Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
Tesaloniczan 2,8. Jak kiedyś Izraelici, tak niepobożni będą sami przyczyną swej zagłady,<br />
zginą z powodu własnych przestępstw. Grzeszne życie tak bardzo oddali ich od Boga, a zło<br />
zdeprawuje, że objawienie boskiej wspaniałości będzie dla nich pożerającym ogniem. {WB<br />
22.5}<br />
Oby ludzie nie odważyli się znieważać ostrzeżeń zawartych w słowach Jezusa! Jak<br />
ostrzegał uczniów przed zburzeniem Jerozolimy, dając im znak zapowiadający jej upadek,<br />
by mogli uciec, tak też ostrzegł świat przed dniem ostatecznego zniszczenia, podając znaki<br />
poprzedzające ów dzień, aby wszyscy, którzy chcą, mogli uniknąć przyszłego gniewu. Jezus<br />
wyjaśnia: „I będą znaki na słońcu, księżycu i na gwiazdach, a na ziemi lęk bezradnych<br />
narodów”. Łukasza 21,25; patrz Mateusza 24,29; Marka 13,24-26; Objawienie 6,12-17. Kto<br />
ujrzy znaki przyjścia Chrystusa, powinien wiedzieć, że „blisko jest, tuż u drzwi”. Mateusza<br />
24,33. „Czuwajcie” (Marka 13,35) — oto słowa napomnienia Jezusa. Wszyscy, którzy<br />
zważają na to napomnienie, nie pozostaną w ciemności, dzień ten nie zastanie ich nie<br />
przygotowanych, natomiast wszystkich nie trwających w czujności duchowej dzień ten<br />
zaskoczy, jak złodziej w nocy. Patrz 1 Tesaloniczan 5,2.5. {WB 23.1}<br />
Jak kiedyś Żydzi nie zważali na słowa ostrzeżenia Zbawcy, dotyczące Jerozolimy, tak<br />
samo wielu współczesnych nie zważa na napomnienia i ostrzeżenia dotyczące obecnego<br />
czasu. Kiedy ostateczny dzień nadejdzie, zastanie niepobożnych nie przygotowanych. Kiedy<br />
życie będzie płynąć zwykłym trybem, kiedy ludzie zajęci będą rozrywkami, interesami,<br />
zdobywaniem pieniędzy, kiedy religijni przywódcy wychwalać będą postępy świata i jego<br />
osiągnięcia, a ludzie będą uśpieni fałszywą pewnością jutra — wówczas tak jak złodziej<br />
zakrada się do nie strzeżonego domu, tak niespodziewanie spadnie zagłada na beztroskich i<br />
grzesznych — „i nie umkną”. 1 Tesaloniczan 5,3. {WB 23.2}<br />
19
Change language