Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
Rozdział 28 — Sąd Śledczy*<br />
Prorok Daniel napisał: „A gdy patrzyłem, postawiono trony i usiadł Sędziwy. Jego szata<br />
była jak śnieg, a włosy na głowie czyste jak wełna. Jego tron jak płomienie ogniste, a jego<br />
koła jak ogień płonący. Ognista rzeka wypływała i wychodziła sprzed niego. Tysiąc tysięcy<br />
służyło mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed nim, zasiadł sąd i otworzono<br />
księgi”. Daniela 7,9-10. {WB 255.1}<br />
W ten sposób przedstawiono prorokowi w widzeniu ten wielki i uroczysty czas, kiedy<br />
Sędzia całego świata dokona przeglądu charakteru oraz życia każdego człowieka i nagrodzi<br />
bądź ukarze go „według uczynków jego”. „Sędziwy” — to Bóg Ojciec. Psalmista mówi:<br />
„Zanim góry powstały, zanim stworzyłeś ziemię i świat, od wieków na wieki Tyś jest, o<br />
Boże”. Psalmów 90,2. To właśnie Bóg, źródło wszelkiego bytu i wszystkich praw, będzie<br />
głównym sędzią tego sądu, zaś aniołowie, których jest „tysiąc tysięcy” i „dziesięć tysięcy<br />
razy dziesięć tysięcy” przyjmą rolę sług i świadków. {WB 255.2}<br />
„I widziałem w widzeniach nocnych. Oto na obłokach niebieskich przyszedł ktoś,<br />
podobny do Syna Człowieczego; doszedł do Sędziwego i stawiono go przed nim. I dano mu<br />
władzę i chwałę, i królestwo, aby mu służyły wszystkie ludy, narody i języki, Jego władza<br />
— władzą wieczną, niezmienną, jego królestwo — niezniszczalne”. Daniela 7,13-14.<br />
Opisane przez Daniela przyjście Chrystusa nie jest Jego powtórnym przyjściem na ziemię.<br />
Chrystus przychodzi przed Sędziwego, siedzącego na tronie, aby otrzymać władzę, chwałę<br />
oraz królestwo, które będą Mu dane po zakończeniu Jego służby pojednania jako<br />
pośrednika. O tym właśnie przyjściu Jezusa, a nie o Jego powrocie na ziemię, mówi<br />
proroctwo, które przepowiada, że wydarzenie to będzie miało miejsce przy końcu 2300 dni,<br />
tj. w roku 1844. {WB 255.3}<br />
Otoczony świętymi aniołami nasz Najwyższy Kapłan wchodzi do miejsca najświętszego<br />
niebiańskiej świątyni i tam staje przed Bogiem, aby wykonać ostatni akt swej służby dla<br />
ludzkości — przeprowadzić sąd śledczy i pojednać z Bogiem tych wszystkich, którzy swym<br />
życiem pokazali, że mają prawo do Jego dobrodziejstw. {WB 255.4}<br />
W symbolicznej służbie starego przymierza tylko ci mieli udział w czynnościach Dnia<br />
Pojednania, którzy przyszli do Boga, by wyznać swe grzechy i pokutować za nie, i których<br />
grzechy zostały przez krew zabitej ofiary wniesione do świątyni. Podobnie w ostatecznym<br />
Dniu Pojednania i sądu śledczego będą brani pod uwagę tylko ci, którzy należeli do ludu<br />
Bożego. Sąd nad niezbożnymi odbędzie się później. „Nadszedł bowiem czas, aby się<br />
rozpoczął sąd od domu Bożego, a jeśli zaczyna się od nas, to jakiż koniec czeka tych, którzy<br />
nie wierzą ewangelii Bożej?” 1 Piotra 4,17. {WB 255.5}<br />
Księgi nieba, w których zapisane są imiona i czyny ludzi, zadecydują o wyrokach, jakie<br />
zapadną na sądzie. Prorok Daniel mówi: „Zasiadł sąd i otworzono księgi”. Autor ostatniej<br />
320
Change language