Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
dopełniła się miłość Boża”. 1 Jana 2,4-5. To właśnie jest probierzem każdej ludzkiej<br />
deklaracji dotyczącej jego wiary. Nie możemy o kimś powiedzieć, że jest uświęcony, jeśli<br />
nie porównamy jego postępowania z Bożą miarą świętości zarówno na ziemi, jak i w niebie.<br />
Jeżeli ludzie nie uznają ważności prawa moralnego, jeśli lekceważą przykazania Boże, albo<br />
przekraczają choćby jedno z najmniej szych jego nakazów i nauczają tak innych, to nie będą<br />
uznani przez Niebo, a my możemy być pewni, że ich roszczenia do chrześcijaństwa są<br />
bezpodstawne. {WB 251.3}<br />
Gdy ktoś twierdzi, że nie grzeszy, dowodzi tym samym, że daleko mu do świętości.<br />
Ponieważ człowiek nie ma właściwego pojęcia o bezgranicznej czystości i świętości Boga,<br />
ani też o tym, jakimi muszą się stać ci, którzy chcą żyć w harmonii z Panem, ponieważ nie<br />
posiada właściwego pojęcia o czystości i wzniosłej szlachetności Jezusa, a także o nędzy i<br />
ohydzie grzechu, może uważać się za świętego. Im bardziej człowiek jest oddalony od<br />
Chrystusa, im bardziej niewłaściwe ma pojęcie o charakterze i wymaganiach Boga, tym<br />
sprawiedliwszym wydaje się we własnych oczach. {WB 251.4}<br />
Uświęcenie przedstawione w Piśmie Świętym obejmuje całą istotę człowieka: jego<br />
duszę, ducha i ciało. Apostoł Paweł pisze do wierzących w Tesalonikach: „A cały duch<br />
wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego, Jezusa<br />
Chrystusa”. 1 Tesaloniczan 5,23. Do Rzymian zwraca się: „Wzywam was tedy, bracia,<br />
przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu,<br />
bo taka winna być duchowa służba wasza”. Rzymian 12,1. Za czasów starożytnego Izraela<br />
każdy dar składany Bogu na ofiarę był skrupulatnie badany. Gdy znaleziono jakąkolwiek<br />
skazę na ciele zwierzęcia ofiarnego nie przyjmowano go, gdyż Bóg nakazał, aby ofiary były<br />
„bez zmazy”. Podobnie chrześcijanie mają uczynić swe ciała ofiarą żywą, świętą i miłą<br />
Bogu. Aby to osiągnąć, muszą zachowywać w jak najlepszym stanie wszystkie siły. Każdy<br />
czyn lub postępowanie, które osłabia siły fizyczne bądź umysłowe, czyni człowieka<br />
niezdatnym do służenia Stwórcy. Czyż Bóg znajdzie upodobanie w czymś gorszym od<br />
najlepszego, co możemy Mu ofiarować? Jezus powiedział: „Będziesz miłował Pana Boga<br />
twego z całego serca”. Ci, którzy kochają Boga z całego serca, będą pragnęli poświęcić Mu<br />
to, co najlepsze, będą się starali tak ukierunkować wszystkie swe siły, aby były w zgodzie z<br />
przykazaniami, które pomogą im czynić Jego wolę. Nie będą osłabiać ani plamić ofiary,<br />
jaką przynoszą swemu niebiańskiemu Ojcu, przez zaspokajanie pożądliwości lub<br />
namiętności. {WB 251.5}<br />
Apostoł Piotr mówi: „Umiłowani, napominam was, abyście (...) wstrzymali się od<br />
cielesnych pożądliwości, które walczą przeciwko duszy”. 1 Piotra 2,11. Każde grzeszne<br />
zaspokajanie pożądliwości przytępia i osłabia duchowe oraz umysłowe zdolności, w takiej<br />
sytuacji Słowo Boże lub Duch Święty nie mogą w pożądany sposób wpłynąć na człowieka.<br />
Apostoł Paweł pisze do Koryntian: „Oczyśćmy się od wszelkiej zmazy ciała i ducha,<br />
dopełniając świątobliwości swojej w bojaźni Bożej”. 2 Koryntian 7,1. Do owoców Ducha,<br />
315
Change language