu því næst um 

hjarta mitt og þrýstu það. Hendurnar 

komu hjarta mínu aftur fyrir á réttum stað 

og þá fór ég að geta andað eðlilega í fyrsta 

skipti í lífi mínu. Hendur Jesú struku mig 

yfir lífið og meltingarfærin og ég vissi að 

öll innri líffærin voru orðin heilbrigð. Nú 

þurfti ég ekki að fá ný nýru, og ég myndi 

verða fær um að melta allan mat, því 

Jesús hafði læknað mig. Þessi hitatilfinning 

fór um líkama minn. Ég horði á Jesú 

til þess að sjá hvort hann myndi yfirgefa 

mig nú, þegar hann hafði læknað mig innvortis. 

Jesús brosti og ég fann þrýsting af 

höndum hans á hnútunum. Þegar hendur 

hans fóru um bakið á mér var eins og rafstraumur 

færi í gegnum mig og ég stóð á 

fætur og gat þá staðið teinrétt eins og ég 

geri núna þegar ég tala til ykkar í kvöld. 

Ég hafði fengið lækningu, bæði innvortis 

og útvortis. Á tíu sekúndum hafði Jesús 

læknað mig fullkomlega. Hann geði það 

á andartaki, sem enginn læknir á jörðu 

hafði getað. En læknirinn mikli gerði það. 

Hann gerði það fullkomlega. Þú spyrð ef 

til vill: „Betty, hvernig fannst þér það vera, 

þegar þú hoppaðir niður úr stólnum?“ Þú 

munt aldrei skilja það nema þú hafir verið 

krypplingur. Ég hljóp til mömmu og sagði: 

„Mamma, eru hnútarnir horfnir?“ Hún 

þreifaði eftir öllu bakinu á mér og sagði: 

„Já, nú eru þeir horfnir! Ég heyrði að það 

brakaði í beinunum, Betty, þú ert læknuð. 

Þú ert læknuð! Lofaðu Guð!“ 

Ég sneri mér við og leit á auða stólinn 

og tár runnu niður eftir kinnum mínum. 

Líkami minn var tilfinningalaus, vegna þess 

að nú hafði ég ekki lengur kvalir, en þær 

hafði ég alltaf haft. 

Mér fannst ég vera svo stór, því ég hafði 

næstum verið tvöföld, með höfuðið niður 

á brjósti. Ég lyfti upp handleggjunum og 

svo kleip ég í annan þeirra. Ég var búin að 

fá tilfinningu í handleggina, þeir voru ekki 

lengur máttlausir. 

Þá leit ég á litla bróður minn, sem stóð 

við stólinn. Stór tár runnu niður eftir kinnum 

hans. Um leið og hann leit upp heyrði 

ég að hann sagði: „Ég sá Betty hoppa niður 

út stólnum. Ég sá Jesú lækna hana.“ Hann 

var frá sér numinn af gleði. Rétt bak við 

bróður minn stóð Jesús enn. Hann horfði á 

mig frá hvirfli til ilja. Ég var teinrétt og heilbrigð. 

Um leið og hann horfði í augu mér 

fór hann að tala hægt og það vil ég segja 

ykkur hér í kvöld: „Þú munt aldrei gleyma 

því, Betty, ég hef uppfyllt bæn hjarta þíns 

og læknað þig.“ 

Hann þagnaði eitt andartak og horfði 

rannsakandi augnaráði á mig. Hann hélt 

svo áfram og hin milda rödd hans talaði 

með valdi: „Mundu að gá að skýjunum á 

hverjum degi. Vertu vakandi. Næst þegar 

þú sérð mig koma, kem ég í skýjunum og 

þá mun ég ekki skilja þig eftir, því ég vil að 

þú verðir með mér um tíma og eilífð.” 

Kæri vinur, Jesús kemur skjótt! 

19

Beggi og Hebbi, miklir vinir í trúnni, koma úr sitt hvorri áttinni 

Hittust við lífsins lind 

Herbert Guðmundsson og Guðbergur 

Birkisson eru miklir mátar og lágu leiðir 

þeirra saman fljótlega eftir að Herbert 

komst til lifandi trúar. Herbert er okkur 

flestum kunnur og Guðbergur er mörgum 

kunnur fyrir fjölda viðtalsþátta sem sýndir 

hafa verið á sjónvarpsstöðinni Omega. 

Síðan þeir kynntust hafa þeir félagar starfað 

mikið saman á kristna akrinum við hin 

margvíslegustu málefni og má þar nefna að 

heimsækja fangelsin. Fara þeir reglulega í 

Kvennafangelsið í Kópavogi og fangelsið á 

Skólavörðustígnum. Þeir telja það mikil forréttindi 

að fá að heimsækja fangana og eiga 

við þá samfélag og deila með þeim Guðsorði. 

Oft hafa þetta verið mjög skemmtilegar 

stundir, þar sem Hebbi er með gítarinn og 

dregur alla í söng og lofgjörð og andinn fær 

að flæða á stórkostlegan hátt. Guðbergur 

eða Beggi, eins og hann er jafnan kallaður, 

hefur alltaf haft þann háttinn á að koma 

aldrei undirbúinn með neitt ákveðið orð, 

heldur leiðast bara af andanum. Því það er 

aldrei að vita hvernig stundin kemur til með 

að verða hverju sinni. Þeir hafa upplifað 

stórkostlega hluti í göngunni með Kristi, 

alltaf eitthvað nýtt að gerast svo ekki sé 

meira sagt. Það var því ekki úr vegi að hitta 

þá félaga og spjalla við þá og forvitnast 

aðeins um það sem hefur verið að gerast í 

lífi þeirra undanfarin misseri. 

Hebbi: Það er ekki annað hægt að 

segja en að líf mitt hafi heldur betur tekið 

stakkaskiptum síðustu tvö árin. Það varð 

ákveðinn vendipunktur hjá mér 1. júlí 2007 

þegar ég tók þá stóru ákvörðun að hætta 

að drekka, dópa og reykja. Fór ég að vinna 

mikið í gegnum sporin og varð í kjölfarið 

fyrir andlegri vakningu og það all-verulega. 

Það gerðist eina kvöldstund að ég fór 

með einum félaga mínum á bænastund hjá 

Kærleikanum í Ármúla að ég tók á móti 

Jesú inn í mitt líf og fór með frelsisbænina. 

Í kjölfarið fór ég að vera með þeim í 

Kærleikanum, en þetta var lítill hópur af 

ungu fólki, um 25 manns, sem var akkúrat 

þá að byrja sína starfsemi. Allt fólk innan 

við þrítugt og brennandi í andanum, þannig 

að ég var aldursforsetinn þarna. Ég man 

eftir því að innan hópsins voru þrjár stelpur 

frá Belgíu sem voru í heimsókn hérna á 

Íslandi í eins konar trúboði, að þær voru 

með leikrit eða drama þar sem þær sýndu 

síðustu klukkutíma Krists á krossinum. 

Þetta var alveg magnað hjá þeim, þar sem 

músík var spiluð undir og framsetningin 

í leikrænni tjáningu þar sem þær túlkuðu 

síðustu stundir Jesú á krossinum á magnaðan 

hátt. Ég sat á stól þarna og horfði á 

í rólegheitunum og áður en ég vissi af þá 

fór ég að fá svona rosalega mikla vellíðunartilfinningu 

aftan á hnakkann og fer 

að líða ofboðslega vel og í senn furðulega. 

Alveg rosaleg vellíðan, síðan leggur þessi 

vellíðunartilfinning niður alla hryggsúluna. 

Svo kom eins konar gegnumbrot og ég 

fylltist allur af friði og fögnuði, það varð 

20 

Beggi og Hebbi á góðri stund. 

eins konar logn innra með mér. Hafði mér 

liðið fram að þessu alltaf eins og úfnu hafi 

í allri ringulreið, en þarna varð vatnið spegilslétt 

og ég fylltist af þvílíkum friði sem 

ég hafði aldrei fundið áður og verður ekki 

með orðum lýst. Þetta var svo undursamlegt. 

Það var algjör himneskur friður innra 

með mér. Rosaleg vellíðan. 

Herbert hafði stundað búddatrú í meira 

en 20 ár án þess að það gæfi honum nokkuð 

í samanburði við þá upplifun og það gegnumbrot 

sem hann upplifði í Jesú Kristi. Er 

skemmst frá því að segja að þvílík straumhvörf 

urðu í hans lífi og veruleik, hvernig 

allt upplaukst fyrir honum og hann upplifði 

nýja sýn og algjöra frelsun í samfélaginu 

við Jesú Krist. 

Hebbi: Ég var alltaf með svona búddalíkneski 

í stofunni heima þar sem ég hafði 

setið og kyrjað ár eftir ár. Beggi vinur minn 

benti mér á hvers konar falsguðir þetta 

voru sem ég var að leita 

til og gáfu mér ekkert 

nema helsi og 

fjötra í 

öllum 

blekkingarleik 

sínum. Þegar 

ég svo upplifði 

frelsið í 

Jesú þá varð 

allt annað að 

engu í samanburði við þá yfirburði. Algjört 

frelsi og algjör endurlausn. Ég tók þá 

ákvörðun eftir þessa kvöldstund að pakka 

búddismanum saman. Það gekk að vísu 

ekki áreynslulaust; þó að það hafi ekki 

verið mikið mál að henda líkneskjunum út, 

þá komu miklar árásir frá andaheiminum 

í kjölfarið og það varð allt vitlaust innan 

fjölskyldunnar og víðar. Ég stóð kokhraustur 

og blessaður í undursamlegri náð og 

kærleika Krists og náði að fara í gegnum 

þetta sem meira en sigurvegari í Kristi. Ég 

eignaðist líka svo góða vini í trúnni, sem 

hjálpuðu mér mikið og studdu, menn eins 

og Beggi og fleiri. En Beggi hefur gengið 

með mér nær alveg frá upphafi frá því ég 

tók trúarskrefið og ákvað að fylgja Jesú 

Kristi. Hefur hann verið mér góður bróðir 

sem hefur hjálpað mér, 

stutt mig og styrkt – beðið 

með mér og útskýrt fyrir mér 

hina ýmsu hluti, í stuttu máli 

hjálpað mér á stórkostlegan 

hátt að eignast lifandi trú og 

samfélag við Drottin. 

Beggi: Ég komst til lifandi 

trúar fyrir 7 árum. Þó hafði 

ég alltaf haft trú á að það 

væri til Guð sem stæði á bak 

við þetta allt saman. Ég hef 

alltaf verið mjög andlega leitandi, 

en það var ekki fyrr en 

ég kynntist Guði persónulega 

og fyllist Heilögum Anda að 

þetta opinberaðist allt saman 

fyrir mér. Ég hafði haft mínar 

hugmyndir um Guð samkvæmt 

mínu hyggjuviti, en 

það var ekki fyrr en Heilagur 

Andi opinberaði mér Guð að 

það gjörbreyttist allt saman. 

Allar fyrri hugmyndirnar urðu 

að engu. Ég skildi t.d. ekki 

alveg hvað þurfti að blanda 

Jesú Kristi inn í allt dæmið og 

að hann væri einhver frelsari 

mannanna. Ég sá þetta með 

gleraugum trúarbragðanna, en trúin á Jesú 

Krist er ekki einhver trúarbrögð sem sköpuð 

eru af mönnum, Jesús er sannleikurinn. 

Að upplifa trúarbrögð er ekki sönn upplifun, 

það er bara eitthvað sem menn trúa á 

sem byggt er á mannasetningum, en menn 

geta trúað hverju sem er. En það er mikill 

munur á að iðka trúarbrögð eða upplifa lifandi 

trú á hinn eina sanna Guð sem allt er 

komið frá og allt hefur skapað. Það er trú 

sem er komin frá Guði og Guð gefur okkur 

fyrir náð sína og elsku. 

Hebbi: Ég hélt í fyrstu að Guð myndi bara 

birtast manni á einhvern óútskýranlegan 

hátt og ávarpa mann og 

segja; „Herbert!“ Ég 

hef orðið 

svo var 

við það 

hvernig 

Guð 

vinnur í 

gegnum 

fólk og er 

Beggi 

vinur minn sterkur vitnisburður um það. 

En markmiðið hjá Guði er að eiga persónulegt 

samfélag við okkur hvert og eitt, 

til þess erum við sköpuð. Er ég í auknum 

mæli farinn að finna fyrir undursamlegri 

náð Hans hið innra með mér þar sem ég 

heyri Hann tala til mín. 

Beggi: Áður en ég komst til lifandi trúar, 

lifði ég lífinu eins og hver annar Íslendingur, 

átti yndislega fjölskyldu, 5 börn, hús og bíl 

og allt þetta týpíska. Og að því er virtist 

þurfti ég ekki á neinu öðru að halda. Lifði 

reglusömu lífi, hafði ekki drukkið áfengi í 

15 ár, gekk ágætlega í viðskiptum, átti mitt 

bænarlíf og samfélag við Guð í gegnum 

bænina. Virtist ekki þurfa á neinu öðru að 

halda. En Guð hafði önnur markmið. Elsta 

dóttir mín fór að sækja samkomur í lifandi 

kirkju og bauð bræðrum sínum með 

sem voru þá að komast á unglingsárin. Mér 

fannst það frábært fyrir þau og hafði í sjálfu 

sér ekkert meira um það að segja. Sá að 

þetta hafði góð áhrif á þau og allt bara í 

góðu lagi og hvatti þau til að halda þessu 

áfram. Þau buðu mér á samkomu en mér 

fannst ég ekkert þurfa á því að halda. Enda 

sýn mín á þá sem sóttu svona samkomur, 

að það hlyti að vera svona fólk sem hefði 

farið utanveltu í samfélaginu. Þetta væri 

gott fyrir það en það væri sko alveg allt í 

lagi með mig. Það átti svoleiðis aldeilis eftir 

að breytast. Ég var ill-fáanlegur til að fara á 

þessar hallelújasamkomur. En elsta dóttir 

mín fékk þá vitjun að bjóða mér á Alfanámskeið, 

það þótti mér áhugavert og lét 

til leiðast. Það átti síðan eftir að gjörbreyta 

hugarfari mínu og sýn. Sá ég að mínar hugmyndir 

um Guð voru byggðar á kolröngum 

forsendum þar sem ég hrærði saman alls 

konar hugmyndum um hver Guð – að við 

gætum nálgast Hann í gegnum spíritisma 

og á alls konar annan hátt sem átti sér enga 

stoð í raunveruleikanum, sé tekið mið af 

orði Guðs. Ég hef stundum líkt þessu við, 

að orð Guðs eða Biblían væri landakort 

og henni væri ætlað að koma okkur á leiðarenda. 

En vegna eigin þrjósku og hugmynda 

þá taldi ég að ég þyrfti ekkert á 

þessu landakorti að halda, sjálfu landakorti 

sannleikans. 

Hebbi: Það er eins og stórri hulu hafi 

verið svipt frá augum mínum, eins og blindur 

maður hafi fengið sýn, síðan ég kynntist 

hinum sanna sannleika sem er að finna í 

Jesú Kristi. Þetta er engu líkt. Svo líka að 

upplifa hvað orð Guðs, Biblían, er kröftugt 

og máttugt og svo lifandi sannleikur. Og 

hvernig Guð mætir okkur á sinn persónulega 

hátt í sinni ævarandi elsku og kærleika 

í gegnum bænir okkar. Þetta er ekkert 

flóknara en það að Guð er aðeins einni 

bæn í burtu frá okkur og ef við leitum ríkis 

Hans og réttlætis og biðjum Hann að opinbera 

sig fyrir okkur, þá kemur Hann inn í líf 

okkar og umbreytir öllu. Guð elskar eitt og 

sérhvert okkar af öllu sínu hjarta og Hans 

er viljinn að verka og framkvæma í lífum 

okkar og leyfa okkur að njóta lífsins með 

sér. Jesús er búinn að gera þetta allt saman 

fyrir okkur, opnað leiðina til himinsins, lífsins 

og náðarinnar með lífi sínu, krossfestingu 

og upprisu. Nú er það bara okkar að 

taka við Honum og þiggja hjálpræðið og 

endurlausnina. 

Beggi: Við erum ekki nein tilviljun, 

heldur skapaði Guð okkur með markmið 

og tilgang. Tilgangur okkar er að 

finna Guð og eiga lifandi persónulegt 

samfélag við Hann. Það er ákveðið 

tómarúm í hjarta hvers manns, ákveðin 

hola sem gerir það að verkum að menn 

eru knúnir af þörf að leita þess sem vantar 

og það er einmitt þessi lífsneisti sem við 

eigum hjá Guði. Stundum eru menn að 

leita á röngum stöðum en menn finna ekki 

frið í hjarta sínu fyrr en þeir hafa fundið 

hina einu sönnu uppsprettulind lífsins sem 

er í Jesú Kristi. Það er hægt að líkja þessu 

við einstakling sem veit að hann á föður, 

en ef hann er ekki í sambandi við föður 

sinn og fer þannig á mis við kærleikssamfélagið 

við föðurinn, þá fer hann algjörlega 

á mis við ást hans. Að eiga lifandi trú og 

samfélag við föðurinn er allt annað mál. 

Þegar einstaklingur endurfæðist í Kristi þá 

eignast hann það sem hann hefur aldrei 

átt áður, virkilegt og innilegt kærleikssamfélag 

við föður sinn sem jafnframt er skaparinn 

hans og faðir alls lífsins. Það er sönn 

upplifun og tenging við lífið og hefur ekkert 

með trúarbrögð að gera. Það var algjör 

vendipunktur sem átti sér stað hjá mér 

þegar ég upplifði það að endurfæðast inn 

í Guðsríkið fyrir 7 árum. Ég eignaðist undursamlegt, 

lifandi og persónulegt samfélag 

við föður minn á himnum. Þetta var allt 

öðruvísi en að eiga bara einhverja trú á 

einhvern Guð án þess að skilja það neitt 

frekar og þá jafnframt að upplifa ekki náð 

Hans, kraft og dýrð. Það er mikill munur 

á steindauðri trú og lifandi, persónulegri 

trú á Drottin Guð og þá jafnframt að vera 

tengdur við uppsprettulindir lífsins, læki 

lifandi vatns.

Eiríkur Magnússon starfaði sem lyfjafræðingur en ákvað að hætta því og fór að vinna fyrir Omega 

Yfirgaf öryggið fyrir sálarfriðinn 

Eiríkur Magnússon yfirgaf vel launað starf 

sem lyfjafræðingur við öflugt lyfjafyrirtæki 

árið 2000 og gekk til liðs við Omega. Margir 

undruðust þessa ákvörðun Eiríks og töldu 

hann fórna öryggi en velja óöryggi. Hann 

er ekki sammála því. Hann hafi öðlast bæði 

öryggi og sálarfrið í sínu nýja starfi. 

„Það er þannig að þegar Drottinn kallar, 

þá þýðir ekki annað en að hlýða og gera 

það sem um er beðið,“ segir Eiríkur í viðtali 

um átaka- og umbrotatíma í lífi hans, 

þegar hann kaus að þjóna kristilegu starfi. 

Bóklestur frekar en búfé 

Eiríkur er uppalinn í sveit fyrstu æviár sín, 

að Sumarliðabæ í Holtum, en ungur fluttist 

hann ásamt fjölskyldu sinni til Selfoss 

þar sem hann átti góð unglingsár og varð 

stúdent frá Menntaskólanum á Laugarvatni. 

Eiríkur segir að í sjálfu sér hafi hann ekki 

saknað sveitarinnar. Hann hafi verið afar 

ólíkur föður sínum, ekki beinlínis búmannstýpan, 

en búskapurinn og skepnurnar hafi 

átt hug og hjarta föður hans. Eiríkur var 

meira gefinn fyrir bóklestur. Hann segist 

hafa verið bókaormur, las allt sem hann 

kom höndum yfir og naut góðs af stóru og 

góðu bókasafni föður síns. 

„Því fer víðs fjarri að ég hafi verið mjög 

kristinn í æsku og framan af ævi. Ég var 

í efasemdadeildinni og þóttist vera vísindamaður 

eða annað slíkt. Menn í þeim 

hópi eru efasemdarmenn og vilja sönnun 

fyrir hverjum hlut. Margir ráku því upp 

stór augu þegar þeir fréttu að Eiríkur 

Magnússon hefði frelsast.“ 

–Þeir hafa haldið að þú hafir bilast, eða 

hvað? 

„Kannski héldu einhverjir að nokkrar 

skrúfur í kollinum á mér hafi losnað, en 

sögðu að þetta hefði verið það síðasta sem 

þeim hefði dottið í hug,“ segir Eiríkur og 

hlær við. 

–Var ekki erfitt að yfirgefa öryggið og alla 

peningana, eru ekki allir að keppast um 

að verða sem ríkastir? 

„Það fylgir því ákveðin óvissa að breyta 

til og takast á við ný verkefni. Ég var 

ókvæntur þannig að ég gat auðveldlega 

tekið ákvörðun um að hverfa frá minni 

starfsgrein. Eflaust hefur fjölskyldan orðið 

hissa, en það var samt ekki mikið rætt.“ 

Hulan var skyndilega á bak og burt 

–Hvernig komu þessi miklu sinnaskipti 

til? 

„Þetta gerðist 1995. Það ár var ég svolítið 

lasinn, þurfti að vera heima í rúma tvo 

mánuði, var með nokkurs konar ofnæmi. 

Meðan á þessu stóð átti ég erfitt með að 

sofa á nóttunni. Ég hafði ekki margt fyrir 

stafni og fór að horfa meira á sjónvarp. Á 

þessum árum var ekki mikið af sjónvarpsefni 

í boði á nóttunni nema Omega eftir 

miðnættið. Það leiddi til þess að ég fór að 

kíkja á Omega á nóttunni og smám saman 

fór ég að fylgjast með. Manni fannst þetta 

kannski svolítið fjarlægt og sumt afar sérkennilegt 

í fyrstu. En ég fann samt að þetta 

fólk var einlægt í því sem það var að segja. 

Einn daginn kom síðan að vendipunkti hjá 

mér,“ segir Eiríkur. 

„Það gerðist að einhvern veginn féll þessi 

hula eða þessi þoka sem hylur manni sýn 

gagnvart trúnni. Skyndilega var hún á bak 

og burt. Drottinn hafði tekið hana burtu. 

Allt gerðist þetta á augnabliki, ég upplifði 

það að Guð er raunverulegur. Hann talaði,“ 

segir Eiríkur. 

„Hafi einhver maður orðið hissa á þessum 

augnablikum þá var það ég,“ segir 

Eiríkur um þessa upplifun sína. „Ég sagði 

bara við Drottin að ég hefði ekki gert mér 

neina grein fyrir því að málið væri svona. 

Ég sagði honum að ég væri tilbúinn að 

út á hvað það gekk að ganga með Guði.“ 

„Sjálfsagt hefur maður ekki verið mjög 

hugrakkur í byrjun en með tímanum jafnaði 

það sig,“ segir Eiríkur þegar hann er 

spurður hvort hann hafi verið feiminn við 

að gefa upp trú sína. 

Inn í nýja öld í nýju starfi 

Það gerðist um það leyti sem flestir töldu 

að ný öld væri að renna upp, um áramótin 

1999 til 2000 að Eiríkur tók þá ákvörðun að 

leggja til hliðar starf sitt sem lyfjafræðingur 

hjá Lyfjaverslun Íslands. 

„Á þessum tíma fann ég mjög greinilega 

að Drottinn var að kalla mig í það að snúa 

mér að því að hjálpa til á Omega. Það 

var ljóst að hann ætlaði mér þetta verk. 

Það var töluvert stór ákvörðun að kveðja 

starfið, en það endaði með að ég herti upp 

hugann í þessu máli og hóf að vinna sem 

fastur starfsmaður á Omega um mitt ár 

2000,“ segir Eiríkur. 

„Ég reikna með að margt fólk hafi undrast 

þessa ákvörðun mína,“ segir Eiríkur, en 

hann hafði hjálpað til á Omega við símsvörun, 

að taka niður bænarefni og ýmislegt 

smálegt. Það leiddi eitt af öðru og verkefnin 

fóru vaxandi. 

Þessi veröld sem við erum svo upptekin af var allt í einu orðin grá og 

lítið spennandi. Ég fann að mér leið öðruvísi, ég hafði eignast eitthvað 

nýtt sem var öllu öðru mikilvægara. 

fylgja honum og hans vilja þar sem hann 

væri raunverulegur.“ 

Eftir það var hann ákveðinn í að helga 

líf sitt Guði. Hann segist hafa séð hlutina í 

nýju ljósi daginn eftir þegar hann vaknaði, 

hann hafi verið nánast eins og nýfætt barn. 

„Þessi veröld sem við erum svo upptekin 

af var allt í einu orðin grá og lítið spennandi. 

Ég fann að mér leið öðruvísi, ég hafði 

eignast eitthvað nýtt sem var öllu öðru 

mikilvægara,“ segir Eiríkur. 

Nokkrir mánuðir liðu áður en Eiríkur 

lagði í að heimsækja söfnuði. Hann segir 

að það hafi þó komið að því, að hann herti 

upp hugann og fór að sækja biblíulestra 

hjá söfnuði sem starfaði í Reykjavík á þessum 

tíma, Orði lífsins. Það hentaði betur í 

byrjuninni. Svo fór kjarkurinn að aukast og 

smám saman kynntist hann safnaðarlífinu 

og sótti samkomur af kappi. 

„Maður fór að átta sig meira á út á hvað 

kristið líf gekk. Ég uppfræddist smám 

saman í orði Guðs og öðlaðist skilning á 

Fólk í sálarneyð 

„Það er mikil neyð víða í þessu landi. 

Mikil sálarneyð og líka erfiðir líkamlegir 

sjúkdómar og ýmis andleg vandamál 

sem fólk er að berjast við. Fólk hringir 

til Omega og biður um fyrirbænir þannig 

að við kynnumst þessari hlið mála 

töluvert.“ 

„Það gerist að fólk hefur samband við 

okkur sem er gjörsamlega ráðþrota, fólk 

sem er komið á ystu nöf í lífinu. Við reynum 

að sjálfsögðu að uppörva það fólk. 

Við segjum því að það sé til Drottinn, 

frelsari. Til hans sé hægt að snúa sér, 

hann hafi allt sem til þurfi í þetta líf. 

Margir hugsa sem svo að þeir hafi reynt 

allt annað, því þá ekki að reyna þetta. Í 

mörgum tilfellum hefur fólk eignast nýja 

von,“ segir Eiríkur Magnússon. 

–Kannski er Drottinn að lækna fleiri en 

læknar og lyfjafræðingar samanlagt? 

„Drottinn er sá læknir sem tekur við 

þegar læknarnir gefast upp og lyf mega 

sín lítils. Við leitum til lækna til að fá lausn 

frá kvillum okkar og allt gott um það að 

segja, en þegar ekki gengur lengur að leita 

til manna sem hafa gefist upp á lækningu 

sjúkdómsins, þá koma menn oft og leita til 

Drottins. Hann hefur alltaf svar, kannski 

ekki svarið sem við mundum ætla, en rétta 

svarið,“ segir Eiríkur Magnússon. 

Eiríkur segir að margir hafi samband við 

Omega til þakka fyrir efni stöðvarinnar. 

Svo virðist sem ýmsir fái sig fullsadda á 

sápufroðuþáttum sem dynja á fólki kvöld 

eftir kvöld og stilla á Omega til að eignast 

meiri frið í sálinni. 

Allir eru að leita að einhverju 

Eiríkur segir að þegar litið er á mannlífið 

megi sjá að allir eru að leita að einhverju. 

Eitthvað vantar úr því að leitin er svo víðtæk. 

Sjálfur segist hann hafa lokið sinni 

leit og sú staðreynd færi sér varanlegan 

frið. 

„Ég var síleitandi sem ungur maður. Í 

háskóla leitaði ég í allskonar speki, var 

áhugasamur um austurlenska heimspeki, 

jóga. Það fjaraði út smám saman. Við tók 

áhugi á stjarnvísindum. Ef þú ferð að skoða 

það sem við sjáum af alheiminum, þá lýkst 

upp fyrir þér hvílíkt sandkorn jörðin er og 

hvílík rykkorn við erum. Óravíddirnar og 

fjarlægðirnar eru slíkar að þær verða ekki 

skráðar með venjulegum hætti, þú átt ekki 

nógu langan pappír. Þegar maður skoðar 

þessi mál betur verður ljóst að það hlýtur 

að vera eitthvað að baki slíkri sköpun,“ 

segir Eiríkur. 

„Það er sama hvert er litið, allir eru að 

leita að hamingju. Sumir menn leita eftir 

peningum, aðrir frægð og völdum, enn 

aðrir leita í áfengi eða eiturlyf. Það er eitthvað 

sem vantar innra með fólki, því er 

þessi æðisgengna leit stöðugt í gangi. Það 

er full vinna hjá mörgum að leita og reyna 

að uppfylla eitthvað sem þeir eru ekki klárir 

á hvað er. Það er ekki fyrr en menn taka 

á móti Jesú Kristi að leitin stöðvast,“ sagði 

Eiríkur. 

–En hvað breytist þegar menn fara að 

ganga með Guði? 

„Það er heilmargt sem breytist. 

Lífsviðhorfið breytist. Það snýst ekki lengur 

um hvað mér finnst, heldur: Hvað segir 

Guð í sínu orði? Menn eignast nýtt líf þegar 

þeir kynnast skapara sínum,“ sagði Eiríkur 

Magnússon að lokum. 

21

Billy Graham 

Hvað gerðist á Golgata? 

22 

Kross Krists 

Kjarni hins kristna fagnaðarerindis með 

holdtekjunni og friðþægingunni er í krossinum 

og upprisunni. Jesús fæddist til að 

deyja. Jesús gerði það fyrir manninn, sem 

maðurinn gat ekki gert fyrir sjálfan sig. 

Hann gerði það með krossinum og upprisunni. 

Nú á dögum leitum við að heimspekilegri 

allrameinabót sem menn hafi búið til. 

Umræður og kappræður eru í gangi á hverju 

lærdómssetri í leitinni að fjarlægri visku 

og hamingju þeirri sem af henni sprettur. 

Engin lausn hefur fundist. Við glímum 

enn við sömu heimspekilegu vandamálin 

sem þeir Platón og Aristóteles tókust á 

við. Við leitum að leið út úr vandræðum 

okkar, og alls staðar sjáum við sama merkið: 

„Enginn útgangur.“ En mitt í vandræðum 

okkar býður krossinn sig fram sem einu 

von okkar. Í krossinum sjáum við, að réttvísi 

Guðs er algerlega fullnægt — kærleikur 

Guðs nær út yfir sérhverja þörf okkar — 

kraftur Guðs nægir til að mæta sérhverjum 

óvæntum atburðum — dýrð Guðs handa 

sérhverju tækifæri. Hér er kraftur nægur til 

að umskapa mannlegt eðli. Hér er kraftur, 

nægur til að gerbreyta öllum heimi. 

Þúsundir manna þjást af sektarkennd. 

Nálega hver maður finnur, að það er eitthvað 

syndsamlegt við hann, svipað og litli 

drengurinn sem sagði: „Ég býst við að ég 

hafi bara fæðst syndsamlegur.“ Guð sagði 

frá krossinum: „Ég elska þig.“ Hann sagði 

líka: „Ég get fyrirgefið þér.“ Orðið, sem hrífur 

mest á hverju tungumáli og er dýrlegast, 

er „fyrirgefning.“ Guð í Kristi hafði undirstöðu 

að fyrirgefningu. Af því að Kristur 

dó, getur Guð réttlætt syndarann og haldið 

áfram að vera réttlátur. 

Dauði Krists á krossinum var meiri en 

dauði píslarvotts. Hann var meira en það, 

að Kristur væri að gefa góða fyrirmynd 

með því að fórna lífi sínu fyrir náunga sinn. 

Dauði hans var fórn sem Guð hafði ákveðið 

og tiltekið að yrði eina og aðeins eina fórnin 

fyrir synd. Ritningin segir: „Drottinn lét 

misgerð okkar allra koma niður á honum 

... Drottni þóknaðist að kremja hann með 

harmkvælum.“ (Jes. 53, 6, 10). Vegna þess 

að Guð hefur sjálfur sett Krist fram til að 

hylja mannlega sekt, getur Guð með engu 

móti útskúfað syndugum manni, sem veitir 

Jesú viðtöku sem frelsara sínum. 

Friðþæging Krists er fullnæg, af því að 

Guð hefur sagt, að hún er það. Ég veit 

að ég er syndari. Ég veit að ég hef brotið 

lög Guðs. Ég veit að ég hef móðgað Guð 

ótölulega oft. Hjarta mitt, hugur minn og 

samviska hafa verið skelfd. Þrátt fyrir það, 

þegar ég með trú horfi á krossinn, kemur 

friður og gleði, því að ég veit, að Guð var 

ánægður með fórn sonar síns. Synd mín var 

drýgð gegn Guði. Ef Guð er ánægður með 

það, sem Kristur hefur gert í staðinn fyrir 

mig, og er fús til að fyrirgefa mér, þá þarf 

ég engar áhyggjur að hafa út af synd minni 

framar. Ég er endurleystur. Ég er sættur 

við Guð. Mér er fyrirgefið. Ég er fullviss um 

að ég fer í himnaríki — ekki vegna neinnar 

gæsku eða góðra verka af minni hálfu. Það 

er eingöngu vegna kærleika og miskunnar 

Guðs í Kristi á krossinum að ég hef nokkurn 

rétt til þess að koma til himnaríkis. Það 

var Guð sem leyfði Kristi að deyja í staðinn 

fyrir mig. Það var Guð sem tók fórn Krists 

gilda þegar hann dó. 

Þegar Jesús kom í okkar stað, voru syndir 

okkar lagðar á hann. Syndir okkar geta 

ekki verið á tveimur stöðum samtímis. 

Allar mínar syndir voru lagðar á Krist. Mér 

tilreiknast ekki nokkur synd sem Guð muni 

krefjast að ég 

verði að borga. Synd mín varð byrði 

Krists. Hann hefur tekið hana af mér. Hann 

hefur orðið sá, sem bar synd mína. Öll 

skuld mín við Guð var yfirfærð á Krist. 

Hann greiddi allar mínar skuldir. Ég mun 

aldrei líða smán dóms-ins eða skelfingar 

helvítis. „Svo langt sem austrið er frá vestrinu, 

svo langt hefur hann fjarlægt afbrot 

okkar frá okkur.“ (Sálm. 103, 12). 

Þú getur sagt: „Ég skil ekki allt þetta.“ 

Hvílík fjarstæða! Væri maður að drukkna 

og ég fleygði til hans björgunarbelti, mundi 

hann segja: „Ég vil ekki setja þetta björgunarbelti 

á mig fyrr en ég veit hvort það 

er úr gúmmí eða korki og hvort efnið er 

nógu sterkt til að halda mér uppi“? Maður 

að drukkna — og tala þannig? Þú, sem 

ert fyrir utan Krist megnar ekki að skilja 

leyndardóm krossins, meðan þú ert í óendurfæddu 

ástandi þínu. Þú veist nógu mikið 

nú til þess að það knýi þig að krossi Krists 

svo að þú fáir þar miskunn. Tak þú með 

trú á móti Jesú Kristi sem Drottni þínum 

og frelsara og krossinn mun verða þér dýrmætari 

öllu öðru í heiminum. 

Heimurinn er sekur 

Þegar við horfum á krossinn, ber okkur 

margt fyrir sjónir. Í fyrsta lagi, hann er 

skýrasta sönnunin fyrir sekt heimsins. Við 

kross Krists náði syndin hámarki sínu. 

Í hræðilegustu mynd sinni sást hún á 

Golgata. Aldrei var hún svartari né andstyggilegri. 

Þar sást mannshjartað nakið 

og spilling þess afhjúpuð. Sumt fólk hefur 

sagt, að heimurinn hafi batnað síðan. Ef 

Kristur kæmi nú aftur, mundi hann ekki 

verða krossfestur. Honum yrðu veittar dýrlegar 

viðtökur. Kristur kemur til okkar daglega. 

Hann kemur til okkar í mynd 

þeirrar Biblíu sem við lesum ekki, í mynd 

kirkjunnar sem við sækjum ekki, í mynd 

mannlegrar neyðar sem við göngum framhjá. 

Ég er sannfærður um það, að kæmi Kristur 

aftur nú á dögum, mundi hann fyrr verða 

krossfestur en hann var fyrir nálega tvö 

þúsund árum. Syndin batnar ekki fremur en 

banvænt krabbamein. Mannlegt eðli hefur 

ekkert breyst. Þegar við stöndum og störum 

á krossinn, sjáum við skýra sönnun þess að 

maðurinn er að eðlisfari syndugur, og við 

heyrum þann dómsúrskurð Guðs sjálfs sem 

ekki verður umflúinn: „Allir hafa syndgað og 

skortir Guðs dýrð.“ (Róm. 3, 23). 

Sönnun þess að Guð hatar synd 

Í öðru lagi, í krossinum sjáum við sterkustu 

sönnun þess að Guð hatar synd. Guð 

hefur mörgum sinnum sagt að sálin, sem 

syndgar, hún skal deyja. Ef við viljum fá 

skýran skilning á afstöðu Guðs gagnvart 

syndinni, þurfum við ekkert annað en að 

athuga tilgang dauða Krists. Ritningin segir: 

„Eigi fæst fyrirgefning synda án úthellingar 

blóðs“ (Hebr. 9, 22, skv. enskri þýð.). 

Hér er skýrt tekið fram, að fyrirgefning 

synda fæst ekki nema skuld okkar hafi 

verið greidd. Guð vill ekki umbera synd. 

Siðferðislögmálið sakfellir og heimtar að 

syndin sé borguð. Guð, sem er siðferðislegur 

dómari alheimsins, getur ekki slakað 

á kröfunum og haldið áfram að vera réttlátur. 

Heilagleiki hans og réttvísi krefjast 

hegningar fyrir lagabrot. 

Það er tilhneiging nútímans að finnast 

slík afstaða Guðs of hörð. Við stöndum 

sjálfa okkur að því að vera að búa til annað 

fagnaðarerindi (Gal. 1, 8). Þeir eru margir 

nú sem telja syndina sprottna af sálrænum 

orsökum. Margir segja að þeir beri ekki 

ábyrgð gerða sinna. En Guð segir að við 

séum ábyrgir. Þegar við horfum á krossinn 

sjáum við hve róttæk er meðferð Guðs á 

syndinni. Ritningin segir: „Hann, sem ekki 

þyrmdi sínum eigin syni, heldur framseldi 

hann fyrir okkur alla, hví skyldi hann ekki 

líka gefa okkur allt með honum?“ (Róm. 

8, 32). „Þann, sem þekkti ekki synd, gerði 

hann að synd okkar vegna“ (2. Kor. 5, 21). 

Fyrst Guð þurfti að senda einkason sinn til 

krossins til þess að taka út hegningu synda 

okkar, þá hlýtur syndin að vera í meira lagi 

svört í augum Guðs. 

Dýrð kærleika Guðs 

Í þriðja lagi, þegar við stöndum við krossinn, 

skoðum við dýrlega sýningu á kærleika 

Guðs. „Því að svo elskaði Guð heiminn að 

hann gaf son sinn eingetinn til þess að hver 

sem á hann trúir glatist ekki, heldur hafi 

eilíft líf“ (Jóh. 3, 16). Páll ritaði kristnum 

mönnum í Róm: „Meðan við megnuðum 

ekki að bjarga okkur sjálfir, ... dó Kristur 

fyrir synduga menn. Samkvæmt mannlegri 

reynslu er það sjald-gæft, að maður 

gefi líf sitt fyrir annan mann, jafnvel þótt 

hinn síðarnefndi sé góður maður, samt 

hafa fáeinir haft hugrekki til þess. Eigi að 

síður er sönnunin fyrir undrunarverðum 

kærleika Guðs þessi: að „það var á meðan 

við enn vorum syndarar að Kristur dó fyrir 

okkur“ (Róm. 5, 6–8, enska Philips-þýðingin). 

Fögur, ung „stjarna“ í félagslífinu kom til 

að heimsækja konuna mína og mig. Hún 

hafði snúið sér til Krists í einni af krossferðum 

okkar og hún alveg ljómaði við 

gerbreytinguna sem orðin var á henni. Hún 

hafði þá þegar lært utanbókar marga tugi af 

Ritningargreinum og var svo fyllt af Kristi, 

að við sátum í tvær stundir og hlýddum á 

hjartnæman vitnisburð hennar. Hún sagði 

hvað eftir annað: „Ég get ekki skilið hvernig 

Guð gat fyrirgefið mér. Ég hef verið svo 

óguðlegur syndari. Ég get blátt áfram ekki 

skilið kærleika Guðs.“ 

Undirstaða bróðernis 

Í fjórða lagi, þegar við stöndum við krossinn, 

sjáum við undirstöðu sannarlegs 

heims-brœðralags. Það er mikið talað um 

það nú að Guð sé faðir allra manna og að 

allir séu bræður. Meginþorri allra áskorana, 

sem gerðar eru vegna friðarins, eru reistar á 

grundvelli bræðralags-hugmyndar. Í vissum 

skilningi er Guð faðir okkar allra af því að 

hann hefur skapað okkur alla. En heimurinn 

virðist vera blindur fyrir þeirri staðreynd 

að menn verða að taka á móti Kristi 

sem eigin hjálpræði sínu, til þess að þeir 

geti kallað Guð andlegan föður sinn. Með 

því móti einu að taka á móti Kristi komumst 

við í fjölskyldu Guðs. Andlegt faðerni Guðs 

heyrir þeim einum til sem treysta Kristi. 

Biblían segir að Guð sér tvo flokka 

manna. Hann sér frelsaða menn og glataða 

menn, þá sem fara til himins og þá 

sem fara til helvítis. Jesús gerði þetta ljóst 

þegar hann sagði: „Gangið inn um þrönga 

hliðið, því að vítt er hliðið og breiður vegurinn 

sem liggur til glötunarinnar, og margir 

eru þeir, sern ganga inn um það, því að 

þröngt er hliðið og mjór vegurinn, er liggur 

til lífsins, og fáir eru þeir sem finna hann“ 

(Matt. 7, 13—14). 

Þó er það svo að Biblían kennir okkur 

að til er dýrlegt bróðerni og faðerni vegna 

krossins. „Því að hann er okkar friður, 

hann hefur sameinað hvora tveggja og rifið 

niður 

millivegginn, sem skildi þá að, er hann 

afmáði í holdi sínu það, sem orsakaði fjandskapinn, 

lögmálið með boðorðum þess og 

skipunum, til þess síðan að skapa í sér úr 

báðum einn nýjan mann með friðarverki 

sínu.“ (Efes. 2, 14—15). Nýlega sagði 

háskólakennari nokkur: „Tvennt er það 

sem aldrei verður leyst, kynþáttavandamálið 

og stríð.“ Ég segi, að þessi vandamál og 

öll önnur vandamál er unnt að leysa, en 

aðeins við krossinn. Það er ekki einungis 

að kross Krists sé undirstaða friðar okkar 

og vonar, en hann er einnig verkfærið til 

eilífrar sáluhjálpar okkar. Utan við verk 

krossins er beiskja, umburðarleysi, uppreisn, 

illvilji, losti, ágirnd og hatur. Innan 

áhrifa krossins er kærleikur og samfélag, 

nýtt líf og nýtt bræðralag. Eina mannlega 

vonin um frið er tengd við kross Krists þar 

sem allir menn, hverrar þjóðar eða kynþáttar 

sem þeir eru, geta orðið nýtt bræðrasamfélag. 

Markmið krossins er meira en 

fullkomin og ókeypis fyrirgefning, það er 

einnig breytt mannlíf, lifað í samfélagi við 

Guð. Það er engin furða að Páll sagði: „Við 

prédikum Krist krossfestan.“ Þetta er boðskapur 

vonar, friðar og bræðralags. Þetta 

er það sem heimurinn kallar heimsku, en 

Guði hefur þóknast að kalla það speki. 

(Tekið úr bókinni Heimur í báli)

Ég sá 

það svo 

kristaltært 

Ég sá þetta svo skýrt fyrir mér þegar þetta opinberaðist mér á svo stórkostlegan 

hátt. Mér fannst ég vera staddur við kross Krists. Í sömu andrá fannst 

mér ég sjá tvo aðskilda heima. Annars vegar þann heim sem ég var staddur 

í og hins vegar þann heim sem blasti við handan við krossinn. Sá ég sjálfan 

mig í allt öðru ljósi og það upplaukst fyrir mér hver raunveruleg staða mín 

var þar sem ég var staddur. Ég var staddur í ríki dauðans og algjörlega vonlaus 

þar sem mín beið ekkert nema dómur og eilífur dauði. Þegar ég leit á 

krossinn og sá svo berlega það sem Jesús var að gera fyrir mig, brotnaði 

ég algjörlega niður. Ég var svo snertur af þvílíkum kærleika sem ég hafði 

aldrei kynnst áður. Ég sá hversu lítilmótlegur ég var í eigin mætti, í rauninni 

sá ég hversu „ekki neitt“ ég var, hvernig ég megnaði ekkert í sjálfum mér 

og hvernig ég var algjörlega upp á frelsara lífsins kominn á allan hátt. Ekki 

nóg með það, heldur sá ég svo skýrt hvað það er sem Hann býður okkur, að 

vera ný sköpun í sér. Ég sem hafði ekkert upp á að bjóða eða fram að færa, 

aumkunarverður, aðskilinn og vonlaus. 

Mitt í öllu þessu sá ég svo kristaltært dýpt kærleika Krists sem bauð mér 

svo innilega að taka á móti frelsuninni. Hversu ákaflega og algjörlega kærleikur 

Krists ávarpaði mig og sýndi mér líf mitt og hvað Hann þráði að ég 

myndi taka á móti lífinu í sér, hverfa frá þessu einskis nýta lífi í þeim heimi 

sem ég var staddur í, afklæðast því og koma inn í ríki sitt sem fullkomlega 

ný sköpun. Þegar ég horfði á líf mitt sá ég hversu skuldsett það var af alls 

konar ákærum og sektum sem orsakaði eilífan aðskilnað frá Föður lífsins. 

En ég sá líka hvernig Jesús kom fram fyrir Föðurinn og sagði að hann væri 

búinn að greiða fyrir allar skuldir mínar með því að ganga í minn stað. Nú 

væri allt fyrirbúið þannig að ég ætti allan kost á því að ganga út úr þessu 

ríki sem ég var staddur í og ganga inn í ríki lífsins. Skuldarbréfið mitt var 

neglt á krossinn og algjörlega að fullu greitt, þannig að ég þurfti ekki að 

vera aðskilinn frá Föðurnum að eilífu. Hvernig ég sá að þetta var algjörlega 

verk Krists í ævarandi elsku hans sem hann bar til mín og barna sinna. Hver 

munurinn var á því að lifa sjálfum mér eða að vera í Honum sem er vegurinn, 

sannleikurinn og lífið. Þetta var algjör endurlausn! Ég væri kallaður 

til að vera með Honum að eilífu, sem barn Hans sem Hann elskaði og mat 

mikils. Hann væri vitnisburður lífs míns og Hann hafi arfleitt mig af öllum 

himneskum blessunum í himinhæðum. Þvílík sýn og þvílík upplifun! 

Síðan fannst mér ég vera staddur í forstofu himinsins þar sem við mér 

blöstu dyr lífsins. Ég stóð við dyrnar og heyrði óm af dýrðlegri gleði, svo 

mikill fögnuður og svo mikið að gerast svo langt sem augað eygði. Ég 

heyrði rödd sem sagði við mig: Komdu yfir þröskuldinn, komdu inn í ríki 

lífsins og taktu þátt í ævarandi fögnuði Föður lífsins! Því skyldi ég ekki vilja 

taka við þessu boði? 

Trúin er brúin til lífsins. 


Andri Freyr Hólm 

Frá því að ég var lítill strákur 

hef ég alltaf átt erfitt með allt 

sem heitir ábyrgð, yfirvald 

og reglur. Ég var greindur 

mjög ungur með ofvirkni og athyglisbrest 

og eitthvað annað sem heitir 

„hegðunarröskun“. 11 ára gamall 

byrja ég að nota fíkniefni og hef 

frá 14 ára aldri gert margar tilraunir 

til að hætta með misgóðum 

árangri. Ég hef verið inni á mörgum 

stofnunum, verið hjá sálfræðingum 

og geðlæknum og heyrt alls konar 

útskýringar á mínu vandamáli 

sem hefur ekki hjálpað mér mikið. 

Um miðjan júlí á síðasta ári er ég 

mjög illa á mig kominn út 

af fíkniefnaneyslu og bið 

Jesú að hjálpa mér. Daginn 

eftir fæ ég kraft til að leita 

mér hjálpar og ég talaði við 

Baldur Frey í Kærleikanum 

og hann tekur mig inn á heimilið 

sitt. Hann tók mig með sér hvert 

sem hann fór og ég fylgdist með 

honum og ég lærði um Guð, hvernig 

ég ætti að leita hans og hvernig 

ég ætti að sýna öðru fólki kærleika. 

Jesús hefur tekið frá mér fíknina, 

óttann, kvíðann og reiðina og gefið 

mér frið í hjartað og sátt. Ég er 

kannski ekki fullkominn en Jesús 

hefur gefið mér kraft til að elska og 

hjálpa öðrum. 


FYRIR FJÁRHAGSLEGUM 0G EFNAHAGSLEGUM ÞÖRFUM 

(JÁTAÐU DAGLEGA) 

Kristur keypti mig undan bölvun lögmálsins (fátækt, sjúkdómi og dauða). Gal 3:13 og 

V.MÓs 28. kafli . 

Í stað fátæktar hefur hann gefið mér auð. Í stað hungurs hefur hann gefið mér brauð. 

II. Kor 8:9. 

Ég treysti Drottni og gleðst yfir honum, og hann veitir mér það sem hjarta mitt girnist. 

Sálm 37:3-4. 

Ég hef gefið tíund og Guð hefur opnað flóðgáttir himinsins og úthellir yfir mig yfirgnæfanlegri 

blessun. Mal 3:10. 

Ég hef í öllu og ávallt allt sem ég þarfnast og get sjálfur veitt ríkulega til sérhvers góðs 

verks, því Guð veitir mér allar góðar gjafir ríkulega. II Kor 9:8. 

Ég líð engan skort, því að Guð minn uppfyllir sérhverja þörf mína samkvæmt auðlegð 

dýrðar sinnar í Kristi Jesú. Fil 4:19. 

Drottinn er minn hirðir, MIG MUN EKKERT BRESTA! Sálm 23:1. 



Banki: 0113-26-25707 - Kt.: 630890 - 1019 


23


Guð opinberar sig í náttúrunni. 

Móðir Teresa mælti: 

Við skulum biðja hvert fyrir öðru. Mín sérstaka bæn er sú, 

að við megum elska heitt þessa Guðsgjöf, barnið, því að 

barnið er stærsta gjöf Guðs til heimsins og til 

fjölskyldunnar og til sérhvers okkar. Og biðjið, að fyrir 

hjálp þessa kærleika megið þið vaxa í heilögu líferni, því 

að heilagleiki er ekki eitthvað, sem aðeins fáum getur 

hlotnast; hann er blátt áfram skylda þín 

og skylda mín. 

Hið góða líf 

Símon 

Jóhannesson 

öryggisvörður 

Hæ hó. Ég heiti Símon 

Jóhannesson og hef vitnisburð 

að segja um hvað Guð 

hefur gert í lífi mínu. Ég er alinn 

upp í kristinni fjölskyldu og hef 

því verið mikið frá því ég fæddist 

í kristnu umhverfi. Ég mætti oft í 

messur í kirkjunni en var ástæðan 

oftast sú að foreldrar mínir tóku 

mig með sér á þessar messur. Ég 

fékk að kynnast Jesú þegar ég 

var strákur en gleymdi að rækta 

samfélagið við Hann. Ég hafði alltaf 

trú á Guð en ég hafði ekki lengur 

þetta persónulega samfélag við 

Jesú þegar ég var orðinn eldri, 

það er að segja í byrjun unglingsáranna. 

Þegar ég byrjaði í framhaldsskóla 

þá var forvitnin mikil 

hjá mér og ég prófaði að drekka 

og fannst það frekar spennandi. 

En þegar ég var búinn að vera ár 

í framhaldsskóla þá virkilega fann 

ég mikla neyð, að ég þurfti á Guði 

að halda, og trúi ég að Guð hafi 

eitthvað verið að pikka í hjarta 

mitt. Ég ákvað þá að gefa Guði 

líf mitt algjörlega og Hann kom 

og breytti því gjörsamlega. Þvílíkur 

kærleikur sem Guð er. Ég fann það 

sem allar manneskjur í heiminum 

þurfa á að halda og það er Jesús. 

Áður en ég gaf Guði líf mitt þá lifði 

ég því lífi sem margar manneskjur 

myndu segja að væri gott líf. Var 

umkringdur góðum vinum og átti 

frábæra fjölskyldu en samt vantaði 

eitthvað. Við verðum oft svo 

blind á það sem við þörfnumst 

því við höldum að ef við höfum 

það sem samfélagið segir að við 

þurfum að hafa séum við í góðum 

málum, eins og t.d. að eiga góða 

vini, góða fjölskyldu, og þá 

verðum við alsæl, en það 

er bara alls ekki nóg. Ekki 

misskilja mig. Þetta skiptir 

máli en þetta er ekki aðalatriðið. 

Guð skapaði okkur 

til að eiga samfélag við Sig og 

með því að gefa ekki Guði séns 

þá erum við að missa í rauninni af 

öllu, af tilgangi okkar. Guð þekkir 

okkur langbest enda skapaði 

Hann okkur. Ég vissi það áður en 

ég gaf Guði líf mitt að ef ég myndi 

ekki gefa honum það þá myndi 

ég ekki fara til himins. Það virðist 

eins og í dag megi varla tala 

um að það sé himnaríki og helvíti. 

Fólk reynir að blokka út að það 

sé til helvíti en það er samt til. Í 

Jóhannesarguðspjalli, 14. kafla og 

6 versi, stendur: – Jesús segir við 

hann: „Ég er vegurinn, sannleikurinn 

og lífið. Enginn kemur til föðurins 

nema fyrir mig. – Við komumst 

ekki til föðurins nema fyrir 

Jesú Krist. Ég gaf Guði líf mitt og 

er það besta ákvörðun sem ég hef 

nokkurn tímann tekið. Hann sýndi 

mér að Hann væri raunverulegur 

og líf mitt hefur aldrei verið eins 

spennandi eins og þegar ég kynntist 

Jesú Kristi. Munið það að við 

komumst ekki til himna á kirkjurækni. 

Það stendur ekki í Biblíunni 

að þú þurfir að mæta í það 

minnsta 43 sinnum á ári í kirkju 

og þá komist þú til himna. Nei, við 

þurfum að gera okkur grein fyrir 

því að maður verður ekki belja 

á því að fara í fjós. Að komast til 

himna er að gefa Jesú líf okkar og 

hvet ég þig, kæri lesandi, að gefa 

Jesú líf þitt og ég skal lofa þér því 

að þú munt ekki sjá eftir því, því 

að þessi ákvörðun er sú besta sem 

nokkur manneskja getur tekið. Guð 

blessi ykkur. 


HAFIRÐU ÓTTA OG ÁHYGGJUR (JÁTAÐU DAGLEGA) 

Ég er í líkama Krists og Satan hefur ekkert vald yfir mér. I. Kor 12:14-27. 

Sá er meiri sem í mér er en sá sem er í heiminum. I. Jóh 4:4. 

Ég óttast ekkert illt, því að þú ert hjá mér, Drottinn, orð þitt og Andi hugga mig. Sálm 

23:4. 

Ég er fjarri ofríki, ótti og skelfing koma ekki nærri mér. Jes 54:14. 

Eltingaleikurinn við hið góða líf hefur 

varað eins lengi og maðurinn hefur verið 

uppi. Hvað er þá „hið góða líf”? 

Eitt sjónarmið er að hið góða líf sé ástand 

þar sem fólk getur lifað og tjáð sig óttalaust. 

Eitt þeirra verulega stóru vandamála sem 

mannkynið stendur frammi fyrir er tómleiki. 

Þá hugsa ég ekki fyrst og fremst um 

tómar matvörugeymslur. Það er reyndar 

vandamál sem hlutar heims berjast við, 

en hægt væri að leysa með auknu félagslegu 

réttlæti. Að sjálfsögðu er það alvarlegt 

þegar stórir hópar fólks upplifa hungur og 

vannæringu og okkur ber öllum skylda til 

að leggja okkar af mörkum til að jafnari 

skipting náist. 

En það sem ég fyrst og fremst á við er 

hinn innri tómleiki. Það að fólk finni að 

það skortir tilgang með lífinu og örugga 

festu. Hinn innri tómleiki verður eins og 

sjálfstætt afl sem leiðir í tilviljunarkenndar 

áttir og leiðir oft til þess að ytri áhrif 

og tíðarandinn stjórni þeim ákvörðunum 

sem við tökum. Tómleikinn segir nefnilega 

ekkert um gildin og þegar tómleikinn 

24 

er æpandi er hugurinn ekki upptekinn af 

afleiðingum og stærra samhengi. 

Tómleikinn gerir menn sjálfhverfa og 

það er óheilbrigt ástand sem til lengri tíma 

hefur í för með sér þjáningu bæði fyrir einstaklinginn 

og samfélagið. 

Guð vill frelsa okkur frá tómleikanum. Og 

hann hefur þegar gert það með því að 

senda Jesú í heiminn sem frelsara og drottin. 

Hann segir að „af náð hans höfum vér 

öll þegið, náð á náð ofan.” Ég get ekki 

hugsað mér betra líf en það líf sem Jesús 

gefur. 

Við segjum oft að Jesús gefi eilíft líf og 

hugsum þá gjarnan um „ævarandi”. Það 

er ekki auðvelt að átta sig á lífi sem engan 

endi tekur, en eilíft líf þýðir líka líf í bestu 

gæðum. Ef það er eitthvað sem við þörfnumst 

á okkar tímum og í okkar heimi, þá 

er það einmitt eilíft líf – líf í bestu gæðum! 

Og Jesús biður okkur að vera móttækileg: 

„Verið í mér, þá verð ég í yður!” Biblían 

kennir okkur um hið góða líf og Andinn 

gerir það mögulegt fyrir okkur að tileinka 

okkur þetta líf. 

Anne Marie Reinholdtsen 

Yfirforingi Hjálpræðishersins á Íslandi. 

Engin vopn, sem smíðuð verða gegn mér, skulu verða sigurvænleg, því að réttlæti mitt 

er frá Drottni. Jes 54:17. 

Allt sem ég geri lánast mér, því að ég er sem tré, gróðursett hjá rennandi lækjum. Sálm 

1:3. 

Drottinn, þú hefur frelsað mig frá þessari yfirstandandi vondu öld, samkvæmt vilja 

Guðs. Gal 1:4. 

Engin ógæfa hendir mig og engin plága nálgast bústað minn. Sálm 91:10. 

Því að mín vegna býður þú út englum þínum, til þess að gæta mín á öllum vegum 

mínum. Sálm 91:11. 

Á vegi mínum er líf og enginn dauði. Orðskv 12:28. 

Ég er gjörandi orðsins og er sæll í verkum mínum. Jak 1:25. 

Ég tek skjöld trúarinnar og slekk öll hin eldlegu skeyti hins vonda. Ef 6:16. 

Kristur keypti mig undan bölvun lögmálsins. Ég banna öllum sjúkdómi að snerta mig. 

Gal 3:13 og V. MÓs 28. k. 

Ég sigra fyrir blóð lambsins og fyrir orð vitnisburðar míns. Op 12:11. 

Djöfullinn flýr mig, því að ég stend gegn honum í Jesú nafni. Jak 4:7. 

Orð Drottins varir að eilífu, það stendur stöðugt á himnum. Sálm 119:89. 

Börn mín njóta mikils friðar, því þau eru öll lærisveinar Drottins. Jes 54:13.

Áhugaverðir netmiðlar 

Það er til fjöldinn allur af áhugaverðum netmiðlum þar 

sem fólk hefur greiðan aðgang að því að fanga allt það 

sem er að gerast í kristilegu starfi á Íslandi. Hægt er að 

nálgast fullt af athyglisverðum og uppbyggjandi greinum 

og öðru efni tengdu trúnni og tilverunni, auk allra hinna 

miklu upplýsinga um samkomur, starfsemi, fyrirlestra, 

atburði og uppákomur fyrir alla aldurshópa. Hér er samansafn 

af mörgum áhugaverðum heimasíðum. Þetta er 

ekki tæmandi listi, en fólk ætti að finna eitthvað við sitt 

hæfi. Kíkið á þetta og njótið. 

ABC barnahjálp – www.abc.is 

Aðventistakirkjan – www.sda.is 

Aglow - Alþjóðleg samtök kristinna kvenna – www.aglow.is 

Baptistakirkjan í Njarðvík – www.isholf.is 

Boðunarkirkjan – www.bodunarkirkjan.is 

Félagið Zion, vinir Ísraels – www.zion.is 

Fíladelfía – www.filadelfia.is 

Fríkirkjan í Hafnarfirði – www.frikirkja.is 

Fríkirkjan í Reykjavík – www.frikirkjan.is 

Gídeonfélagið á Íslandi – www.gideon.is 

Hið íslenska Biblíufélag – www.biblian.is 

Hjálpræðisherinn – www.herinn.is 

Hvítasunnukirkjan – www.gospel.is 

Íslenska Kristskirkjan – www.kristur.is 

K.U.F. Kirkja unga fólksins í Fíladeldfíu – www.filo.is 

Karmelklaustrið í Hafnarfirði – www.karmel.is 

Kaþólska kirkjan – www.vortex.is 

Kefas – www.kefas.is 

KFUM og K – www.kfum.is 

Kirkjunetið – www.kirkju.net 

Kirkjulækjarkot – www.eldurinn.is, www.kotid.is 

Kristilega fjölmiðlafélagið – www.talrasin.is 

Kristin stjórnmálasamtök – www.krist.blog.is 

Krossinn – www.krossinn.is 

Kærleikurinn – www.kaerleikurinn.is 

Lífsvernd – www.lifsvernd.com 

Mózaik – www.mozaik.is 

Ný kynslóð, róttæk kristileg skólasamtök á Íslandi og 

Skandinavíu – www.nykynslod.is 

Omega – www.omegatv.is 

Óháði söfnuðurinn – www.ohadisofnudurinn.is 

Royal Rangers, kristilegt æskulýðsfélag – www.royalrangers. 

is 

Salt, kristið samfélag – www.saltks.is 

Samband íslenskra kristniboðsfélaga – www.sik.is 

Samfélag trúaðra – www.biblebelievers.is 

Samhjálp – www.samhjalp.is 

Samkirkjulegur hópur Þjóðkirkju og fríkirkna – www.alfa.is 

Samtök kristinna bifhjólamanna – www.trubador.is 

Útvarpsstöðin Lindin – www.lindin.is 

Vegurinn – www.vegurinn.is 

Vinir í bata – www.viniribata.is 

Þjóðkirkjan – www.kirkjan.is, www.tru.is 

Útvarpsstöðin Lindin boðar blessun 

– fyrir þjóðina alla daga, allan sólahringinn 

Er við ferðumst um landið okkar Ísland 

sjáum við margar fallegar kirkjur blasa við 

okkur á áberandi stöðum í landslaginu. 

Þessar kirkjur tala til þjóðarinnar og til 

þeirra, er sækja okkur heim, um kristna 

arfleifð þjóðarinnar. Frá árinu 1995 hefur 

útvarpsstöðin Lindin notið þeirra forrétinda 

að vera hluti af þessari arfleifð, með 

því að segja frá Guði og fagnaðaerindinu 

um Jesú Krist í tali og tónum. 

Þegar sagt er frá verki Guðs og valdi og 

krafti Hans til að breyta og bæta líf fólks, 

þá laðar það menn og konur, drengi og 

stúlkur að kærleika, fyrirgefningu og friði 

Hans. 

„Ég tók á móti Jesú þegar ég hlustaði á 

Lindina árið 1995 og líf mitt hefur breyst 

algjörlega. Ég hlusta á Lindina daglega 

og það hefur orðið mér til blessunar.“ 

Frásögn hlustanda Lindarinnar. 

Hugsjónin 

Hugsjón Lindarinnar er að breiða út boðskapinn 

um kærleika, von og frið Guðs 

til þjóðarinnar og víðar. Lindin leitast við 

að gera þetta í gegnum kristilega tónlist, 

kennslu sem er grundvölluð á Biblíunni, 

prédikunum og vitnisburðum um Guð að 

verki í lífi fólks í dag. 

Dagskráin 

Lindin býður upp á fjölbreytta dagskrá. 

Tónlistardagskráin er samsett úr íslenskri 

og erlendri lofgjörðartónlist, bæði fjörugri 

og rólegri, svo og hefðbundnari sálmum. 

Boðið er upp á dagskrá með fjölskyldu- og 

hjónaráðgjöf og dagskrá fyrir börn þar sem 

notast er við kennsluefni sunnudagaskólanna. 

Vikulega er bókaþáttur þar sem kynntar 

eru ýmsar kristilegar bækur nýjar og eldri, 

íslenskar og erlendar. 

Kristnir leiðtogar víðs vegar að á landinu 

flytja hlustendum „Boðskap dagsins“ alla 

virka daga vikunnar, og viðtöl við fólk með 

fjölbreyttan bakgrunn er líka vikulega á 

dagskrá. 

„Nótt eina gat ég ekki sofið og fann þessa 

stöð í útvarpinu, síðan þá hlusta ég hvenær 

sem ég get. Dagskráin á Lindinni 

hefur hjálpað mér að skilja Biblíuna 

miklu betur.“ 

Frásögn hlustanda Lindarinnar. 

Bænalínan 

Bæn hefur verið stór hluti af þjónustu 

Lindarinnar frá upphafi. Á Lindinni eru 

bænastundir þrisvar á dag, yfirleitt í beinni 

útsendingu frá mánudegi til föstudags. 

Á þessum bænastundum er beðið fyrir 

þjóðinni og innsendum bænarefnum hlustenda. 

Það er dásamlegt að fá að heyra um það 

hvernig Guð svarar bænum. 

Sæl er sú þjóð er á Drottin að Guði, sá 

lýður er hann hefur kjörið sér til eignar. 

Sálmur 33:12 

25

Endurkoma Jesú Krists! 

Í trúarjátningu kristinna 

manna er fullyrðing sem 

hefur haft sinn sess frá 

upphafsárum trúarinnar: 

„...og mun þaðan koma 

til að dæma lifendur og 

dauða...“ Þá viðurkenna 

kirkjugestir að sá sem 

píndur var á dögum 

Snorri Pontíusar Pílatusar 

Óskarsson muni aftur koma og 

birtast þá sem dómari 

lifenda og dauðra! Það er ekki lítil trú að 

geta tekið þetta upp í sig og af hjartans 

sannfæringu játað að sá sem var krossfestur, 

dáinn og grafinn, reis aftur upp frá dauðum 

– reyndar reis hann ekki „aftur upp“ því 

hann dó aðeins einu sinni – ætti að koma 

á ný til jarðar og blasa við allra augum. En 

hvenær ætli þessi atburður verði? 

26 

Frumkristnin 

Í gegnum sögu kristninnar hefur endurkoma 

Jesú Krists verið „á næsta leiti“. 

Kirkjan hefur boðað komu hans í því ljósi 

að „enginn veit daginn né stundina“ og 

hann muni birtast sem „þjófur að nóttu“. 

Oft hafa ýmis kennimerki samtímans verið 

notuð til áminningar að nú sé eitthvað 

mikið framundan. Opinberunarbókin ein 

og sér hefur þar helst verið höfð í frammi 

sem sönnunargagn þess er verða mun. En 

ekki er Jesús mættur í sínum „mætti, veldi 

og dýrð“. 

Forvitni rak lærisveinana til að spyrja 

Jesú hver tákn yrðu um endurkomu hans 

eða þess að hann stofnaði nýtt ríki hér á 

þessari jörð. Prédikun Jesú hafði hljómað 

frá upphafi þannig: „Gjörið iðrun því 

himnaríki er í nánd“! Þessi hvatning leiddi 

til þess að menn breyttu háttalagi sínu, 

bættu framferði sitt og áttu því von á byltingunni 

miklu að Guð kæmi með sínum 

englaher og fjarlægði dauðann og Satan 

úr tilverunni. Við þann atburð áttu ekki 

allir að eiga sjö dagana sæla heldur aðeins 

þeir sem tilbúnir voru og með hreint hjarta 

vegna trúarinnar á Jesú. 

Sagan segir að á uppstigningardag hafi 

lærisveinarnir spurt hvort hann myndi á 

þessum dögum stofna ríki sitt. Hann svaraði 

þeim því að ekki væri þeim gefið að 

vita tíma eða tíðir. Svo sögðu englarnir 

lærisveinunum að nú skyldu allir halda 

aftur til borgarinnar því að „Jesús þessi 

mundi koma á sama hátt og menn sáu hann 

fara,“ þ.e. á skýjum himins. 

Bæði Pétur og Páll minnast á endurkomu 

Jesú en þó ekki alveg eins. Ekki má svo 

skilja að þeir hafi verið ósammála heldur 

hitt að táknin og fyrirboðar endurkomunnar 

eru það margir að hvorugur tók þá alla 

með og gerði tæmandi lista yfir breytingarnar 

og atburðina sem fylgja. 

Páll nefnir t.d. að menn muni rísa upp 

frá dauðum. En þeir sem verða á lífi við 

endurkomu Jesú muni umbreytast í einni 

svipan, á einu augabragði og við þá breytingu 

muni dauðinn ekki hafa vald né áhrif 

aftur á manneskjuna. 

Hvítasunnumenn ásamt nokkrum öðrum 

kristnum trúflokkum hafa lagt meiri 

áherslu á þessa boðun en t.d. þjóðkirkjan 

eða kaþólskir. Stundum hefur kveðið svo 

rammt að þessari áherslu að sumir þekktir 

stjórnmálamenn hafa verið nafngreindir 

sem antikristar. Nöfn þeirra voru útreiknuð 

og sáust passa við tölu dýrsins, 666. Fyrir 

bragðið hefur öðrum þótt öfgarnar taka út 

yfir allan þjófabálk og því ekki á það hættandi 

að reyna einhverja umræðu um þessi 

atriði. En skoðum nokkra fleiri þætti, byrjum 

á því að skoða nokkur atriði sögunnar. 

Kirkjusagan og viðhorfin 

Eftir tíma postulanna var Ágústínus 

kirkjufaðir hafður í stöðu hins eina sanna 

leiðtoga og lærisveinar hans reiknuðu út að 

endurkoma Krists yrði árið 500. En menn 

með þá afstöðu voru af öðrum kristnum 

taldir „deliri et insani“ eða með hugaróra 

og dellu. En atburðir aldarinnar höfðu undirstrikað 

réttmæti kenningarinnar með 

miklum jarðskjálftum þann 19. júlí árið 

418 og að Vísigotar herjuðu á Rómaveldi. 

Barbarar sátu lengi um Rómaborg á þeirri 

öld. Það þótti öflugt tákn mörgum kristnum 

að Múhammeð lést árið 666 sem sannaði 

þar með að hann væri „dýrið“ sem frá 

er greint í Opinberunarbókinni. 

Spánski munkurinn Beatus frá Liébana 

ritar árið 775 e.Kr. 1000 bls. doðrant um 

Opinberunarbókina. Ætlunin var að útskýra 

viðburði samtímans í því ljósi að þeir væru 

„sorgarklæði þessa heims sem brátt verða 

umsköpuð til nýrrar veraldar.“ En bókin 

átti ekki að verða tímamælir eða klukka 

fram til heimsendis, aðeins útskýring á vesöld 

mannkyns. 

Heimsendahugmyndir skutu upp kollinum 

af og til í ljósi mikilla viðburða, s.s. 

við árið 1000 og krossferðirnar sem áttu 

að opna fyrir komu Krists konungs til 

Jerúsalem. Bruninn mikli í London árið 

1666 hafði svipuð áhrif, franska byltingin 

og Napóleonsstyrjaldirnar voru álitin tákn 

síðustu tíma. Margar munka- og nunnureglur 

voru settar á laggirnar til að „brúður 

Jesú“ gæti gert sig tilbúna við komu 

hans og brúðkaups. Þannig hafa menn 

lesið myndir Opinberunarbókarinnar samkvæmt 

þeim tíma sem menn lifa. Oft var 

mikill ævintýraljómi yfir þessum hugmyndum, 

t.d. þegar bókin „Ferðir Mandevilles“ 

var gefin út en hún fjallar um 15 tákn 

fyrir dómsdag og sett fram eins og gátlisti 

svo allir geti fylgst með viðburðum og 

krossað við. Þess vegna eru enn aðrir sem 

forðast þennan boðskap í ljósi þessarar 

2000 ára sögu mistúlkunar á spádómum 

Opinberunarbókarinnar. Þeir jafnvel flokka 

boðskapinn um endurkomu Jesú Krists 

sem neikvæðan og segja að hann staðfesti 

trúarrugl öfgatrúamanna. Öfgatrúarmenn 

eru einnig flokkaðir sem „bókstafstrúar“ og 

því látnir vera í hópi stórhættulegra glæpamanna 

sem eru best geymdir í eingangrun, 

jafnvel í Guantanamó á Kúbu. 

Vakningar og heimsendir 

En sagan hélt áfram og endatímahugmyndir 

kristninnar skutu upp kollinum 

jafnt og þétt. Trúlega reis viðamesta fylgi 

við endatímaspádóma hæst í byrjun 19. 

aldar þegar mikil trúarbylgja breiddist 

yfir Bandaríkin. Þar fór fremstur í flokki 

William Miller (1782 – 1849) sem hafði 

tekið hugmyndir Jonathans Edwards (1703 

– 1758), ensks prests hjá Púritönum. Sá 

hafði reiknað út frá Daníelsbókinni að 

líklega kæmi Jesús aftur 1866 af því að 

Antikristur fékk að ríkja í 1260 daga. Hann 

breytti dögunum í ár og miðaði við upphafstíma 

árið 606, þá væri tíma hans lokið 

1866. Miller gerðist sporgöngumaður þessara 

hugmynda. Þá hafði mikil trúarvakning 

farið um Bandaríkin sem varð til þess að 

þrælahald var á undanhaldi og lagðist loks 

af og kristin gildi voru sett í stjórnarskrá 

fólksins. Bandaríkin voru stofnuð án þess 

að hafa kóng yfir lýðnum. 

Miller og fylgismenn hans yfirfóru 

útreikninga Jonathans og eftir nákvæma 

skoðun komust þeir að því að um tvo daga 

var að ræða sem mögulega endurkomudaga 

Jesú Krists. Sá fyrri var 21. mars 1844 

og hinn síðari 22. okt. sama ár. Líklega 

hefur þessi hreyfing haft víðtækari áhrif 

en ætlað er því að t.d. Mormónar þeir sem 

komu til Íslands boðuðu fólkinu að hið 

nýja ríki hinna Síðari daga heilögu yrði 

grundvallað í Utah við Klettafjöllin. Þangað 

fór Eiríkur á Brúnum undir Eyjafjöllum til 

að taka þátt í hinum mikla undirbúningi 

endurkomu Krists sem boðuð var. Halldór 

Laxness gerir sögu þessa manns að yrkisefni 

í bókinni Paradísarheimt. 

Nú vita menn að allir þessir tímaútreikningar 

eða túlkunarfræði 

Opinberunarbókarinnar hafa ekki reynst 

haldbær fræði um endurkomu Jesú Krists. 

Samt hefur trúarjátning kristinnar kirkju 

ekki breyst því enn er sagt að Jesús muni 

„þaðan koma að dæma lifendur og dauða.“ 

Hvað er verið að boða í kirkjum landsins 

varðandi endurkomu Jesú Krists? Í flestum 

kirkjum er ekkert verið að boða þennan 

boðskap með þunga. Sumir leggja enga 

áherslu á þetta atriði. 

Er endurkoma Jesú sama og heimsendir? 

Endurkoma Jesú er allt annar atburður 

en heimsendir. Endurkoman er líkari sumarkomu 

þegar náttúran breytist og menn 

fá að njóta blíðunnar og dýrðardaga sumarsins. 

Þegar menn eiga að baki harðan 

vetur þá er sumarið svo ákaflega eftirsóknarvert. 

Sá ljúfi tími hefur verið kallaður 

þúsund ára friðarríki Jesú Krists. En líkt 

og með áramót hjá okkur þá fáum við að 

upplifa mikinn ljósagang og sprengingar á 

gamlárskvöldi en svo við nýársdag er meiri 

kyrrð yfir hlutunum. Líkur þessu er tíminn 

á undan komu Jesú Krists. Skoðum málin í 

samhengi við Biblíuna. 

Endurkoman er lokaatriði í mikilli sögu. 

Ég ætla að sleppa sögunni frá Abraham 

til Móse og þaðan til Davíðs. Ég ætla að 

sleppa tímabilum í gyðingasögunni sem 

greinir frá dómurum og svo konungum 

þeirra. Þar átti sér margt stað sem tengist 

betur öðrum málum en kjarninn í sögunni 

er sá að Guð var að staðfesta tilveru 

sína. Gegnum menn og sögu þeirra var svo 

margt sem sannaði inngrip Guðs í málin. 

Hefjum frekar söguna hjá Esekíel spámanni. 

Esekíel var prestur við musteri Salómons 

og fluttist sem fangi til Babýlonar árið 597 

f.Kr. Í Babýlon opinberaði Guð honum 

atburði sem verða undanfari endurreisnar 

þjóðarinnar. Það eru kaflarnir frá 36 til 39 

er fjalla um Ísrael og sögu landsins. Hæðir 

landsins sem urðu berangur verða „ræktaðar 

að nýju“ og fá að verða eins og „aldingarður“. 

Þjóðin sem hefur verið „dreift 

meðal þjóðanna“ verður kölluð heim „úr 

gröfunum“ og flutt á Ísraels fjöll. 

Í útrýmingabúðum í maí 1945 

Varla dylst nokkrum manni hve glöggt þetta 

orð er í ljósi útrýmingartilrauna nazista á 

þessari merkilegu þjóð. En Esekíel fer frá 

þessum raunum og opinberar endursköpun 

lands og þjóðar í nærveru Guðs. Þjóðir 

heimsins munu standa í gegn endurreisn 

lands og þjóðar en samt fá Ísraelsmenn að 

endurreisa musterið á Musterishæðinni í 

Jerúsalem. Fram að þessu hefur þetta orð 

ekki ræst og meðan svo er freistast margir 

til að telja þetta dellu. En ég trúi að þessir 

atburðir eigi eftir að verða raunveruleiki 

í náinni framtíð eða fréttir morgundagsins. 

Hafið vakandi huga af fréttunum sem 

berast frá Ísrael og Musterishæðinni þessa 

páska og fram til haustsins. Það má öllum 

mönnum ljóst vera að Ísraelsmenn eru 

komnir heim og búa í Landinu helga! 

Hornsteinn hins 

nýja Musteris tilbúinn 

Daníel fjallar einnig um tilveru Ísraels. Hann 

gefur þeim tíma. Hann segir að Gyðingar 

hafi fengið frá Guði „sjötíu sjöundir“ eða 

490 ár. Þessar sjöundir hafa flestar runnið 

sitt skeið og voru notaðar í að endurreisa 

stræti og torg Jerúsalemborgar 

eftir herleiðinguna. Þegar Jesús Kristur var 

krossfestur var 69 sjöundum lokið (Dan. 9: 

26) þegar hinn smurði verður afmáður og 

„hann mun ekkert eiga“. En þá vantar eina 

sjöundina og við nánari skoðun þá er hún 

ókomin. 

Jeremía, Jesaja, Esekíel og Daníel eru því 

spámenn sem við lesum saman og berum 

saman til að fá þann skilning er snertir 

endurkomu Jesú Krists og Guðs verk með 

gyðinga. 

Tilvera Ísraels er því eitt öflugasta tákn 

sem hægt er að benda á sem tengist undirbúningi 

komu Krists. Ég ætla að nefna 

önnur atriði sem hafa verið hjá okkur undanfarna 

áratugi sem tákn til viðvörunar eða 

viðvörunarhringingar til samtímans. 

Þetta tákn, Ísrael, mun leiða fram mótþróaseggina 

sem ætlaðir eru til dóms og 

eyðingar. Þessa atburðar er getið í spádómsbók 

Jóels, 3. kafla, þar sem greint 

er frá þjóðunum sem hafa farið illa með 

gyðinga, dreift þeim meðal þjóðanna og 

skipt landinu. Að lokum munu þessar þjóðir 

ráðast til atlögu og skipta Jerúsalem til 

helminga. Í dag eru þessi atriðið kölluð 

„pólitískar lausnir“ á vanda Palestínuaraba 

og Gyðinga. 

Heimsendir og Al Gore. 

Veður verða válynd og þjóðir standa 

ráðalausar við „dunur hafs og brimgný.“ 

Nægir hér að minna á jarðskjálftana og 

flóðbylgjurnar á annan dag jóla 2004 við 

Indónesíu; og fellibylinn Katrínu 29. ágúst 

2005 sem er sagður „einn stærsti fellibylur 

í sögu Bandaríkjanna,“ DV 30. ág. 2005. 

Jarðskjálftar hafa varla verið stærri eða 

tíðari en á undanförnum árum, nægir þar 

að nefna Kóbe í Japan 1995, en Kóbe þýðir 

„Dyr Guðs“. Eflaust má flokka þessa upptalningu 

mína til „sértrúaráróðurs“ en því 

má svara á þann hátt að ekki hefur mannkynið 

setið að öðrum eins mælingum á 

náttúrunni eins og okkar kynslóð. Al Gore 

sá ástæðu fyrir því að vara við hlýnun jarðar 

með fyrirlestrum og myndútgáfu á „an 

inconvenient truth“ Hann er ekki í minnsta 

vafa um að maðurinn er á brún heimsendis. 

Hann boðar mönnum að gera iðrun út um 

allan heim. 

Skoðum þessi atriði sem vitna um síðustu 

tíma! 

Vegna náttúruókyrrðar hafa ríki jarðar 

ekki þurft að borga jafnmikið fyrir tjón af 

völdum hamfara eins og undanfarna áratugi. 

Siðleysi meðal manna hefur verið sýnilegur 

mælikvarði. Aldrei fyrr hafa siðferðisgildi 

kristninnar fallið eins hratt og undanfarna 

áratugi. Nægir að nefna frjálsar 

ástir, hjónaskilnaði og viðurkenningu 

samkynhneigðarinnar sem hljómar vel við 

orðin í 2. Þessalónikubréfi 2: 3; fráhvarfið 

og hugarfarsbreyting eða „tíðarandi“ er 

þannig mælikvarði og tímamælir. 

Eitt er þó það atriði sem ætti að opna 

augu okkar allra helst en það er endurreisn 

„Rómarríkisins“. Þegar farið er í gegnum 

Evrópusöguna þá var það draumur konunga 

og hershöfðingja að vekja að nýju 

rómverskt stórveldi. Karla-Magnús, Karl V, 

Napóleon, Mússolíni og Hitler voru allir 

með þessa glæsilegu draumsýn. 

Innsigli Karla-Magnúsar. 

En eftir seinni heimstyrjöldina stofnuðu 

Evrópuríkin Evrópusambandið á grundvelli 

„Rómarsáttmálans“. 

Fáni Evrópusambandsins 

Aldrei fyrr hefur Evrópa verið jafn-voldug 

og veik eins og undanfarna áratugi. Það 

sem vert er að skoða er einmitt sá þáttur 

sem er farinn að tengja Evrópu við ófriðarbálið 

í Mið-Austurlöndum. Hér komum 

við að orðum Opinberunarbókarinnar þar 

sem talað er um dýrið; það er sama spá-

Andrew Murray: Kristur kallar 

Verið í Kristi 

og í kærleika hans 

dómsorð og sagt er í Daníelsbók. Þessi 

„dýramynd“ hefur verið kirkjunni hugleikin 

í margar aldir enda sýnist flestum hún 

vera í samræmi við draum Nebúkadnesars 

sem sagt er frá í Daníelsbók, kafla 2. Þar 

dreymir konung mikið líkneski samsett úr 

mismunandi málmum. 

Líkneski Nebúkadnesars 

Gullhöfuðið var hann, svo komu herðarnar 

úr silfri, þá var kviðurinn úr eir og 

fætur úr járni. Neðst á fótum breyttist samsetningin 

í járn og leir. Þá kom steinn veltandi 

að og á fæturna. Við það molnaði 

líkneskið en vindur blés sáldrinu í burt. 

Steinninn óx og náði yfir alla jörðina. 

Daníel gaf konunginum Nebúkadnesar þá 

skýringu að hann væri gullhöfuðið. Síðan 

er hægt að rekja heimsveldin sem tóku við 

hvert af öðru. Öll áttu þau það sameiginlegt 

að ráða yfir Gyðingum og Jerúsalem. 

En þá má spyrja: „Eru fæturnir 

Evrópubandalagið“? Með nokkuð öruggri 

vissu má segja: já! Sér í lagi vegna þess 

að gyðingaríkið er myndað á sama tíma 

og Evrópa gengur í sameiningu EB með 

undirritun Rómarsáttmálans. Þess vegna er 

Evrópa dýrið, framhald Rómarríkis. 

Þessu dýri verður gefið merki sem hefur 

þau áhrif að stýra verslun og viðskiptum. 

Það lætur alla stóra sem smáa taka merkið 

og enginn getur keypt eða selt nema taka 

merki dýrsins. Það er ætti því ekki að 

koma nokkrum kristnum manni á óvart 

þetta efnahagshrun veraldarinnar sem 

við upplifum í dag. Er það tilviljun að við 

sjáum evruna, e, sem björtustu viðskiptamynt 

framtíðar Íslands? Reyndar eru mun 

fleiri ríki sammála okkur um það enda fjármálakerfin 

mishagstæð eftir stærð. 

Biblían segir þetta merki verða sett á 

enni eða hönd manna. Þegar það gerist 

mun það hafa alvarlegar afleiðingar fyrir 

þann sem það gerir, sjá Opinb. kafla 13. Nú 

Heimsendir og Al Gore 

er ég líka farinn að lesa Opinberunarbókina 

inn í minn tíma. 

Gæludýrin okkar eru merkt með kísilflögu 

eða vitflögu sem hefur að geyma 

allar helstu upplýsingar um dýrið, heilsufar, 

eiganda, aldur o.þ.u.l. Slíkar kísilflögur 

eru á stærð við hrísgrjón og MasterCard 

hafa þegar framleitt yfir 2 milljarða af þessum 

flögum. Þær benda á að tæknin er til 

sem gerir það að verkum að hægt er að 

útrýma peninga- og kortaviðskiptum víða 

í heiminum. Þessar flögur hefðu t.d. komið 

sér mjög vel 26. des. 2005 þegar flóðbylgjan 

skall á Indónesíu og hundruð þúsunda 

dóu. GPS-sendingar frá kísilfögum á líkunum 

hefðu getað vísað björgunarmönnum 

á staðsetningu þeirra. Kísilfögurnar geta 

auðveldað lögreglu að finna hryðjuverkamenn 

á örskotsstundu. Margt mælir með 

því að þetta verði tekið í notkun. Biblían 

lýsir einmitt slíku ástandi og tengir það við 

undanfara þess að Jesús komi aftur. 

Kísilflaga með bankanúmerum og 

persónuupplýsingum undir húð handarbaks. 

En það síðasta sem ég vil nefna í þessu 

sambandi er það atriði sem við köllum 

að hafna trúnni. Jesús Kristur átti bræður 

og tveir þeirra eiga rit í Nýja testamentinu. 

Annar hét Jakob en hinn Júdas (ekki 

Ískaríot). Þessi Júdas ritaði okkur speki 

um mennina sem koma inn í kristnina og 

misnota náð Guðs til taumleysis og hafna 

okkar einasta lávarði og Drottni Jesú 

Kristi. Það er eitt ljósasta táknið á okkar 

tíma um það hve stutt er í endurkomu 

Jesú Krists, einmitt sú sterka tilhneiging 

að hafna kristninni, hafna siðferðisgildum 

hennar, hafna boðskapnum um að það er 

samhengi í því sem við gerum og uppskerum. 

Tilveran er ekki samhengislaus 

heldur samsett órjúfanlegum böndum eða 

lögmálum. Síðasta lögmálið er að vegna 

höfnunarinnar á Kristi og afkristnunar í 

Evrópu skiljum við tómarúm eftir til að 

fylla. Sá sem það fyllir mun verða skærasta 

von Gyðinga. Biblían kallar hann Anti-Krist 

en Gyðingarnir Messías. Evrópubúar munu 

væntanlega nefna hann keisara eins og var 

gert í Róm. Hann mun opna Gyðingum leið 

til að reisa musterið á Musterishæðinni. 

Þegar það gerist þá mun hin síðasta sjöund 

fara í gang (sjá Daníelsbók 9) og þá eiga 

Gyðingarnir ekki lengri tíma en 3½ ár uns 

miklir og ógurlegir tímar skella á. Enginn 

björgun fæst fyrir þá nema endurkoma 

Jesú Krists. 

Við stöndum á þessum merkilegu tímamótum 

að sjá nýtt alheimspeningakerfi rísa, 

frið komast á fyrir botni Miðjarðarhafs fyrir 

tilstilli Anti-Krists, Gyðingana reisa musterið 

á Musterishæðinni og þjóðir heimsins 

fara í eina ægilegustu útrýmingarstyrjöld 

í veraldarsögunni. Maðurinn kann ekki að 

forðast eyðinguna en þá mun Jesús Kristur 

birtast. Enn einu sinni verður Guð að grípa 

inn í tilveruna til að bjarga okkur. 

Að játa og trúa að Jesús Kristur er sonur 

Guðs, frelsarinn, er björgunin frá eyðingu 

en inngangan í eilíft líf. Mætti ég bjóða þér 

upp? 

Guð blessi þig. 

Snorri í Betel. 

„Ég hef elskað yður, eins og faðirinn 

hefur elskað mig. Verið stöðugir í elsku 

minni.“ Jóh. 15:9 

Blessaði Drottinn, upplýs augu okkar, svo 

að við fáum séð dýrðina, sem fólgin er 

í þessum dásamlegu orðum! Opinberaðu 

fyrir huga okkar hulið djúp kærleika þíns, 

til þess að sálir okkar geti fundið veginn 

inn þangað og þar fundið eilífan frið. 

Hvernig ættum við annars að geta fundið 

nokkuð af þeim kærleika, sem er æðri 

öllum skilningi? 

Áður en frelsarinn segir: „Verið stöðugir 

í elsku minni“, fræðir hann okkur um 

þennan kærleik. Og það, sem hann segir, 

hlýtur að veita okkur kraft til þess að fara 

að tillögu hans og gjöra okkur mögulegt 

að veita honum viðtöku. 

„Eins og faðirinn hefur elskað mig,“ 

segir hann. En hvernig getum við skilið 

þennan kærleika réttilega? Ó, Drottinn, 

fræddu okkur um kærleika Guðs! Hann 

er Guð sjálfur, en ekki einn af eiginleikum 

hans. Hann er kjarninn, sem allir eiginleikar 

hans umlykja. Af því að Guð er 

kærleikur, þá er hann faðirinn, af því að 

kærleikanum er þörf á einhverjum, sem 

hann geti sökkt sér niður í og gefist, er 

sonurinn. Faðirinn vitnar um það sjálfur, 

þar sem hann segir: „Þetta er sonur minn 

elskaði, sem ég hef velþóknun á“. 

Guðlegur kærleikur er eins og logandi 

eldur. Eiginleikar Guðs eru sem geislar út 

frá kærleika hans; við þörfnumst stöðugt 

einhvers, er geti gefið okkur skilning á, 

hvað kærleikur hans er, sá kærleikur, sem 

er öllum skilningi æðri. 

Þessi kærleikur til sonarins er skýring á 

þeim kærleika, sem Guð elskar þig með. 

Þú, sem ert endurleystur, ert yndi hans. 

Allar óskir hans eru þrá kærleikans eftir 

þér, elska sterkari en dauðinn og sem 

mörg vötn geta ekki slökkt. Hjarta hans 

þráir þig, leitar samfélags við þig og kærleika 

þíns. Eins og faðirinn elskar soninn 

og enginn getur gengið honum í hans stað, 

og eins og Guð gat ekki blessað heiminn 

með neinu, sem væri honum kærara, svo 

elskar Jesús þig. Líf hans er innlifað þínu 

lífi. Þú ert honum dýrmætari en þú færð 

nokkru sinni skilið. Þú og hann eruð eitt. 

„Eins og faðirinn hefur elskað mig, eins 

elska ég yður.“ Ó, sú elska! 

Það er eilífur kærleikur 

Guðs orð kennir okkur, að Guð hafi 

fyrir grundvöllun heimsins fyrirhugað, að 

Kristur skyldi vera höfuð safnaðarins. Í 

upphafi þráði hann þá, sem faðirinn gæfi 

honum. Og þegar hann kom og sagði lærisveinunum, 

að hann elskaði þá, þá elskaði 

hann þá ekki með jarðneskri, hverfulli 

elsku, heldur með eilífri elsku. Í eilífum 

kærleika hvíla augu hans á sérhverjum af 

okkur, sem leitumst við að vera í honum. 

Og hvenær sem þessi elska snertir okkur, 

þá reynum við eilífan kraft. Guð segir við 

Ísrael: „Með ævarandi elsku hef ég elskað 

þig“ (Jer. 31:3). 

Það er fullkominn kærleikur 

Hann gefur allt og heldur engu eftir: 

„Faðirinn elskar soninn og hefur gefið 

honum allt í hendur.“ Eins elskaði Jesús 

líka sína, allt er þeirra, sem hans er. Og 

með því að þörf var á því, þá fórnaði hann 

jafnvel kórónu dýrðarinnar fyrir þig. Hann 

taldi ekki líf sitt og blóð dýrmætara en 

svo, að hann gaf það fyrir þig. Þessi kærleikur 

heldur engu eftir fyrir sjálfan sig. 

Hann gerir sig eitt með þér, með þeim 

hætti sem engin mannleg hugsun fær skilið. 

Ó, þú kærleikur, sem elskar eins og 

faðirinn og býðst til þess að vera okkur 

stöðugur hvíldarstaður. 

Það er innilegur kærleikur 

Ef við hugsum um kærleika föðurins til 

sonarins, þá sjáum við hans takmarkalausu 

verðleika til þess að njóta slíks kærleika. 

En hugsum við út í kærleika Krists 

til okkar, þá er ekkert annað hjá okkur að 

sjá en óverðleika og synd. Við hljótum að 

spyrja: „Hvernig getur eilífur, fullkominn 

kærleikur, sem hvíldi yfir syninum, hvílt 

yfir okkur? Getur það í sannleika verið 

sami kærleikur?“ 

Guði sé lof! Við vitum, að það er sami 

kærleikur. Eðli kærleikans er æ hið sama, 

hversu margvíslegt það er, sem nýtur hans. 

Kristur þekkir engan annan kærleika en 

þann, sem faðirinn elskaði hann með. 

Eymd okkar verður þá til þess eins, að 

við skynjum betur dýrð kærleikans. Með 

innilegri meðaumkun lýtur hann niður að 

veikleika okkar. Með óskiljanlegri þolinmæði 

umber hann sljóleika okkar. Með 

mildi kærleikans lítur hann á ótta okkar 

og fávisku. Það er sú elska, sem faðirinn 

elskar soninn með, sem verður svo dýrðleg 

fyrir það, að hún lýtur niður að okkur 

og er miðuð við þörf okkar. 

Það er óbreytanlegur kærleikur 

„Því að þótt fjöllin færist úr stað og hálsarnir 

riði, skal mín miskunnsemi við þig 

ekki færast úr stað“ (Jes. 54:10). Og fyrirheitið, 

sem hann byrjar starf sitt með 

í hverri sál, er á þessa leið: „Því að ekki 

mun ég yfirgefa þig, fyrr en ég hefi gjört 

það, sem ég hefi þér heitið“ (1. Mós. 

28:15). „Eins og Jesús hafði elskað sína, 

þá er í heiminum voru, svo auðsýndi hann 

þeim nú elsku sína allt til enda“ (Jóh. 

13:1). Og eins og það var eymd okkar, sem 

knúði hann niður til okkar af himni, eins 

er veikleiki okkar ein ástæðan til þess 

að hann heldur okkur föstum. Við getum 

þó ekki skýrt það, nema með orðunum: 

„Eins og faðirinn elskaði mig, eins hefi ég 

elskað yður.“ 

Er nú þessi kærleikur okkur ekki hvatning 

til þess að vera í honum? Við sjáum 

gegnumstungnar hendur hans, harmkvælamannsins, 

gegnumstungnar sakir kærleika 

hans til okkar, fórnarinnar, sem hann 

færði til þess að ávinna okkur. Þessar 

hendur minna okkur á það, sem hann 

hefur heitið að vera okkur, ef við vörpum 

okkur heilshugar í faðm hans. Þær laða 

okkur til þess að hvíla í kærleika hans. Og 

með guðdómlegu valdi, sem er samfara 

óumræðilegri mildi, segir hann: „Maður, 

eins og faðirinn hefur elskað mig, svo hef 

ég elskað þig, vertu stöðugur í kærleika 

mínum“. Og svarið við þessu boði getur 

ekki verið annað en þetta: „Drottinn Jesús 

Kristur, hér er ég. Upp frá þessu skal elska 

þín vera einkaathvarf mitt, í þér einum vil 

ég vera.“ 

Þessi kærleikur er mælikvarði samfélags 

okkar við Krist. 

Kærleikurinn gefur allt og krefst alls. Hann 

gjörir það, en ekki vegna þess að hann 

unni okkur ekki frelsis, heldur af því að 

hann getur ekki gefið okkur af fyllingu 

sinni, nema við gefum honum rúm. Því 

er eins farið með kærleika Jesú til okkar 

og kærleika föðurins til sonarins. Ef við 

eigum að vera stöðugir í kærleika hans, þá 

verðum við að ganga undir sama lögmál. 

Ef við aðeins skildum hvílíkan auð og fylling 

fagnaðar hann veitir okkur, að hann gaf 

hundraðfalt aftur fyrir það, sem við missum 

hans vegna, þá mundum vér hætta öllu 

tali um fórn frá okkar hálfu og sál okkar 

fyllast undrun yfir þeim óumræðilegu forréttindum, 

að við njótum slíks kærleika og 

megum um eilífð vera í honum. 

Geri efasemdir vart við sig um það, 

hvort við raunverulega getum verið í þeim 

kærleika, þá vitum, að Guð sjálfur varðveitir 

okkur í honum. Allur óverðleiki 

okkar getur ekki hindrað það. Almáttugir 

armar Guðs umvefja okkur og sleppa 

okkur ekki, ef við annars viljum vera stöðugir 

þar. Hann bíður aðeins eftir frjálsu 

samþykki hjarta okkar, til þess að við fyrir 

trúna varðveitumst í honum. 

Ó, þú ævarandi elska, sú er faðirinn 

elskar soninn með og sem sonurinn elskar 

okkur með. Við viljum treysta þér. Við 

verðum að treysta þér. Ó, varðveit okkur 

ávallt í sjálfum þér! 

27

Hann elskar þig eins og þú ert 

Jóhannes 

Hinriksson 

Vilja ekki allir vera elskaðir, 

finna frið og tilgang 

með lífinu? Margir 

hafa leitað og ekki 

fundið það sem svalar 

hjartanu, eitthvað nýtt 

hefur verið reynt en 

hjartað er ennþá tómt, 

einn sagði: Leitið og 

þér munuð gá, en það 

var annar sem sagði: 

Leitið og þér munuð finna og sá sagði líka: 

Komið til mín, hann sagði: Ég vil vera með 

þér, eiga samfélag við þig, leiða þig og gefa 

þér það sem hjarta þitt þráir. 

Hver getur sagt svona og staðið við það? 

Því svo elskaði Guð heiminn að hann gaf 

son sinn eingetinn til þess að hver sem á 

hann trúir glatist ekki heldur hafi eilíft líf. 

Jesús kom til þess að þú gætir átt líf og 

líf í fullri gnægð, líf sem ekki er háð ytri 

aðstæðum, líðan sem ekki er háð efnislegum 

gæðum, hann segir: ég vil að þú fáir 

að kynnast þínum himneska föður sem vill 

fá að elska þig til lífs. 

Þú ert hannaður/hönnuð til að eiga samband 

við lifandi Guð sem elskar þig, hann 

gaf okkur sinn Heilaga Anda sem er yndislegri 

en allt, allir sem hafa kynnst nærveru 

hans fá þrá til að lifa í þessari nærveru sem 

er engu lík. 

Allir sem vilja, þeir fá að vera með, prófaðu 

að biðja Jesú að koma og leiða þig, 

biddu Guð um að gefa þér Heilagan Anda. 

Guð er að kalla Íslendinga til sín, suma 

er hann að kalla aftur, þú þekktir hann 

og gekkst með honum en hefur farið frá 

honum. 

Fyrir aðra er það í fyrsta skipti sem þeir 

gefa Guði tækifæri, ert þú einn af þeim? 

Prófaðu í dag, Guð er bara einni bæn í 

burtu. 

Sr. María 

Ágústsdóttir 

Jesús segir: 

Vertu ekki hrædd, 

litla hjörð, því að 

föður yðar hefur 

þóknast að gefa yður 

ríkið. Seljið eigur 

yðar og gefið ölmusu, 

fáið yður pyngjur er 

slitna ekki, fjársjóð 

á himnum er þrýtur 

ekki, þar sem þjófur 

fær eigi í nánd komist 

né mölur spillt. Því hvar sem fjársjóður 

yðar er, þar mun og hjarta yðar 

vera (Lúk 12.32-34). 

Fyrir um 70 árum fékk stúlka nokkur 

þessi orð Jesú, Vertu ekki hrædd, litla 

hjörð, því að föður yðar hefur þóknast að 

gefa yður ríkið, sem einkunnarorð á fermingardaginn 

sinn. Alla ævi fylgdu orðin 

henni, mótuðu hugsun hennar og vörðu 

hana gegn kvíða í óumflýjanlegum áföllum 

lífsins. 

Vertu ekki hrædd, litla hjörð, sagði 

Jesús við lærisveina sína og sama segir 

hann við okkur í dag. Við þurfum ekkert 

að óttast í stormum lífsins þegar Jesús 

er með okkur í bátnum, svo vitnað sé í 

þekkta frásögn guðspjallanna (Lúk 8.22- 

25). 

Fólkið sem fylgdi Jesú 

Þegar Jesús þjónaði samtímamönnum 

sínum var lærisveinahópurinn ekki fjölmennur. 

Við heyrum reyndar um sjötíu og 

tvo lærisveina sem hann sendi á undan 

sér til borganna og staðanna sem hann 

ætlaði sjálfur að koma til (Lúk 10.1), auk 

þeirra tólf sem með honum voru og störfuðu 

í mætti hans (Lúk 9.1-6). 

Fleiri hafa án efa verið í hópnum sem 

fylgdi honum eftir að staðaldri og margfalt 

fleiri komu og hlýddu á orð Jesú við 

sérstök tækifæri, eins og sést af mettunarfrásögunni, 

þar sem um fimm þúsund 

karlmenn voru til staðar, auk ótal 

kvenna og barna (Lúk 9.10-17). Einnig 

er þess getið hvernig fólk flykktist að í 

tugum þúsunda (Lúk 12.1) og það varð 

til þess að Jesús varaði við hræsni (Lúk 

12.1-3), að þykjast vera eitthvað en meina 

svo ekkert með því. 

Litla hjörð 

Því ekki tóku allir í mannfjöldanum orð 

Jesú að hjarta sér, þó fólkið nyti verka 

hans og yrði mett fyrir tilstilli kærleika 

Guðs. Þannig var það og er enn í dag. 

Fólk er tilbúið að þiggja þjónustu sem 

sprottin er af kærleikshugun kristinnar 

trúar, en vill svo ekki kannast við það afl 

sem að baki býr, hjartans miskunn Guðs 

vors (sjá Lúk 1.78). 

Orðum sínum beinir Jesús til þeirra sem 

voru heilshugar í hópi hans. Þetta er kærleiksríkt 

og umvefjandi ávarp, litla hjörð, 

og enn í dag megum við taka það til 

okkar, þó hópurinn hafi vaxið svo um 

munar með um þriðjung mannkyns sem 

opinbera játendur Krists. Sú litla hjörð 

er fjölmennasta fjölskylda á jörð. Ert þú í 

hennar hópi? 

Gjafir Guðs, gefum áfram 

Jesús hvatti tilheyrendur sína til að leita 

fyrst ríkis Guðs og þá muni allt veitast 

þeim að auki, til að mynda fæði og 

klæði (Lúk 12.22-31). Þetta eru líka orð 

til okkar. Öll heimsins gæði, það sem 

við þurfum til að lifa af frá degi til dags, 

eru gjöf frá Guði. Við þurfum að muna 

að allt þiggjum við úr hendi hans og þar 

er gott að hvíla í öruggu trausti. 

En ekki bara það, heldur eigum við líka að 

gefa með okkur af sömu gæðum í samræmi 

við orð Jesú: Seljið eigur ykkar og gefið ölmusu… 

Þannig sýnum við hugarfar traustsins 

og kærleikans í verki, að við trúum því að 

Guð eigi ávallt til nóg handa hjörð sinni og 

Sr. María Ágústsdóttir: 

Vertu ekki hrædd 

Litast um í Lúkasarguðspjalli 

að við séum mikilvægir milliliðir í því að 

deila út gnægtum hans. 

Samfélag í anda Krists 

Samfélag hinna fyrstu kristnu sýndi þetta 

hugarfar í verki. Um það lesum við í systurbók 

Lúkasarguðspjalls, Postulasögunni: 

Menn seldu eigur sínar og muni og skiptu 

meðal allra eftir því sem hver hafði þörf 

á (Post. 2.45). Þannig samfélag getum 

við einnig verið á 21. öldinni, samfélag í 

anda Krists, sem setti ekki traust sitt á 

veraldlega hluti heldur kraft Guðs. Í því 

samfélagi, í trúnni á hinn krossfesta og 

upprisna Jesú Krist, er að finna þá pyngju 

er slitnar ekki, þann fjársjóð á himnum er 

þrýtur ekki. 

Og Jesús minnir okkur á að við þurfum 

að vera samkvæm sjálfum okkur, líka í 

fjármálunum: Ef ekki er hægt að treysta 

yður fyrir hverfulum auðæfum, hver trúir 

yður þá fyrir sönnum auði? Og ef ekki er 

hægt að treysta yður fyrir eigum annarra, 

hvernig getur Guð þá treyst yður fyrir því 

sem hann ætlar yður að eiga sjálf? (Lúk 

16.11-12). 

Lestu Lúkas – örugg vörn gegn kvíða 

Í Lúkasarguðspjalli er einnig að finna 

frásöguna af eyri ekkjunnar. Jesús sá 

auðmenn leggja gjafir í fjárhirsluna og 

fátæka ekkju sem lagði þar tvo smápeninga. 

Hennar verk mat hann meira en 

auðmannanna, því hinir allir lögðu í sjóðinn 

af allsnægtum sínum en hún gaf af 

skorti sínum, alla björg sína (Lúk 21.1-4). 

Spurningin til okkar er þessi: Hvað átt þú 

til að gefa? 

Þannig miðlar Lúkasarguðspjall á margvíslega 

hátt visku Guðs inn í aðstæður 

okkar. Ég hvet þig, kæri lesandi, til að finna 

nú Biblíuna þína eða Nýja testamentið og 

láta það vera verkefni daganna framundan 

að fylla huga þinn þeim andlega fjársjóði 

sem ekki verður frá þér tekinn. Vertu í 

hópi þeirra sem leyfa orðum Jesú að hreyfa 

við hjartanu. Vertu með í hans litlu hjörð, 

heilshugar í fullu trausti til okkar himneska 

föður. Það er örugg vörn gegn kvíða. 

María Ágústsdóttir er formaður 

Samstarfsnefndar kristinna trúfélaga 

á Íslandi og héraðsprestur með aðsetur 

í Hallgrímskirkju í Reykjavík. 


ÞAÐ SEM ÉG GET Í KRISTI (JÁTAÐU DAGLEGA) 

Í krafti Heilags Anda vitna ég um Jesú. Post 1:8. 

Ég get sagt öðrum frá Jesú og það geri ég. Matt 28:18-20. 

Sem trúaður einstaklingur og í nafni Jesú Krists rek ég út illa anda, tala nýjum tungum 

og þegar ég legg hendur mínar yfir sjúka, verða þeir heilir. Mark 16:17-18. 

Allt megna ég fyrir hjálp hans, sem mig styrkan gjörir. Fil 4:13. 

Sigurður Júlíusson 

starfsmaður Omega 

Ég heiti Sigurður Júlíusson 

og er 27 ára gamall. Ég 

varð þeirrar gæfu aðnjótandi 

að Jesús Kristur mætti mér 

á stórkostlegan hátt árið 2002. Ég 

hafði verið í harðri neyslu og leið 

mjög illa á þessu tímabili. Í raun og 

veru sá ég ekki fram á að líf mitt 

myndi nokkurn tímann breytast. Ég 

tók þá ákvörðun um að hrópa á 

Guð og spurði Hann: Ef þú ert raunverulega 

til, viltu hjálpa mér? Það 

sem gerðist var það, að ljós kom inn 

í herbergið hjá mér, sem ég sá með 

berum augum og ég byrjaði að lofa 

Guð með þeim fáu orðum sem ég 

kom upp. 

Þetta markaði tímamót í mínu lífi 

eins og þið getið ímyndað ykkur. 

Ég sem hafði ekki verið með það á 

dagskránni að frelsast, eins og við 

köllum það, byrjaði að segja öllum 

frá því sem hafði gerst. Tíminn leið 

og hægt og rólega byrjaði ég að 

vaxa í þekkingu á Biblíunni 

og Guði, þetta var ekki alltaf 

auðvelt en eitthvað alveg sérstakt 

hafði gerst. Það var eins og 

Guð talaði við mig og kenndi 

mér hvað ég ætti að gera og hvað 

ekki, eitthvað sem hafði ekki verið til 

staðar áður. 

Guð er raunverulegur vinur og stórkostlegur 

faðir, allar frásögurnar af 

því sem Guð hefur gert fyrir mig frá 

því að ég frelsaðist komast ekki fyrir 

nema í langri bók. 

Hann hefur læknað mig af heyrnarskemmd 

sem mér hafði verið sagt 

að væri ólæknandi, skemmd sem 

lýsti sér með miklum skruðningi 

þegar læti voru í kringum mig. 

Hann hefur á yfirnáttúrlegan hátt 

komið mér úr skuldum og bjargað 

mér úr lífsháska þar sem ég var 

nærri drukknaður svo eitthvað sé 

nefnt. 

En það stórkostlegasta sem Guð gaf 

mér var eiginkonan mín og börnin 

mín tvö. Ég hafði beðið til Guðs 

oft um að gefa mér réttu konuna 

sem myndi fullkomna mig og hún 

var sannarlega sú eina rétta. Þegar 

við kynntumst urðu mikil tímamót 

í mínu lífi, ég byrjaði að vinna á 

sjónvarpstöðinni Omega og fór að 

helga mig Guði meira en ég hafði 

áður gert. 

Þá byrjaði trúargangan fyrst að 

verða raunveruleg, því það er staðreynd 

að ef við leggjum líf okkar í 

Guðs hendur og helgum okkur frá 

heiminum þá getum við verið fullviss 

um að Guð mætir okkur. Guð 

gerði það svo sannarlega í mínu 

tilfelli og það leið ekki á löngu að 

Guð talaði til mín að byrja með 

sjónvarpsþátt á Omega sem heitir 

Ljós í myrkri. Þarna byrjaði ég að 

finna fyrir því að ég var að vaxa 

hratt og samband mitt við Guð varð 

raunverulegra og persónulegra og 

ég fór að heyra skýrar frá honum 

og finna sterkar fyrir honum á öllum 

stöðum í mínu lífi. 

Síðan var það fyrir svona tæplega 

ári að Guð lagði það á mig að leiða 

lítið starf þar sem ég og yndisleg 

trúsystkini erum að undirbúa okkur 

fyrir vakningu. Það var einmitt í byrjun 

2009 að Guð talaði það skýrt til 

mín að það væri að koma vakning á 

Íslandi og hann sagði mér að undirbúa 

mig og bjóða fólki sem hefði 

áhuga á að starfa fyrir Guð að vera 

með í þeim undirbúningi. Ég trúi 

að Guð sé að fara að mæta okkar 

landi mjög fljótlega og að það verði 

í gegnum venjulegt fólk eins og þig 

og mig, fólk sem er tilbúið að leggja 

allt sitt líf í Guðs hendur og lifa 

undir leiðsögn hans. 

Ég vil bjóða þér, kæri lesandi 

og vinur, að koma og vera með 

okkur á mánudögum kl. 20:00 að 

Grensásvegi 8, ef þú hefur áhuga 

á því að vera hluti af góðum hópi, 

með það markmið að komast nær 

Guði og knýja á um vakningu á 

Íslandi. 

Ég hvet þig einnig til að skoða 

heimasíðuna www.ljosimyrkri.org en 

þar er margt fróðlegt að sjá. 

Megi Guð blessa þig ríkulega! 

28

Það var síðla kvölds á samræðufundi 

í Yale-háskóla, að einn 

námsmanna spurði: „Hver er 

ég?“ Nokkrir aðrir háskólanemar 

hlógu, því að þeir skildu ekki, 

hve djúp þessi spurning var. 

Ég hló ekki. Ég vissi, að háskólaneminn 

hafði spurt einnar djúptækustu spurningar, 

sem unnt er að spyrja. Sókrates sagði fyrir 

löngu: „Þekktu sjálfan þig.“ Í þeirri leit, 

að þekkja sjálfan sig, er nútímamaðurinn 

jafnvel enn meir ráðþrota en heimspekingar 

til forna. Margir hugsuðir nútímans 

spyrja, hvort unnt sé að þekkja manninn. 

Hvaðan kom ég? Hvers vegna er ég hér? 

Hvert fer ég? Hver er ástæða tilveru minnar? 

Spurningar þessar sækja á sérhvern 

hugsandi mann. 

Það var fyrir fáeinum árum, að maðurinn 

fór að halda að hann gæti stjórnað heiminum 

með vísindalegum framförum sínum, 

og hann fleygði Guði út um gluggann. Nú 

er komið svo, að manninum er að byrja 

að verða ljóst, að hann fleygði sjálfum 

sér út líka. Þótt maðurinn hafi náð ljómandi 

árangri í vísindum, hefur lítið aukist 

skilningur hans á sjálfum sér. Dr. Fred H. 

Klooster segir: „Satt er það, maðurinn er 

kominn til raunhæfari vitundar um sjálfan 

sig, en sú reynsla hefur einungis dregið 

skugga yfir gamlar goðsagnir hans og skilið 

hann eftir í efasemdum eða örvæntingu. 

Ógurleg opinberun ills í iðnaðar þjóðfélagi 

og ofbeldisbruggið í heimsstyrjöldum hefur 

rústað frjálslyndu goðsögnina um meðfæddan 

góðleik mannsins.“ 

Bölsýnin 

Nútímahöfundar útmála bölsýni samtíðar 

okkar. Margir hafa gefist upp og 

sagt, að engin lausn finnist á vandræðum 

mannkynsins. Ernest Hemingway 

segir í Death in the Afternoon 

(Mannslát síðdegis): „Það er ekki til 

lyf við nokkru í lífinu, … dauðinn er 

eina lyfið við allri ógæfu.“ Milljónir 

manna taka undir orð hr. Hemingways: 

„Ég lifi í tómi, sem er eins einmanalegt 

og lampi útvarpstækis, þegar rafhlöðurnar 

eru tómar og enginn rafstraumur 

til að setja í samband við.“ Saga Arthurs 

Millers After the Fall (Eftir fallið) er saga 

um vonleysi tilverunnar. Þetta er öld andlegs 

tómleika, þar sem mannkynið leitar 

fullt örvæntingar, en fáir virðast finna. 

Þannig er maðurinn orðinn veraldlegur. 

Hann er nú í þeirri hættu að hann komist í 

ástand andlegrar gereyðingar. Hann neitar 

andlegum verðmætum. Hann hefur glatað 

trú sinni og afneitar öllum hærri hugsjónum 

en þeim að fullnægja fýsnum sínum. 

„Nietzsche staðhæfði að Guð dó á nítjándu 

öldinni. Nú bæta sumir því við, að 

maðurinn hafi dáið á tuttugustu öldinni. 

Þar sem afstaðan milli Guðs og manns 

er svo náin, þá fer svo, þegar trúin á Guð 

dofnar, að þekking mannsins á sjálfum sér 

verður einnig ómöguleg.“ 

Vandræði nútímamannsins eru þau, að 

hann veit ekki hver hann er eða til hvaða 

mikilvægis líf hans bendir. 

Á ferðum mínum úti um heiminn hafa 

sum sannindi haft mikil áhrif á mig. Eitt 

þeirra er sá sannleikur að maðurinn er 

ávallt hinn sami, hvar sem hann er í heiminum. 

Vonir hans, draumar, vandamál, erfiðleikar 

og eftirþrár er allt í eðli sínu hið 

sama, hvort sem hann er í miðri Afríku 

eða í miðri Ameríku. Önnur sannindi sem 

hafa haft áhrif á mig þegar ég hef athugað 

manninn í öllum heimsálfum eru þau, að 

maðurinn er í eðli sínu ekkert breyttur 

frá því sem hann var fyrir þúsund árum. 

Kringumstæður hans breytast, en manneðlið 

verður í raun og veru hið sama. Eins 

og Goethe sagði: „Mannkynið er alltaf að 

taka framförum. Maðurinn er ávallt samur 

við sig.“ 

Þannig er því þá farið, að vandamálið 

sem heimurinn stendur andspænis nú á 

dögum er mannfræðilegt vandamál. Hvað 

er maðurinn? Hvert er markmið tilveru 

hans? Það er aðeins ein bók í heimi sem 

getur gefið nægjanlegt svar. Sú bók er 

Biblían. Eðli mannsins og örlög eru sýnd í 

Ritningunum. 

Maðurinn var gerður handa Guði 

Ritningarnar segja 

okkur að Guð 

gerði manninn 

í sinni 

mynd. 

Billy Graham 

hann. Ef við værum ekki lík Guði, gætum 

við ekki þekkt hann. 

Adam og Eva voru fullkomin. Prédikarinn 

7,29 segir: „Guð hefur gert manninn uppréttan.“ 

(Ensk þýð.). 1. Mós. 1,31 gefur til 

kynna, að maðurinn hafi verið siðferðislega 

fullkominn. Í upphafi var hvorki losti, 

ágirnd né hatur til. 

Maðurinn var að hugarfari, siðferði og 

félagslífi líkur Guði. Þess vegna var hann 

frjáls líka. Hann hugsaði, hann skildi, hann 

var góður, hann gat elskað og hann hafði 

valfrelsi. Hvað viðvék siðferðislegu vali var 

vilji hans alveg frjáls. Hann hafði hæfileika 

til að kjósa ávallt hið rétta. En hann hafði 

líka fengið vald til að velja hið illa. Frelsi 

Adams sést af boði Guðs: „Af öllum trjám 

í aldingarðinum máttu eta eftir vild, en af 

skilningstrénu góðs og ills — af því mátt þú 

ekki eta, því að jafnskjótt og þú etur af því, 

skalt þú vissulega deyja.“ (1. Mós. 2, 16— 

17). Ef maðurinn gat ekki gert það sem illt 

var, hví var þá verið að aðvara hann? Ef 

hann gat ekki annað en syndgað, 

hví var þá verið 

að refsa honum? 

Maðurinn 

hafði hæfileikann 

til að 

Hver 

er 

ég? 

syndga 

ekki, og 

Núverandi 

hann hafði 

ástand mannsins 

hæfileikann til 

er ekki upp- 

að syndga. 

haflegt ástand hans. 

Það er engin fullnægjandi 

Ritningarnar segja okkur að Guð 

vísindasönnun til fyrir því, að 

gerði manninn líkan sér. Það var ekki líkamleg 

maðurinn sé kominn „af öpunum.“ Dýrin 

líking, því að Guð er andi og hefur voru sköpuð „hvert eftir sinni tegund,“ en 

ekki líkama. Maðurinn ber mynd Guðs á okkur er sagt að „Guð skapaði manninn 

vitsmunalegum og siðferðislegum hæfileikum 

eftir sinni mynd“ (1. Mós. 1, 27). Biblían 

sínum og með félagseðli sínu. Guð gaf segir okkur ekki nákvæmlega frá því hvers 

manninum frjálsan vilja. Maðurinn er ólíkur vegna Guð skapaði manninn. Það er gagnslaust 

öllu öðru sköpuðu sem er í þessum heimi. 

að brjóta heilann meira um það. Við 

Þess vegna er það, af því að við erum gerð vitum það eitt að maðurinn er einstæður. 

í Guðs mynd, þá getum við lært að þekkja Eftir því sem við vitum best voru engar 

aðrar skapaðar verur í alheiminum sem 

bera mátti saman við manninn. Hann var 


kóróna sköpunar Guðs. Dýrið hefur meðvitund, 

en maðurinn sjálfsvitund. Dýrið 

sérkennir sig ekki. Ef hundur gæti einhvern 

tíma sagt: „Ég er hundur,“ þá mundi 

hann hætta að vera hundur. Maðurinn er 

ÞAÐ SEM ÉG Á Í KRISTI (JÁTAÐU DAGLEGA) 

HVERS KONAR andleg blessun í himinhæðum er mín í Jesú Kristi. Ef 1:3. 

Allt er mitt. I. Kor 3:21-23. 

Guð uppfyllir SÉRHVERJA þörf mína, samkvæmt auðlegð dýrðar sinnar, í Kristi Jesú. 

Fil 4:19. 

vera með sjálfsvitund og sjálfsákvörðun, 

gerð í mynd skapara síns, hæfur til að taka 

siðferðilegar ákvarðanir, að velja á milli 

góðs og ills. 

Félagsskapur Guðs og manns 

Í upphafi voru Guð og maðurinn vinir. 

Þeir gengu saman og ræddu saman. Þeir 

Ég þarf ekki að vera áhyggjuful1ur um neitt, því að Guð hefur boðið mér að varpa 

gerðu miklar áætlanir um hvernig þessi 

ALLRI áhyggju minni á sig. I. Pét 5:7. 

reikistjarna skyldi verða byggð og ræktuð. 

Reikistjarnan jörð átti að sýna alheimi 

öllum dýrð Guðs. Hún átti að verða miðstöð 

framkvæmda Guðs í félagsskap Guðs 

við manninn. 

Það er alveg augljóst að Guð þráði 

samfélag skapaðrar veru, líkrar manninum. 

Maðurinn var því skapaður í háum 

og háleitum tilgangi, ákvarðaður til hárrar 

upphefðar. Maðurinn átti að verða nánasti 

vinur Guðs, félagi hans í ræktun og framleiðslu 

á jörðinni. 

Guð skapaði manninn ekki sem vél, 

svo að hann þyrfti ekki annað en þrýsta á 

hnapp, til þess að maðurinn hlýddi honum. 

Maðurinn var ekki vélmenni. Maðurinn var 

sjálfstæð vera. Hann var tiginn, átti sitt 

„ég“. Hann gat valið um hvort hann vildi 

njóta vináttu Guðs og samfélags eða ekki. 

Guð langaði ekki til, að þessi skepna hans 

elskaði hann af því að hún væri knúin til að 

gera það. Slíkt hefði ekki verið sönn elska. 

Hann vildi fá elsku mannsins og samfélag 

með því móti að maðurinn kysi sjálfur að 

elska Guð. 

Því var það, að þegar frá upphafi fór Guð 

að reyna elsku mannsins og vináttu. Af 

þessari ástæðu setti hann tréð í garðinn. 

Hann sagði: „Af öllum trjám í aldingarðinum 

máttu eta eftir vild, en af skilningstrénu 

góðs og ills — af því mátt þú ekki 

eta, því að jafnskjótt og þú etur af því, skalt 

þú vissulega deyja“ (1. Mós. 2, 16—17). 

Guð gaf það fyrirheit að maðurinn fengi 

að launum „lífsins tré,“ ef hann hlýðnaðist, 

en við óhlýðni lagði hann dauðarefsingu. 

Við þekkjum ekki allt það, sem „tré lífsins“ 

bendir til, en launin hljóta að hafa verið 

langt fram yfir það, sem við fáum skilið. 

Ef við trúum frásögu 1. Mósebókar, sem 

Kristur trúði áreiðanlega, þá hefur allt 

lífið sinn tilgang. 

Lífið á tilgang 

Eftir eitt uppþot sem námsmenn 

gerðu voru nokkrir þeirra spurðir 

hvers vegna þeir hefðu gert þetta. 

Svörin sum eru mjög fróðleg. „Við 

eigum ekkert markmið, ekkert að lifa 

fyrir.“ „Lífið á sér engan tilgang.“ Mitt 

í hættuástandi heimsins og breytingum 

hans eru þúsundir manna, sem berjast 

við að finna einhvern tilgang, eitthvert 

markmið lífsins. Spurt hefur verið: „Hvað 

er markmið?“ Albert Camus sagði: „Hér er 

það, sem hræðir mig: Að sjá tilgang þessa 

lífs eyðast. Að sjá ástæðu okkar fyrir tilverunni 

hverfa. Þetta er óbærilegt. Maðurinn 

getur ekki lifað án markmiðs.“ 

Maður, gerður í Guðs mynd, á sér markmið. 

Það er tilgangur, framtíð og markmið 

í lífinu. Í bók, sem heitir From Death 

Camp to Existentialism (Úr dauðabúðum 

til tilvistarstefnu), segir Victor Frankl, en 

hann reyndi verstu skelfingar nasista: „Á 

öll þessi þjáning, þessi dauði umhverfis 

okkur, einhvern tilgang? Sé það ekki, þá er 

að lokum engin ástæða til að lifa þetta af.“ 

Jean Paul Richter sagði eitt sinn: „Aldrei 

mun ég gleyma því fyrirbæri í sjálfum 

mér, … þegar ég var viðstaddur fæðingu 

sjálfsvitundar minnar. Staðurinn og stundin 

eru mér ljós í minni. Morgun einn stóð ég 

við dyrnar á húsinu og horfði í áttina að 

viðarstafla. Á andartaki kom þessi innri 

opinberun. „Ég er ég,“ eins og elding frá 

himni, glampaði og stóð skínandi frammi 

fyrir mér. Á því andartaki birtist mér þetta 

Ég … í fyrsta sinni og að eilífu.“ 

Þetta „Ég“ var skapað í mynd Guðs til 

samfélags við Guð. Án Guðs er það vesalt, 

tómt, ráðþrota og vonsvikið. Án Guðs á 

lífið ekkert markmið. En sé Guð þungamiðjan, 

þá er líf, innri styrkur og friður, 

djúp fullnægja, ófölnandi gleði, sem þeir 

einir þekkja, sem þekkja Jesú Krist. Með 

honum geta jafnvel þjáningar og erfiðleikar 

lífsins orðið tilefni þeirrar innri gleði sem 

hrósar sér af þrengingunum. 

„Fráskildir Jesú Kristi vitum við ekki, 

hvað líf okkar er, eða dauði okkar, eða 

Guð, eða við sjálfir,“ ritaði Pascal. Með 

Jesú Kristi getum við vitað þetta. 

(Tekið úr bókinni Heimur í báli) 



Banki: 0113-26-25707 - Kt.: 630890 - 1019 


29

Um trúna og tilveruna 

Viðtal við Friðrik Schram safnaðarprest um sjónvarpsþáttagerð Íslensku Kristskirkjunnar 

Hjónin Unnar Erlingsson og Alda Björg Lárusdóttir í 

viðtali hjá Friðriki Schram. 

– Hvernig stóð á því að þið hjá Íslensku 

Kristskirkjunni fóruð að gera sjónvarpsþætti? 

„Við gerðum okkur grein fyrir því að 

fljótasta leiðin til að ná til almennings 

með þann boðskap sem okkur liggur á 

hjarta væri í gegnum fjölmiðla og eftir 

að sjónarpsstöðin Omega tók til starfa 

var mér nokkrum sinnum boðið að koma 

þangað í viðtalsþætti veturinn 1995. Eftir 

að Ragnar Gunnarsson tók að annast þáttinn 

Kvöldljós, bauð hann mér að koma í 

þáttinn öðru hvoru. Við urðum vör við að 

margir horfðu á þættina og það opnaði 

enn betur augu mín fyrir því að kristileg 

fjölmiðlun væri framtíðin.“ 

– Hvert var svo framhaldið? 

„Þau sem stjórnuðu útsendingunum á 

Omega buðu mér að koma æ oftar í viðtal 

og þannig þróaðist það að ég fór sjálfur 

að vera með fastan þátt sem sýndur 

var í beinni útsendingu. Það var hálftíma 

þáttur. Stundum var ég einn og fór þá í 

eitthvert fræðsluefni, t.d. um Biblíuna eða 

eitthvað gagnlegt fyrir trúarlífið. Í önnur 

skipti fékk ég gesti í viðtal, fólk sem sagði 

frá reynslu sinni í tengslum við trúna. 

Þannig byrjaði þetta.“ 

– Var þátturinn Um trúna og tilveruna 

þá á dagskrá Omega? 

„Nei, hann kom síðar. 

Þegar mér fannst tími til 

kominn að fá heiti á þáttinn, 

valdi ég nafnið Á réttri 

leið. Við gerðum sérstaka 

sviðsmynd sem hæfði 

þættinum og tókum upp 

nokkra þætti í myndveri 

Útvarpsstöðvarinnar Lindin 

við Krókháls í Reykjavík.“ 

– Hvernig gekk það? 

„Það gekk vel og Eiríkur 

Böðvarsson, tæknimaðurinn 

okkar, lagði sig allan fram 

um að gera lýsingu og sviðsmynd 

þáttarins sem smekklegasta. 

Eitt var þó sem olli 

svolitlum vanda, það var 

þakið á húsinu! Það var ekki 

betur hljóðeinangrað en svo að þegar 

gerði steypiregn eða haglél, þá heyrðist 

varla mannsins mál! En þetta gekk þó allt 

vel og þarna nutum við velvildar stjórnenda 

Lindarinnar, þeirra Mike og Sheilu 

Fitzgerald.“ 

– En hætti þátturinn Á réttri leið? 

„Já, ég ákvað að breikka svolítið umfjöllunarefni 

þáttarins og skipta um nafn á 

honum, fór að kalla hann Um trúna og 

tilveruna. Eftir það fór ég að taka fyrir hitt 

og þetta sem tengdist lífi og trú almennt. 

Eins hættum við að taka upp í myndveri 

Lindarinnar og færðum upptökurnar niður 

á Grensásveg í myndver Omega. Það var 

einfaldara fyrir mig, vegna þess að þar 

var fyrst og fremst verið að taka upp 

sjónvarpsefni alla daga og því auðveldara 

að taka upp með litlum fyrirvara. Þeir 

hjá Omega voru okkur mjög hjálplegir og 

skilningsríkir. Þarna fékk ég marga góða 

gesti. Ég man til dæmis eftir því að eitt 

sinn ræddi ég við séra Jakob Rolland, kaþólskan 

prest sem býr hér á landi, og var 

umræðuefnið m.a. sparakstur, en hann er 

mikill áhugamaður um bíla og vélar.“ 

– Var ekkert verið að fara út fyrir trúarrammann 

með því? 

„Nei, nei, ekkert mannlegt er trúnni 

óviðkomandi. Eitt sinn fór ég t.d. upp 

í Heiðmörk og tók myndir af alls kyns 

trjám og gróðri og notaði myndirnar í 

þátt þar sem ég fjallaði um vöxt og áföll 

í trúarlífinu. Í annað skipti kom viðmælandinn 

með fluguhnýtingartæki og sagði 

frá hvernig veiðiflugur eru hnýttar. Ég er 

áhugamaður um fallega steina og í einum 

þættinum sýndi ég steina sem ég hafði 

fundið á ferðum mínum hér á landi. Mér 

finnst eðlilegt að trúað fólk tali um fleira 

en Guð og Jesú! Við erum venjulegt fólk 

sem hefur ýmis góð áhugamál ásamt með 

trúnni.“ 

– En gerðuð þið fleiri tilraunir ef svo má 

segja? 

„Já, mig hafði lengi langað til að gera 

þátt þar sem væru fleiri en einn viðmælandi 

og taka þá fyrir ýmis mál sem væru til 

umræðu í þjóðfélaginu. Út frá þessari hugmynd 

varð til þátturinn Í umræðunni vorið 

2005. Við gerðum ekki nema nokkra þætti 

undir þessu heiti, enda var mikil vinna að 

ná saman viðmælendum og eins þurftum 

við að undirbúa okkur mjög vel, lesa 

blöðin og fylgjast með almennum fréttum 

til að þekkja vel til málanna. Fyrsti þátturinn 

var t.d. um náttúruhamfarir, slys og 

aðrar ógnir út frá spurningunni um hvort 

Guð stæði á bak við slíka atburði og væri 

að refsa syndugum mönnum. Þetta efni 

tók ég upp í kjölfar snjóflóðanna sem 

fallið höfðu fyrir vestan þá um veturinn. 

Fleiri efni var fjallað um, en eins og ég 

sagði, urðu þættirnir Í umræðunni ekki 

margir. Nú er mig farið að langa mikið 

til að byrja á þeim aftur, ekki síst vegna 

allra þeirra atburða sem skekja þjóðfélagið. 

Fjöldi fólks er áhyggjufullt um framtíð 

sína og samfélagsins og því er eðlilegt að 

margir velti fyrir sér hvort Guð hafi yfirgefið 

okkur.“ 

– Ég hef heyrt að þið hafið útbúið ykkar 

eigið myndver í kirkjuhúsinu ykkar við 

Fossaleyni, hvernig gengur það? 

„Það gengur mjög vel og einfaldar upptökurnar. 

Þá getum við haft fasta daga til 

að taka upp og erum óháð þörfum annarra. 

Eins getum við þá haft sviðsmyndina alltaf 

uppi og þurfum ekki sífellt að stilla upp 

frá grunni. Þar erum við líka með okkar 

eigin húsgögn og tæknibúnað og hæg 

eru heimatökin, eins og þar segir. Eiríkur 

Böðvarsson, okkar aðal-tæknimaður, er 

erlendis við kvikmyndanám nú í vetur, 

en áður en hann fór þjálfaði hann nokkra 

unga menn í upptökutækni og sjá þeir nú 

alfarið um upptökurnar. Það er mjög gott 

að geta þannig reitt sig á heimafólkið, það 

einfaldar hlutina. Þeir hjá Omega voru 

allir af vilja gerðir að aðstoða okkur, en 

þeir hafa í mörg horn að líta og eftir að við 

fórum að taka upp í okkar eigin myndveri 

vinnast hlutirnir léttar.“ 

– En þið sýnið þættina ykkar bara á 

Omega, eða hvað? 

„Já, Eiríkur Sigurbjörnsson, sjónvarpsstjóri 

Omega, er svo elskulegur að sýna 

þættina okkar á Omega og höfum við haft 

mjög farsælt samstarf við hann um það öll 

árin. Það er okkur ómetanlegt að geta sent 

þættina út á dreifikerfi Omega. Omega er 

samstarfsvettvangur kristinna safnaða um 

dreifingu sjónvarpsefnis og það er frábært 

að þannig skuli vera.“ 

– En hvað sérð þú fyrir þér um framhaldið? 

„Að halda áfram og auka við það sem er 

í gangi. Okkur langar, eins og fyrr sagði, 

að taka aftur upp framleiðslu á þættinum Í 

umræðunni og halda auk þess áfram með 

gamla þáttinn Um trúna og tilveruna. Eins 

erum við að vinna að því að endurnýja vefsíðu 

Kristskirkjunnar og þar er meiningin 

að vista alla okkar sjónvarpsþætti. Þar 

verða þeir þá til taks fyrir almenning sem 

heimsækir síðuna. Þá ætti fólk að geta 

valið þá þætti sem það vill sjá og horfa 

síðan á þá á vefsíðunni. Þannig gætu mun 

fleiri notið þess efnis sem við framleiðum 

en er í dag. Kristileg fjölmiðlun er framtíðin, 

bæði útvarpssendingar og sjónvarp. 

Við kristið fólk verðum að taka þátt í því 

starfi. Boðskapur Jesú Krists er svo mikilvægur 

að við verðum að gera allt sem í 

okkar valdi stendur til að koma honum til 

þjóðarinnar – einstaklingum, fjölskyldum 

og þjóðfélaginu öllu til blessunar. Fyrr var 

þörf en nú er nauðsyn.“ 

Fríkirkjan Kefas 

Sylvía Rut Gísladóttir 

nemi 

Ég kynntist Jesú í janúar 

2008 þegar ég byrjaði að 

syngja í Hvítasunnukirkjunni 

í Keflavík. 

Upp frá því byrjaði líf mitt að breytast. 

Ég vissi ekki hvað hjartað 

mitt var tómt fyrr en ég lít til 

baka. 

Hjartað mitt hefur verið fyllt 

af friði og kærleika Guðs. 

Í dag veit ég hvað sönn gleði 

og elska er. 

Ég elska Jesú og ég veit að hann 

elskar mig. 


TIL ENDURNÝJUNAR 0G STYRKTAR (JÁTAÐU DAGLEGA) 

Gleði Drottins er styrkur minn. Neh 8:10 (e. þýð.). Drottinn er vígi lífs míns. Sálm 

27:1. 

Sá er meiri, sem í mér er, en sá, sem er í heiminum. I. Jóh 4:4. 

30 

Fríkirkjan Kefas stendur á fallegum stað á Vatnsenda í Kópavogi, 

þaðan sem Elliðavatn, Heiðmörk og Bláfjöll blasa við í allri sinni dýrð. 

Páskadagur 

Á páskadegi verður fjölskyldusamvera 

kl. 11-12 þar sem mikið verður um gleði 

og gaman þar sem við fögnum upprisu 

frelsarans! Á dagskrá verður fjölbreyttur 

söngur og ritningarlestur ásamt því sem 

við fáum brúðurnar Mýslu og Músa-Pésa 

úr sunnudagaskólanum í heimsókn til að 

kanna hvað er í fjársjóðskistunni á þessum 

frábæra degi. Að samverunni lokinni verður 

léttur hádegisverður sem kirkjugestir 

leggja til á sameiginlegt matarborð. Allir 

eru meira en velkomnir! 

Hugleiðing 

Við trúum því að sálmaskáldið hafi hitt 

naglann á höfuðið þegar hann velti fyrir 

sér í sálmi 121 hvaðan honum kæmi hjálp 

og stykur: „Ég hef augu mín til fjallanna: 

Hvaðan kemur mér hjálp? Hjálp mín 

kemur frá Drottni, skapara himins og jarðar.“ 

Við biðjum þess að sem flestum megi 

auðnast sú náð að beina augum sínum að 

Drottni, bæði þegar vel gengur sem og nú 

þegar harðnað hefur á dalnum hjá okkur 

öllum. Eins og börnin í sunnudagaskólanum 

syngja um húsið sem byggt var á 

bjargi og féll ekki þó stormurinn næddi 

og regnið buldi, viljum við einnig að sem 

flestir byggi líf sitt á þeim eilífa kletti 

sem Guð er. Ef við felum allt okkar í hans 

hendur og treystum honum, mun hann vel 

fyrir sjá. (Sálmur 37:5) 

Ég læt orðið ekki víkja frá augum mínum, því að það er líf og lækning fyrir allan líkama 

minn. Orðskv 4:20-22. 

Ég læt ekkert skaðlegt orð líða mér af munni, heldur það eitt, sem er gott til uppbyggingar. 

Ef 4:29. 

Ég neita að gefa djöflinum nokkurt færi. Ef 4:27. 

Ég segi sannleikann í kærleika og vex í öllu upp til Jesú Krists. Ef 4:15. 

Enginn skal slíta mig úr hendi hans, því ég hef öðlast eilíft líf. Jóh 10:28. 

Ég læt frið Krists ríkja í hjarta mínu. Ég tek ekki í mál að hafa áhyggjur af neinu. Kól 

3:15 og I. Pét 5:7. 

Það, sem ég leyfi ekki, leyfir Guð ekki heldur, og það sem ég leyfi, leyfir Guð einnig að 

gerist, hér á jörðinni. Matt 16:19 og 18:18. 

Ég trúi og þessi tákn fylgja mér: Ég tala nýjum tungum, hef vald yfir djöflinum og legg 

hendur yfir sjúka og þeir verða heilir. Mark 16:17-18. 

Ég hef öðlast hlutdeild í fyllingu guðdómsins, í Jesú Kristi, honum sem er höfuð hvers 

konar tignar og valds. Kól 2:9-10.

Dagskrá sjónvarpsstöðvarinnar Omega 

Sjónvarpsstöðin Omega sendir út fjölbreytta kristilega dagskrá 

allan sólarhringinn. Efni er endurtekið á ýmsum tímum og gefur 

því möguleika á að fólk nái að sjá alla þætti, hvort sem það horfir 

helst að degi til eða nóttu. Oft höfum við fengið vitnisburði fólks 

um að ef það hafi átt erfitt með að sofa, hafi Omega þjónustað inn 

í líf þess með næturdagskránni. Eins hafa margir upplifað nærveru 

Guðs inni í stofu hjá sér þegar Omega var í gangi og ein kona lýsti 

því að það hefði verið eins og bjart ljós kæmi út úr sjónvarpinu og 

hún varð heil meina sinna. 

Þættir stöðvarinnar eru af ýmsum toga og höfða því til breiðs 

hóps fólks. Af íslenskri dagskrárgerð má nefna samverustundir 

Omega þar sem prédikað er Orð Guðs, Ísrael í dag með Ólafi 

Jóhannssyni og ýmsum gestum þar sem fjallað er um málefni 

Ísraels út frá biblíulegum sjónarmiðum, Kvöldljós með Ragnari 

Gunnarssyni sem fær til sín ýmsa góða gesti, Ljós í myrkri þar sem 

Sigurður Júlíusson er með andlega kennslu, Um trúna og tilveruna 

þar sem Friðrik Schram fær til sín gesti og fjallar um trúna og tilveruna, 

Við krossinn þar sem Gunnar Þorsteinsson leitast eftir því 

að svara spurningum áhorfenda og einnig sýnir Omega útsendingar 

frá samkomum Hvítasunnukirkjunnar Fíladelfíu. 

Erlendir þættir eru úr ýmsum áttum, fréttaþættir, fræðsluþættir, 

spjallþættir, samkomur og tónlist. 

Mánudagur 

00:00 The Way of the Master 

00.30 Kvöldljós - Ragnar Gunnarsson 

01.30 Global Answers 

02.00 Fíladelfía 

03.00 Samverustund 

04.00 Times Square Church - David 

Wilkerson 

05.00 Ísrael í dag - Ólafur Jóhannsson 

06.00 Jimmy Swaggart 


08.00 Við Krossinn - Gunnar 

Þorsteinsson 

08.30 Benny Hinn 

09.00 Maríusystur 

09.30 Robert Schuller 

10.30 Vaknað af værum blundi - Michael 

Rood 

11.00 Ljós í myrkri - Sigurður Júlíusson 

11.30 David Cho 

12.00 Blandað íslenskt efni 



14.30 Um trúna og tilveruna - Friðrik 

Schram 



17.00 Blandað efni 




Wilkerson 

21.00 In Search of the Lord´s Way 


22.00 CBN - 700 klúbburinn 


23.30 Freddie Filmore 

Þriðjudagur 




Schram 



03.00 Tónlist 

03.30 Tissa Weerasingha 


05.00 David Wilkerson 



07.00 Morris Cerullo 






Þorsteinsson 

12.00 Billy Graham 


Schram 

13.30 The Way of the Master 



15.30 T.D. Jakes 



Rood 

17.00 Rape of Europe 




Schram 


Þorsteinsson 




23.30 Kall arnarins - Steven L. Shelley 

Miðvikudagur 




01.30 The Covenant (Sáttmálinn - söngleikur 

um sögu Ísraels) 









Schram 





Þorsteinsson 




14.00 Robert Shuller 











Rood 

22.30 Lest We Forget 

Fimmtudagur 



Schram 

01.00 Robert Shuller 





Þorsteinsson 










Rood 











Schram 




Rood 








Föstudagur 



Rood 







Þorsteinsson 





Schram 









Þorsteinsson 



Rood 




17:00 The Covenant (Sáttmálinn - söngleikur 




Þorsteinsson 




Rood 



Schram 



Laugardagur 












Schram 




Þorsteinsson 





Rood 











20.30 Rape of Europe 




Rood 

Sunnudagur 

00.00 Lest We Forget 






Wilkerson 



Þorsteinsson 










Schram 


Rood 

14.00 Samverustund Omega 



Þorsteinsson 









22.00 The Covenant (Sáttmálinn - söngleikur 



31

Á grænum grundum lætur Hann mig hvílast. 


Persónuleg trúarjátning 

Frelsisbæn 

„Sá sem trúir á soninn, hefur eilíft líf, en sá sem óhlýðnast syninum, mun ekki 

sjá líf, heldur varir reiði Guðs yfir honum.“ (Jóhannes 3:36) 

„Syndin kom inn í heiminn fyrir einn mann og dauðinn fyrir syndina, og þannig 

er 

dauðinn runninn til allra manna, af því að allir hafa syndgað.“ (Róm. 5:12) 

„Því svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf son sinn eingetinn, til þess að 

hver sem á hann trúir glatist ekki, heldur hafi eilíft líf.“ (Jóhannes 3:16) 

Jesús sagði: „Ég er vegurinn, sannleikurinn og lífið; enginn kemur til föðurins 

nema fyrir mig.“ (Jóhannes 14:6) 

Það segir í Rómverjabréfinu 10:9. „Ef þú játar með munni þínum: Jesús er 

Drottinn - og trúir í hjarta þínu, að Guð hafi uppvakið hann frá dauðum, 

muntu hólpinn verða. Með hjartanu er trúað til réttlætis, en með munninum 

játað til hjálpræðis.“ 

Þú verður að taka afstöðu. Annað hvort vilt þú eignast samfélag við frelsara 

þinn og eignast eilíft líf eða ekki. Það er ekki til neinn millivegur hjá Guði. 

Það segir í Matteus 12:30. „Hver sem ekki er með mér, er á móti mér, og hver 

sem safnar ekki saman með mér, hann sundurdreifir.“ Ef við viljum ekki taka 

afstöðu, þá höfum við í raun sagt NEI við því sem Jesús Kristur gerði fyrir 

okkur. 

Við vitum ekki hvað morgundagurinn ber í skauti sér, en orð Guðs segir 

svo: „Nú er hagkvæm tíð, nú er hjálpræðis dagur“. (2. Kor. 6:2) Það er enn 

tími til að iðrast og snúa sér til Guðs. 

Núna er tækifæri til að taka afstöðu með Jesú. Núna hefur þú tækifæri til 

að gefa Jesú Kristi líf þitt og eignast eilíft líf. Þú getur farið upphátt með 

stutta bæn. Það skiptir ekki öllu máli, hvernig þessi bæn er orðuð. Það sem 

skiptir öllu máli, er að það sem þú segir, komi frá hjartanu. Guð veit hvort 

okkur er alvara. 

Heilagi faðir. 

Ég kem til þín í Jesú nafni. Ég bið þig að fyrirgefa 

mér syndir mínar. 

Ég bið þig að taka við mér og frelsa mig. 

Ég trúi því að Jesús Kristur sé sonur Guðs 

og Hann sé upprisinn. Ég játa Hann nú sem 

Drottinn minn og frelsara. 

Amen. 

Ég hef tekið á móti Jesú Kristi inn í mitt líf 

í dag. Jesús Kristur er minn frelsari, héðan í 

frá og að eilífu. 

Dagsetning: ________________________ 

Undirskrift: ________________________

Vonarljós - 2009

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?