Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Bóg, objawił swój wstręt do buntu. Całe niebo widziało Jego sprawiedliwość zarówno w
postępowaniu z szatanem, jak i w odkupieniu człowieka. Lucyfer oświadczył, że jeżeli
prawo Boże jest niezmienne, a jego przestąpienie nie może być darowane, to każdy
grzesznik musi być na wieki pozbawiony łaski Stwórcy. Twierdził, że grzeszny rodzaj
ludzki nie może być wybawiony i tym samym jest jego prawowitym łupem. Ale śmierć
Chrystusa stała się aktem na rzecz zbawienia człowieka, któremu nie można było
zaprzeczyć. Kara za przestąpienie prawa spadła na Tego, który był równy Bogu,
człowiekowi zaś umożliwiono w ten sposób otrzymanie sprawiedliwości Chrystusa, dzięki
której, a także dzięki życiu pełnemu skruchy i uniżenia, może on odnieść zwycięstwo nad
mocą szatana, tak jak zwyciężył ją Syn Boży. Bóg jest więc sprawiedliwy, a jednocześnie
usprawiedliwia wszystkich, którzy wierzą w Jezusa. {WB 267.5}
Chrystus przyszedł na ziemię cierpieć i umrzeć nie tylko po to, by dokonać odkupienia
człowieka. Przyszedł również po to, by uczynić prawo Boże wielkim i sławnym, nie tylko w
tym celu, aby mieszkańcy ziemi szanowali to prawo jak należy, ale także po to, by wykazać
wszystkim światom we wszechświecie, że prawo Boże jest niezmienne. Gdyby wymagania
prawa można było usunąć, Syn Boży nie potrzebowałby oddawać życia za przekroczenie
tego prawa. Śmierć Chrystusa dowodzi wszakże, że jest ono niezmienne. Ofiara, do jakiej
nieskończona miłość skłoniła Ojca i Syna, by grzesznicy mogli być odkupieni, wykazuje
przed całym wszechświatem, a mógł tego dokonać jedynie plan zbawienia, że
sprawiedliwość i miłosierdzie są podstawą prawa oraz rządów Bożych. {WB 267.6}
Sąd ostateczny pokaże, że nie istnieje żadna przyczyna powstania grzechu. Gdy Sędzia
całej ziemi zapyta szatana: „Dlaczego zbuntowałeś się przeciwko Mnie i pociągnąłeś za
sobą obywateli mojego królestwa?”, sprawca zła nie będzie mógł podać żadnego
usprawiedliwienia. Usta wszystkich będą zamknięte, wszystkie zbuntowane zastępy
umilkną. {WB 268.1}
Krzyż na Golgocie nie tylko świadczy o niezmienności prawa, lecz także ogłasza całemu
wszechświatu, że zapłatą za grzech jest śmierć. Przedśmiertny okrzyk Zbawiciela:
„Wykonało się”, był pogrzebowym dzwonem dla szatana. Rezultat wielkiego boju, który
trwał i rozwijał się przez długie wieki, został ustalony; ostateczne wykorzenienie zła stało
się pewne. Syn Boży przeszedł przez bramy grobu, „aby przez śmierć zniszczyć tego, który
miał władzę nad śmiercią, to jest diabła”. Hebrajczyków 2,14. Żądza wywyższenia się
skłoniła Lucyfera do powiedzenia: „Swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże (...) zrównam
się z Najwyższym”. Izajasza 14,13-14. Bóg natomiast oświadczył: „Obrócę cię w popiół na
ziemi (...) i nie będzie cię aż na wieki”. Ezechiela 28,18-19. Gdy nadejdzie dzień, „który
pali jak piec (...) wszyscy zuchwali i wszyscy, którzy czynili zło, staną się cierniem. I spali
ich ten nadchodzący dzień — mówi Pan Zastępów — tak, że im nie pozostawi ani korzenia,
ani gałązki”. Malachiasza 3,19. {WB 268.2}
336