Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Share Embed Flag
Download ePaper

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach

Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście. Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.

newcovenantpublicationsintl
from newcovenantpublicationsintl More from this publisher
15.04.2023 Views

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach Rozdział 3 — Duchowej Ciemności W Drugim Liście do Tesaloniczan apostoł Paweł przepowiedział wielkie odstępstwo, które będzie rezultatem stworzenia systemu władzy papieskiej. Stwierdził on, że dzień Pański nie nadejdzie, „zanim nie przyjdzie odstępstwo i nie objawi się człowiek niegodziwości, syn zatracenia, przeciwnik, który wynosi się ponad wszystko, co się zwie Bogiem lub jest przedmiotem boskiej czci, a nawet zasiądzie w świątyni Bożej, podając się za Boga”. 2 Tesaloniczan 2,3-4. Dalej zaś napomina swych braci: „Albowiem tajemna moc nieprawości już działa”. 2 Tesaloniczan 2,7. Już wtedy apostoł był świadomy tego, że do Kościoła wkradają się błędy przygotowujące drogę zapowiedzianemu odstępstwu. {WB 29.1} Tajemnica nieprawości stopniowo wykonywała swe zwodnicze i bluźniercze dzieło, najpierw skrycie i w milczeniu, później, kiedy zdobyła panowanie nad umysłami ludzkimi, już otwarcie. Prawie niepostrzeżenie wkradły się do Kościoła chrześcijańskiego pogańskie zwyczaje. Atmosfera ustępstwa zanikała w czasie prześladowania Kościoła przez pogaństwo, ale gdy prześladowania się skończyły, a chrześcijaństwo wkroczyło na dwory i pałace królów, zamieniono pokorną prostotę Chrystusa i Jego apostołów na okazałość i pychę pogańskich kapłanów i władców, w miejsce zaś wymagań Bożych postawiono nauki i tradycje ludzkie. Z chwilą, gdy w IV w. nawrócił się rzekomo Konstantyn Wielki, cesarz rzymski, bałwochwalstwo pod płaszczykiem sprawiedliwości zaczęło szybko przenikać do Kościoła. Pogaństwo, niby zwyciężone, było w rzeczywistości zwycięzcą — jego duch opanował Kościół. Nauki, ceremonie, zwyczaje i zabobony pogańskie zmieszały się z doktryną i kultem rzekomych wyznawców Chrystusa. {WB 29.2} Jako wynik kompromisu chrześcijaństwa z pogaństwem pojawił się przepowiedziany w proroctwie „człowiek grzechu, sprzeciwiający się Bogu i wynoszący się ponad Niego”. Gigantyczny system fałszywej religii jest mistrzowskim arcydziełem szatana, rezultatem jego wysiłków zmierzających do objęcia władzy nad światem, by rządzić nim według swojej woli. {WB 29.3} Szatan już raz starał się zawrzeć ugodę z Chrystusem. Przyszedł do Syna Bożego, gdy Ten przebywał na pustkowiu, i pokazując Mu wszystkie królestwa świata oraz całą ich wspaniałość zaproponował, żeby Chrystus mu się pokłonił, uznając tym samym jego potęgę, a wtedy on ofiaruje Mu cały świat. Chrystus zgromił zarozumialstwo kusiciela i zmusił go do odejścia. Gdy jednak z tą samą pokusą szatan zbliżył się do ludzi, odniósł wielki sukces. Kościół, aby zapewnić sobie ziemskie korzyści i światową sławę, szukał poparcia i przyjaźni u możnych tego świata. Odrzuciwszy zaś Chrystusa — musieli ulec przedstawicielowi księcia ciemności — biskupowi Rzymu. {WB 29.4} 26

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach Jedna z głównych nauk Kościoła rzymskiego głosi, że papież jest widzialną głową powszechnego Kościoła chrześcijańskiego, najwyższym autorytetem dla biskupów, duchownych i wyznawców na całym świecie. Co więcej, papieżowi nadano tytuł boski. Nazwano go „Pan nasz Papież” (Dominus noster papa)1 i uznano za nieomylnego. On z kolei żąda, aby mu wszyscy oddali cześć. Papiestwo żąda tego, czego szatan żądał od Chrystusa kusząc Go na pustyni, a wielkie rzesze ludzi są rzeczywiście gotowe tę cześć mu oddać. {WB 29.5} Jednak wyznawcy Chrystusa, którzy mają w swych sercach bojaźń Boga i poważają Jego wolę, dadzą taką samą odpowiedź na to zwodnicze żądanie, jaką dał Chrystus: „Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu będziesz służył”. Łukasza 4,8. W Słowie Bożym nie występuje ani jedna wzmianka o tym, że Bóg ustanowił kogokolwiek prócz Chrystusa głową Kościoła. Doktryna o supremacji papieskiej jest przeciwna naukom Pisma Świętego. Papież nie ma władzy nad Kościołem Chrystusowym, chyba że na drodze uzurpacji. {WB 30.1} Rzym oskarżył protestantów o herezję oraz odstępstwo i wykluczył ich z Kościoła. Oskarżenia te jednak dotyczyły raczej jego samego, to on właśnie był tym, który porzucił sztandar Chrystusa i odszedł od „wiary, która raz na zawsze została przekazana świętym”. Judy 3. {WB 30.2} Szatan dobrze wiedział, że Pismo Święte pomoże ludziom rozpoznać jego kłamstwa i sprzeciwić się jego mocy. Sam Zbawiciel świata, gdy był kuszony, posłużył się Słowem Bożym. Przy każdym ataku Chrystus bronił się tarczą wiecznej prawdy mówiąc: „Napisano”. Wszystkim twierdzeniom wroga przeciwstawiał mądrość i moc Słowa. Aby uzyskać władzę nad człowiekiem i utwierdzić swój autorytet, szatan musiał utrzymać ludzi w nieznajomości Pisma Świętego. Biblia wywyższa Boga, a śmiertelnemu człowiekowi wskazuje właściwą jemu pozycję, więc jej święte prawdy musiały być zachowane w tajemnicy. Kościół przyjął ten plan. Przez wiele stuleci rozpowszechnianie Biblii było zabronione. Nie wolno było jej czytać, ani mieć w domu. Pozbawieni skrupułów księża interpretowali prawdy biblijne tak, aby usprawiedliwiały ich postępowanie. W takich okolicznościach uznano powszechnie papieża za zastępcę Boga na ziemi, obdarzonego władzą nad Kościołem i państwem. {WB 30.3} Ponieważ Biblia — jedyne źródło wykrycia — błędu była niedostępna, szatan działał według swego upodobania. Proroctwo mówi, że odstępca „będzie zamyślał odmienić czasy i zakon”. Daniela 7,25. I faktycznie nie zaniedbał tego. Kościół bowiem poważył się usunąć drugie przykazanie Boże i rozdzielił dziesiąte na dwa odrębne przykazania, aby utrzymać pierwotną liczbę przykazań. Było to wyrazem ustępstwa na rzecz nawróconych pogan. Niedawno jeszcze byli oni bałwochwalcami, żeby nie uprawiali kultu pogańskich bożków, 27

<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />

Jedna z głównych nauk Kościoła rzymskiego głosi, że papież jest widzialną głową<br />

powszechnego Kościoła chrześcijańskiego, najwyższym autorytetem dla biskupów,<br />

duchownych i wyznawców na całym świecie. Co więcej, papieżowi nadano tytuł boski.<br />

Nazwano go „Pan nasz Papież” (Dominus noster papa)1 i uznano za nieomylnego. On z<br />

kolei żąda, aby mu wszyscy oddali cześć. Papiestwo żąda tego, czego szatan żądał od<br />

Chrystusa kusząc Go na pustyni, a wielkie rzesze ludzi są rzeczywiście gotowe tę cześć mu<br />

oddać. {WB 29.5}<br />

Jednak wyznawcy Chrystusa, którzy mają w swych sercach bojaźń Boga i poważają<br />

Jego wolę, dadzą taką samą odpowiedź na to zwodnicze żądanie, jaką dał Chrystus: „Panu<br />

Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu będziesz służył”. Łukasza 4,8. W Słowie Bożym<br />

nie występuje ani jedna wzmianka o tym, że Bóg ustanowił kogokolwiek prócz Chrystusa<br />

głową Kościoła. Doktryna o supremacji papieskiej jest przeciwna naukom Pisma Świętego.<br />

Papież nie ma władzy nad Kościołem Chrystusowym, chyba że na drodze uzurpacji. {WB<br />

30.1}<br />

Rzym oskarżył protestantów o herezję oraz odstępstwo i wykluczył ich z Kościoła.<br />

Oskarżenia te jednak dotyczyły raczej jego samego, to on właśnie był tym, który porzucił<br />

sztandar Chrystusa i odszedł od „wiary, która raz na zawsze została przekazana<br />

świętym”. Judy 3. {WB 30.2}<br />

Szatan dobrze wiedział, że Pismo Święte pomoże ludziom rozpoznać jego kłamstwa i<br />

sprzeciwić się jego mocy. Sam Zbawiciel świata, gdy był kuszony, posłużył się Słowem<br />

Bożym. Przy każdym ataku Chrystus bronił się tarczą wiecznej prawdy mówiąc:<br />

„Napisano”. Wszystkim twierdzeniom wroga przeciwstawiał mądrość i moc Słowa. Aby<br />

uzyskać władzę nad człowiekiem i utwierdzić swój autorytet, szatan musiał utrzymać ludzi<br />

w nieznajomości Pisma Świętego. Biblia wywyższa Boga, a śmiertelnemu człowiekowi<br />

wskazuje właściwą jemu pozycję, więc jej święte prawdy musiały być zachowane w<br />

tajemnicy. Kościół przyjął ten plan. Przez wiele stuleci rozpowszechnianie Biblii było<br />

zabronione. Nie wolno było jej czytać, ani mieć w domu. Pozbawieni skrupułów księża<br />

interpretowali prawdy biblijne tak, aby usprawiedliwiały ich postępowanie. W takich<br />

okolicznościach uznano powszechnie papieża za zastępcę Boga na ziemi, obdarzonego<br />

władzą nad Kościołem i państwem. {WB 30.3}<br />

Ponieważ Biblia — jedyne źródło wykrycia — błędu była niedostępna, szatan działał<br />

według swego upodobania. Proroctwo mówi, że odstępca „będzie zamyślał odmienić czasy i<br />

zakon”. Daniela 7,25. I faktycznie nie zaniedbał tego. Kościół bowiem poważył się usunąć<br />

drugie przykazanie Boże i rozdzielił dziesiąte na dwa odrębne przykazania, aby utrzymać<br />

pierwotną liczbę przykazań. Było to wyrazem ustępstwa na rzecz nawróconych pogan.<br />

Niedawno jeszcze byli oni bałwochwalcami, żeby nie uprawiali kultu pogańskich bożków,<br />

27

logo

products

Resources

Company

Terms of service
Privacy policy
Cookie policy
Cookie settings
Imprint
Change language
Made with love in Switzerland
© 2024 Yumpu.com all rights reserved

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!