Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
spór z wiernymi Bogu aniołami. Wszystkich, których nie mógł przekonać i przeciągnąć na
swoją stronę, oskarżył o obojętność wobec interesów niebiańskich istot. Winę za to, co sam
czynił, zrzucił na tych, którzy pozostali wierni Bogu. Aby podtrzymywać swe zarzuty, że
Bóg go niesprawiedliwie traktuje, uciekł się do fałszowania słów i czynów Stwórcy. Starał
się swymi fałszywymi argumentami dotyczącymi zamiarów Boga wprowadzić aniołów w
zakłopotanie. Wszystko, co było proste, czynił tajemniczym, a przez sprytne oszustwa
wzbudzał wątpliwość co do najwyraźniejszych oświadczeń Jahwe. Wysokie stanowisko,
jakie zajmował, nadawało większej mocy jego twierdzeniom i wielu zwiedzionych
połączyło się z nim w buncie przeciwko Panującemu w niebie. {WB 264.1}
Bóg w swej mądrości pozwolił szatanowi prowadzić dalej jego dzieło do czasu, gdy
niezadowolenie uwidoczni się w jawnym sprzeciwie. Było rzeczą konieczną, aby jego plany
całkowicie się rozwinęły, by wszyscy mogli zobaczyć ich prawdziwy charakter i cel.
Lucyfer jako pomazany cherub był znacznie wywyższony, niebiańskie istoty kochały go, a
jego wpływ był bardzo silny. Rządy Boże obejmowały nie tylko mieszkańców nieba, lecz
także wszystkie inne stworzone przez Niego światy. Szatan sądził, że gdy uda mu się
pociągnąć za sobą aniołów, pociągnie również inne istoty zamieszkujące wszechświat.
Misternie przedstawiał swoją sprawę posługując się wykrętnymi i fałszywymi argumentami,
aby zdobyć zwolenników. Jego zwodnicza moc była bardzo wielka, a przywdziawszy szatę
kłamstwa zdobywał przewagę. Nawet wierni Bogu aniołowie nie mogli dokładnie
rozpoznać jego charakteru ani celu, do jakiego zmierza. {WB 264.2}
Szatan cieszył się tak wielkim szacunkiem, a wszystkie swoje zamiary tak sprytnie
ukrywał, że trudno było przedstawić aniołom prawdziwy charakter jego dzieła. Dopóki
grzech nie dojrzał, nie wydawał się takim złym, jakim naprawdę był. Nie był znany
dotychczas we wszechświecie Bożym i święte istoty nie miały żadnego pojęcia o jego złej
naturze. Nie mogły przewidzieć strasznych następstw, jakie spowodowałoby odrzucenie
prawa Bożego. Szatan początkowo ukrywał swoje dzieło pod pozorem lojalności wobec
Boga. {WB 264.3}
Twierdził, że chodzi mu o powiększenie czci oddawanej Bogu, o umocnienie Jego
rządów i o dobro wszystkich mieszkańców nieba. Wpajając w umysły aniołów znajdujących
się pod jego władzą niezadowolenie, udawał, że — przeciwnie — stara się o jego usunięcie.
Gdy domagał się przeprowadzenia zmian w strukturze i prawach rządu Bożego, czynił to
pod pretekstem, że jest to konieczne w celu zachowania harmonii w niebie. {WB 265.1}
W swoim postępowaniu z grzechem Bóg mógł posługiwać się wyłącznie
sprawiedliwością i prawdą, natomiast szatan używał tego, czego Bóg nie mógł —
pochlebstwa i oszustwa. Lucyfer usiłował podważać słowo Boże i system rządów twierdząc,
że Bóg nie postępuje sprawiedliwie narzucając mieszkańcom nieba prawa i przepisy, że
wymagając posłuszeństwa i uległości od swych stworzeń pragnie jedynie wywyższać
332