Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach

Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Świętym, pomimo wszystko starają się bronić je za wszelką cenę i złośliwie atakują tych,
którzy głoszą niemiłe dla nich nauki. Ten sposób postępowania stosowano we wszystkich
wiekach. Eliasz został oskarżony o wprowadzenie zamętu w Izraelu, Jeremiasza obwołano
zdrajcą, Pawłowi zarzucano, że zhańbił świątynię. Od owych czasów aż do dnia
dzisiejszego tych, którzy są wierni prawdzie, określa się mianem heretyków,
odszczepieńców i buntowników. Tłumy, które nie potrafią uwierzyć w pewne słowo
prorocze, bez cienia wątpliwości wierzą oskarżeniom rzucanym na tych, którzy mają
odwagę ganić panujące grzechy. Duch ten będzie się szerzyć coraz bardziej. Biblia wyraźnie
uczy, że zbliża się czas, kiedy prawa państwowe będą tak dalece sprzeczne z prawami
Bożymi, że każdy, kto będzie chciał żyć według przykazań Boga, ściągnie na siebie, jako
przestępca, karę potępienia. {WB 243.3}
Jaki jest wobec tego obowiązek posła prawdy? Czy ma dojść do wniosku, że nie należy
jej głosić, skoro najczęściej jedynym tego efektem jest opór ludzi lub omijanie jej
wymagań? Nie, nie ma żadnych podstaw — tak jak nie mieli ich wcześniej reformatorzy do
przemilczania świadectwa Słowa Bożego tylko dlatego, że wywołuje sprzeciw. Wyznanie
wiary, jakie składali święci i męczennicy, zostało zanotowane dla dobra następnych
pokoleń. Te żywe przykłady świętości i bezkompromisowej prawości zachowane są po to,
by dodać odwagi tym wszystkim, którzy zostali powołani w dzisiejszych czasach do
złożenia świadectwa o Bogu. Otrzymali oni łaskę i znajomość prawdy nie po to, by je
zachowali tylko dla siebie, ale po to, by przez nich mądrość Boża opromieniała świat. Czy
w tym pokoleniu Bóg udzielił światła Swoim sługom? Jeśli tak, to powinni pragnąć, by
oświeciło ono cały świat! {WB 244.1}
W dawnych czasach Pan powiedział prorokowi, który przemawiał w Jego Imieniu:
„Lecz dom Izraelski nie będzie cię chciał usłuchać, ponieważ mnie samego usłuchać nie
chcą”. Ezechiela 3,7. Pomimo tego stwierdził: „Lecz mów do nich moje słowa — czy będą
słuchać, czy nie”. Ezechiela 2,7. Do sługi Bożego w dzisiejszych czasach skierowany jest
rozkaz: „Wołaj na całe gardło, nie powściągaj się, podnieś jak trąba swój głos i wspominaj
mojemu ludowi jego występki, a domowi Jakuba jego grzechy”. Izajasza 58,1. {WB 244.2}
Owa odpowiedzialność spoczywa na każdym, kto przyjął światło prawdy podobnie jak
starotestamentowy prorok, do którego Pan powiedział: „Ciebie więc, synu człowieczy,
ustanowiłem stróżem domu izraelskiego; gdy usłyszysz słowo z moich ust, przestrzeżesz ich
w moim imieniu. Gdy mówię do bezbożnego: Bezbożniku, na pewno umrzesz — a ty nic
nie powiesz, aby odwieść bezbożnego od jego postępowania, wtedy ten bezbożny umrze z
powodu swojej winy, lecz jego krwi zażądam od ciebie. Lecz gdy ostrzeżesz bezbożnego,
aby się odwrócił od swojego postępowania, a on się nie odwróci od swojego postępowania,
to umrze z powodu swej winy, lecz ty uratujesz swoją duszę”. Ezechiela 33,7-9. {WB
244.3}
305