Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
Rozdział 7 — Początek Rewolucji<br />
Wśród ludzi powołanych do wyzwolenia Kościoła z mroków papiestwa i<br />
wyprowadzenia go na światło czystej wiary, Marcin Luter stoi na pierwszym miejscu.<br />
Gorliwy i pobożny, nie znający żadnego innego strachu oprócz bojażni Bożej, ani żadnych<br />
innych podstaw wiary oprócz Pisma Świętego, Luter był odpowiednim człowiekiem dla<br />
czasów, w których żył. Przez niego Bóg wykonał wielkie dzieło reformacji Kościoła i<br />
oświecenia świata. {WB 64.1}<br />
Podobnie jak pierwsi heroldowie ewangelii, Marcin Luter pochodził z ludu. Wczesną<br />
młodość spędził w skromnym domu rodzinnym niemieckiego wieśniaka. Jego ojciec,<br />
górnik, ciężką pracą zarabiał na wychowanie syna. Postanowił, że Marcin będzie<br />
prawnikiem; Bóg jednak przeznaczył go na budowniczego w Kościele, który tak wolno<br />
wznosił się w ciągu stuleci. Trudy, niedostatek i surowa dyscyplina były szkołą, w której<br />
Nieskończona Mądrość przygotowała Lutra do ważnej misji jego życia. {WB 64.2}<br />
Ojciec Lutra był człowiekiem czynu i silnego charakteru. Był stanowczy, uczciwy i<br />
szczery, wierny obowiązkom bez względu na możliwe następstwa. Zdrowy rozsądek nie<br />
pozwalał mu ufać klasztorowi i mnichom. Był w najwyższym stopniu niezadowolony, gdy<br />
Luter bez jego zezwolenia wstąpił do klasztoru. Dwa lata upłynęły zanim ojciec pojednał się<br />
z synem, lecz nawet wtedy jego zapatrywania pozostały niezmienione. {WB 64.3}<br />
Rodzice Lutra dbali o wychowanie i wykształcenie swych dzieci. Starali się, aby poznały<br />
Boga i zdobywały cechy chrześcijańskiego charakteru. Syn często słyszał modlitwy ojca, w<br />
których prosił on Boga, aby dziecko pamiętało o Jego Imieniu i mogło głosić Jego prawdę.<br />
Rodzice wykorzystywali każdą sposobność, na jaką pozwalało im życie pełne znoju, aby<br />
podnosić swój poziom moralny i intelektualny. Ich wysiłki, by wychować dzieci na<br />
pobożnych i pożytecznych ludzi, były gorliwe i wytrwałe. W swym zdecydowaniu i stałości<br />
charakteru wykazywali czasami zbyt wielką surowość, lecz sam reformator, choć świadom<br />
pewnych błędów wychowawczych rodziców, uważał, że ich wychowanie bardziej zasługuje<br />
na pochwałę niż naganę. W szkole, do której posłano Lutra dość wcześnie, obchodzono się<br />
z nim surowo, a nawet srogo. Ubóstwo rodziców było tak wielkie, że Luter, opuściwszy<br />
dom rodzinny, musiał zarabiać na życie, śpiewając po domach, często jednak głodował.<br />
Ówczesne zabobonne poglądy religijne napełniały go strachem. Kładąc się na spoczynek,<br />
drżał rozmyślając o mrocznej przyszłości, a myśl o Bogu napełniała go przerażeniem,<br />
bowiem wyobrażał Go sobie jako bezlitosnego i surowego sędziego, a nie łaskawego Ojca<br />
niebios. {WB 64.4}<br />
Mimo tych nie sprzyjających okoliczności Luter zdecydowanie dążył do osiągnięcia<br />
wysokiego poziomu moralnego i intelektualnej doskonałości, które przyciągały jego myśli.<br />
73
Change language