Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
wreszcie ustała. Kiedy proszą Boga, aby położył kres buntowi, wypowiadają tę prośbę
świadomi swej bezsilności wobec potężnej fali zła. Czują, że gdyby wszystkie swe
zdolności poświęcili w służbie dla Chrystusa, wzmocniliby się jeszcze bardziej i szatańskie
moce nie mogłyby ich zwyciężyć. {WB 330.3}
Korzą więc swe dusze przed Bogiem, wskazując na skruchę za swe minione grzechy i
powołują się na obietnicę Zbawiciela: „Chyba, że cię poddadzą pod moją ochronę, zawrą ze
mną pokój; niech zawrą ze mną pokój”. Izajasza 27,5. Ich wiara nie chwieje się, chociaż ich
modlitwy nie od razu są wysłuchiwane. Znoszą najgorszy ból i najgorsze utrapienia, ale nie
przestają się modlić. Chwytają się mocy Bożej, jak Jakub uchwycił się Anioła i wołają: „Nie
puszczę cię, dopóki mi nie pobłogosławisz!”. {WB 330.4}
Gdyby Jakub wcześniej nie żałował za swój grzech, tzn. zdobycie pierworództwa przez
oszustwo, Bóg nie wysłuchałby jego modlitwy i w swym miłosierdziu nie darowałby mu
życia. Podobnie dzieci Boże mogłyby zostać pokonane, gdyby w czasie ucisku dręczyła ich
obawa i strach przed nie wyznanymi grzechami. Rozpacz zachwiałaby ich wiarę i nie
mieliby odwagi, by „walczyć” z Bogiem o wybawienie. Ponieważ jednak są świadomi swej
nicości, nie będą mieli niczego do ukrywania. Ich grzechy były już rozważane na sądzie i
zostały im przebaczone, nie będą więc o nich nawet myśleć. {WB 330.5}
Szatan skłania wielu do wierzenia, że Bóg toleruje niewierność w drobnych sprawach
życia, lecz historia Jakuba wskazuje, że Bóg w żaden sposób nie sankcjonuje zła. Wszyscy,
którzy starają się usprawiedliwić swe grzechy lub nie chcą ich wyznać i tym samym nie
proszą o ich przebaczenie, zostaną pokonani przez szatana, a ich winy nie będą wymazane z
ksiąg nieba. Im bardziej uważają się za pobożnych, im wznioślejszą przyjmują postawę, tym
gorsze jest ich zachowanie w oczach Bożych i tym pewniejsze zwycięstwo wielkiego
wroga. Kto zwleka z przygotowaniem się na dzień Pański, nie będzie mógł się przygotować
w czasie ucisku lub w jakimkolwiek późniejszym czasie. Jego los jest przesądzony już
teraz. {WB 330.6}
Pozorni chrześcijanie, którzy przystąpią do ostatecznej walki nie przygotowani, w
rozpaczy wyznają swoje grzechy, gdy niepobożni będą się cieszyć z ich godnego
pożałowania stanu. Ale ich wyznanie podobne będzie do wyznania Ezawa lub Judasza.
Będą ubolewać nad skutkiem swych przestępstw, lecz nie poczują się winni. Nie przejawią
prawdziwej skruchy ani wstrętu do zła. Wyznają swój grzech z obawy przed karą, lecz —
jak kiedyś faraon — sprzeciwiliby się niebu, gdyby wyroki Boże zostały cofnięte. {WB
330.7}
Historia Jakuba jest także zapewnieniem, że Bóg nie odrzuca tych, którzy zostali
oszukani i zgrzeszyli, lecz powrócili do Niego w prawdziwej skrusze. Gdy szatan będzie się
starał zniszczyć takich ludzi, Pan pośle swych aniołów, aby ich pocieszali i chronili w czasie
niebezpieczeństwa. Napaści Lucyfera są agresywne i zdecydowane, a jego oszustwa
417