Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście. Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach Cały wszechświat widzi jasno wielkość ofiary jaką Ojciec i syn ponieśli dla ludzkości. Nadeszła godzina, gdy Chrystus obejmie należne Mu stanowisko i zostanie wywyższony ponad księstwa, mocarstwa i każde imię. To właśnie dla tej radosnej chwili — przyprowadzenia wielu swych dzieci do wspaniałości — Jezus zniósł krzyż i poniżenie. Chociaż cierpienie i upokorzenie były wielkie, to jednak radość i wspaniałość są jeszcze większe. Zbawiciel spogląda na odkupionych, ponownie ukształtowanych na Jego podobieństwo, ich serca są odbiciem Bóstwa, a oblicza objawiają charakter Króla. Jezus widzi w nich wynik swej pracy i raduje się. Następnie ogłasza wszystkim zgromadzonym, zarówno sprawiedliwym, jak i niezbożnym: „Oto wykup mojej krwi. Za nich cierpiałem i umarłem, aby mogli się wiecznie cieszyć moją obecnością”. Biało ubrany orszak wokół tronu Bożego śpiewa: „Godzien jest ten Baranek wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo”. Objawienie 5,12. {WB 355.4} Pomimo iż szatan musiał uznać sprawiedliwość Boga i panowanie Chrystusa, jego charakter nie zmienił się. Ponownie ogarnia go potężny duch buntu. W swym szale postanawia nie poddawać się. Nadszedł czas ostatniego rozpaczliwego boju z Królem nieba. Szatan udaje się do swych poddanych, starając się zaszczepić im swą własną nienawiść i skłonić ich do natychmiastowej walki. Lecz już nikt spośród tych niezliczonych milionów, które zwiódł, nie chce uznać jego władzy. Skończyła się jego moc. Chociaż niezbożni pałają taką samą nienawiścią do Boga jak szatan, to jednak widzą, że nie ma już dla nich żadnej nadziei, że nie zwyciężą w walce z Jahwe. Swój gniew kierują więc przeciwko szatanowi, ci, którzy do tej chwili byli narzędziem w jego ręku, teraz zwracają się przeciwko niemu z wściekłością demonów. {WB 356.1} Pan mówi: „Ponieważ uważałeś swoje zamysły za zamysły Boże, dlatego Ja oto sprowadzę na ciebie cudzodziemców, najsroższe narody; te dobędą swoje miecze przeciwko wspaniałej twojej mądrości i zhańbią twoją świetność, strącą cię do dołu (...). Wtedy to wypędziłem cię z góry Bożej, a cherub, który bronił wstępu, wygubił cię spośród kamieni ognistych. (...) Zrzuciłem cię na ziemię; postawiłem cię przed królami, aby się z ciebie naigrawali. (...) obróciłem cię w popiół na ziemi na oczach wszystkich, którzy cię widzieli. (...) stałeś się odstraszającym przykładem, przepadłeś na wieki”. Ezechiela 28,6-8.16- 19. {WB 356.2} „Gdyż każdy but skrzypiący przy chodzie, i płaszcz krwią zbroczony pójdzie na spalenie, na pastwę ognia”. Izajasza 9,4. „Gdyż rozgniewał się Pan na wszystkie narody, jest oburzony na całe ich wojska, obłożył je klątwą, przeznaczył na rzeź”. Izajasza 34,2. „Na bezbożnych zsyła deszcz rozżarzonych węgli i siarki, a wicher palący jest udziałem ich”. Psalmów 11,6. Bóg spuszcza ogień z nieba. Skorupa ziemi pęka. W jej głębi ukazują się narzędzia śmierci. Niszczycielskie płomienie wybuchają ze wszystkich rozpadlin. Nawet skały się palą. Nadszedł „dzień, który pali jak piec” (Malachiasza 3,19), „żywioły rozpalone stopnieją, ziemia i dzieła ludzkie na niej spłoną”. 2 Piotra 3,10. Powierzchnia ziemi czyni 450
Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach wrażenie stopionej masy — ogromne, kipiące jezioro ognia. Jest to dzień sądu i wytracenia niesprawiedliwych, „dzień pomsty Pana, rok odwetu za spór z Syjonem”. Izajasza 34,8. {WB 356.3} Niepobożni otrzymają swą zapłatę na ziemi. Patrz Przypowieści 11,31. „Wszyscy, którzy czynili zło, staną się cierniem. I spali ich ten nadchodzący dzień — mówi Pan Zastępów”. Malachiasza 3,19. Jedni zginą w oka mgnieniu, inni będą cierpieć dłużej. Wszyscy zostaną ukarani „według ich uczynków”. Ponieważ grzechy sprawiedliwych zostały włożone na szatana, będzie on musiał cierpieć nie tylko za własny bunt, lecz za wszystkie grzechy, do których zwiódł lud Boży. Jego kara będzie o wiele większa od kary tych, których oszukał. Kiedy zginą już wszyscy, których zwiódł, on będzie jeszcze cierpiał. W płomieniach zginą wszyscy nie pokutujący grzesznicy, jako korzenie i gałęzie; korzeniem tym jest szatan, a gałęziami jego naśladowcy. Niebo i ziemia widząc, że ponieśli karę za przekroczenie prawa, że uczyniono zadość wszystkim wymaganiom prawa, ogłosi sprawiedliwość Jahwe. {WB 356.4} Raz na zawsze skończyło się niszczycielskie dzieło szatana. Przez sześć tysięcy lat gnębił ludzi, powodując płacz na ziemi i smutek w całym wszechświecie. Wszystkie istoty wzdychały i drżały z bólu. Teraz już na wieki uwolnione są od wroga i jego pokus. „Cały świat odpoczął, odetchnął i wybuchnął radosnym okrzykiem”. Izajasza 14,7. Cały wszechświat śpiewa pochwalne pieśni i radośnie wykrzykuje. Słychać głos licznego tłumu „jakby szum wielu wód, i jakby huk potężnych grzmotów, które mówiły: Alleluja! Oto Pan, Bóg nasz, Wszechmogący, objął panowanie”. Objawienie 19,6. {WB 356.5} W czasie gdy ziemia stała w płomieniach ognia zniszczenia, sprawiedliwi mieszkali bezpiecznie w świętym mieście. Śmierć nie ma nad nimi żadnej mocy (Objawienie 20,6), ponieważ dostąpili pierwszego zmartwychwstania. Podczas gdy dla niesprawiedliwych Bóg jest pożerającym ogniem, dla swego ludu jest „słońcem i tarczą”. Psalmów 84,12. {WB 356.6} „I widziałem nowe niebo i nową ziemię: albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły”. Objawienie 21,1. Ogień, który spalił niezbożnych, oczyścił ziemię. Ślady przekleństwa zostały usunięte. Nie będzie wiecznie płonącego piekła, które przypominałoby zbawionym straszliwe następstwa grzechu. Pozostanie tylko jeden znak tragicznej przeszłości — nasz Zbawiciel zawsze będzie nosił ślady ukrzyżowania. Na Jego zranionej głowie, na rękach i nogach widać będzie ślady strasznego dzieła dokonanego przez grzech. Prorok, spoglądając na Chrystusa w Jego wspaniałości, mówi: „Promienie wychodzą z jego rąk i tam jest ukryta jego moc”. Habakuka 3,4. W przebitym boku, z którego popłynęła krew, ukryta jest moc Zbawienia, Jego chwała. Dzięki ofierze poniesionej na krzyżu mógł zbawić sprawiedliwych i osądzić tych, którzy znieważyli miłosierdzie Boże. Znaki 451
- Page 407 and 408: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 409 and 410: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 411 and 412: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 413 and 414: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 415 and 416: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 417 and 418: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 419 and 420: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 421 and 422: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 423 and 424: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 425 and 426: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 427 and 428: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 429 and 430: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 431 and 432: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 433 and 434: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 435 and 436: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 437 and 438: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 439 and 440: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 441 and 442: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 443 and 444: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 445 and 446: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 447 and 448: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 449 and 450: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 451 and 452: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 453 and 454: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 455 and 456: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 457: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 461 and 462: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 463: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
wrażenie stopionej masy — ogromne, kipiące jezioro ognia. Jest to dzień sądu i wytracenia<br />
niesprawiedliwych, „dzień pomsty Pana, rok odwetu za spór z Syjonem”. Izajasza<br />
34,8. {WB 356.3}<br />
Niepobożni otrzymają swą zapłatę na ziemi. Patrz Przypowieści 11,31. „Wszyscy,<br />
którzy czynili zło, staną się cierniem. I spali ich ten nadchodzący dzień — mówi Pan<br />
Zastępów”. Malachiasza 3,19. Jedni zginą w oka mgnieniu, inni będą cierpieć dłużej.<br />
Wszyscy zostaną ukarani „według ich uczynków”. Ponieważ grzechy sprawiedliwych<br />
zostały włożone na szatana, będzie on musiał cierpieć nie tylko za własny bunt, lecz za<br />
wszystkie grzechy, do których zwiódł lud Boży. Jego kara będzie o wiele większa od kary<br />
tych, których oszukał. Kiedy zginą już wszyscy, których zwiódł, on będzie jeszcze cierpiał.<br />
W płomieniach zginą wszyscy nie pokutujący grzesznicy, jako korzenie i gałęzie;<br />
korzeniem tym jest szatan, a gałęziami jego naśladowcy. Niebo i ziemia widząc, że ponieśli<br />
karę za przekroczenie prawa, że uczyniono zadość wszystkim wymaganiom prawa, ogłosi<br />
sprawiedliwość Jahwe. {WB 356.4}<br />
Raz na zawsze skończyło się niszczycielskie dzieło szatana. Przez sześć tysięcy lat<br />
gnębił ludzi, powodując płacz na ziemi i smutek w całym wszechświecie. Wszystkie istoty<br />
wzdychały i drżały z bólu. Teraz już na wieki uwolnione są od wroga i jego pokus. „Cały<br />
świat odpoczął, odetchnął i wybuchnął radosnym okrzykiem”. Izajasza 14,7. Cały<br />
wszechświat śpiewa pochwalne pieśni i radośnie wykrzykuje. Słychać głos licznego tłumu<br />
„jakby szum wielu wód, i jakby huk potężnych grzmotów, które mówiły: Alleluja! Oto Pan,<br />
Bóg nasz, Wszechmogący, objął panowanie”. Objawienie 19,6. {WB 356.5}<br />
W czasie gdy ziemia stała w płomieniach ognia zniszczenia, sprawiedliwi mieszkali<br />
bezpiecznie w świętym mieście. Śmierć nie ma nad nimi żadnej mocy (Objawienie 20,6),<br />
ponieważ dostąpili pierwszego zmartwychwstania. Podczas gdy dla niesprawiedliwych Bóg<br />
jest pożerającym ogniem, dla swego ludu jest „słońcem i tarczą”. Psalmów 84,12. {WB<br />
356.6}<br />
„I widziałem nowe niebo i nową ziemię: albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia<br />
przeminęły”. Objawienie 21,1. Ogień, który spalił niezbożnych, oczyścił ziemię. Ślady<br />
przekleństwa zostały usunięte. Nie będzie wiecznie płonącego piekła, które przypominałoby<br />
zbawionym straszliwe następstwa grzechu. Pozostanie tylko jeden znak tragicznej<br />
przeszłości — nasz Zbawiciel zawsze będzie nosił ślady ukrzyżowania. Na Jego zranionej<br />
głowie, na rękach i nogach widać będzie ślady strasznego dzieła dokonanego przez grzech.<br />
Prorok, spoglądając na Chrystusa w Jego wspaniałości, mówi: „Promienie wychodzą z jego<br />
rąk i tam jest ukryta jego moc”. Habakuka 3,4. W przebitym boku, z którego popłynęła<br />
krew, ukryta jest moc Zbawienia, Jego chwała. Dzięki ofierze poniesionej na krzyżu mógł<br />
zbawić sprawiedliwych i osądzić tych, którzy znieważyli miłosierdzie Boże. Znaki<br />
451
Change language