Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
uczynić w naszym życiu, nie zależy też od stanu serca, ani od naszej wiary lub wyznania
religijnego”. {WB 287.4}
W taki oto sposób rzekomy sługa Chrystusa powtarza kłamstwo, wypowiedziane przez
węża w raju: „Na pewno nie umrzecie, gdy tylko zjecie z niego, otworzą się wam oczy i
będziecie jak Bóg”. Oświadcza, że najpodlejsi grzesznicy — mordercy, złodzieje i
cudzołożnicy — będą po śmierci przygotowani, aby wejść do królestwa nieśmiertelnego
szczęścia. {WB 288.1}
Z czego ten fałszerz Pisma Świętego wyciągał taki wniosek? Otóż z jednego wiersza,
który wyraża poddanie się Dawida zrządzeniom Opatrzności: „Potem pragnął król Dawid
widzieć Absaloma, bo już był odżałował śmierci Amnonowej”. Jego dotkliwy smutek
złagodniał z czasem, myśli zwróciły się od umarłego syna ku żywemu, który sam udał się
na wygnanie ze strachu przed sprawiedliwą karą za swój czyn. I ten tekst ma być dowodem,
że kazirodczy, pijany Amnon został po śmierci natychmiast przeniesiony do przybytków
szczęścia, by tam doznać oczyszczenia i przygotowania do przebywania z bezgrzesznymi
aniołami! To rzeczywiście piękna bajka, uspokajająca nieodrodzone serca! Jest to nauka
samego szatana i działa skutecznie. Czyż można się dziwić, że przy takiej nauce
niezbożność stale się powiększa? {WB 288.2}
Sposób postępowania tego fałszywego nauczyciela jest typowy dla wielu innych. Kilka
słów Pisma Świętego wyrywa się z kontekstu, który w wielu wypadkach wykazałby, że ich
znaczenie jest całkowicie przeciwne narzucanej im interpretacji. Takie oderwane wiersze
przekręca się i używa na poparcie nauk nie mających żadnych podstaw w Słowie Bożym.
Zacytowany wyżej tekst jako dowód, że pijany Amnon znalazł się w niebie, jest wnioskiem
sprzecznym z wyraźnym i stanowczym oświadczeniem Pisma Świętego, że żaden pijak nie
odziedziczy królestwa Bożego. 1 Koryntian 6,10. W taki sposób sceptycy i niewierzący
zmieniają prawdę na kłamstwo, które zwiodło już mnóstwo ludzi i uśpiło ich w kolebce
fałszywego bezpieczeństwa. {WB 288.3}
Gdyby było prawdą to, że dusze wszystkich ludzi idą po śmierci bezpośrednio do nieba,
pragnęlibyśmy raczej śmierci niż życia. Rzeczywiście, wielu wierzących tej teorii popełniło
samobójstwo. Gdy jesteśmy przygnieceni kłopotami, utrapieniami i rozczarowaniami,
wydaje nam się, że łatwo jest przeciąć kruchą nić życia i unieść się w wiecznie szczęśliwy
świat. {WB 288.4}
Bóg dał w swoim Słowie wystarczające dowody, że ukarze przestępców swego prawa.
Ci, którzy łudzą się, że jest On zbyt miłosierny, aby wyegzekwować sprawiedliwość wobec
grzesznika, niech spojrzą na krzyż Golgoty. Śmierć nieskalanego Syna Bożego dowodzi, że
„zapłatą za grzech jest śmierć”, że każde przestąpienie prawa Bożego musi być
sprawiedliwie ukarane. Bezgrzeszny Chrystus stał się za nas grzechem. Poniósł karę za
przestępstwa człowieka i odczuł odwrócenie się oblicza Ojca od siebie tak bardzo, że jego
361