Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
Luter dostrzegł niebezpieczeństwo stawiania ludzkich teorii ponad Słowo Boże. Bez<br />
obaw zaatakował spekulatywne nauki scholastyków będące w sprzeczności z Biblią, a także<br />
przeciwstawił się filozofii i teologii, które tak długo wywierały wpływ na ludzi. Oskarżył te<br />
dyscypliny wiedzy jako nie tylko bezwartościowe, lecz także zgubne. Starał się natomiast,<br />
odwracając umysły swych słuchaczy od sofizmatów filozofów i teologów, skierować je ku<br />
wiecznym prawdom głoszonym przez proroków i apostołów. {WB 67.2}<br />
Poselstwo, które przynosił chętnie słuchającym go tłumom, było niezmiernie cenne.<br />
Nigdy jeszcze nie słyszano takich nauk. Radosna wieść o miłości Zbawiciela, o pewności<br />
odpuszczenia grzechów i odzyskania pokoju dzięki pojednawczej krwi Chrystusa cieszyła<br />
serca słuchaczy i budziła w nich nieśmiertelną nadzieję. W Wittenberdze zajaśniało światło,<br />
którego promienie miały dotrzeć do najdalszych zakątków świata, a które miało jeszcze<br />
bardziej rozbłysnąć przy końcu czasu. {WB 67.3}<br />
Lecz światłość i ciemność nie mogą istnieć ze sobą w zgodzie. Między prawdą a błędem<br />
toczy się nieustanna walka. Kto broni jednej strony, musi zaatakować drugą. Zbawiciel<br />
powiedział: „Nie przyszedłem przynieść pokój, ale miecz” (Mateusza 10,34), a Luter kilka<br />
lat po rozpoczęciu reformacji stwierdził: „Bóg nie prowadzi mnie, On mnie popycha do<br />
przodu, porywa mnie. Nie jestem panem samego siebie. Chcę żyć w spokoju, lecz rzucany<br />
jestem w sam środek walk”. — Tamże V, 2. Nadszedł właśnie czas, gdy reformator miał<br />
rozpocząć swoją walkę. {WB 67.4}<br />
Kościół katolicki uczynił z łaski Bożej przedmiot handlu. Obok ołtarzy ustawiano stoły<br />
do wymiany pieniędzy, a mury kościelne odbijały okrzyki sprzedających i<br />
kupujących. Patrz Mateusza 21,12. Pod pozorem zbierania funduszów na budowę kościoła<br />
św. Piotra w Rzymie, publicznie sprzedawano odpusty za grzechy, czyniąc to z rozkazu<br />
samego papieża. Za cenę zbrodni budowano świątynię rzekomo na cześć Boga i dla Jego<br />
służby, kamień węgielny położono za cenę nieprawości. Ale środek ten, który miał posłużyć<br />
wzbogaceniu się Rzymu, spowodował śmiertelny cios wymierzony przeciwko jego mocy i<br />
wielkości. Zaktywizował bowiem najzacieklejszych przeciwników papiestwa i doprowadził<br />
do walki, która zatrzęsła tronem papieża i uderzyła w tiarę tego arcykapłana. {WB 67.5}<br />
Władze papieskie wyznaczyły w Niemczech urzędnika nazwiskiem Tetzel, który miał<br />
kierować handlem odpustami. Później udowodniono mu najpodlejsze przestępstwa, jakie<br />
popełnił przeciwko społeczeństwu i prawu Bożemu. Tetzel zdołał jednak uniknąć kary, na<br />
jaką zasłużył i ponownie oddał się bez skrupułów realizacji zamierzeń papieża. Z<br />
rażącą bezczelnością powtarzał skołowanemu, łatwo wierzącemu i zabobonnemu łudowi<br />
cudowne historie i jawne fałszerstwa, by zwieść słuchaczy. Czytanie Biblii zostało<br />
zabronione w celu utrzymania ludzi pod kontrolą papiestwa, by mogło ono zwiększyć<br />
bogactwa i władzę żarłocznego duchowieństwa. — Patrz C. Gieseler, A Compendium of<br />
Ecclesiastical History IV, 1,5. {WB 67.6}<br />
77
Change language