Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
„A gdy oblubieniec długo nie nadchodził, zdrzemnęły się wszystkie i zasnęły. Wtem o<br />
północy powstał krzyk: Oto oblubieniec, wyjdźcie na spotkanie. Wówczas ocknęły się<br />
wszystkie te panny i oporządziły swoje lampy”. Mateusza 25,5-7. Latem 1844 roku, mniej<br />
więcej w połowie okresu, który rozpoczął się głoszeniem nauki o zakończeniu się<br />
proroczego cyklu 2300 dni, a miał skończyć na jesieni tegoż roku (dopiero później okazało<br />
się, że 2300 lat kończyło się jesienią 1844 roku), poselstwo było głoszone słowami Biblii:<br />
„Oto oblubieniec, wyjdźcie na spotkanie”. Tym, co doprowadziło do głoszenia poselstwa,<br />
było odkrycie, że dekret Artakserksesa (zezwalający na odbudowę Jerozolimy) stanowiący<br />
początek okresu 2300 dni, nabrał mocy dopiero jesienią roku 457 przed Chr., a nie na<br />
początku tegoż roku, jak poprzednio sądzono. Licząc zatem od jesieni roku 457 przed<br />
Chr.,2300 lat kończy się na jesieni roku 1844 po Chr. {WB 211.2}<br />
Dowody oparte na starotestamentowych symbolach również wskazywały na jesień jako<br />
czas, kiedy powinno mieć miejsce wydarzenie określone mianem „oczyszczenia świątyni”.<br />
Problem ten został całkowicie rozwiązany, gdy zwrócono uwagę na sposób wypełnienia się<br />
starotestamentowych przepowiedni i symboli dotyczących pierwszego przyjścia<br />
Chrystusa. {WB 211.3}<br />
Zabicie baranka paschalnego było symbolem śmierci Zbawiciela. Apostoł Paweł<br />
powiedział: „Albowiem na naszą Wielkanoc jako baranek został ofiarowany Chrystus”. 1<br />
Koryntian 5,7. Snop zrobiony z pierwszych płodów rolnych, który w czasie święta<br />
podnoszony był przed Panem, symbolizował zmartwychwstanie Chrystusa. O<br />
zmartwychwstaniu Pana i Jego ludu mówi apostoł Paweł: „Pierwszy Chrystus, potem ci,<br />
którzy są Chrystusowi w czasie jego przyjścia”. 1 Koryntian 15,23. Tak jak podnoszony<br />
snop był uczyniony z pierwszych dojrzałych kłosów zebranych przed czasem żniw, tak<br />
Chrystus był pierwszym nieśmiertelnym owocem żniwa zbawionych, którzy<br />
zmartwychwstając przy powtórnym przyjściu Zbawiciela zostaną zebrani do spichlerzy<br />
nieba. {WB 211.4}<br />
Symbole te znalazły swe wypełnienie nie tylko jako określone wydarzenia, ale również<br />
nastąpiły w przepowiedzianym czasie. Czternastego dnia pierwszego miesiąca kalendarza<br />
żydowskiego, mianowicie tego dnia i miesiąca, w którym każdego roku przez 1500 lat<br />
zabijano baranka wielkanocnego, Chrystus, spożywszy ucztę paschalną wraz ze swoimi<br />
uczniami, ustanowił uroczystość mającą przypominać Jego śmierć jako „Baranka Bożego,<br />
który gładzi grzech świata”. Tej samej nocy schwytały Go „niezbożne ręce, aby Go zabić na<br />
krzyżu”. Chrystus, będąc odpowiednikiem symbolu podnoszonego snopa z pierwocin,<br />
zmartwychwstał trzeciego dnia jako „pierwiastek tych, którzy zasnęli” (1 Koryntian 15,20) i<br />
jako przykład wszystkich zmartwychwstałych sprawiedliwych, których „znikome ciało<br />
przemienione zostanie, aby się stało podobne do Jego chwalebnego ciała”. Filipian<br />
3,21. {WB 211.5}<br />
263
Change language