Betra land - 1 Tbl. - október 2015

þessum degi var eins og ég fengi vernd yfir
mínu lífi. Báðir afar mínir voru lifandi trúaðir
menn, afi í Fáskrúðsfirði fór með bænirnar
með mér á hverju einasta kvöldi þegar ég var
í sveit hjá afa og ömmu. En núna skildi ég að
mér var ætlað að vinna fyrir Guð, það var tilgangurinn.
Og mér fannst að besta leiðin til
að útbreiða fagnaðarerindið væri í gegnum
nútíma fjölmiðla.“
Frelsaður maður með hugsjón — fjölmiðlun
Eiríkur kom frelsaður út í lífið, nýr maður, innblásinn
og átti sér nýjan tilgang. Hann átti þá
hugsjón að senda Guðs orð hringinn í kringum
landið og ná til fólksins. Hann var 23 ára,
með lágmarksmenntun, og fór strax að kíkja á
tæki og upptökubúnað. Myndbandstæki voru
að ryðja sér til rúms en verðið var himinhátt og
fjárráðin lítil.
„Svo gerist það að ég fer í fyrirtæki á Laugavegi,
Faco, og ræddi við Eystein Arason. Hann
var umboðsmaður fyrir JVC. Hann sýndi mér
bæklinga með upplýsingum um myndbandstækni,
upptökutæki og búnað til að klippa og
laga dagskrárefni. Ég sá að þetta voru draumatæki
og góð byrjun. Ég fór til kunningjafólks
míns sem veita forstöðu Hvítasunnukirkjunni
í Keflavík, Kristins Ásgrímssonar og konu hans.
Við skoðuðum bæklinginn saman og lögðum
þetta fram sem bænarefni — að Drottinn mundi
opna okkur dyr að þessum tæknibúnaði þannig
að við gætum farið að framleiða kristilegt efni.
Svo líður tíminn og þá gerist það að mikill vinur
pabba, sem ég þekkti ekki fyrir, Sverrir Sverrisson,
fyrrum skólastjóri á Akranesi, verður á
vegi mínum. Sverrir var einstakur gæðamaður.
Framúrskarandi heiðarlegur Guðsmaður
og jákvæður gagnvart þessari hugmynd. Hann
var til í að starfa með mér, stofna fyrirtæki og
kaupa búnað til að hefja útsendingar. „Við vorum
auðvitað taldir hálfgerðir skýjaglópar að
ætla okkur í sjónvarpsrekstur,“ segir Eiríkur
þegar hann rifjar upp árin 1982 og 1983, þegar
hugmyndir voru farnar að hreyfast.
Alfa útvarpsstöðin vakti úlfúð
Þeir Sverrir og Eiríkur komu á fót kristilegu
útvarpsstöðinni Alfa. „Þetta var fyrsta skrefið.
Það var léttara að koma á fót útvarpsstöð fyrst.
Ég hélt að allir mundu fagna kristilegri útvarpsstöð,
en því miður var það öðru nær. Nú
byrjuðu hremmingarnar, ofsóknir og læti. Allir
vildu komast yfir útvarpsstöðina og hafa hana
undir sínum verndarvæng. Ég fékk engan fjárhagslegan
stuðning frá kirkjunni eða söfnuðum.
Við vorum eins og rekald, en Guð gaf okkur
trúfasta stuðningsmenn úr hinum og þessum
kristnu samfélögum sem höfðu óbilandi trú á
starfi okkar og studdu okkur með mánaðarlegum
framlögum. Þetta útvarpsævintýri var svo
erfið reynsla fyrir mig að ég ákvað að aldrei á
ævinni mundi ég leggja út í rekstur á kristilegri
8 betra land október 2015
Ég sat við skrifborð með
gluggatjöld bak við mig
og blómavasa á borðinu.
Þetta var eins frumstætt
eins og verða mátti. Menn
spáðu þessu ekki vel og
sögðu að stöðinni yrði fljótt
lokað. En starfið hélt áfram
þrátt fyrir bölspár.
sjónvarpsstöð. Þetta virtist vera grýttur jarðvegur.
Þess í stað vildi ég einbeita mér að því
að senda Guðsorð með öflugri stuttbylgjustöð
til Evrópu og þaðan um allan heim. Þetta var
engin smásmíði, 500.000 vatta útvarpssendar,
gríðarleg möstur og annar búnaður. Menn
höfðu ekki trú á þessu verkefni og eftir að ég
hafði skoðað málið í Bandaríkjunum og dvalið
þar um hríð, hafði það gerst hér heima að samfélögin
höfðu tekið Alfa yfir og breytt nafninu
í Stjarnan.“
„Sverrir vinur minn var sérstaklega vel máli
farinn og hjálpaði mér að skrifa fréttabréf og
kynningu. Einn daginn kom til mín sterk sannfæring
að þetta muni allt uppfyllast, það yrði
til kristileg sjónvarpsstöð, en ekki væri víst að
Sverrir lifði það. Erfiðleikar okkar voru skelfilegir,
við vorum í ógöngum með fjármálin.
Sverrir var kallaður heim til Drottins rétt rúmlega
sjötugur vorið 1989.“
Eftir að Eiríkur kom heim með fjölskylduna
frá Bandaríkjunum setti hann á fót teppahreinsunarfyrirtæki,
vann eins og berserkur í
2-3 ár og safnaðist fé. En gamla hugmyndin lét
hann ekki í friði.
Lagt upp í sjónvarpsævintýrið
„Það var að morgni dags þann 8. nóvember
1991 að það kemur til mín sterk köllun frá Guði,
eins og skipun um að stofna sjónvarpsstöð.
Þegar ég fór af stað til að fá upplýsingar um
tíðni og annað hjá Landssímanum þá fannst
þeim eins og geggjaður maður væri á línunni.
En upplýsingarnar streymdu inn og í kjölfarið
fékk ég lítinn 10 vatta sendi frá Austfirska
sjónvarpsfélaginu sem Ágúst Ólafsson rak
í samstarfi við Stöð 2. Ágúst var til í að leigja
okkur annan sendinn sem hann var með. Í ljós
kom að við sendinn vantaði tækjabúnað til að
breyta útsendingatíðninni, svokallaðan „modulator“,
sem kostaði peninga sem auðvitað
voru ekki til. En alltaf lagðist okkur eitthvað til.
Þegar öll sund virtust lokuð, barst hjálpin úr
hinum ýmsu áttum. Söfnuðir virtust ekki vilja
styðja við bakið á hugmyndinni, en það vildi
Ómar Kristjánsson forstjóri og annar maður
til. Landssíminn fékk peningana á borðið fyrir
þetta tæki, en tæknimenn sögðu okkur að það
væri í raun engin trygging fyrir því að sendirinn
kæmi að gagni,“ segir Eiríkur.
Viku seinna var Eiríkur boðaður til fundar
hjá Landssímanum. Hann hljóp út í gamla
Citroen bílinn sinn sem lyfti sér tignarlega að
þessu sinni, og ók í loftköstum niður á Sölvhólsgötu
þar sem hann móttók vondar fréttir —
það var of mikil bjögun í sendinum, hann var
ónothæfur.
„Ég hélt heim alveg niðurbrotinn og ræddi
þetta við konuna mína. En viti menn, eftir hálftíma
hringir síminn. Þá er ég boðaður á annan
fund. Þar er mér sagt að ég hlyti að hafa
verið að biðja fyrir lausn og verið bænheyrður.
Það væri nefnilega allt í lagi, ég gæti notað
sendinn,“ sagði Eiríkur. Tæknimenn höfðu
ekki ýtt á réttan hnapp.
OMEGA fer í loftið
Það var 27. júlí 1992 klukkan 16:45 sem fyrsta
íslenska kristilega sjónvarpsstöðin fór í loftið.
Sent var út á UHF bylgju með 10 vatta sendi.
Það var engin stöð fyrir á þessari hátíðnibylgju
nema OMEGA. Útsendingarbúnaðurinn var í
Bolholti 6 á fimmtu hæð. Dagskrárefnið var á
spólu sem entist í 3 klukkutíma, en þá hófst
sama dagskrá að nýju. Þannig varð Omega
fyrsta sjónvarpsstöðin hér á landi sem sjónvarpaði
allan sólarhringinn.
„Við settum símanúmer neðst á skjáinn og brátt
fór fólk hringja og spyrjast fyrir. Fyrsta sjónvarpsefnið
var gospeltónlist, skemmtileg dagskrá,
sem fólki líkaði greinilega vel. Fljótlega fór
ég að flytja sunnudagsræður í beinni útsendingu.
Ég sat við skrifborð með gluggatjöld bak við mig
og blómavasa á borðinu. Þetta var eins frum-