Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
samego siebie. Trzeba więc było wykazać przed mieszkańcami nieba, jak również
wszystkich innych światów, że rządy Boga są sprawiedliwe, a Jego prawo doskonałe.
Szatan udawał, że chodzi mu tylko o dobro wszechświata, ale wszyscy musieli zrozumieć
prawdziwy charakter tego uzurpatora i jego rzeczywisty cel, on zaś musiał mieć czas na
ujawnienie się w swych niegodziwych uczynkach. {WB 265.2}
Niezgodę, jaka powstała w niebie na skutek jego poczynań, szatan przypisał prawu i
rządom Bożym, które według jego twierdzeń stały się źródłem zła. Oświadczył, że jego
celem jest ulepszenie ustaw Boga. Dlatego było konieczne, aby przedstawił istotę swych
dążeń i wykazał, jaki będzie skutek proponowanych zmian w prawie Bożym. Własne dzieło
musiało go potępić. Lucyfer od początku twierdził, że nie wszczyna żadnego buntu, dlatego
też cały wszechświat musiał być świadkiem zdemaskowania oszusta. {WB 265.3}
Gdy już zdecydowano, że Lucyfer nie może dłużej pozostawać w niebie, Nieskończona
Mądrość nawet wtedy jeszcze go nie zniszczyła. Ponieważ Bóg przyjmuje tylko służbę
wypływającą z miłości, posłuszeństwo ze strony Jego stworzeń musi opierać się na
przekonaniu o Bożej sprawiedliwości i dobroci. Mieszkańcy nieba i innych światów,
nieprzygotowani do zrozumienia natury i skutków grzechu, nie mogliby dopatrzyć się
sprawiedliwości i miłosierdzia Bożego w zniszczeniu szatana. Gdyby został natychmiast
zgładzony, służyliby Bogu raczej ze strachu niż z miłości. Wpływ zwodziciela nie zostałby
całkowicie zniszczony i nie usunięto by w pełni ducha buntu. Zło musiało dojrzeć. Dla
dobra wszechświata szatanowi pozwolono rozwinąć swe zasady, aby wszystkie stworzone
istoty ujrzały jego zarzuty przeciwko rządom Bożym we właściwym świetle, by już nikt
nigdy nie kwestionował sprawiedliwości i miłosierdzia Bożego oraz niezmienności Jego
prawa. {WB 265.4}
Bunt szatana miał być dla wszechświata lekcją po wszystkie czasy, miał być trwałym
świadectwem natury i strasznych następstw grzechu. Działalność szatana oraz jej wpływ
zarówno na ludzi, jak i aniołów miała wykazać, jakie są skutki odrzucenia autorytetu Boga,
miała uzmysłowić, że od istnienia boskich rządów i Jego prawa zależy szczęście i dobrobyt
wszystkich stworzonych przez Niego istot. W ten sposób historia tego strasznego buntu
miała być trwałym zabezpieczeniem dla wszystkich rozumnych świętych stworzeń, ochroną
przed zwiedzeniem, by nie popełniły grzechu i nie musiały ponieść kary. {WB 265.5}
Aż do samego końca walki, jaka odbywała się w niebie, szatan usprawiedliwiał się. Gdy
obwieszczono mu, że wraz ze swoimi zwolennikami musi być wygnany z przybytków
szczęścia, śmiało wyraził pogardę dla prawa Stwórcy. Jeszcze raz powtórzył twierdzenie, że
aniołowie nie potrzebują żadnej kontroli nad sobą, że powinno się im dać wolność,
pozwolić żyć według własnej woli, która jest zawsze słuszna. Ustawy Boga uznał za
ograniczenie swobody i oświadczył, że jego celem jest zniesienie prawa, aby aniołowie
333