Betra land - 1 Tbl. - október 2015

Systir, ef til vill er ég sá sem
þú þarft að finna.” Hún
tók í frakkalafið hans og
ríghélt sér í það. „Ert þú
predikarinn sem læknar?
aði sér meðfram röð af sjúkrabílum, þangað
til hann kom að bílastæðunum. Flóðljós
lýstu upp súldina, sem féll á höfuð nokkur
þúsund karla, kvenna og barna, sem stóðu
í hóp við bakdyr samkomusalarins. Bill
fannst hann vera óþekktur, af því að enginn
hér hafði nokkru sinni áður séð hann. Frekar
en að bíða eftir að samkomuþjónarnir kæmu
til að hjálpa sér, reyndi Bill sjálfur að greiða
sér leið gegnum mannfjöldann. Hás rödd
sagði: „Hættu að ýta mér.” „Afsakaðu mig,”
sagði Bill og reyndi að komast áfram. Stór,
grófur náungi sneri sér að honum. „Ég sagði
þér að hætta að ýta,” rumdi hann. „Já, herra
minn,” sagði Bill sauðslega. „Afsakaðu mig.”
Bill hörfaði aftur fyrir mannfjöldann og velti
fyrir sér hvað hann ætti að gera. Samkomuþjónarnir
voru hvergi í augsýn. Hann heyrði
kvenrödd hrópa: „Pabbi, pabbi.” Bill leit í
kringum sig eftir eiganda raddarinnar og sá
unga, þeldökka stúlku, um það bil sautján
ára, vera að þrýsta sér gegnum hóp af hvítu
fólki. Hún var augljóslega blind. Augu hennar
voru hvít af vagli. Þrátt fyrir það, af því
að Jim Crow lögin höfðu aðskilið hvíta frá
svörtum, var enginn nærstaddur viljugur
til að hjálpa henni. Stúlkan var að fálma sér
leið gegnum hópinn í áttina að Bill. Bill færði
sig gegnum fjöldann þar til hann stóð beint
í vegi fyrir stúlkunni. Fljótlega rakst hún á
hann. „Afsakaðu mig,” sagði hún, „en ég er
blind og ég hef týnt pabba mínum. Getur þú
hjálpað mér að finna rútuna frá Memphis?”
Bill leit á röð rútubílanna, sem var lagt við
annan enda bílastæðisins. „Já, ég get hjálpað
þér,” sagði hann. „Hvað ertu að gera
hér?” „Ég og pabbi komum til að hitta lækningapredikarann,”
svaraði hún. „Hvernig
heyrðir þú um hann?” „Ég var að hlusta
á útvarpið í morgun og þeir fengu mann til
að koma, sem sagði frá því að hann hefði
ekki getað sagt eitt einasta orð í mörg ár og
núna getur hann talað. Annar maður sagði
að hann hefði verið á örorkubótum vegna
blindu í tólf ár og nú sér hann nógu vel til
að lesa Biblíuna sína. Það gaf mér von um
sjón mína. Þegar ég var lítil stúlka fékk ég
þessi vögl í augun. Læknirinn sagði mér,
að þegar ég yrði stærri, myndi hann taka
þau, en núna þegar ég er orðin stærri, segir
hann að þau hafi vafið sig utan um sjóntaugina
og hann getur ekki hreyft við þeim.
Þannig að einu möguleikar mínir eru að
komast til lækningapredikarans. En í kvöld
er síðasta kvöldið sem hann verður hér og
við pabbi gátum ekki einu sinni komist nálægt
húsinu. Núna er ég búin að týna pabba
mínum og get ekki einu sinni fundið rútuna.
Góði maður, viltu vera svo vænn að hjálpa
mér?” „Já, stúlka litla, ég skal gera það. En
fyrst langar mig til að spyrja þig um þennan
lækningapredikara, sem þú ert að tala um.
Trúir þú því að Guð myndi senda engil og
lækna fólk á okkar tímum?” „Já, herra, það
geri ég.” „Þú meinar að þú trúir því, jafnvel
þótt við eigum svona marga góða lækna og
sjúkrahús?” Bill skammaðist sín dálítið fyrir
að nota sér blindu hennar á þennan hátt,
en hann vildi reyna trú hennar. Hún var
fljót að svara. „Enginn af þessum læknum
getur hjálpað mér. Herra, ef þú tekur í hönd
mína og leiðir mig til lækningapredikarans,
þá get ég fundið pabba minn sjálf.” Bill gat
ekki haldið áfram að þykjast. „Systir, ef til
vill er ég sá sem þú þarft að finna.” Hún tók
í frakkalafið hans og ríghélt sér í það. „Ert
þú predikarinn sem læknar?” vildi hún fá
að vita. „Nei, stúlka mín, ég er bróðir Branham,
guðs þjónninn. Jesús Kristur er sá sem
getur læknað. Viltu nú sleppa frakkanum
mínum?” Hann tók um úlnliði hennar til að
losa sig. Stúlkan hélt í hann af öllum krafti.
Hún hafði náð í hann og hún ætlaði ekki að
láta hann sleppa. „Miskunnaðu mér, bróðir
Branham,” grátbað hún. „Systir, ef þú vildir
aðeins leyfa mér að halda í hönd þína meðan
ég bið.” Bill tókst að losa um aðra hönd
stúlkunnar. Hann fann bylgjurnar frá vaglinu
fara upp handlegg sinn er hann tók að
biðja. „Kæri Jesús, dag einn barst þú þennan
gamla máða kross, sem skrölti eftir götunni.
Blóðið seytlaði niður eftir baki þínu. Hinn
veikburða líkami þinn var að örmagnast
vegna þyngslanna. Þá kom þeldökkur maður,
Símon frá Kýrene að baki þér. Hann tók
upp krossinn og hjálpaði þér að bera hann.
Og nú er eitt af börnum Símonar hér komið
og reikar um í myrkri. Ég er viss um að þú
skilur…” Stúlkan titraði. „Ég fann eitthvað
fara um mig,” sagði hún. „Augu mín eru svo
köld.” Bill fann bylgjurnar í handlegg sínum
hjaðna. Hið djöfullega líf var farið úr vaglinu.
„Systir, lokaðu augunum eitt augnablik.
Þarna kom það. Vaglið er að hjaðna. Eftir
nokkrar mínútur ættir þú að geta séð. Ekki
segja neitt um það. Annars vita allir af mér.
Opnaðu nú hægt augun. Jesús hefur gefið
þér sjónina.” Augu hennar galopnuðust.
Hún leit upp og sagði með andköfum: „Eru
þetta ljós?” „Já, getur þú talið þau?” „Þau
eru fjögur. Er þetta fólk sem gengur framhjá?”
Áður en Bill gat svarað, hrópaði hún
eins hátt og hún gat. Andlit sneru sér í áttina
að henni. Hún hrópaði aftur: „Lof sé Guði! Ég
get séð! Ég get séð! Ég var blind, en nú get ég
séð.” Fólk tók að færa sig í áttina að Bill og
stúlkunni. Einmitt þá kom hópur samkomuþjóna
fyrir hornið. Þeir sáu Bill og komu
honum til hjálpar. Áður en þeir hröðuðu sér
brott, hrópaði maður, sem var með snúinn
fótlegg og studdi sig við hækju: „Ég veit að
þú ert bróðir Branham. Miskunnaðu þig yfir
mig. Ég hef staðið hér í átta daga. Ég á fimm
börn heima og ég er fatlaður. Ég trúi að þú
sért góður piltur. Ef þú biður fyrir mér, þá
mun Guð gera þetta.” Bill sagði: „Réttu mér
þá hækjuna þína, í nafni Jesú Krists.” Fatlaði
maðurinn rétti Bill hækjuna án þess að
hika. Samstundis réttist úr hinum snúna
fótlegg hans og hann gat borið hann. Maðurinn
stappaði með fætinum á malbikið og
hrópaði: „Ég er læknaður! Ég er læknaður!”
Mannfjöldinn þrýsti sér spenntur upp
að þeim. Samkomuþjónarnir fjórir, skýldu
Bill eins vel og þeir gátu og ruddu sér leið
að samkomuhöllinni, meðan fólkið í kring
reyndi að snerta föt Bill þegar hann fór framhjá.
Það skipti fólkið ekki neinu máli, að föt
Bill voru stöguð og bætt.
betra land október 2015
11