Betra land - 1 Tbl. - október 2015

Joseph Prince boðar fagnaðarerindi
Forstöðumaðurinn Joseph Prince leiðir New Creation kirkjuna, lifandi og ört vaxandi
kirkju í Singapore, sem yfir 31.000 einstaklingar sækja.Þættir með Joseph Prince eru á
dagskrá Sjónvarpsstöðvarinnar Omega. > 6
Prentað í 117 þúsund eintökum
Betra land
1. tölublað október 2015
Hellti yfir sig
bensíni og reyndi
að kveikja í sér
Áhrifarík frásögn:
Ratna var lamaður
en reis upp úr hjólastólnum
Drengur
læknaðist
Schambach sagði frá þessum
vitnisburði í Chicago Global
School of Ministry. > 12
Maðurinn sem
opnaði dyrnar
William Branham var sá sem
leiddi hina þekktu lækningapredikara
síðustu aldar. > 10
Styðja Putin í
heilögu stríði
Rússneska Rétttrúnaðarkirkjan
styður nú Vladimir Putin í loft- og
landhernaði hans í Sýrlandi. > 9
Tókst að beygja
ýmsar skeifur
Viðtal við Eirík Sigurbjörnsson,
draumurinn um stóra og öfluga
sjónvarpsstarfsemi hefur ræst.> 6

Leiðari
Ágæti viðtakandi,
Það er ánægjulegt að hafa tækifæri til
þess að senda inn á heimili landsmanna
blaðið Betra land, sem við
trúum að eigi eftir að verða til mikillar
blessunar fyrir marga, bæði uppörvun
og trúarstyrkur á þessum tímum sem við
lifum á þar sem mikil óvissa er ríkjandi og
margir hlutir eiga sér stað sem er erfitt að
hafa stjórn á.
Eiturlyf flæða inn í landið og leggja að
velli marga, jafnt unga sem eldri. Það ríkir
ráðleysi um hvernig sé hægt að takmarka
þetta eða stöðva, en Biblían segir: „Og lýður
minn, sá er við mig er kenndur, auðmýkir sig,
og þeir biðja og leita auglitis míns og snúa sér
frá sínum vondu vegum, þá vil ég heyra þá
frá himnum, fyrirgefa þeim syndir þeirra og
græða upp land þeirra.“
Þetta er forskrift sem mun ekki bregðast
og ef við höndlum þetta og framkvæmum
þá munum við sjá stóra hluti gerast á Íslandi
vegna þess að Guð svarar bænum.
Núna næstu daga - þann 30. og 31. október
og 1. nóvember þá verður bein útsending
á Sjónvarpsstöðinni Omega kl. 20-22, þar
sem Rev. Ratna Sajja mun flytja fyrirlestra er
verða mjög áhugaverðir.
Þeir sem eru úti á landsbyggðinni og ná
ekki Sjónvarpsstöðinni Omega, geta sent
okkur tölvupóst á live@betraland.is og við
sendum þeim til baka tengil á vefsíðu þar
sem verður hægt að horfa á þessa dagskrá í
beinni útsendingu. Einnig geta þeir sem vilja
sjá þetta síðar, sent tölvupóst á program@
betraland.is og óskað eftir aðgangi að vefsíðu
með upptökum af þessum útsendingum,
svo þeir missi ekki af þeim fyrirlestrum sem
Ratna mun flytja á Sjónvarpsstöðinni Omega.
Ennfremur er hægt að hringja í gjaldfrjálst
í símanúmer 800 9700 og leggja inn ósk um
fyrirbæn eða ósk um að fá fréttabréf Omega
mánaðarlega.
Útgefandi: Sjónvarpsstöðin Omega Ritstjóri: Guðmundur Örn Ragnarsson Ábyrgðarmaður: Eiríkur Sigurbjörnsson Prentun: Landsprent Upplag: 117.000
Markmið okkar er að halda áfram að gefa út blaðið Betra land með
trúarstyrkjandi og uppörvandi greinum til blessunar fyrir land og þjóð.
Við hvetjum alla
þá sem vilja leggja hönd
á plóginn að senda inn
stuðning:
Reikn. 0113-26-25707
Kt. 630890-1019
Einnig er hægt að hringja
í síma 800 9700
2 betra land október 2015
Þátttaka þín er ómetanleg!

Ég var staðráðinn í því að deyja
Nafn mitt er Rev. Ratna Kumar Sajja.
Ég vil byrja á því að gefa Guði dýrðina
af því að frelsa mig undan strangtrúaðri
fjölskyldu hindúatrúar. Ég
reyndi að standa gegn Guði en náð
hans, sem nær út fyrir allan mannlegan
skilning, leitaði mín og fann
mig þegar ég var týndur.
Ég fæddist inn í efri þjóðfélagsstétt
Kamma í Andhra Prades, á Indlandi,
árið 1964. Faðir minn, Sri. Gowthameswara
Rao Sajja, og móðir mín,
Srimathi Bharathi Devi, voru strangtrúaðir
hindúar. Föðurafi minn var meira að segja svo
ákafur í hindúatrú sinni að hann var í þjónustu
fyrir hindúatrúna og annaðist ýmsar helgiathafnir
og helgisiði.
Hindúar segjast hafa 330 milljón guði og
gyðjur. Foreldrar mínr voru trúfastir sínum
hindúaguðum. Faðir minn var trúræknastur
allra í fjölskyldunni. Hann fór á fætur fyrir sólarupprás
til þess að fara eftir venjum og helgisiðum
eins og því að baða sig í helgri á, fara
með hindúamöntrur og brenna reykelsi. Hann
gerði þetta í von um að geta með því nálgast
guð. Í leit sinni að guði hitti hann margt strangtrúað
hindúatrúarfólk, þar á meðal presta eða
lærimeistara (gúrúa) til þess að komast að því
hvort þeir hefðu nokkurn tíma séð guð, en viðbrögð
þeirra voru ekki uppörvandi.
Móðir mín hélt fast við líkneskin sín og
skreytti þau blómsveigum á hverjum morgni.
Við fórum í pílagrímsferðir til helgra hofa til
þess að þóknast guðum og leita guðdómlegs
velvilja. Foreldrar mínir tóku trúarbrögðin
alvarlega og héldu föstur og vökur af einlægni.
Stéttarkerfi hindúa stendur gegn kristindómi.
Í gegnum aldirnar hafa þeir talið kristið fólk
til stéttleysingja þjóðfélagsins. Meðal strangtrúaðra
hindúa er uppi sú skoðun að stéttleysingi
sé óhreinn. Honum er meinað að fara inn
í hindúahof. Hvorki má snerta hinn kristna
né nálgast hann. Hann þarf að vinna lélegustu
verkin og lág laun sjá til þess að hann
lifir í sárri fátækt. Í huga okkar fjölskyldu var
kristindómurinn trú stéttleysingja. Ef kristinn
einstaklingur snerti eitthvað töldum við að það
yrði óhreint við það. Til þess að hreinsa það aftur,
þurfti að brenna það í eldi og þvo með vatni.
Þótt við værum fáfróð í viðhorfi okkar til
raunveruleikans notaði Guð ýmsar kringumstæður
til þess að leiða okkur til þekkingar
á sér. Á þessum tímum þjáðist amma mín af
blóðlátum og hafði leitað til margra lækna en
illa útbúnir spítalarnir gátu ekkert fyrir hana
gert. Síðasta hálmstrá hennar var að fara til
hvítasunnuprests sem bað fyrir henni og hún
læknaðist fyrir forsjá Guðs almáttugs. Þetta
kveikti trúarneista í lífi hennar en hún mátti
þola alvarlegt mótlæti af hálfu fjölskyldunnar
vegna trúarinnar á Jesú. Synir hennar vildu
ekki snerta hana og töldu að hún hefði orðið
óhrein við það að heimsækja prestinn. Fjölskyldan
gladdist öll yfir lækningu hennar en
líkaði ekki við Jesú vegna allra ranghugmyndanna
sem fjölskyldan hafði um kristindóm.
Í atvinnuleit fluttu foreldrar mínir til Nellore
héraðsins í Andhra Pradesh. Við börnin vorum
þrjú talsins, Prasada Rao Sajja, Santa Kumari
og ég, Ratna Kumar. Þegar ég var þriggja
ára veiktist ég af mikilli hitasótt sem leiddi að
betra líf október 2015
3

lokum til lömunarveiki. Ég bæklaðist frá mitti
og niður. Ef lífið er ferðalag þá er slóði lífsins
langur en hvaða máli skiptir vegalengdin fyrir
hinn fatlaða? Maður getur ekkert gert annað
en að bölva með sjálfum sér en von um bót fær
mann til þess að leggja ýmislegt á sig. Það var
með þessa von að vopni sem foreldrar mínir
fóru með mig til ýmissa þekktra lækna, aðeins
til þess að fá að heyra að fyrir mig væri enga
lækningu að fá. Í örvæntingu og von lögðu foreldrar
mínir í pílagrímsferðir til hinna helgu
hæða Tirupathi og Kalahasthi (sem er mikilvægur
pílagrímsstaður hindúa austur af Tirupathi.)
Pílagrímar streyma til Tirupathi alls
staðar að frá Indlandi og það eru aldrei færri
en tuttugu þúsund manns þar í einu. Foreldrar
mínir hétu því að fórna hári mínu ef ég fengi
lækningu. Heitið er mikilvægt í tengslum við
indversk hof og viðkomandi guði. Heitin hafa
á sér ýmsar myndir en tilgangurinn er ætíð
sá að þetta gefi af sér hagsbót og velvilja eða
bæti fyrir einhvers konar misgjörð. Þrátt fyrir
einlæga tryggð og látlausa tilbeiðslu svöruðu
hindúaguðirnir aldrei þessum bænum þeirra.
Ástandið versnaði til muna þegar illur andi tók
að angra föður minn að næturlagi. Andinn kom
eins og æðandi vindur, af miklu afli og lagðist
svo þungt á föður minn að hann náði varla andanum.
Í eyrum hans ómaði: „Ég gleypi þig fljótlega
í mig vegna þess að þú átt eftir að verða
óvinur minn.“ Í vörn gegn þessum illu árásum
hélt faðir minn sig við Anjaneya Dandakam
(helgisiðabók hindúa til tilbeiðslu á Anjaneya.)
Það gerði þó ekkert gagn. Þá gaf „nafnkristinn“
maður honum Biblíu og ráðlagði honum að
nota Biblíuna til þess að verja sig fyrir óvininum.
Þeim til undrunar, þá hætti illi andinn að
angra þau eftir að þau fengu Biblíuna. Sáðkorn
trúar hafði skotið anga í hjarta þeirra.
Amma mín taldi föður minn á að fara með
mig til hvítasunnuprestsins, Bhaktavassala
Rao, sem hafði beðið fyrir lækningu ömmu.
Presturinn lagði hendur yfir mig og bað fyrir
lækningu minni. Hann blessaði olíu og bað en
ekkert gerðist til að byrja með. Foreldrar mínir
fóru með mig heim og móðir mín bar olíuna á
bæklaða fætur mína á hverjum degi og ákallaði
nafn Drottins. Hvern dag sem hún bað, réttist
smátt og smátt úr bognum og bækluðum fótum
mínum og innan þriggja mánaða gat ég staðið
upp úr hjólastólnum og gengið á eðlilegan hátt.
Í dag ber ég engin merki þessa sjúkdóms. Smátt
og smátt tóku foreldrar mínir að hafna tilbeiðslu
líkneskja, þótt ennþá hefður þau enga
þekkingu á hjálpræði eða fyrirgefningu syndanna
og enginn hafði sagt þeim frá slíku.
Þann 4. desember árið 1971 birtist Guð Biblíunnar
föður mínum á stórkostlegan hátt. Það var
sama dag og móðir mín sótti lofgjörðarsamkomu
í Kirkju Guðs í Pamarru á Indlandi. Faðir minn
hafði verið mótfallinn því að hún færi á slíka
lofgjörðarsamkomu og hafði þetta valdið þeim
svolitlu rifrildi en staðfesta, þolgæði og einlægar
bænir móður minnar leiddi til þess að alvaldur
Guð var ekki hljóður. Rétt eins og ljós brýst inn
í myrkur, mætti ríki Guðs á staðinn. Faðir minn
sá skært ljós sem fyllti allt herbergið og heyrði
hljóða, blíðlega rödd segja: „Þú ert vanþakklátur
þrátt fyrir kraftaverkið í lífi sonar þíns.“ Andinn
tók að sannfæra hann um syndir hans. Hann
iðraðist syndanna og varð „ný sköpun í Kristi.“
Þegar hann var að biðja næsta morgun, fyllti
Drottinn hann heilögum anda með tákni þess að
tala öðrum tungum. Á eftir fylgdi boð frá Drottni
um að lækna sjúka, reka út illa anda og vera spámaður
hans. Fljótlega hlýddu þau kalli Guðs og
snéru baki við ábatasömu fyrirtæki til þess að
starfa fyrir Guðs ríki. Himneskur tilgangur Guðs
hefur orðið að raunveruleika með stofnsetningu
hreyfingarinnar „Messiah Fellowship“ (Samfélag
Messíasar).
Þar sem köllun mín og þjónusta í ríki Guðs
tengist því náið að fjölskylda mín skyldi komast
til trúar á Jesú Krist varð ég að byrja á því
að segja frá því sem á undan hefur verið ritað.
Ég fylgdi foreldrum mínum ekki strax þegar
þau gáfu líf sitt Jesú Kristi. Ég taldi, eins og
hindúar flestir boða, að kristindómurinn
væri vestræn trúarbrögð og sá Guð sem kallaðist
Jesús Kristur væri aðeins fyrir stéttleysingja.
Ég staðhæfði við kristið fólk að Indland
væri upprunastaður tveggja stórkostlegustu
trúarbragða heims (hindúisma og búddisma)
og mikilvægt heimili einna elstu trúarbragða
heims (zorastrianisma.) Þar sem Jesús Kristur
fæddist á svo aumum stað sem gripahúsi, notaði
ég það sem rök fyrir því að hann væri óæðri
hindúaguðum sem hefðu fæðst á háleitum
stöðum. Reyndar tilbað ég aldrei líkneski sjálfur
og var mjög þjóðernissinnaður í hugsun. Ég
talaði niður til kristinna, hæddist að þeim og
taldi kristindóminn aðeins tilheyra harijan.
Allt var það til þess að ég var ófær um að leita
sannleikans eins og hefur verið algengt meðal
margra hindúa.
Vinir hafa alltaf verið mikilvægur hluti af
lífi mínu, bæði til góðs og ills. Ég blandaði
Ratna Sajja
Missið ekki af
beinum útsendingum
á Omega með
Ratna Sajja
30., og 31. október og 1. nóvember kl. 20:00 alla dagana
4 betra land október 2015

Fyrir náð Guðs náði ég
að víkja mér undan en
spjótið gekk inn í kvið
vinar míns. „Nafnkristni"
maðurinn snéri spjótinu
miskunnarlaust og leiddi
það til dauða vinar míns.
mér í ofbeldisstjórnmál þjóðfélagsstéttanna.
Ég var ofsafenginn í skóla, jafnvel gagnvart
samnemendum mínum. Ég myndaði með mér
hatur gagnvart stéttleysingjum og áreitti þá út
frá lágri þjóðfélagsstöðu þeirra. Einn daginn
fór ég með klíkunni minni til þess að ná fram
hefndum á kristnum stéttleysingja sem hafði
fótbrotið vin minn. Hann fékk vitneskju um
að von væri á árás okkar og lokaði sig af innandyra.
Þegar við brutum upp hurðina stökk
hann á mig með banvænt spjót að vopni. Fyrir
náð Guðs náði ég að víkja mér undan en spjótið
gekk inn í kvið vinar míns. „Nafnkristni“ maðurinn
snéri spjótinu miskunnarlaust og leiddi
það til dauða vinar míns. Á sama tíma og faðir
minn var farinn að stunda öflugt kristilegt
trúarstarf, var ég í þvílíkri uppreisn og foreldrum
mínum til skammar.
Þrátt fyrir allt lauk skólagöngu minni með
góðum árangri árið 1980 og ég skráði mig í háskólanám
til frekari menntunar. Ég tók þátt í
kosningum til stúdentaráðs en náði ekki kjöri
og nú helltist myrkur yfir líf mitt. Lífið virtist
mér tilgangslaust. Ég hugleiddi sjálfsvíg til
þess að binda endi á þetta. Djöfullinn hvíslaði
stöðugt í eyru mín að það væri enginn tilgangur
með lífi mínu og ég leitaði leiða til þess að
taka mitt eigið líf.
Einn daginn hellti ég steinolíu yfir mig og
ætlaði að kveikja í mér og brenna mig til dauða.
Ég var með eldspýtur (ekki kveikjara) en fyrir
handvömm mína bleytti ég eldspýturnar með
oíunni og gat ekki kveikt í. Og í því kom faðir
minn að mér og kom í veg fyrir að ég fullnaði
verkið.
Það var þungi í hjarta mínu sem ég hafði
aldrei upplifað áður. Ég fór að skynja hversu
syndugur maður ég væri og hrópaði nú til
frelsarans Jesú eftir fyrirgefningu. Kaflaskil
urðu í lífi mínu. Himneskur fögnuður, friður og
blessuð fullvissa um fyrirgefningu syndanna
kom inn í líf mitt. Ég játaði trú mína opinberlega
og fann strax að ég væri kallaður til að
vera boðberi fagnaðarerindisins. Þegar þetta
allt gerðist var enginn „hirðir“ eða prestur til
staðar til þess að móta köllun mína. Eftir miklar
bænir leitaði ég til sr. Moses Choudary sem
hafði vakið athygli mína fyrir brennandi áhuga
hans á að þjóna Guði. Hann hefur sýn og
löngun til þess að þjálfa ungt fólk eins og mig
til þess að boða fagnaðarerindið á fjarlægum
stöðum. Hann hefur verið mér mikil hvatning
í lífinu. Ég þakka Guði fyrir guðsmann eins og
hann sem er óeigingjarn í því að uppfylla köllun
Guðs í lífi mínu.
Forstöðumaðurinn Joseph Prince er leiðandi rödd í því að boða
fagnaðarerindi náðar um allan heim. Hann leiðir New Creation
kirkjuna, lifandi og ört vaxandi kirkju í Singapore, sem yfir 31.000
einstaklingar sækja. Joseph Prince hefur haft áhrif á marga með
prédikun fagnaðarerindis Jesú Krists og er þekktur fyrir að kenna
Orð Guðs á ferskan, hagnýtan og opinberandi hátt. Joseph Prince
hefur einnig skrifað metsölubækur og er eftirsóttur sem ræðumaður
á ráðstefnum.
Þættir með Joseph Prince eru á dagskrá Sjónvarpsstöðvarinnar
Omega á eftirfarandi tímum:
Joseph Prince
Þriðjudagur 01:30
Þriðjudagur 21:00
Miðvikudagur 07:30
Fimmtudagur 19:00
Föstudagur 07:30
Laugardagur 01:30
betra land október 2015
5

Tókst að beygja ýmsar skeifur
í lífinu líkt og afanum forðum
Viðtal við Eirík Sigurbjörnsson
sjónvarpsstjóra OMEGA – draumurinn
um stóra og öfluga sjónvarpsstarfsemi
hefur ræst
Stundum rætast stórir draumar. Það
sannaðist á ungum Reykvíkingi árið
1974. Hann átti sér þann óvenjulega
draum að flytja Guðsorð um himingeiminn
inn á heimili fólks, með sjónvarpstækninni.
Þessi ungi maður var nýlega risinn
upp úr mikilli óreglu, hafði frelsast á kristilegri
samkomu og eignast lifandi trú á Jesú
Krist. Fólk hristi góðlátlega höfuðið þegar
hann viðraði hugmyndir sínar. Árin hafa liðið
— og draumurinn hefur ræst. Eiríkur Sigurbjörnsson
er sjónvarpsstjóri Omega, en kristilega
sjónvarpsstöðin nær í dag um land allt og
erlenda systurstöðin Gospel Channel nær til
meira en 80 þjóða. Orðið nær því til þjóða þar
sem hundruð milljóna manna búa. Draumur
Eiríks um sjónvarpsstöð helgaða Kristi rættist
og gott betur. Útbreiddasta sjónvarpsstöð Íslands
varð til, stöð á heimsvísu og stórkostlegt
ævintýri.
Sogaðist inn í hringiðu óreglu
„Ég hafði sem drengur allaf farið með Faðirvorið
og haft mína trú. Þegar ég fermdist var
ég virkilega ánægður með að geta staðfest trú
mína og gerast kristinn maður. Það er svo önnur
saga að mér tókst ekki að lifa í takt við trú
mína og boðskap hennar. Það var ekkert auðvelt
að hafa stjórn á mér. Í mér blundaði einhver
ævintýraþrá, ég vildi kanna heiminn.
Heimurinn hafði margt upp á að bjóða, sem
var óhollt fyrir sál og líkama. Ég sogaðist inn í
hringiðu óreglunnar. Ég var kominn í ógöngur
sem ég gat ekki losnað úr. Tómarúmið hjá mér
6 betra land október 2015
var slíkt að ég vissi aldrei hver tilgangur lífsins
var,“ segir Eiríkur Sigurbjörnsson sjónvarpsstjóri
Omega í viðtali.
Sjöundi áratugurinn bauð ungu fólki upp
á hættulega „menningu“, mikið hömluleysi.
Fíkniefni, áfengi og kynlíf í óhófi ásamt
mannskemmandi tónlist. Þeir sem ekki höfðu
næga ístöðu og létu til leiðast að halda út í
skemmtifíknina og dáðleysið urðu margir fyrir
lífstíðar skemmdum á lífi sínu. Eiríkur segir að
hann hafi á þessum árum verið í stórkostlegri
hættu. Hann hafi viljað hætta, í óreglunni en
tókst það ekki þrátt fyrir ótal tilraunir.
Rammir af afli og góðgjarnir
„Hjá minni góðu fjölskyldu var upplausn á
þessum tíma, pabbi og mamma voru að skilja,
þetta góða fólk. En ég eignaðist yndislega
fósturforeldra, Gróu og Sverri, því bæði eignuðust
foreldrar mínir góða maka eftir að þau
skildu. Það var mikill kærleikur og elska allt
í kringum mig. Pabbi var athafnasamur og
dugmikill maður og gaf mér frjálsan tíma til
að sinna því sem ég vildi. Ég sá ekki nokkra
ástæðu til að sækja skólann, sofnaði yfir bókunum
og sá engan tilgang í að læra algebru
eða landafræði eða neitt af fögunum. Árangurinn
var því ömurlegur og 13 ára gamall
yfirgaf ég skólann feginn að vera laus við
þessa kvöð. Við tók byggingavinna,“ rifjar Eiríkur
upp.
Eiríkur átti sem barn sumarathvarf hjá afa
sínum og ömmu á Gestsstöðum í Fáskrúðsfirði,
Eiríki og Guðrúnu, sem voru mikil sómahjón.
Eiríkur afi var heldur hlédrægur maður og
sýndi helst engum hversu sterkur hann var.
Eitt sinn birtist hann úti á túni í slættinum
með hendur fyrir aftan bak, réttir fram aðra
hendina og sýnir lítt gengna skeifu, sem hann
hélt á. „Á ég að beygja skeifuna fyrir þig,“
sagði hann við konu sína. Þá sagði Guðrún
amma á sínu kjarngóða máli: „Þótt þú sért nú
sterkur Eiríkur, þá réttirðu ekki úr skeifunni
þeirri arna.“ Þá tekur bóndi hennar á skeifunni
og réttir hana, án þess að taka nein ósköp
á. Ekki er að efa að Eiríkur bóndi hefur ráðið
yfir miklu innra þreki og trú á því sem hann
var að gera.
Bræðurnir frá Gestsstöðum Sigurbjörn, faðir
Eiríks og hinir bræðurnir, voru rammir af afli
og mikil góðmenni. Margir fóru á fund Sigurbjörns
í Glaumbæ, með vandræði sín og fengu
oftar en ekki lausn. Um þetta ræddi hann
aldrei við aðra, og ekki krafðist hann greiða í
greiða stað.
Frelsaðist á samkomu í Fíladelfíu
Eiríkur Sigurbjörnsson hefur áreiðanlega erft
sitt af hverju frá forfeðrum sínum, andlegan
styrk og trú á verkefnin sem hann vinnur að
hverju sinni. Það má segja að Eiríki hafi tekist
að beygja ýmsar skeifur í lífinu. Ella væri sjónvarpsstöðin
Omega ekki til í dag.
Eiríkur var eins og fyrr sagði í heldur
vafasömum félagsskap fólks sem dýrkaði
Bakkus og leitaði uppi læknadóp. En tilraunir
Eiríks til að láta af líferni sem hann hafði
innst inni illan bifur á, tókust að lokum. Eiríkur
segir að enginn sé það langt leiddur í óreglu
að hann geti ekki náð sér á strik. Við spyrjum
hann hvernig það bar til að hann leitaði til
Guðs.
„Vinur minn í óreglunni, strákur sem ég leit
talsvert upp til, hafði oft setið inni í fangelsum
vegna afbrota, hann var einskonar leiðtogi
okkar hóps. Eina nóttina segir hann við mig
að trúin á Jesú Krist væri alveg nauðsynleg.
Ég var alveg undrandi á orðum þessa hrausta
stráks, Axels, sem mörgum stóð reyndar
stuggur af, því hann gat verið harður í horn
að taka. Axel hafði séð kunningja sinn öðlast
lifandi trú á Jesú Krist, en það var hann Georg

EIRÍKUR SIGURBJÖRNSSON
sjónvarpsstjóri OMEGA
Viðar. Mér fannst Axel ólíklegasti maðurinn til
að ympra á þessu við mig, en áreiðanlega hefur
Guð talað gegnum hann. Georg Viðar var laus
úr vítahringnum og byrjaður að predika um
hinn eina sanna veg. Nú skoraði Axel á mig að
koma á samkomu með sér. Ég lenti á samkomu
hjá Fíladelfíu í neðri salnum að Hátúni 2. Ég
beið eftir Axel vini mínum fyrir utan kirkjuna
eins og um hafði verið rætt. Inni fékk ég í hendur
sálmabók. Við fengum okkur sæti og þegar
söngurinn ómaði fann ég að birti til, það var
léttleiki yfir þessu, í salnum og í sálum fólks.
Það var sungið af innlifun og hljómurinn var
fagur. Þarna stóð rauðbirkinn víkingur sem
talaði til okkar blaðalaust. Þetta var öflug ræða
hjá Einari J. Gíslasyni. Ég gleymdi stað og stund.
Allt í einu heyrði ég eitthvað sem ég hafði ekki
heyrt áður, að Jesús hefði allt vald á himni og
jörðu. Ég fann allt í einu að hjá mér vaknaði
von, ég var á réttum stað. Í lok samkomunnar
var kallað fram að þeir sem vildu taka af skarið
og taka á móti Jesú Kristi og hjálpræðinu skyldu
koma upp. Ég ríghélt mér í bekkinn fyrir framan
mig, mér fannst eins og væri togað í mig. Þá
gaf Axel kunningi minn mér olnbogaskot og
sagði að nú væri tími kominn að fara fram. Ég
sagðist ekki vera tilbúinn. Þá var mér enn gefið
merki um að koma fram og nú varð ekkert undan
því komist. Mér fannst öll augu hvíla á mér
þegar ég gekk fram ganginn. Fleiri komu fram
og krupu frammi fyrir öldungum kirkjunnar
sem báðu fyrir okkur. Aldrei á ævinni hafði ég
kropið frammi fyrir Guði og beðið um hjálp. Ég
stóð upp. Ég var í uppnámi og hélt helst að ég
hefði orðið til skammar. Eftir samkomuna var
okkur boðið í kaffi heim til Einars J. Gíslasonar.
Þar sátu prúðbúnir gestir við uppdekkað hringborð,
hlaðið krásum. Einar, þessi mikli guðsmaður,
sat við borðið og bað hvern og einn að
þakka Guði. Ég gat ekki skorast undan og flutti
stutta þakkarbæn.“
Frelsaður
„Kominn heim gat ég ekki merkt neina skýra
breytingu á mér. Ég hafði enn ekki tekið á móti
fagnaðarerindinu, ekki fundið þessa snertingu
sem aðrir voru að tala um. Ég hafði að vísu
tekið fyrsta skrefið. En ég hélt áfram að sækja
samkomur, en var með annan fótinn í heiminum,
hinn í Guðs ríki. Ég náði því ekki árangri.
Svo gerist það að dóttir Einars spyr mig að því
hvort ég væri frelsaður. Þá sagði ég í vandræðum
mínum að ég bara viti það ekki. Þá segir
hún: „Veistu það ekki, þú verður að trúa því.“
Þá segi ég sem svo: „Ég er frelsaður, ég hef tekið
á móti Jesú Kristi.“
Þá fóru hlutirnir að gerast, ég fékk sannfæringarkraftinn.
Svo var það eftir margar
samkomur að ég var að hugsa um að þetta væri
allt sefjun, ég ætti ekki að taka þetta svona
alvarlega, raunveruleikinn væri ekki þessi. Ég
vildi eitthvað áþreifanlegt — sannleikann. Ég
varð að þreifa á Jesú Kristi, einhverju ekta. Ég
hugðist labba út. En bekkurinn var þétt setinn
og erfitt um vik að yfirgefa kirkjuna til að detta
í það og gleyma þessu, það var efst í huga mér
þarna. Ég sat eirðarlaus áfram, tilneyddur.
Þá gerist það allt í einu að einhver í miðjum
sal stendur upp og byrjar að tala svona hljómfagurt
tungumál, og þá skildi ég að þetta væri
tungutalið sem Biblían talar um. Síðan dettur
allt í dúnalogn. Og þá er eins og einhver komi
með útlistun á tungutalinu eða túlkun. Hún
var frá orði til orðs allt það sem ég hafði verið
að hugsa. Þá talaði Guð til mín persónulega.
Það gat enginn þekkt mig á þennan hátt annar
en Guð. Hann vissi hvað ég var að berjast við í
mínu persónulega lífi. „Guð talaði við mig og
álasaði mér fyrir vantrúna,“ segir Eiríkur.
Þetta sama kvöld vissi Eiríkur að hann
mundi upplifa Jesú ef hann stigi skrefið til
fulls. „Ég var spenntur meðan ég beið eftir
þessu tækifæri. Ég var í litlum mannlausum
hliðarsal og var að krjúpa niður þegar nærvera
Guðs kom yfir mig. Ég datt aftur fyrir mig
og um leið kemur Jesús til mín og talar við mig
persónulega, hann ávarpaði mig með nafni
og sagðist ætla að hjálpa mér úr öllum mínum
ógöngum. Allur þessi þungi og allar byrðar
margra ára hurfu mér. Ég var eins og blindur
maður sem fær sjónina, ég sá veröldina í alveg
nýju ljósi. Ég hafði fengið tilgang og fór
að taka virkan þátt í öllu kristilegu starfi. Frá
betra land október 2015
7

þessum degi var eins og ég fengi vernd yfir
mínu lífi. Báðir afar mínir voru lifandi trúaðir
menn, afi í Fáskrúðsfirði fór með bænirnar
með mér á hverju einasta kvöldi þegar ég var
í sveit hjá afa og ömmu. En núna skildi ég að
mér var ætlað að vinna fyrir Guð, það var tilgangurinn.
Og mér fannst að besta leiðin til
að útbreiða fagnaðarerindið væri í gegnum
nútíma fjölmiðla.“
Frelsaður maður með hugsjón — fjölmiðlun
Eiríkur kom frelsaður út í lífið, nýr maður, innblásinn
og átti sér nýjan tilgang. Hann átti þá
hugsjón að senda Guðs orð hringinn í kringum
landið og ná til fólksins. Hann var 23 ára,
með lágmarksmenntun, og fór strax að kíkja á
tæki og upptökubúnað. Myndbandstæki voru
að ryðja sér til rúms en verðið var himinhátt og
fjárráðin lítil.
„Svo gerist það að ég fer í fyrirtæki á Laugavegi,
Faco, og ræddi við Eystein Arason. Hann
var umboðsmaður fyrir JVC. Hann sýndi mér
bæklinga með upplýsingum um myndbandstækni,
upptökutæki og búnað til að klippa og
laga dagskrárefni. Ég sá að þetta voru draumatæki
og góð byrjun. Ég fór til kunningjafólks
míns sem veita forstöðu Hvítasunnukirkjunni
í Keflavík, Kristins Ásgrímssonar og konu hans.
Við skoðuðum bæklinginn saman og lögðum
þetta fram sem bænarefni — að Drottinn mundi
opna okkur dyr að þessum tæknibúnaði þannig
að við gætum farið að framleiða kristilegt efni.
Svo líður tíminn og þá gerist það að mikill vinur
pabba, sem ég þekkti ekki fyrir, Sverrir Sverrisson,
fyrrum skólastjóri á Akranesi, verður á
vegi mínum. Sverrir var einstakur gæðamaður.
Framúrskarandi heiðarlegur Guðsmaður
og jákvæður gagnvart þessari hugmynd. Hann
var til í að starfa með mér, stofna fyrirtæki og
kaupa búnað til að hefja útsendingar. „Við vorum
auðvitað taldir hálfgerðir skýjaglópar að
ætla okkur í sjónvarpsrekstur,“ segir Eiríkur
þegar hann rifjar upp árin 1982 og 1983, þegar
hugmyndir voru farnar að hreyfast.
Alfa útvarpsstöðin vakti úlfúð
Þeir Sverrir og Eiríkur komu á fót kristilegu
útvarpsstöðinni Alfa. „Þetta var fyrsta skrefið.
Það var léttara að koma á fót útvarpsstöð fyrst.
Ég hélt að allir mundu fagna kristilegri útvarpsstöð,
en því miður var það öðru nær. Nú
byrjuðu hremmingarnar, ofsóknir og læti. Allir
vildu komast yfir útvarpsstöðina og hafa hana
undir sínum verndarvæng. Ég fékk engan fjárhagslegan
stuðning frá kirkjunni eða söfnuðum.
Við vorum eins og rekald, en Guð gaf okkur
trúfasta stuðningsmenn úr hinum og þessum
kristnu samfélögum sem höfðu óbilandi trú á
starfi okkar og studdu okkur með mánaðarlegum
framlögum. Þetta útvarpsævintýri var svo
erfið reynsla fyrir mig að ég ákvað að aldrei á
ævinni mundi ég leggja út í rekstur á kristilegri
8 betra land október 2015
Ég sat við skrifborð með
gluggatjöld bak við mig
og blómavasa á borðinu.
Þetta var eins frumstætt
eins og verða mátti. Menn
spáðu þessu ekki vel og
sögðu að stöðinni yrði fljótt
lokað. En starfið hélt áfram
þrátt fyrir bölspár.
sjónvarpsstöð. Þetta virtist vera grýttur jarðvegur.
Þess í stað vildi ég einbeita mér að því
að senda Guðsorð með öflugri stuttbylgjustöð
til Evrópu og þaðan um allan heim. Þetta var
engin smásmíði, 500.000 vatta útvarpssendar,
gríðarleg möstur og annar búnaður. Menn
höfðu ekki trú á þessu verkefni og eftir að ég
hafði skoðað málið í Bandaríkjunum og dvalið
þar um hríð, hafði það gerst hér heima að samfélögin
höfðu tekið Alfa yfir og breytt nafninu
í Stjarnan.“
„Sverrir vinur minn var sérstaklega vel máli
farinn og hjálpaði mér að skrifa fréttabréf og
kynningu. Einn daginn kom til mín sterk sannfæring
að þetta muni allt uppfyllast, það yrði
til kristileg sjónvarpsstöð, en ekki væri víst að
Sverrir lifði það. Erfiðleikar okkar voru skelfilegir,
við vorum í ógöngum með fjármálin.
Sverrir var kallaður heim til Drottins rétt rúmlega
sjötugur vorið 1989.“
Eftir að Eiríkur kom heim með fjölskylduna
frá Bandaríkjunum setti hann á fót teppahreinsunarfyrirtæki,
vann eins og berserkur í
2-3 ár og safnaðist fé. En gamla hugmyndin lét
hann ekki í friði.
Lagt upp í sjónvarpsævintýrið
„Það var að morgni dags þann 8. nóvember
1991 að það kemur til mín sterk köllun frá Guði,
eins og skipun um að stofna sjónvarpsstöð.
Þegar ég fór af stað til að fá upplýsingar um
tíðni og annað hjá Landssímanum þá fannst
þeim eins og geggjaður maður væri á línunni.
En upplýsingarnar streymdu inn og í kjölfarið
fékk ég lítinn 10 vatta sendi frá Austfirska
sjónvarpsfélaginu sem Ágúst Ólafsson rak
í samstarfi við Stöð 2. Ágúst var til í að leigja
okkur annan sendinn sem hann var með. Í ljós
kom að við sendinn vantaði tækjabúnað til að
breyta útsendingatíðninni, svokallaðan „modulator“,
sem kostaði peninga sem auðvitað
voru ekki til. En alltaf lagðist okkur eitthvað til.
Þegar öll sund virtust lokuð, barst hjálpin úr
hinum ýmsu áttum. Söfnuðir virtust ekki vilja
styðja við bakið á hugmyndinni, en það vildi
Ómar Kristjánsson forstjóri og annar maður
til. Landssíminn fékk peningana á borðið fyrir
þetta tæki, en tæknimenn sögðu okkur að það
væri í raun engin trygging fyrir því að sendirinn
kæmi að gagni,“ segir Eiríkur.
Viku seinna var Eiríkur boðaður til fundar
hjá Landssímanum. Hann hljóp út í gamla
Citroen bílinn sinn sem lyfti sér tignarlega að
þessu sinni, og ók í loftköstum niður á Sölvhólsgötu
þar sem hann móttók vondar fréttir —
það var of mikil bjögun í sendinum, hann var
ónothæfur.
„Ég hélt heim alveg niðurbrotinn og ræddi
þetta við konuna mína. En viti menn, eftir hálftíma
hringir síminn. Þá er ég boðaður á annan
fund. Þar er mér sagt að ég hlyti að hafa
verið að biðja fyrir lausn og verið bænheyrður.
Það væri nefnilega allt í lagi, ég gæti notað
sendinn,“ sagði Eiríkur. Tæknimenn höfðu
ekki ýtt á réttan hnapp.
OMEGA fer í loftið
Það var 27. júlí 1992 klukkan 16:45 sem fyrsta
íslenska kristilega sjónvarpsstöðin fór í loftið.
Sent var út á UHF bylgju með 10 vatta sendi.
Það var engin stöð fyrir á þessari hátíðnibylgju
nema OMEGA. Útsendingarbúnaðurinn var í
Bolholti 6 á fimmtu hæð. Dagskrárefnið var á
spólu sem entist í 3 klukkutíma, en þá hófst
sama dagskrá að nýju. Þannig varð Omega
fyrsta sjónvarpsstöðin hér á landi sem sjónvarpaði
allan sólarhringinn.
„Við settum símanúmer neðst á skjáinn og brátt
fór fólk hringja og spyrjast fyrir. Fyrsta sjónvarpsefnið
var gospeltónlist, skemmtileg dagskrá,
sem fólki líkaði greinilega vel. Fljótlega fór
ég að flytja sunnudagsræður í beinni útsendingu.
Ég sat við skrifborð með gluggatjöld bak við mig
og blómavasa á borðinu. Þetta var eins frum-

stætt og verða mátti. Menn spáðu þessu ekki vel
og sögðu að stöðinni yrði fljótt lokað. En starfið
hélt áfram þrátt fyrir bölspár,“ segir Eiríkur og
viðurkennir að rekstur Omega hafi tekið talsvert
á þessi 23 ár sem stöðin hefur starfað. En ævinlega
hafi Guð komið og verndað starfið. Stöðin
hafi notið mikillar blessunar og orðið til góðs.
Stærsta sjónvarpskerfi landsins
„Omega var minnsta sjónvarpsstöðin fyrir 23
árum, en núna er hún langstærst í dreifingu,
við förum um tugi landa og áhorfið gríðarlega
mikið. Fjármagnið sem við höfum fengið
hefur nýst fullkomlega. Við höfum ekki haft
neina fasta styrki frá söfnuðum, kristniboðssjóðum,
ríkinu eða stórfyrirtækjum. Allt eru
það einstaklingar sem styðja við bakið á okkur,
fólk víða um heim,“ segir Eiríkur Sigurbjörnsson.
Omega í dag er mun stærra fyrirtæki en útsendingin
úr Bolholtinu á tíunda áratugnum.
Á Grensásvegi 8 er rúmgott húsnæði þar sem
fjölbreytt starfsemi fer fram. Með árunum tókst
Omega að fá sýningarrétt á ýmsum trúarlegum
sjónvarpsþáttum bestu predikara heims. Má
þar nefna Billy Graham, Benny Hinn, Jimmy
Swaggart, Robert Schuller, David Wilkerson,
Maríusystur og Joyce Meyer svo einhverjir séu
nefndir. Þá hefur einnig verið töluverð innlend
dagskrárgerð.
Það fer ekki milli mála að Omega flytur fólki
betri tíðindi en almennt gerist á sjónvarpsstöðvum.
Eiríkur segir að stöðin sé í góðu sambandi
við áhorfendur og fái góð viðbrögð. Ein
kona sem kom á stöðina sagði frá því að stöðin
og hann hefðu bjargað lífi sínu. Eiríkur sagði
henni að hvorki hann eða stöðin hefði bjargað
henni, þar hefði Guð verið að verki. Þessi
stúlka var nýlega fráskilin, full af beiskju og
vonleysi. Hún gekk með þá hugmynd að svipta
sig lífi þegar hún fann engan tilgang í lífinu.
Hún sagði að hún hefði verið að taka til á stofuborðinu
og rak óvart hendina í fjarstýringu sem
lá á borðinu. Við það breytir sjónvarpið um rás
og Omega birtist á skjánum. Stúlkan horfir þar
á aðra unga konu sem er að vitna. Hún segir frá
svipaðri sögu og því hvernig trúin bjargaði lífi
hennar. Þessi atburður varð til þess að konan
fékk nýja sýn og tókst að rétta af kúrsinn í lífi
sínu. Margar sögur af þessu tagi kunna þeir hjá
Omega. Alltaf er fólk að upplifa góða hluti með
því að fylgjast með stöðinni. Slíkt er starfsfólkinu
mikil hvatning.
„Þessi rekstur er þannig að maður sér aldrei
hvernig næsti mánuður kemur til með að verða,
en alltaf rætist úr. Það er Guð sem kemur og
hjálpar okkur á einn eða annan hátt og ég veit
að hann mun gera það áfram. Sama fólkið er að
styðja okkur ár eftir ár, það eru fleiri hundruð
manns sem sjá til þess að Guðs orð komist inn
á heimili fólks hér á landi og í tugum annarra
landa,“ sagði Eiríkur Sigurbjörnsson að lokum.
Rússneska Rétttrúnaðarkirkjan hefur
tekið höndum saman með Putin og
lýst yfir heilögu stríði í Sýrlandi
Rússneska Rétttrúnaðarkirkjan styður
nú Vladimir Putin í loft- og landhernaði
hans í Sýrlandi. Kirkjan lítur á hernaðinn
sem heilagt stríð í anda fyrri alda
þegar kristindómurinn átti í vök að verjast.
„Baráttan við hryðjuverkaógnina er
heilagt stríð. Og nú í dag er okkar land
(Rússland) sennilega öflugast í heiminum
í stríðinu fyrir Kristindóminn.“ Þetta eru
orð Vsevolod Chaplin, sem er aðaltalsmaður
Rússnesku Rétttrúnaðarkirkjunnar.
Þegar margir bandaríkjamenn hafa
áhyggjur af aðgerðum Putins í Sýrlandi,
Íran og Írak þá verður ekki annað séð en
að hann hafi trygga bandamenn í Rússnesku
kirkjunni. „Rússneska sambandsríkið
hefur tekið ábyrga afstöðu með að
notað verði herlið til að verja íbúa Sýrlands
fyrir þeim hörmungum sem hryðjuverkamenn
hafa innleitt,“ segir Chaplin
ennfremur.
„Kristið fólk líður miklar þjáningar á
þessu svæði. Prestum er rænt og kirkjur
eru lagðar í rúst. Og þjáningar múslima
eru ekki minni.“
Árið 2012 vakti Rússneska kirkjan
athygli Putins á vaxandi ofsóknum á
hendur kristnu fólki í löndum múslima,
eins og kom fram í tímaritinu Frontpage.
Háttsettur embættismaður Kirkjunnar
kom því á framfæri við Putin að á fimm
mínútna fresti léti kristinn maður lífið fyrir
trú sína einhversstaðar í heiminum. Nú væri
það bón prestastéttarinnar, til Pútins, að
gera það að forgangsverkefni, til framtíðar í
utanríkisstefnu sinni, að vernda Kristið fólk.
„Þetta mun verða að veruleika, efist ekki
um það,“ tjáði Putin yfirmönnum Kirkjunnar,
samkvæmt tímaritinu Frontpage.
Heimildir herma að hinn Rússneski
Patriarch, Kirill, hafi ritað Obama forseta
bréf, þar sem hann biður Obama um að
stöðva stuðning sinn við þau öfl sem ofsækja
kristna menn.
„Ég er sannfærður um að þau lönd sem
mótuð eru af kristinni menningu, hafi
sérstökum skyldum að gegna til að hafa
áhrif á örlög kristinna í mið-austurlöndum,“
skrifar hann samkvæmt tímaritinu
Frontpage.
Það er e. t. v. kaldhæðnislegt, að Putin
hefur tekið við stöðu nútíma krossfara, og
sett Rússland í hlutverk síðasta verjanda
Kristinnar trúar.
Þýdd grein úr Assist News
betra land október 2015
9

Maðurinn sem opnaði dyrnar
William Branham var sá sem
leiddi hina þekktu lækningapredikara
síðustu aldar.
Ævisaga William Branham er nú fáanleg hjá Sjónvarpsstöðinn OMEGA.
Guð hafði ákveðið að nota þennan
guðsmann til að opna dyrnar að
hinu yfirnáttúrulega með þeim
hætti, sem aldrei hafði nokkurn
tíman gerst.
William Branham fæddist 6. apríl 1909
í Bandaríkjunum í Kentuckyfylki. Fæðing
hans átti sér stað í litlum bjálkakofa. Móðir
hans, sem var að hálfu Cherokee indjáni, var
aðeins 15 ára er hún fæddi hann. Frá þeirri
stundu að William Branham kom í heiminn,
fóru tákn og undur að gerast í kringum hann.
Stax eftir fæðingu hans birtist yfirnáttúrulegt
ljós yfir vöggu hans.
Þegar hann hóf skólagöngu sem barn voru
foreldrar hans svo fátækir að þau gátu ekki
keypt skyrtu á hann eins og aðrir foreldrar
gerðu fyrir sín börn. Hver hefði þá getað
ímyndað sér að þessi fátæki drengur ætti eftir
að varða veginn fyrir marga heimsþekkta
lækningaprédikara sem komu fram í upphafi
sjötta áratugs síðustu aldar. William Branham
var öflugri lækningapredikari en nokkur
af sporgöngumönnum hans. En það voru
menn eins og Oral Roberts, A. A. Allen og
Jack Coe.
Hér fer á eftir örlítið brot úr íslenskri
þýðingu ævisögu William Branham:
Bill (William Branham) læddist hljóðlega
út um fjarlægari dyr bifreiðarinnar og hrað-
In Touch
Ministries
Dr. Charles Stanley
Charles F. Stanley er stofnandi In Touch Ministries og hefur einnig skrifað bækur
sem komist hafa á metsölulista New York Times. Kennsla hans nær til milljóna
manna um heim allan. Hann er með hagnýta kennslu sem byggir á Kristi og
biblíulegum grundvallaratriðum til daglegs lífs.
Starfi Charles Stanley er best lýst með þeim orðum sem er að finna í Postulasögunni
20.24: „En mér er líf mitt einskis virði, fái ég aðeins að fullna skeið
mitt og þá þjónustu, sem Drottinn Jesús fól mér: Að bera vitni fagnaðarerindinu
um Guðs náð.“ Hann segir allt byggja á Orði Guðs og verki Guðs sem
breyti lífi fólks.
Þættir dr. Charles Stanley eru á dagskrá Sjónvarpsstöðvarinnar Omega á
eftirfarandi tímum:
Mánudagur 08:00
Þriðjudagur 20:30
Miðvikudagur 11:30
Fimmtudagur 03:30
Föstudagur 05:00
Föstudagur 19:00
Laugardagur 09:30
Sunnudagur 15:30
10 betra land október 2015

Systir, ef til vill er ég sá sem
þú þarft að finna.” Hún
tók í frakkalafið hans og
ríghélt sér í það. „Ert þú
predikarinn sem læknar?
aði sér meðfram röð af sjúkrabílum, þangað
til hann kom að bílastæðunum. Flóðljós
lýstu upp súldina, sem féll á höfuð nokkur
þúsund karla, kvenna og barna, sem stóðu
í hóp við bakdyr samkomusalarins. Bill
fannst hann vera óþekktur, af því að enginn
hér hafði nokkru sinni áður séð hann. Frekar
en að bíða eftir að samkomuþjónarnir kæmu
til að hjálpa sér, reyndi Bill sjálfur að greiða
sér leið gegnum mannfjöldann. Hás rödd
sagði: „Hættu að ýta mér.” „Afsakaðu mig,”
sagði Bill og reyndi að komast áfram. Stór,
grófur náungi sneri sér að honum. „Ég sagði
þér að hætta að ýta,” rumdi hann. „Já, herra
minn,” sagði Bill sauðslega. „Afsakaðu mig.”
Bill hörfaði aftur fyrir mannfjöldann og velti
fyrir sér hvað hann ætti að gera. Samkomuþjónarnir
voru hvergi í augsýn. Hann heyrði
kvenrödd hrópa: „Pabbi, pabbi.” Bill leit í
kringum sig eftir eiganda raddarinnar og sá
unga, þeldökka stúlku, um það bil sautján
ára, vera að þrýsta sér gegnum hóp af hvítu
fólki. Hún var augljóslega blind. Augu hennar
voru hvít af vagli. Þrátt fyrir það, af því
að Jim Crow lögin höfðu aðskilið hvíta frá
svörtum, var enginn nærstaddur viljugur
til að hjálpa henni. Stúlkan var að fálma sér
leið gegnum hópinn í áttina að Bill. Bill færði
sig gegnum fjöldann þar til hann stóð beint
í vegi fyrir stúlkunni. Fljótlega rakst hún á
hann. „Afsakaðu mig,” sagði hún, „en ég er
blind og ég hef týnt pabba mínum. Getur þú
hjálpað mér að finna rútuna frá Memphis?”
Bill leit á röð rútubílanna, sem var lagt við
annan enda bílastæðisins. „Já, ég get hjálpað
þér,” sagði hann. „Hvað ertu að gera
hér?” „Ég og pabbi komum til að hitta lækningapredikarann,”
svaraði hún. „Hvernig
heyrðir þú um hann?” „Ég var að hlusta
á útvarpið í morgun og þeir fengu mann til
að koma, sem sagði frá því að hann hefði
ekki getað sagt eitt einasta orð í mörg ár og
núna getur hann talað. Annar maður sagði
að hann hefði verið á örorkubótum vegna
blindu í tólf ár og nú sér hann nógu vel til
að lesa Biblíuna sína. Það gaf mér von um
sjón mína. Þegar ég var lítil stúlka fékk ég
þessi vögl í augun. Læknirinn sagði mér,
að þegar ég yrði stærri, myndi hann taka
þau, en núna þegar ég er orðin stærri, segir
hann að þau hafi vafið sig utan um sjóntaugina
og hann getur ekki hreyft við þeim.
Þannig að einu möguleikar mínir eru að
komast til lækningapredikarans. En í kvöld
er síðasta kvöldið sem hann verður hér og
við pabbi gátum ekki einu sinni komist nálægt
húsinu. Núna er ég búin að týna pabba
mínum og get ekki einu sinni fundið rútuna.
Góði maður, viltu vera svo vænn að hjálpa
mér?” „Já, stúlka litla, ég skal gera það. En
fyrst langar mig til að spyrja þig um þennan
lækningapredikara, sem þú ert að tala um.
Trúir þú því að Guð myndi senda engil og
lækna fólk á okkar tímum?” „Já, herra, það
geri ég.” „Þú meinar að þú trúir því, jafnvel
þótt við eigum svona marga góða lækna og
sjúkrahús?” Bill skammaðist sín dálítið fyrir
að nota sér blindu hennar á þennan hátt,
en hann vildi reyna trú hennar. Hún var
fljót að svara. „Enginn af þessum læknum
getur hjálpað mér. Herra, ef þú tekur í hönd
mína og leiðir mig til lækningapredikarans,
þá get ég fundið pabba minn sjálf.” Bill gat
ekki haldið áfram að þykjast. „Systir, ef til
vill er ég sá sem þú þarft að finna.” Hún tók
í frakkalafið hans og ríghélt sér í það. „Ert
þú predikarinn sem læknar?” vildi hún fá
að vita. „Nei, stúlka mín, ég er bróðir Branham,
guðs þjónninn. Jesús Kristur er sá sem
getur læknað. Viltu nú sleppa frakkanum
mínum?” Hann tók um úlnliði hennar til að
losa sig. Stúlkan hélt í hann af öllum krafti.
Hún hafði náð í hann og hún ætlaði ekki að
láta hann sleppa. „Miskunnaðu mér, bróðir
Branham,” grátbað hún. „Systir, ef þú vildir
aðeins leyfa mér að halda í hönd þína meðan
ég bið.” Bill tókst að losa um aðra hönd
stúlkunnar. Hann fann bylgjurnar frá vaglinu
fara upp handlegg sinn er hann tók að
biðja. „Kæri Jesús, dag einn barst þú þennan
gamla máða kross, sem skrölti eftir götunni.
Blóðið seytlaði niður eftir baki þínu. Hinn
veikburða líkami þinn var að örmagnast
vegna þyngslanna. Þá kom þeldökkur maður,
Símon frá Kýrene að baki þér. Hann tók
upp krossinn og hjálpaði þér að bera hann.
Og nú er eitt af börnum Símonar hér komið
og reikar um í myrkri. Ég er viss um að þú
skilur…” Stúlkan titraði. „Ég fann eitthvað
fara um mig,” sagði hún. „Augu mín eru svo
köld.” Bill fann bylgjurnar í handlegg sínum
hjaðna. Hið djöfullega líf var farið úr vaglinu.
„Systir, lokaðu augunum eitt augnablik.
Þarna kom það. Vaglið er að hjaðna. Eftir
nokkrar mínútur ættir þú að geta séð. Ekki
segja neitt um það. Annars vita allir af mér.
Opnaðu nú hægt augun. Jesús hefur gefið
þér sjónina.” Augu hennar galopnuðust.
Hún leit upp og sagði með andköfum: „Eru
þetta ljós?” „Já, getur þú talið þau?” „Þau
eru fjögur. Er þetta fólk sem gengur framhjá?”
Áður en Bill gat svarað, hrópaði hún
eins hátt og hún gat. Andlit sneru sér í áttina
að henni. Hún hrópaði aftur: „Lof sé Guði! Ég
get séð! Ég get séð! Ég var blind, en nú get ég
séð.” Fólk tók að færa sig í áttina að Bill og
stúlkunni. Einmitt þá kom hópur samkomuþjóna
fyrir hornið. Þeir sáu Bill og komu
honum til hjálpar. Áður en þeir hröðuðu sér
brott, hrópaði maður, sem var með snúinn
fótlegg og studdi sig við hækju: „Ég veit að
þú ert bróðir Branham. Miskunnaðu þig yfir
mig. Ég hef staðið hér í átta daga. Ég á fimm
börn heima og ég er fatlaður. Ég trúi að þú
sért góður piltur. Ef þú biður fyrir mér, þá
mun Guð gera þetta.” Bill sagði: „Réttu mér
þá hækjuna þína, í nafni Jesú Krists.” Fatlaði
maðurinn rétti Bill hækjuna án þess að
hika. Samstundis réttist úr hinum snúna
fótlegg hans og hann gat borið hann. Maðurinn
stappaði með fætinum á malbikið og
hrópaði: „Ég er læknaður! Ég er læknaður!”
Mannfjöldinn þrýsti sér spenntur upp
að þeim. Samkomuþjónarnir fjórir, skýldu
Bill eins vel og þeir gátu og ruddu sér leið
að samkomuhöllinni, meðan fólkið í kring
reyndi að snerta föt Bill þegar hann fór framhjá.
Það skipti fólkið ekki neinu máli, að föt
Bill voru stöguð og bætt.
betra land október 2015
11

Drengur læknaðist,
sem hafði
26 alvarlega
fæðingargalla!
Mig langar til að segja þér frá
einum áhrifamesta vitnisburði
á 20. öld um takmarkalausan
lækningamátt Guðs. Góður vinur
minn, R. W. Schambach varð
vitni að þessari afdrifaríku lækningu.
Schambach sagði frá þessum
vitnisburði í Chicago Global
School of Ministry:
12 betra land október 2015
Mesta kraftaverk sem ég hef séð
með eigin augum gerðist árið
1958. Kona kom á samkomu með
son sinn sem hafði 26 alvarlega
fæðingargalla. Hann fæddist blindur, augu
hans voru hvítleit og enginn vissi hvernig þau
ættu í rauninni að vera á litinn, tungan lafði út
á kinn, handleggirnir voru undnir saman og
olnbogarnir rákust í litla magann. Báðir fótleggirnir
voru bæklaðir og vanskapaðir. Hann
fæddist án fóta en hafði klump í stað þeirra.
Hann gat ekki verið í skóm. Maður setur ekki
skó á klumpa, heldur á fætur. Hné hans snertu
olnbogana og hann var enn í fósturstellingu.
Hann hafði fæðst án kynfæra.
Þetta voru aðeins hinir sýnilegu
fæðingargallar þessa litla drengs. Lungu hans
voru einnig vansköpuð, nýrun hjartað og
fleira... 26 alvarlegir gallar.
Ég mun aldrei gleyma konunni. Hún kom
til Birmingham í Alabama, þar sem samkoman
var haldin og dvaldi í eina viku. Ég var að
prédika á eftirmiðdagssamkomunni og reyndi
að byggja upp trú hennar. Á þessari samkomu
var dreift bænaspjöldum til þeirra sem þurftu
á lækningu að halda, en bænaspjald hennar
hafði ekki enn verið kallað upp. Guð starfar
á margvíslegan hátt og þessa viku sýndi Guð
þjóni sínum nokkuð nýtt fyrir Heilagan anda.
Ég fékk sérstaka umhyggju fyrir drengnum,

Kona, þú ert hérna í kvöld.
Komdu núna með drenginn,
því Guð ætlar að gefa þér
26 kraftaverk. Konan kom
með drenginn.
og hafði aðeins nægilega peninga til að kaupa
bensín og fara heim. Þetta var á þeim tímum
þegar bensínið kostaði 18 sent gallonið (3,8 lítrar).
Fimm dollarar rétt nægðu henni fyrir heimferðinni
frá Birmingham til Knoxville.
„Hafir þú efni á því er engin trú í því!“
Ég mun aldrei gleyma því, þegar guðsmaðurinn
steig út á ræðupallinn síðasta samkomukvöldið.
Hann sagði nokkuð sem ég hafði
aldrei heyrt hann segja áður. Hann sagði, „ég
vil koma samskotunum frá, því ég trúi því að
Guð ætli að gera eitthvað stórkostlegt.“ Hann
sagði við fólkið, „í kvöld vil ég að þú gefir Guði
trúarfórn. Ef þú veist ekki hvað það merkir, þá
þýðir það að gefa Guði eitthvað sem þú hefur
ekki efni á að gefa. Hafir þú efni á því, er engin
trú í því!“
Á sömu stundu og hann sagði þetta, leit ég
á konuna sem sat aftarlega með drenginn sinn,
fjögurra ára, en læknirinn hafði sagt henni að
hann mundi alls ekki geta náð að lifa í eitt ár.
Hún tók barnið, rétti það konu sem var við hlið
hennar og hljóp fram ganginn. Hún varð fyrst
til að ná til gjafakörfunnar og hún fleygði einhverju
í hana.
Ég var á pallinum og stökk upp og leit í körfuna.
Þennan sama dag hafði hún sagt mér hve
mikla peninga hún ætti. Þegar ég leit í körfuna,
gettu hvað ég sá? Tuttugu dollara seðil.
Ég flýtti mér baksviðs og grét eins og barn.
Ég sagði: „Drottinn ég hef reynt alla vikuna að
kenna þessari konu um trú. Jesús, viltu gefa
mér trú eins og ég hef séð þessa konu sýna.“ Ég
veit ekki hvort ég hefði getað gert þetta. Og þú
veist ekki heldur hvort þú hefðir getað gert það,
nema þú værir í svipuðum kringumstæðum.
„Kona, Guð ætlar að gefa þér 26 kraftaverk!“
Guðsmaðurinn byrjaði að predika. Eftir tuttugu
mínútur sagði hann: „Ég hef verið hrifinn
burt í Andanum.“
Ég hugsaði: „Nú ætlar hann með okkur í enn
eina ferðina!“ Ég var að hugsa um litla barnið
sem mundi enn verða útundan. Guðsmaðurinn
sagði: „Ég kem að stórri byggingu, ég fer inn í
hana, það er sjúkrahús og ég heyri barnsgrát.
Það er fæðingardeild. Barn er nýfætt. Barnið
er drengur fæddur með 12, 14 ... 26 alvarlega
galla!“
Þegar hann sagði þetta, þá mátt þú trúa að ég
lifnaði allur við og sagði við sjálfan mig: „Þetta
er kvöld litla drengsins.“
Predikarinn hélt áfram, „ég heyri í læknunum.
Þeir segja að barnið muni ekki ná eins árs
aldri. En þeir höfðu rangt fyrir sér. Barnið lifir.
Ég sé móðurina setja niður í litla ferðatösku,
barnið er í körfu og aðrar konur eru með henni.
Þau eru að fara í ferðalag. Þau fara inn í gamlan
Ford. Ég sé fylkismörkin milli Tennessee og
Alabama. Bíllinn er að fara inn á bílastæðið.
Síðan sagði hann: „Kona, þú ert hérna í
kvöld, komdu núna með drenginn, því Guð ætlar
að gefa þér 26 kraftaverk!“ Konan kom með
drenginn.
Mér var ekki sögð þessi saga. Ég sá þetta ger-
hann varð mér hjartfólginn og ég þráði að fá
að sjá hann upplifa sérstakt kraftaverk. Þessi
kæra móðir kom til mín eftir hádegi á sunnudeginum
og sagði: „Ég er búin að vera hér alla
vikuna.“ Ég sagði, „ég veit það.“ „Heldurðu að
spjaldið mitt verði ekki kallað upp í kvöld?“
spurði hún. „Ég veit það ekki,“ svaraði ég.
„Mun guðsmaðurinn kalla upp spjaldið mitt?“
Aftur svaraði ég: „Ég veit það ekki.“
Hún sagði: „Ég er búin með peningana. Ég
hef búið á hóteli og borðað á veitingahúsum
alla vikuna. Ég hef farið á allar samkomurnar og
ég á aðeins tuttugu dollara eftir. Fimm dollara
fyrir bensíni og fimmtán dollara fyrir lækninn
á mánudaginn.“ Hún var utanbæjarmanneskja
betra land október 2015
13

Móðir hans stóð á
pallinum með upprétta
arma og tárin runnu niður
kinnar hennar. Hún kom
til að fá sitt einstaka
kraftaverk og Jesús olli
henni ekki vonbrigðum!
ast með eigin augum. Það voru 2.500 - 3.000
manns á samkomunni. Konan setti barnið í
fang predikarans og hann fór að ganga fram
og aftur um pallinn. Ég stóð upp og gekk alveg
að hlið hans. Hann sagði: „Allir loki augunum.”
Ég hugsaði, „ekki ég, góði minn, ég ætla að fara
eftir ritningunni í þetta sinn, ég ætla að horfa á
og biðja. Ég hef beðið alla vikuna eftir þessu!“
Allir sem voru sjúkir
læknuðust fyrir kraft Guðs!
Ég mun aldrei gleyma því fyrsta sem ég sá gerast,
en það var að tungan sem lá út á kinn small
inn eins og teygja. Hún fór nú í fyrsta sinn inn
í munninn eftir fjögur ár. Þegar handleggirnir
fóru að smella í réttar skorður hljómaði það
eins og harðviður væri að hrökkva og brotna.
Fæturnir tóku á sama tíma samskonar viðbragð
eins og hendurnar og handleggirnir.
Það næsta sem ég sá var hreyfing í mjólkurlituðu
augunum. Guð var að lækna augu
hans! Allt í einu hvarf mjólkurliturinn og ég sá
tvö falleg brún augu. Drengurinn hafði fæðst
heyrnarlaus og ég vissi, að ef Guð opnaði augu
hans þá mundu eyrun einnig opnast!
Síðan fyrir framan alla, skapaði Guð fætur!
Ég sá tær myndast. Það minnti mig á leirinn
sem við keyptum þegar við vorum börn. Það
var líkt því að Guð myndaði fót og setti tærnar á.
Móðir hans stóð á pallinum með upprétta
arma og tárin runnu niður kinnar hennar. Hún
kom til að fá sitt einstaka kraftaverk og Jesús
olli henni ekki vonbrigðum!
Drengurinn hafði aldrei gengið, aldrei talað
og aldrei séð móður sína. Predikarinn, bróðir
A.A. Allen setti hann niður. Ég mun aldrei geta
gleymt því. Á pallinum tók hann á rás og ég var
rétt á hælum hans! Ég sá hann hlaupa í faðm
móður sinnar og heyrði hann segja sín fyrstu
orð: „Mamma.“ Þið megið trúa því að eitthvað
yfirnáttúrulegt átti sér stað! Þetta var eins og
keðjuverkun.
Öðru megin á pallinum voru tólf hjólastólar.
Fólkið var ósjálfbjarga. Sumir voru lamaðir frá
hálsi og niður. Án vonar! Þegar Guð læknaði
þennan dreng var eins og yfirliðþjálfi gæfi skipun,
allir í þessum tólf hjólastólum stóðu upp algjörlega
læknaðir fyrir kraft Jesú Krists og fóru
að ganga um!
Sex blindir einstaklingar með stafi (sem
merkir algjörlega blindir) læknuðust og gengu
fram. Um tvær tylftir fólks með heyrnartæki
læknuðust og tóku tæki sín úr sambandi. Fólk
kom með stafi, hækjur og göngugrindur fram
að pallinum. Allt það fólk sem kom sjúkt inn
í bygginguna, gekk út úr henni læknað fyrir
kraft Guðs!
„Þú getur ekki slegið Guð út í gjöfum!“
Seinna fékk ég sérstakt bréf boðsent frá konunni.
Hún skrifaði: „Bróðir Schambach, Guð
gaf þessi 26 kraftaverk, en þú sást ekki allt, eins
og það að hann skapaði kynfæri á drenginn
minn!“
Hún sagði: „Það er enn eitt kraftaverk sem
þú veist ekkert um. Ég sagði þér að ég hefði gefið
allt í samskotin. Guð veit að ég sagði sannleikann.
Þegar þú fórst, kom kona til mín og
heilsaði mér með handabandi. Þegar hún gerði
það, fann ég skrýtna tilfinningu í lófanum.
Þegar konan sleppti hendi minni, þá kom í ljós
að tilfinningunni olli 20 dollara seðill. Annað
fólk kom í röðum og allt vildi það taka í hönd
mína og allir gáfu mér gjafir.
Ég hljóp inn á kvennasnyrtinguna og taldi
alla þessa peninga og þá kom í ljós að ég fór
með meira fé heim, en ég hafði farið með að
heiman!“
Í bréfi sínu sagði þessi kæra móðir: „Er þetta
ekki líkt Jesú! Hann leyfði mér að búa á hóteli í
viku, borða þrjár máltíðir á dag á veitingahúsi,
fara daglega á þrjár samkomur og fá andlega
blessun og fara heim með algjörlega nýjan dreng!“
Eitt sagði hún í þessu bréfi, sem hefur fylgt
mér síðan: „Þú getur ekki slegið Guð út í gjöfum!“
Ratna Sajja
Missið ekki af
beinum útsendingum
á Omega með
Ratna Sajja
30., og 31. október og 1. nóvember kl. 20:00 alla dagana
14 betra land október 2015

Við trúum að maðurinn sé skapaður til þess að eiga samfélag við Guð.
Hvítasunnukirkjan í Keflavík
Forstöðuhjónin
Kristinn Ásgrímsson
Þórdís Karlsdóttir
Samkomur alla sunnudaga kl. 11:00
Allir velkomnir á allar okkar samkomur.
Nánari upplýsingar á: www.keflavikgospel.is
Guð veit allt um þig - Hvað veist þú um Hann?
Hvítasunnukirkjan í Keflavik, Hafnargötu 84

20–22 NÓVEMBER 2015
Jesús frelsar,
læknar
og leysir.
KRAFTAVERK,
TÁKN OG UNDUR …
… munu mæta þér þar.
KOMDU! TAKTU VIÐ ÞÍNU KRAFTAVERKI!
Mattias Lekardal
Stefan Edefors
Fólk mun koma
víðsvegar að bæði
fjær og nær.
Takmarkað sætapláss:
500 – 600 sæti
SAMKOMUSTAÐUR:
Snorrabraut 37, 105 Reykjavík (Austurbæjarbíó)
KRAFTAVERKAKVÖLD:
Föstudag / Laugardag / Sunnudag kl. 20
KENNSLA UM LÆKNINGU OG LAUSN:
Laugardag / Sunnudag kl. 15
Advertising_A4_PRINT_icelandic.indd 1 22.10.15 12:39