Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, lecz znaleźli upodobanie w
nieprawości”. 2 Tesaloniczan 2,10-12. Mając takie ostrzeżenie powinniśmy uważać na to,
jakie nauki przyjmujemy. {WB 280.1}
Do najskuteczniejszej broni używanej przez wielkiego zwodziciela należą fałszywe
nauki i kłamliwe cuda spirytyzmu. Przemieniając się w anioła światłości szatan zarzuca
swoje sieci tam, gdzie się tego najmniej spodziewają. Gdyby tylko ludzie studiowali księgę
Bożą, usilnie modląc się, aby mogli ją zrozumieć, nie trwaliby w ciemności i nie przyjęliby
fałszywych nauk. Jednak odrzucając prawdę, stają się łupem zwiedzenia. {WB 280.2}
Innym niebezpiecznym błędem jest nauka, która zaprzecza boskości Chrystusa i
twierdzi, że nie istniał On przed swoim przyjściem na świat. Teoria ta akceptowana jest
przez wielu, którzy oświadczają, że wierzą Biblii, ale nauka ta sprzeciwia się wyraźnym
wypowiedziom Jezusa mówiącym o Jego związku z Ojcem, o Jego boskim charakterze oraz
preegzystencji. Poglądu tego nie można utrzymać, jeśli się nie przekręci słów Pisma
Świętego. Nie tylko zaciemnia on pojęcie ludzi o planie zbawienia, lecz także podkopuje
wiarę w Biblię jako objawienie Boże. Jeżeli ludzie nie uznają świadectwa natchnionego
Pisma Świętego dotyczącego boskości Chrystusa, daremna jest z nimi dyskusja na ten
temat, ponieważ nawet najwyraźniejszy dowód nie przekona ich: „Ale człowiek zmysłowy
nie pojmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich
poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzić”. 1 Koryntian 2,14. Kto przyjął ten błąd, nie
może właściwie pojąć charakteru i misji Chrystusa, ani wielkiego Bożego planu zbawienia
ludzkości. {WB 280.3}
Innym chytrym i przynoszącym wiele złego błędem jest rosnące przekonanie, że szatan
nie istnieje jako osoba. Mówi się, że postać ta użyta jest w Piśmie Świętym symbolicznie
dla przedstawienia złych myśli i żądz ludzi. {WB 280.4}
Powszechnie głoszona z ambon nauka, że powtórne przyjście Chrystusa urzeczywistnia
się dla każdego przy śmierci, jest wymysłem, który odprowadza myśli człowieka od
pojawienia się Chrystusa na obłokach nieba. Przez długie lata szatan mówił do ludzi:
„Spójrzcie, oto Jezus jest w kryjówce” (patrz Mateusza 24,23) i wielu utraciło możliwość
zbawienia przyjąwszy to zwiedzenie. {WB 280.5}
Niektórzy uczą, że modlitwa jest niepotrzebna. Naukowcy twierdzą, że człowiek nie
może otrzymać odpowiedzi na modlitwy, gdyż byłoby to niezgodne z istniejącymi prawami;
byłby to cud, a cudów przecież nie ma. Wszechświat — mówią — rządzony jest
niewzruszonymi prawami, a Bóg nie czyni nic, co by się tym zasadom sprzeciwiało. W ten
sposób przedstawiają Boga jako skrępowanego własnymi prawami, tak jakby ich działanie
pozbawiło Go wolności. Takie nauki sprzeciwiają się świadectwu Pisma Świętego. Czyż
Chrystus i apostołowie nie czynili cudów? Ten sam litościwy Zbawiciel także żyje i dzisiaj i
tak samo wysłuchuje modlitwy wiary jak wówczas, kiedy chodził wśród ludzi. To, co
351