Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście. Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach niebiańscy posłowie walczą z szatanem, aby ostrzec, oświecić i wyratować ludzi. Wszyscy podjęli już decyzję, niezbożni połączyli się z szatanem w walce przeciwko Bogu. Nadszedł czas, by Pan wywyższył swoje prawo, tak długo deptane przez grzeszników. Walka toczy się teraz nie tylko z szatanem, lecz także z ludźmi: „Gdyż ma spór z narodami (...) bezbożnych podda pod miecz”. {WB 348.3} Na czołach tych, „którzy wzdychają i narzekają nad wszystkimi obrzydliwościami, jakie się dzieją”, został uczyniony znak wybawienia. Ezechiela 9,4. Teraz nadchodzi anioł śmierci, przedstawiony w widzeniu Ezechiela w postaci „mężów” mających w swoich rękach „narzędzie zniszczenia”, którym nakazano: „Wybijcie do nogi starców, młodzieńców i panny, dzieci i kobiety, lecz tych wszystkich, którzy mają na sobie znak nie dotykajcie! A rozpocznijcie od mojej świątyni”. Prorok dalej mówi: „I rozpoczęli od starszych mężów, którzy byli przed przybytkiem”. Ezechiela 9,6. Zagłada rozpoczyna się od tych, którzy uważali się za duchowych przywódców ludu. Fałszywi stróże mają pierwsi zginąć. Żaden z nich nie będzie oszczędzony. Mężczyźni, kobiety, panny i dzieci zginą razem. {WB 348.4} „Bo oto Pan wyjdzie ze swojego miejsca, aby ukarać mieszkańców ziemi za ich winę, wtedy ziemia odsłoni krew na niej przelaną i już nie będzie ukrywała swoich zabitych”. Izajasza 26,21. „A taka będzie plaga, jaką Pan dotknie wszystkie ludy, które wystąpiły zbrojnie przeciwko Jeruzalemowi: ciało każdego, kto stoi jeszcze na nogach, będzie gnić, jego oczy będą gnić w oczodołach, a język zgnije w jego ustach. W owym dniu padnie na nich za sprawą Pana wielka trwoga, tak że jeden chwyci drugiego za rękę, a inny podniesie rękę przeciwko ręce drugiego”. Zachariasza 14,12-13. W rozpaczliwej walce, spowodowanej okrutnymi namiętnościami ludzi i wylaniem czystego gniewu Bożego, zginą niezbożni mieszkańcy ziemi: kapłani i panujący, bogaci i ubodzy, wielcy i mali. „Zabitych przez Pana będzie w owym dniu od krańca ziemi po kraniec, nie będzie się ich opłakiwać ani zbierać, ani grzebać”. Jeremiasza 25,33. {WB 348.5} Przy przyjściu Chrystusa niezbożni zostaną zgładzeni z powierzchni ziemi, zostaną zabici tchnieniem Jego ust i zniweczeni blaskiem Jego przyjścia. Chrystus weźmie swój lud do miasta Bożego i ziemia zostanie opustoszała. „Oto Pan spustoszy ziemię i zniszczy ją, sprawi zamieszanie na jej powierzchni i rozproszy jej mieszkańców (...). Doszczętnie spustoszona i złupiona będzie ziemia, gdyż Pan wypowiedział to słowo (...). Ziemia jest splugawiona pod swoimi mieszkańcami, gdyż przestąpili prawa, wykroczyli przeciwko przykazaniom, zerwali odwieczne przymierze. Dlatego klątwa pożera ziemię (...) dlatego przerzedzają się mieszkańcy ziemi”. Izajasza 24,1.3.5-6. {WB 349.1} Cała ziemia wygląda jak pustynia. Jej powierzchnia jest pokryta ruinami miast i wsi, zniszczonymi przez trzęsienia ziemi; dokoła leżą powyrywane z korzeniami drzewa i powyrzucane z morza lub z ziemi skały; głębokie przepaście wskazują na miejsca, gdzie kiedyś były góry. {WB 349.2} 440
Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach Teraz następuje zdarzenie, którego symbolem była ostatnia część ceremonii w Dniu Pojednania. Gdy kończyła się służba w miejscu najświętszym, a grzechy Izraela na mocy krwi ofiary zostały usunięte ze świątyni, przed majestat Pana przyprowadzano żywego kozła. W obecności ludu najwyższy kapłan wyznawał „nad nim wszystkie przewinienia synów izraelskich i wszystkie ich przestępstwa, którymi zgrzeszyli”, składając je „na głowę kozła”. 3 Mojżeszowa 16,21. W podobny sposób, gdy zakończy się dzieło pojednania w niebiańskiej świątyni, w obecności Boga, świętych aniołów i zbawionych grzechy ludu Bożego zostaną włożone na szatana; będzie on uznany winnym wszystkiego zła, do jakiego nakłaniał ludzi. I tak jak żywy kozioł był wyprowadzany na nie zamieszkany teren, tak szatan zostanie uwięziony na spustoszonej, nie zamieszkałej ziemi. {WB 349.3} Autor ostatniej księgi Biblii przepowiada uwięzienie szatana i spustoszenie ziemi objaśniając, że stan ten będzie trwać przez tysiąc lat. Przedstawiając wydarzenia powtórnego przyjścia Chrystusa oraz zagładę niezbożnych prorok mówi: „I widziałem anioła zstępującego z nieba, który miał klucz od otchłani i wielki łańcuch w swojej ręce. I pochwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. I wrzucił go do otchłani, i zamknął ją, i położył nad nim pieczęć, aby już nie zwodził narodów, aż się dopełni owych tysiąc lat. Potem musi być wypuszczony na krótki czas”. Objawienie 20,1-3. {WB 349.4} Słowo „otchłań” oznacza ziemię w stanie zniszczenia i ciemności; wynika to z innych tekstów. Przedstawiając stan ziemi na „początku” Biblia mówi: „A ziemia była pustkowiem i chaosem; ciemność była nad otchłanią”. 1 Mojżeszowa 1,2. Zgodnie z powyższym proroctwem ziemia ponownie znajdzie się w podobnym stanie. Prorok Jeremiasz pisząc o wielkim dniu Pańskim stwierdza: „Spojrzałem na ziemię — a oto pustka i próżnia, ku niebu — a nie było na nim jego światła. Spojrzałem na góry — a oto się trzęsły, na wszystkie pagórki — a one się chwiały. Spojrzałem — a oto nie było człowieka, a wszystkie ptaki niebieskie odleciały. Spojrzałem — a oto pole urodzajne stało się pustynią, a wszystkie jego miasta zburzone...”. Jeremiasza 4,23-26. {WB 349.5} Tutaj przez tysiąc lat ma mieszkać szatan wraz ze swymi aniołami. Uwięziony na ziemi, nie będzie miał dostępu do innych światów, aby kusić tych, którzy nigdy nie zgrzeszyli. W takim właśnie sensie będzie „związany” — na ziemi nie będzie żadnego człowieka, wobec którego mógłby użyć swej mocy. Nie będzie mógł nikogo zwieść ani zniszczyć — nie będzie mógł czynić tego, co przez tysiące lat sprawiało mu jedyną radość. {WB 349.6} Prorok Izajasz tak mówi o klęsce szatana: „O, jakże spadłeś z nieba, ty, gwiazdo jasna, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco narodów! A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże (...) zrównam się z Najwyższym. A oto strącony jesteś do krainy umarłych, na samo dno przepaści. Ci, którzy cię widzą, spoglądają na ciebie, przypatrują ci się uważnie. Czy to jest ten mąż, który był 441
- Page 397 and 398: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 399 and 400: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 401 and 402: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 403 and 404: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 405 and 406: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 407 and 408: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 409 and 410: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 411 and 412: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 413 and 414: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 415 and 416: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 417 and 418: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 419 and 420: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 421 and 422: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 423 and 424: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 425 and 426: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 427 and 428: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 429 and 430: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 431 and 432: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 433 and 434: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 435 and 436: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 437 and 438: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 439 and 440: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 441 and 442: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 443 and 444: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 445 and 446: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 447: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 451 and 452: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 453 and 454: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 455 and 456: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 457 and 458: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 459 and 460: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 461 and 462: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 463: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
niebiańscy posłowie walczą z szatanem, aby ostrzec, oświecić i wyratować ludzi. Wszyscy<br />
podjęli już decyzję, niezbożni połączyli się z szatanem w walce przeciwko Bogu. Nadszedł<br />
czas, by Pan wywyższył swoje prawo, tak długo deptane przez grzeszników. Walka toczy<br />
się teraz nie tylko z szatanem, lecz także z ludźmi: „Gdyż ma spór z narodami (...)<br />
bezbożnych podda pod miecz”. {WB 348.3}<br />
Na czołach tych, „którzy wzdychają i narzekają nad wszystkimi obrzydliwościami, jakie<br />
się dzieją”, został uczyniony znak wybawienia. Ezechiela 9,4. Teraz nadchodzi anioł<br />
śmierci, przedstawiony w widzeniu Ezechiela w postaci „mężów” mających w swoich<br />
rękach „narzędzie zniszczenia”, którym nakazano: „Wybijcie do nogi starców, młodzieńców<br />
i panny, dzieci i kobiety, lecz tych wszystkich, którzy mają na sobie znak nie dotykajcie! A<br />
rozpocznijcie od mojej świątyni”. Prorok dalej mówi: „I rozpoczęli od starszych mężów,<br />
którzy byli przed przybytkiem”. Ezechiela 9,6. Zagłada rozpoczyna się od tych, którzy<br />
uważali się za duchowych przywódców ludu. Fałszywi stróże mają pierwsi zginąć. Żaden z<br />
nich nie będzie oszczędzony. Mężczyźni, kobiety, panny i dzieci zginą razem. {WB 348.4}<br />
„Bo oto Pan wyjdzie ze swojego miejsca, aby ukarać mieszkańców ziemi za ich winę,<br />
wtedy ziemia odsłoni krew na niej przelaną i już nie będzie ukrywała swoich<br />
zabitych”. Izajasza 26,21. „A taka będzie plaga, jaką Pan dotknie wszystkie ludy, które<br />
wystąpiły zbrojnie przeciwko Jeruzalemowi: ciało każdego, kto stoi jeszcze na nogach,<br />
będzie gnić, jego oczy będą gnić w oczodołach, a język zgnije w jego ustach. W owym dniu<br />
padnie na nich za sprawą Pana wielka trwoga, tak że jeden chwyci drugiego za rękę, a inny<br />
podniesie rękę przeciwko ręce drugiego”. Zachariasza 14,12-13. W rozpaczliwej walce,<br />
spowodowanej okrutnymi namiętnościami ludzi i wylaniem czystego gniewu Bożego, zginą<br />
niezbożni mieszkańcy ziemi: kapłani i panujący, bogaci i ubodzy, wielcy i mali. „Zabitych<br />
przez Pana będzie w owym dniu od krańca ziemi po kraniec, nie będzie się ich opłakiwać<br />
ani zbierać, ani grzebać”. Jeremiasza 25,33. {WB 348.5}<br />
Przy przyjściu Chrystusa niezbożni zostaną zgładzeni z powierzchni ziemi, zostaną<br />
zabici tchnieniem Jego ust i zniweczeni blaskiem Jego przyjścia. Chrystus weźmie swój lud<br />
do miasta Bożego i ziemia zostanie opustoszała. „Oto Pan spustoszy ziemię i zniszczy ją,<br />
sprawi zamieszanie na jej powierzchni i rozproszy jej mieszkańców (...). Doszczętnie<br />
spustoszona i złupiona będzie ziemia, gdyż Pan wypowiedział to słowo (...). Ziemia jest<br />
splugawiona pod swoimi mieszkańcami, gdyż przestąpili prawa, wykroczyli przeciwko<br />
przykazaniom, zerwali odwieczne przymierze. Dlatego klątwa pożera ziemię (...) dlatego<br />
przerzedzają się mieszkańcy ziemi”. Izajasza 24,1.3.5-6. {WB 349.1}<br />
Cała ziemia wygląda jak pustynia. Jej powierzchnia jest pokryta ruinami miast i wsi,<br />
zniszczonymi przez trzęsienia ziemi; dokoła leżą powyrywane z korzeniami drzewa i<br />
powyrzucane z morza lub z ziemi skały; głębokie przepaście wskazują na miejsca, gdzie<br />
kiedyś były góry. {WB 349.2}<br />
440