Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
Z braku odpowiednich dowodów biblijnych, które poparłyby ich twierdzenia, wielu<br />
powtarzało: „Dlaczego nasi wielcy ludzie nie rozumiej ą zagadnienia soboty? Tylko<br />
niewielu wierzy tak jak wy. To niemożliwe, żebyście wy mieli słuszność, a uczeni całego<br />
świata mylili się”. Zapominali, że te same argumenty wysuwano przeciwko Chrystusowi i<br />
jego uczniom. {WB 242.2}<br />
Aby obalić takie rozumowanie, wystarczyło przytoczyć nauki Pisma Świętego i<br />
wyjaśnić, jak Pan postępował ze swoim ludem na przestrzeni wszystkich wieków. Bóg<br />
działa przez tych, którzy słuchają Jego głosu i są Mu posłuszni, którzy, gdy zajdzie<br />
potrzeba, przedstawią ludziom nie schlebiające im prawdy, którzy nie boją się karcić<br />
powszechnych grzechów. Powodem, dla którego Pan rzadko posługuje się w ruchach<br />
odnowy ludźmi uczonymi i piastującymi wysokie stanowiska jest to, iż ufają oni zbytnio<br />
swym naukom, teoriom i przekonaniom, by przyjąć wskazówki pochodzące od Boga. Tylko<br />
ci, którzy są w stałej łączności ze Źródłem Mądrości, mogą zrozumieć i wykładać nauki<br />
Pisma Świętego. Do zwiastowania prawdy często bywają powołani ludzie posiadający<br />
niewielką wiedzę, ale nie dlatego, że są niewykształceni, lecz dlatego, że nie są zarozumiali<br />
i dają się prowadzić przez Pana. Uczą się w szkole Chrystusa, a pokora i posłuszeństwo<br />
czynią ich wielkimi. Powierzając im znajomość swojej prawdy, Bóg obdarza ich<br />
przywilejem, wobec którego zaszczyty ziemskie i ludzka wielkość są niczym. {WB 242.3}<br />
Większość adwentystów nie przyjęła prawdy o świątyni i prawie Bożym, a wielu<br />
przestało wierzyć w ruch adwentowy, przyjąwszy błędną interpretację proroctw, które<br />
odnosiły się do tych wydarzeń. Niektórzy popełniali błąd uporczywie starając się<br />
wyznaczyć datę przyjścia Chrystusa. Fakty, które wyjaśniły problem świątyni<br />
uzmysłowiłyby im, że żaden okres proroczy nie sięga do czasu powrotu Zbawiciela i nie<br />
podaje dokładnej daty tego wydarzenia. Ponieważ jednak odrzucili dane im światło, wciąż<br />
na nowo próbowali ustalić czas przyjścia Pana, ciągle też doznawali rozczarowania. {WB<br />
242.4}<br />
Gdy wierzący w Tesalonikach przyjęli błędne poglądy dotyczące powrotu Chrystusa,<br />
apostoł Paweł doradził im, by swe nadzieje i oczekiwania opierali na Słowie Bożym.<br />
Odesłał ich do proroctw, które mówiły o wydarzeniach mających nastąpić przed powtórnym<br />
przyjściem Chrystusa i wykazał, że nie mają żadnych podstaw, by oczekiwać Zbawiciela w<br />
ich czasach. „Niechaj was nikt w żaden sposób nie zwodzi” (2 Tesaloniczan 2,3) —<br />
brzmiały jego ostrzegawcze słowa. Jeżeli ulegną błędnym nadziejom, nie popartym<br />
dowodami z Pisma Świętego, obiorą złą drogę. Rozczarowanie wystawi ich na szyderstwa<br />
ze strony niewierzących, sami narażą się na zniechęcenie i wpadną w zwątpienie co do<br />
prawd istotnych dla zbawienia. Ostrzeżenie apostoła skierowane do Tesaloniczan zawiera<br />
ważną naukę dla żyjących w czasach ostatecznych. Wielu adwentystom wydaje się, że nie<br />
będą pilnie i gorliwie przygotowywać się na przyjście Pana, jeżeli nie oprą swej wiary na<br />
znajomości ściśle określonego czasu powrotu Jezusa. Jeśli jednak ich nadzieje będą stale<br />
303
Change language