Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Rozdział 33 — Pierwsze Wielkie Oszustwo
Od początku dziejów ludzkości szatan usiłował zwieść rodzaj ludzki. Ten, który
wzniecił bunt w niebie, chciał skłonić mieszkańców ziemi do połączenia się z nim w walce
przeciwko rządom Boga. Adam i Ewa byli doskonale szczęśliwi, żyjąc w posłuszeństwie
wobec prawa Bożego, a fakt ten był najlepszym dowodem przeciwko zarzutom szatana,
wysuniętym przez niego w niebie, jakoby prawo Boże ograniczało wolność i było
przeciwne dobru Jego stworzeń. Poza tym zawiść szatana wzmagała się, gdy spoglądał na
wspaniałe mieszkanie, jakie Bóg przygotował dla bezgrzesznej pary. Postanowił więc
doprowadzić ją do upadku, aby rozłączywszy ludzi z Bogiem i poddawszy ich swojej mocy,
mógł zawładnąć ziemią i ustanowić tu swoje królestwo w przeciwieństwie do królestwa
Najwyższego. {WB 284.1}
Gdyby szatan objawił swój prawdziwy charakter, zostałby natychmiast odparty,
ponieważ Adam i Ewa byli ostrzeżeni przed niebezpiecznym wrogiem, lecz on działał
podstępnie ukrywając swój zamiar, aby skuteczniej osiągnąć cel. Używszy za swe medium
węża, który wówczas był stworzeniem o przepięknym wyglądzie, tak rzekł do Ewy: „Czy
rzeczywiście Bóg powiedział. Nie ze wszystkich drzew ogrodu wolno wam jeść?” 1
Mojżeszowa 3,1. Gdyby Ewa nie podjęła rozmowy z kusicielem, byłaby bezpieczna,
niestety wdała się z nim w dyskusję i padła jego ofiarą. Właśnie w ten sposób wielu bywa
zwyciężonych. Ludzie wątpią i wysuwają zarzuty pod adresem wymagań Bożych, zamiast
być posłusznymi przykazaniom Bożym, przyjmują ludzkie teorie, które są niczym innym,
jak tylko zamaskowanymi podstępami. {WB 284.2}
„A kobieta odpowiedziała wężowi: Możemy jeść owoce z drzew ogrodu, tylko z owocu
drzewa, które jest w środku ogrodu, rzekł Bóg: Nie wolno wam z niego jeść ani go dotykać,
abyście nie umarli. Na to rzekł wąż do kobiety: Na pewno nie umrzecie, lecz Bóg wie, że
gdy tylko zjecie z niego, otworzą się wam oczy i będziecie jak Bóg, znający dobro i zło”. 1
Mojżeszowa 3,2-5. Szatan oświadczył, że będą jak Bóg, gdyż uzyskają większą mądrość i
dostąpią wyższego poziomu istnienia. Ewa uległa pokusie, a pod jej wpływem także Adam
zgrzeszył. Zaakceptowawszy słowa węża, że Bóg nie myślał tak, jak mówił, okazali wobec
swego Stwórcy nieufność; zdawało im się, że On rzeczywiście ogranicza ich wolność i
sądzili, że przez przestąpienie Jego prawa zdobędą większą mądrość oraz
wywyższenie. {WB 284.3}
Jakie jednak okazało się dla Adama znaczenie słów: „Bo gdy tylko zjesz z niego, na
pewno umrzesz” (1 Mojżeszowa 2,17) już po jego upadku? Czy przekonał się, że — tak jak
szatan kazał mu wierzyć — znaczą, iż osiągnie wyższy poziom świadomości? Wówczas to
przestępstwo byłoby naprawdę wielką korzyścią, a szatan okazałby się dobroczyńcą
ludzkości. Niestety Adam przekonał się, że nie takie było znaczenie słów Boga. Stwórca
oświadczył, że karą za grzech będzie dla człowieka powrót do ziemi, z której powstał: „Bo
356