Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach

Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście. Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.

newcovenantpublicationsintl
from newcovenantpublicationsintl More from this publisher
15.04.2023 Views

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach ich życiu jest poświęconych modlitwie, studiowaniu Pisma Świętego, skrusze czy wyznawaniu grzechów. {WB 259.5} Szatan wynajduje niezliczone sposoby, aby zająć nasz umysł, byśmy nie mogli rozmyślać o dziele Bożym, które powinno nas najbardziej interesować. Arcyzwodziciel nienawidzi prawd dotyczących pojednawczej ofiary i Wszechmocnego Pośrednika. On wie, że jego zwycięstwo zależy od tego, czy zdoła odwrócić myśli ludzi od Jezusa i Jego prawdy. {WB 259.6} Kto chce skorzystać z dobrodziejstw pośrednictwa Chrystusa, nie powinien pozwolić, by cokolwiek powstrzymywało go od stałego dążenia w bojaźni Bożej do osiągnięcia świętości. Zamiast poświęcać cenny czas na przyjemności, zajmowanie się sobą lub pogonią za zyskiem, należy go wykorzystywać na gorliwe i pełne modlitwy badanie słowa prawdy. Lud Boży powinien jasno zrozumieć zagadnienia świątyni i sądu śledczego. Każdy osobiście musi posiadać wiedzę o służbie naszego Najwyższego Kapłana, gdyż w przeciwnym wypadku nie będzie mógł trwać w prawdziwej wierze i zająć stanowiska zgodnego z wolą Bożą. Przed każdym stoi możliwość uzyskania lub utraty życia wiecznego. Wszyscy muszą stanąć twarzą w twarz z wielkim Sędzią. Jakże ważne jest więc to, by często rozmyślać o czasie, kiedy zasiądzie sąd, kiedy księgi nieba zostaną otwarte, a każdy odbierze swą zapłatę przy końcu ostatecznych dni. {WB 259.7} Wszyscy, którzy otrzymali i przyjęli światło dotyczące tego zagadnienia, muszą przekazać innym prawdy, jakie im Bóg powierzył. Świątynia w niebie jest ośrodkiem pojednawczej służby Chrystusa, która dotyczy każdego żyjącego na ziemi człowieka. W świątyni dokonuje się plan zbawienia, który ukazuje koniec czasu i triumfalne zakończenie walki między sprawiedliwością a grzechem. Bardzo ważne jest to, abyśmy dokładnie znali te zagadnienia i mogli odpowiedzieć każdemu pytającemu, na czym opieramy swe nadzieje koncentrujące się w świątyni. {WB 260.1} Pośrednictwo Chrystusa w niebiańskiej świątyni jest tak ważne w planie zbawienia, jak Jego śmierć na krzyżu. Od śmierci Jezus rozpoczął swe dzieło, a po zmartwychwstaniu wstąpił do nieba, aby je tam zakończyć. Musimy w wierze wejść za zasłonę, „gdzie jako poprzednik wszedł za nas Jezus”. Hebrajczyków 6,20. Tam odbija się światło płynące z Golgoty, tam możemy otrzymać jaśniejsze zrozumienie tajników zbawienia człowieka, które dokonało się wielkim kosztem dla nieba. Poniesiona ofiara czyni zadość największym wymaganiom złamanego prawa Bożego. Jezus otworzył drogę do tronu Ojca i przez Jego pośrednictwo wszyscy, którzy w Niego uwierzyli, mogą stanąć przed Bogiem. {WB 260.2} „Kto ukrywa występki, nie ma powodzenia, lecz kto je wyznaje i porzuca, dostępuje miłosierdzia”. Przypowieści 28,13. Gdyby ci, którzy ukrywają bądź usprawiedliwiają swoje przewinienia, wiedzieli, jak szatan cieszy się z tego powodu i jak drwi z Chrystusa oraz Jego świętych aniołów, pośpiesznie wyznaliby swe grzechy i przestaliby je czynić. Szatan 326

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach stara się opanować cały umysł przez słabe strony charakteru, bowiem wie, że gdy te wady nie zostaną usunięte, on dopnie swego celu. Dlatego stale usiłuje zwieść dzieci Boże wmawiając im, że zwycięstwo jest dla nich rzeczą niemożliwą. Ale Jezus wskazuje na swe przebite ręce i poranione ciało, przypominając każdemu, kto Go naśladuje: „Dosyć masz, gdy masz łaskę moją”. 2 Koryntian 12,9. „Weźcie na siebie jarzmo moje i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie”. Mateusza 11,29-30. Oby nikt nie sądził, że jego wady i błędy są nie do pokonania. Bóg udziela łaski i wiary, by je zwyciężyć. {WB 260.3} Żyjemy obecnie w czasie wielkiego Dnia Pojednania. Gdy w symbolicznej służbie najwyższy kapłan dokonywał pojednania, od wszystkich żądano, by wyrażali żal za grzechy i uniżali się przed Panem, aby nie zostać usuniętymi z ludu. W podobny sposób powinni otwierać swe serca przed Bogiem w żalu za grzechy i prawdziwej skrusze wszyscy, którzy nie chcą, aby ich imiona zostały wymazane z księgi żywota. Należy szczerze i głęboko badać własne serce, trzeba odrzucić lekkomyślność i powierzchowność, które cechują wielu chrześcijan. Tych, którzy chcą zwyciężać złe skłonności, tak często panujące nad nimi, czeka trudna walka. Przygotowanie się na przyjście Chrystusa jest dziełem każdego z osobna, nie będziemy zbawieni grupowo. Moralna czystość i poświęcenie jednej osoby nie mogą zastąpić braków drugiej. Choć całe narody mają stawić się przed Bogiem na sąd, to jednak będzie On rozpatrywał każdego z osobna z taką dokładnością, jak gdyby na ziemi nie było oprócz niego żadnego innego człowieka. Każdy powinien być osądzony jako nie posiadający „zmazy, skazy lub czegoś w tym rodzaju”. {WB 260.4} Wydarzenia połączone z końcowym dziełem planu zbawienia są bardzo podniosłe. Sprawy z tym związane są nie mniej ważne. W niebiańskiej świątyni od wielu już lat odbywa się sąd. Nikt nie wie jak prędko, chociaż wierzymy, że wkrótce, będą rozpatrywane sprawy obecnie żyjących na ziemi. W dostojnej obecności Boga będzie badane nasze życie. Dzisiaj, jak nigdy przedtem, każdy powinien wziąć sobie do serca słowa Zbawiciela: „Baczcie, czuwajcie, nie wiecie bowiem, kiedy ten czas nastanie”. Marka 13,33. „Jeśli tedy nie będziesz czujny, przyjdę jak złodziej, a nie dowiesz się, o której godzinie cię zaskoczę”. Objawienie 3,3. {WB 261.1} Gdy sąd śledczy zakończy się, przyszłość każdego będzie rozstrzygnięta, albo życie wieczne, albo wieczna śmierć. Czas łaski skończy się na krótko przed przyjściem Zbawiciela na obłokach nieba. Chrystus, mając na myśli ten czas, stwierdza: „Kto czyni nieprawość, niech nadal czyni nieprawość, a kto brudny, niech nadal się brudzi, lecz kto sprawiedliwy, niech nadal czyni sprawiedliwość, a kto święty, niech nadal się uświęca. Oto przyjdę wkrótce, a zapłata moja jest ze mną, by oddać każdemu według jego uczynków!” Objawienie 22,11-12. {WB 261.2} 327

<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />

stara się opanować cały umysł przez słabe strony charakteru, bowiem wie, że gdy te wady<br />

nie zostaną usunięte, on dopnie swego celu. Dlatego stale usiłuje zwieść dzieci Boże<br />

wmawiając im, że zwycięstwo jest dla nich rzeczą niemożliwą. Ale Jezus wskazuje na swe<br />

przebite ręce i poranione ciało, przypominając każdemu, kto Go naśladuje: „Dosyć masz,<br />

gdy masz łaskę moją”. 2 Koryntian 12,9. „Weźcie na siebie jarzmo moje i uczcie się ode<br />

mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.<br />

Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie”. Mateusza 11,29-30. Oby nikt nie<br />

sądził, że jego wady i błędy są nie do pokonania. Bóg udziela łaski i wiary, by je<br />

zwyciężyć. {WB 260.3}<br />

Żyjemy obecnie w czasie wielkiego Dnia Pojednania. Gdy w symbolicznej służbie<br />

najwyższy kapłan dokonywał pojednania, od wszystkich żądano, by wyrażali żal za grzechy<br />

i uniżali się przed Panem, aby nie zostać usuniętymi z ludu. W podobny sposób powinni<br />

otwierać swe serca przed Bogiem w żalu za grzechy i prawdziwej skrusze wszyscy, którzy<br />

nie chcą, aby ich imiona zostały wymazane z księgi żywota. Należy szczerze i głęboko<br />

badać własne serce, trzeba odrzucić lekkomyślność i powierzchowność, które cechują wielu<br />

chrześcijan. Tych, którzy chcą zwyciężać złe skłonności, tak często panujące nad nimi,<br />

czeka trudna walka. Przygotowanie się na przyjście Chrystusa jest dziełem każdego z<br />

osobna, nie będziemy zbawieni grupowo. Moralna czystość i poświęcenie jednej osoby nie<br />

mogą zastąpić braków drugiej. Choć całe narody mają stawić się przed Bogiem na sąd, to<br />

jednak będzie On rozpatrywał każdego z osobna z taką dokładnością, jak gdyby na ziemi<br />

nie było oprócz niego żadnego innego człowieka. Każdy powinien być osądzony jako nie<br />

posiadający „zmazy, skazy lub czegoś w tym rodzaju”. {WB 260.4}<br />

Wydarzenia połączone z końcowym dziełem planu zbawienia są bardzo podniosłe.<br />

Sprawy z tym związane są nie mniej ważne. W niebiańskiej świątyni od wielu już lat<br />

odbywa się sąd. Nikt nie wie jak prędko, chociaż wierzymy, że wkrótce, będą rozpatrywane<br />

sprawy obecnie żyjących na ziemi. W dostojnej obecności Boga będzie badane nasze życie.<br />

Dzisiaj, jak nigdy przedtem, każdy powinien wziąć sobie do serca słowa Zbawiciela:<br />

„Baczcie, czuwajcie, nie wiecie bowiem, kiedy ten czas nastanie”. Marka 13,33. „Jeśli tedy<br />

nie będziesz czujny, przyjdę jak złodziej, a nie dowiesz się, o której godzinie cię<br />

zaskoczę”. Objawienie 3,3. {WB 261.1}<br />

Gdy sąd śledczy zakończy się, przyszłość każdego będzie rozstrzygnięta, albo życie<br />

wieczne, albo wieczna śmierć. Czas łaski skończy się na krótko przed przyjściem<br />

Zbawiciela na obłokach nieba. Chrystus, mając na myśli ten czas, stwierdza: „Kto czyni<br />

nieprawość, niech nadal czyni nieprawość, a kto brudny, niech nadal się brudzi, lecz kto<br />

sprawiedliwy, niech nadal czyni sprawiedliwość, a kto święty, niech nadal się uświęca. Oto<br />

przyjdę wkrótce, a zapłata moja jest ze mną, by oddać każdemu według jego<br />

uczynków!” Objawienie 22,11-12. {WB 261.2}<br />

327

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!