Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
ogniem. Pragnęliby uciec z tego świętego miejsca. Woleliby zginąć, aby się ukryć przed<br />
obliczem Tego, który umarł dla ich odkupienia. Przyszły los niezbożnych jest ich własnym<br />
wyborem. Wyłączenie z nieba jest dobrowolnym aktem z ich strony, a ze strony Boga<br />
dowodem sprawiedliwości i miłosierdzia. {WB 290.1}<br />
Podobnie jak wody potopu, tak płomienie wielkiego dnia sądu dokonają boskiego<br />
wyroku nad niezbożnymi. Nie poddali się Bożej władzy, pielęgnowali ducha buntu, a gdy<br />
życie dobiegło końca, za późno już zmieniać kierunek myśli, za późno wracać od<br />
przestępstwa do posłuszeństwa, od nienawiści do miłości. {WB 290.2}<br />
Oszczędziwszy życie Kaina, mordercy Abla, Bóg dał światu przykład, jaki byłby<br />
rezultat, gdyby pozwolono grzesznikowi żyć i trwać w czynieniu nieprawości. Pod<br />
wpływem przykładu Kaina mnóstwo jego potomków zaczęło grzeszyć, aż doszło do stanu, o<br />
którym Bóg powiedział: „Wielka jest złość człowieka na ziemi i wszelkie jego myśli oraz<br />
dążenia jego serca są ustawicznie złe. (...) Ale ziemia była skażona w oczach Boga i pełna<br />
nieprawości”. 1 Mojżeszowa 6,5.11. {WB 290.3}<br />
Z miłosierdzia dla świata Bóg zgładził jego niezbożnych mieszkańców żyjących za<br />
czasów Noego. Z miłosierdzia także zniszczył grzesznych mieszkańców Sodomy. Dzięki<br />
zwodniczej działalności szatana czyniciele nieprawości zyskują sympatię oraz podziw i w<br />
ten sposób ustawicznie prowadzą innych do buntu. Tak było za czasów Kaina i Noego, za<br />
dni Abrahama i Lota. Tak też jest w naszych czasach. Ostateczne zniszczenie ludzi<br />
odrzucających łaskę Bożą będzie dowodem Jego miłosierdzia dla wszechświata. {WB<br />
290.4}<br />
„Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w<br />
Chrystusie Jezusie, Panu naszym”. Rzymian 6,23. Życie wieczne jest dziedzictwem<br />
sprawiedliwych, natomiast śmierć jest udziałem niezbożnych. Mojżesz oświadczył<br />
Izraelowi: „Kładę dziś przed tobą życie i dobro oraz śmierć i zło”. 5 Mojżeszowa 30,15.<br />
Śmierć, o której mowa w tym tekście, nie jest śmiercią, którą ogłoszono nad Adamem,<br />
ponieważ wszyscy ludzie ponoszą karę za jego przestępstwo. Jest to „druga śmierć”<br />
(Objawienie 20,6.14) — przeciwieństwo życia wiecznego. {WB 290.5}<br />
W następstwie grzechu Adama śmierć zaciążyła na całym rodzaju ludzkim. Wszyscy<br />
jednakowo schodzą do grobu, lecz dzięki Bożemu planowi zbawienia wszyscy będą<br />
wyprowadzeni ze swych grobów: „Nastąpi zmartwychwstanie sprawiedliwych i<br />
niesprawiedliwych” (Dzieje Apostolskie 24,15); „Albowiem jak w Adamie wszyscy<br />
umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni”. 1 Koryntian 15,22. Istnieje<br />
jednak różnica między tymi dwiema grupami ludzi, które powstaną: „Wszyscy w grobach<br />
usłyszą głos jego, i wyjdą ci, co dobrze czynili, by powstać do życia, a inni, którzy źle<br />
czynili, by powstać na sąd”. Jana 5,28-29. Ci, których „uznano za godnych”<br />
zmartwychwstania do życia, są „błogosławieni i święci”, „nad nimi druga śmierć nie ma<br />
364
Change language