Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
obciążają człowieka żadną winą”. Jeżeli w ten sposób zwodzi ludzi, by wierzyli, że<br />
pożądanie jest najwyższym prawem, a rozwiązłość wolnością, że człowiek jest<br />
odpowiedzialny tylko przed samym sobą, to nic dziwnego, że wszędzie roi się od zepsucia i<br />
deprawacji. Mnóstwo ludzi chciwie przyjmuje nauki, zezwalające zaspokajać cielesne<br />
skłonności ich serc. Hamulce powściągliwości powierza się zmysłowej żądzy, siły umysłu i<br />
ducha podporządkowuje zwierzęcym skłonnościom, a szatan triumfująco zagarnia do swych<br />
sieci tysiące pozornych naśladowców Chrystusa. {WB 297.3}<br />
Nikt nie może dać się oszukać kłamliwym twierdzeniom spirytyzmu. Bóg udzielił<br />
ludziom dostatecznej ilości światła, aby mogli, rozpoznać zasadzkę szatana. Jak już<br />
powiedziano, teoria, która stanowi istotny fundament spirytyzmu, sprzeciwia się<br />
najwyraźniejszym twierdzeniom Pisma Świętego. Biblia oświadcza, że umarli nic nie<br />
wiedzą, że ich myśli zginęły, że nie mają żadnego udziału w czymkolwiek, co się dzieje pod<br />
słońcem, że nieznane są im radości, ani smutki tych, którzy byli dla nich najdroższymi na<br />
ziemi. {WB 297.4}<br />
Co więcej, Bóg wyraźnie zakazał wszelkiego komunikowania się z rzekomymi duchami<br />
ludzi zmarłych. Za czasów żydowskich istniała pewna grupa ludzi, która podobnie jak<br />
dzisiejsi spirytyści twierdziła, że utrzymuje łączność z umarłymi. Jednak „duchy wieszcze”,<br />
jak nazywano tych przybyszów z innych światów, były według oświadczenia Pisma<br />
Świętego „duchami demonów”. 4 Mojżeszowa 25,1-3; Psalmów 106,28; 1 Koryntian<br />
10,20; Objawienie 16,14. Porozumiewanie się z duchami uznał Bóg za obrzydliwość i pod<br />
karą śmierci tego zabronił. Patrz 3 Mojżeszowa 19,31; 20,27. Dziś sama nazwa<br />
„czarnoksięstwo” traktowana jest z pogardą. Twierdzenie, że ludzie mogą komunikować się<br />
ze złymi duchami, uważa się za bajkę z ciemnego średniowiecza. Jednak spirytyzm posiada<br />
setki tysięcy, a nawet miliony zwolenników, utorował sobie drogę do sfer naukowych i<br />
wkradł się do Kościołów oraz rządów, a nawet znalazł życzliwe przyjęcie na dworach<br />
królów. To olbrzymie zwiedzenie jest niczym innym jak tylko odnowieniem w innej szacie<br />
potępionego i zakazanego we wcześniejszych wiekach czarnoksięstwa. {WB 297.5}<br />
Gdyby nawet nie było innych dowodów prawdziwej istoty spirytyzmu, chrześcijaninowi<br />
powinno wystarczyć to, że duchy nie czynią różnicy między sprawiedliwością a grzechem,<br />
między najszlachetniejszymi i najczystszymi spośród apostołów Chrystusa a najbardziej<br />
zepsutymi sługami szatana. Przedstawiając najpodlejszych grzeszników jako<br />
wywyższonych mieszkańców nieba, szatan mówi do ludzi: „Nieważne jak złym jesteś,<br />
nieważne, czy wierzysz w Boga i Biblię, czy też nie, żyj, jak ci się podoba, niebo i tak<br />
będzie twoją ojczyzną”. Spirytystyczni nauczyciele oświadczają: „Każdy, kto źle czyni, jest<br />
dobry w oczach Pana i w takich ma Pan upodobanie”, albo: „gdzie jest Bóg<br />
sądu?” Malachiasza 2,17. Słowo Boże na to odpowiada: „Biada tym, którzy zło nazywają<br />
dobrem, a dobro złem, którzy zamieniają ciemność w światłość, a światłość w<br />
ciemność”. Izajasza 5,20. {WB 298.1}<br />
373
Change language