Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście. Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach Słowo Boże ostrzega przed zbliżającym się niebezpieczeństwem, ale gdy nie weźmie się pod uwagę tego ostrzeżenia, Kościoły protestanckie przekonają się, jakie są prawdziwe zamiary Rzymu. Niestety dowiedzą się o nich, gdy już będzie za późno, żeby uwolnić się z sideł papiestwa, które powoli nabiera mocy. Jego nauki wywierają wpływ na rządy, Kościoły i serca ludzi. Wznosi ono potężne budowle, w których powtórzą się dawne prześladowania. Potajemnie i bez wzbudzania podejrzeń Rzym wzmacnia swoje siły, aby osiągnąć zamierzone cele, gdy nadejdzie stosowny do tego czas. Pragnie jedynie władzy, a ta już obecnie jest mu przekazywana. Wkrótce ujrzymy i odczujemy skutki tego, co Rzym zamierza. Kto będzie posłuszny i wierny Słowu Bożemu, ściągnie na siebie prześladowanie i potępienie. {WB 310.3} 390
Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach Rozdział 36 — Nadchodzący Bój Od chwili rozpoczęcia się wielkiego boju w niebie szatan zawsze usiłuje podważyć prawo Boże. To właśnie dla osiągnięcia tego celu zbuntował się przeciwko Stwórcy i chociaż został strącony z nieba, dalej prowadzi tę samą walkę na ziemi. Jego celem, do którego stale dąży, jest zwiedzenie ludzi i skłanianie ich do nieposłuszeństwa wobec przykazań Bożych czy to przez przestępowanie całego Dekalogu czy też przez odrzucenie niektórych z jego przykazań. Następstwa są jednak te same: „Ktokolwiek bowiem zachowa cały zakon a uchybi w jednym, stanie się winnym wszystkiego”. Jakuba 2,10. {WB 311.1} Starając się wzbudzić w ludziach pogardę dla prawa Bożego, szatan wypaczył nauki biblijne i w ten sposób wprowadził błędy do zasad wiary wielu tych, którzy twierdzą, że żyją według Pisma Świętego. Końcowy bój pomiędzy prawdą a błędem to ostatnie starcie w długiej walce przeciwko prawu Bożemu. Obecne pokolenie jest świadkiem i uczestnikiem tego boju między przykazaniami ludzkimi a przykazaniami Bożymi, między religią Biblii a religią tradycji i oszustw. {WB 311.2} Siły, które połączą się w tej walce przeciwko prawdzie i sprawiedliwości, działają już dzisiaj. Słowo Boże, które przetrwało do naszych czasów dzięki cierpieniom i przelanej krwi wielu ludzi nie jest zbytnio cenione. Biblia jest dostępna dla każdego, ale tylko niewielu traktuje ją jako przewodnik w swym życiu. Niewiara szerzy się nie tylko w świecie, lecz także w Kościele. Wielu zapiera się nauk biblijnych, które są podstawą chrześcijańskiej wiary. Prawdy dotyczące dzieła stworzenia, przedstawione przez natchnionych pisarzy — upadek człowieka w grzech, pojednanie i wiecznie obowiązujące prawo Boże — są przez większą część chrześcijan całkowicie lub częściowo odrzucane. Tysiące ludzi, którzy chwalą się swą wiedzą i niezależnością, uważa pokładanie zaufania w Biblii za oznakę słabości. Krytykowanie Pisma Świętego, interpretowanie go w sposób symboliczny oraz pozbawianie mocy najwspanialszych prawd w nim zawartych, traktuje się jako dowód uczoności. Wielu duchownych naucza swych wiernych, a także tłumaczy studentom w uczelniach teologicznych, że prawo Boże nie jest niezmienne, że zostało zniesione, oraz że wszyscy, którzy twierdzą, iż jego wymagania nadal obowiązują i należy je zachowywać, zasługują na pogardę i drwiny. {WB 311.3} Odrzucając prawdę ludzie odrzucają jej Twórcę. Depcząc prawo Boże, podważają autorytet Prawodawcy. Jak łatwo jest wyciosać bałwana z drzewa lub kamienia, tak samo łatwo jest stworzyć sobie bożka z błędnych teorii i nauk. Wskutek fałszywego przedstawiania charakteru Bożego przez szatana wielu ma niewłaściwe pojęcie o Stwórcy. Dla niektórych bogiem jest filozofia, natomiast mało jest tych, którzy czczą żywego Boga, objawionego w Słowie, w Jezusie Chrystusie i w dziełach stworzenia. Tysiące deifikują przyrodę, a jednocześnie zaprzeczają istnieniu Boga, Stwórcy tej przyrody. Bałwochwalstwo w dzisiejszym świecie chrześcijańskim istnieje tak samo, jak istniało w 391
- Page 347 and 348: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 349 and 350: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 351 and 352: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 353 and 354: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 355 and 356: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 357 and 358: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 359 and 360: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 361 and 362: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 363 and 364: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 365 and 366: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 367 and 368: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 369 and 370: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 371 and 372: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 373 and 374: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 375 and 376: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 377 and 378: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 379 and 380: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 381 and 382: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 383 and 384: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 385 and 386: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 387 and 388: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 389 and 390: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 391 and 392: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 393 and 394: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 395 and 396: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 397: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 401 and 402: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 403 and 404: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 405 and 406: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 407 and 408: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 409 and 410: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 411 and 412: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 413 and 414: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 415 and 416: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 417 and 418: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 419 and 420: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 421 and 422: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 423 and 424: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 425 and 426: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 427 and 428: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 429 and 430: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 431 and 432: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 433 and 434: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 435 and 436: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 437 and 438: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 439 and 440: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 441 and 442: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 443 and 444: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 445 and 446: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
- Page 447 and 448: Duchowa Opowieść o Dwóch Miastac
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
Rozdział 36 — Nadchodzący Bój<br />
Od chwili rozpoczęcia się wielkiego boju w niebie szatan zawsze usiłuje podważyć<br />
prawo Boże. To właśnie dla osiągnięcia tego celu zbuntował się przeciwko Stwórcy i<br />
chociaż został strącony z nieba, dalej prowadzi tę samą walkę na ziemi. Jego celem, do<br />
którego stale dąży, jest zwiedzenie ludzi i skłanianie ich do nieposłuszeństwa wobec<br />
przykazań Bożych czy to przez przestępowanie całego Dekalogu czy też przez odrzucenie<br />
niektórych z jego przykazań. Następstwa są jednak te same: „Ktokolwiek bowiem zachowa<br />
cały zakon a uchybi w jednym, stanie się winnym wszystkiego”. Jakuba 2,10. {WB 311.1}<br />
Starając się wzbudzić w ludziach pogardę dla prawa Bożego, szatan wypaczył nauki<br />
biblijne i w ten sposób wprowadził błędy do zasad wiary wielu tych, którzy twierdzą, że<br />
żyją według Pisma Świętego. Końcowy bój pomiędzy prawdą a błędem to ostatnie starcie w<br />
długiej walce przeciwko prawu Bożemu. Obecne pokolenie jest świadkiem i uczestnikiem<br />
tego boju między przykazaniami ludzkimi a przykazaniami Bożymi, między religią Biblii a<br />
religią tradycji i oszustw. {WB 311.2}<br />
Siły, które połączą się w tej walce przeciwko prawdzie i sprawiedliwości, działają już<br />
dzisiaj. Słowo Boże, które przetrwało do naszych czasów dzięki cierpieniom i przelanej<br />
krwi wielu ludzi nie jest zbytnio cenione. Biblia jest dostępna dla każdego, ale tylko<br />
niewielu traktuje ją jako przewodnik w swym życiu. Niewiara szerzy się nie tylko w<br />
świecie, lecz także w Kościele. Wielu zapiera się nauk biblijnych, które są podstawą<br />
chrześcijańskiej wiary. Prawdy dotyczące dzieła stworzenia, przedstawione przez<br />
natchnionych pisarzy — upadek człowieka w grzech, pojednanie i wiecznie obowiązujące<br />
prawo Boże — są przez większą część chrześcijan całkowicie lub częściowo odrzucane.<br />
Tysiące ludzi, którzy chwalą się swą wiedzą i niezależnością, uważa pokładanie zaufania w<br />
Biblii za oznakę słabości. Krytykowanie Pisma Świętego, interpretowanie go w sposób<br />
symboliczny oraz pozbawianie mocy najwspanialszych prawd w nim zawartych, traktuje się<br />
jako dowód uczoności. Wielu duchownych naucza swych wiernych, a także tłumaczy<br />
studentom w uczelniach teologicznych, że prawo Boże nie jest niezmienne, że zostało<br />
zniesione, oraz że wszyscy, którzy twierdzą, iż jego wymagania nadal obowiązują i należy<br />
je zachowywać, zasługują na pogardę i drwiny. {WB 311.3}<br />
Odrzucając prawdę ludzie odrzucają jej Twórcę. Depcząc prawo Boże, podważają<br />
autorytet Prawodawcy. Jak łatwo jest wyciosać bałwana z drzewa lub kamienia, tak samo<br />
łatwo jest stworzyć sobie bożka z błędnych teorii i nauk. Wskutek fałszywego<br />
przedstawiania charakteru Bożego przez szatana wielu ma niewłaściwe pojęcie o Stwórcy.<br />
Dla niektórych bogiem jest filozofia, natomiast mało jest tych, którzy czczą żywego Boga,<br />
objawionego w Słowie, w Jezusie Chrystusie i w dziełach stworzenia. Tysiące deifikują<br />
przyrodę, a jednocześnie zaprzeczają istnieniu Boga, Stwórcy tej przyrody.<br />
Bałwochwalstwo w dzisiejszym świecie chrześcijańskim istnieje tak samo, jak istniało w<br />
391