Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
Rozdział 25 — Stany Zjednoczone w Proroctwie<br />
„I otworzyła się świątynia Boża, która jest w niebie, i ukazała się Skrzynia Przymierza<br />
jego w świątyni jego”. Objawienie 11,19. Skrzynia przymierza Bożego znajduje się w<br />
drugim pomieszczeniu świątyni, w miejscu najświętszym. Podczas służby w ziemskiej<br />
świątyni, „która jest tylko obrazem i cieniem niebieskiej”, pomieszczenie to było otwierane<br />
tylko w Dniu Pojednania w celu oczyszczenia świątyni. Dlatego też stwierdzenie mówiące,<br />
że świątynia w niebie otworzyła się i widać w niej skrzynię przymierza, wskazuje na<br />
otworzenie miejsca najświętszego w roku 1844, kiedy to Chrystus wszedł tam, aby dokonać<br />
końcowego aktu pojednania. Ci, którzy wiarą podążali za swym Najwyższym Kapłanem,<br />
gdy przystąpił do służby w miejscu najświętszym, ujrzeli skrzynię przymierza. Ponieważ<br />
studiowali zagadnienie świątyni, zrozumieli zmianę, jaka nastąpiła w służbie Zbawiciela i<br />
wiedzieli, że pełni On ją teraz przed arką Bożą, wstawiając się na mocy swej przelanej krwi<br />
za grzesznikami. {WB 230.1}<br />
Skrzynia znajdująca się w przybytku ziemskim zawierała dwie kamienne tablice, na<br />
których wypisane były przykazania Boże. Skrzynia ta była jedynie miejscem<br />
przechowywania tablic i tylko znajdujące się w niej przykazania stanowiły o jej wartości i<br />
świętości. Gdy świątynia Boża w niebie została otworzona, ukazała się skrzynia przymierza.<br />
W miejscu najświętszym niebiańskiej świątyni, w skrzyni przymierza, przechowywane jest<br />
prawo, które wśród błyskawic i gromów Bóg sam ogłosił na górze Synaj i własnym palcem<br />
napisał na kamiennych tablicach. {WB 230.2}<br />
Zakon Boży znajdujący się w niebiańskiej świątyni jest oryginałem prawa, którego<br />
przykazania spisane na kamiennych tablicach i zanotowane przez Mojżesza w jego<br />
Pięcioksięgu stanowią nieomylny odpis. Wszyscy, którzy doszli do zrozumienia tego<br />
ważnego zagadnienia, pojęli także świętość i niezmienność prawa Bożego. Jak nigdy<br />
przedtem odczuwali teraz moc słów Zbawiciela: „Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani<br />
jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu”. Mateusza 5,18. Prawo Boże, będące<br />
objawieniem Jego woli i odbiciem Jego charakteru, musi trwać wiecznie „jako wierny<br />
świadek w niebie”. Nie unieważniono z niego ani jednego przykazania, nie zmieniła się w<br />
nim ani jedna kropka lub kreska. Psalmista powiedział: „Panie, słowo twoje trwa na wieki”<br />
(Psalmów 119,89), „nieodmienne są wszystkie przykazania jego, utwierdzone na wieki<br />
wieczne”. Psalmów 111,7-8. {WB 230.3}<br />
W centrum dekalogu znajduje się czwarte przykazanie, które w wersji pierwotnej,<br />
ogłoszonej, przez Boga, brzmi następująco: „Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić. Sześć<br />
dni będziesz pracował i wykonywał wszelką pracę, ale siódmego dnia jest sabat Pana, Boga<br />
twego. Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój<br />
sługa, ani twoja służebnica, ani twoje bydło, ani obcy przybysz, który mieszka w twoich<br />
bramach. Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i wszystko, co w<br />
288
Change language