Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
miłosiernego Boga kara jest czymś obcym: „Jakom żyw — mówi Wszechmocny Pan — nie
mam upodobania w śmierci bezbożnego” (Ezechiela 33,11); Bóg jest „miłosierny i łaskawy,
nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność (...) odpuszczający winę, występek i
grzech”. 2 Mojżeszowa 34,6-7. „Pan jest cierpliwy i pełen łaski, lecz na pewno sprawi, że
winny nie ujdzie bezkarnie”. Nahuma 1,3. Sprawiedliwością obroni autorytet swego
zdeptanego prawa. Ciężka kara, czekająca przestępcę, widoczna jest w zwłoce w wykonaniu
przez Pana wyroku. Ludzie, którym Bóg okazał tyle cierpliwości i których nie chce ukarać
dopóki nie przepełnią miary swej niezbożności, w końcu będą pić z kielicha gniewu
Bożego, w którym nie ma żadnej łaski. {WB 334.2}
Gdy Chrystus zakończy swą służbę pośrednika niebiańskiej świątyni, zostanie wylany
szczery gniew, grożący tym, którzy oddają pokłon zwierzęciu i jego posągowi oraz
przyjmują jego znamię. Patrz Objawienie 14,9-10. Plagi, które spadły na Egipt, gdy Bóg
uwalniał swych wybranych, były podobne do tych, jakie nawiedzą grzeszny świat przed
ostatecznym wybawieniem ludu Bożego. Autor ostatniej księgi Biblii, opisując ten straszny
wyrok, stwierdza: „Pojawiły się złośliwe i odrażające wrzody na ludziach, mających znamię
zwierzęcia i oddających pokłon jego posągowi”. Morze „przemieniło się w krew jakby z
umarłego, i wszelkie stworzenie, żyjące w morzu, zginęło”. „Rzeki i źródła wód
przemieniły się w krew”. Choć wydarzenia te są straszne to jednak sprawiedliwość Boga
jest niezachwiana. Anioł Boży oświadcza: „Sprawiedliwy jesteś Ty, któryś jest i któryś był,
święty, żeś taki wyrok wydał. Ponieważ oni wylali krew świętych i proroków, Ty dałeś im
do picia także krew; zasłużyli na to”. Objawienie 16,2-6. Skazując wiernych Bogu na
śmierć, ściągnęli na siebie winę za ich krew, jak gdyby sami ich własnoręcznie zabili. W
podobny sposób Jezus wyraził się o Żydach, iż są winni krwi proroków, która przelewana
była od dnia Abla, ponieważ kierowali się takimi samymi pobudkami i popełniali takie same
czyny, jak mordercy proroków. {WB 334.3}
Następną plagą będzie słońce, któremu zostanie „dana moc palenia ludzi żarem. I byli,
ludzie popaleni wielkim żarem”. Objawienie 16,8-9. Prorocy w ten sposób przedstawiaj ą
stan ziemi w owym strasznym czasie: „Zniszczone jest pole (...) zniszczone jest zboże (...).
Wszystkie drzewa polne uschły, u synów ludzkich znikła radość (...). Ziarna wyschły pod
swymi grudami, spichrze są spustoszone (...). Jakże porykują zwierzęta! Stada bydła się
błąkają, gdyż nie ma dla nich pastwisk (...). Wyschły potoki, a ogień pożarł pastwiska na
stepie” (Joela 1,10-12.17-20): „Śpiewaczki świątyni będą zawodzić w owym dniu — mówi
Wszechmogący Pan. Będzie mnóstwo trupów, wszędzie porzuconych”. Amosa 8,3. {WB
334.4}
Plagi nie ogarną całej ziemi, gdyż wszyscy jej mieszkańcy musieliby zginąć. Będą to
straszne wydarzenia, jakich śmiertelnicy jeszcze nie widzieli. Wszelkie wyroki jakie
dotychczas spadały na ludzkość zawsze były połączone z łaską. Wstawiennicza krew
Chrystusa ochraniała grzesznika przed otrzymaniem pełnego wymiaru kary. Jednak w
422